Τα αποτελέσματα των εκλογών στη Βόρεια Μακεδονία έχουν προκαλέσει ανησυχία από την φον ντερ Λάιεν και τις Βρυξέλλες μέχρι τον Μητσοτάκη και το Μαξίμου. Το δεξιό VMRO κέρδισε τις εκλογές με 43%. Η συμμαχία του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος που είχε στα χέρια του την κυβέρνηση από το 2017 κατέρρευσε στο χειρότερο αποτέλεσμα της ιστορίας του, 15,8% ενώ από άποψη εδρών είναι πλέον τρίτο κόμμα στη νέα Βουλή. Και η προεδρία της χώρας πέρασε στα χέρια του VMRO με την Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα Ντάφκοβα να παίρνει 69% στο δεύτερο γύρο.
Το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα τα έδωσε όλα τα χρόνια της κυβέρνησής του για χάρη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Υπέγραψε τη Συμφωνία των Πρεσπών το 2018 αποδεχόμενο τους εκβιασμούς και την αλλαγή ονόματος της χώρας, με την προσθήκη του “Βόρεια”. Το όνομα όμως ήταν μόνο ο μεγάλος εκβιασμός. Υπήρχαν κι άλλοι. Η ελληνική κυβέρνηση μετά από πάνω από σχεδόν 30 χρόνια πιέσεων, εμπάργκο και καλλιέργειας μίσους, ανέλαβε την “προστασία” του εναέριου χώρου της Βόρειας Μακεδονίας. Το 2020 η Βόρεια Μακεδονία μπήκε στο ΝΑΤΟ. Η υπογραφή των Πρεσπών και η εκλογή του σοσιαλδημοκράτη Πενταρόφσκι στην προεδρία το 2019 αντιμετωπίστηκαν από το ΝΑΤΟ σαν ευκαιρία για να εντάξει άλλη μια χώρα των Δυτικών Βαλκανίων, μετά την Αλβανία και το Μαυροβούνιο.
Την αντιμετώπιση της Βόρειας Μακεδονίας σαν προτεκτοράτο, το ΝΑΤΟ την αποκάλεσε “αλληλεγγύη”. Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Στόλτενμπεργκ, σε πρόσφατη επίσκεψή του στα Σκόπια είπε: “Το ΝΑΤΟ μπορεί να βασίζεται στη Βόρεια Μακεδονία και η Βόρεια Μακεδονία στο ΝΑΤΟ. Η Συμμαχία εγγυάται την ασφάλειά σας. Σας καλύπτει η εναέρια αστυνόμευση του ΝΑΤΟ. Μαχητικά αεροσκάφη της Ελλάδας και της Ιταλίας προστατεύουν τους ουρανούς σας. Αυτή είναι η αλληλεγγύη του ΝΑΤΟ στην πράξη”.
Η “αλληλεγγύη” από τη μεριά της κυβέρνησης της Βόρειας Μακεδονίας ανταποδόθηκε με το ότι έτρεξε να δηλώσει τη διάθεσή της για στήριξη στην Ουκρανία και συμμετοχή σε κάθε κίνηση ενάντια στη Ρωσία. Ενώ, μόλις την περασμένη βδομάδα στην ψηφοφορία για τα δικαιώματα του Παλαιστινιακού κράτους ήταν μία από τις 25 χώρες που ψήφισαν λευκό.
Κι όμως, παρά την παράδοση της Βόρειας Μακεδονίας σε όλες τις απαιτήσεις της Δύσης, συνέχισε να χτυπάει το κεφάλι της πάνω στην πόρτα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να μην μπαίνει. Έχουν περάσει 20 χρόνια από το 2004 όταν κατέθεσε την αίτηση ένταξης. Αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση αποδείχθηκε ένα κλαμπ εκβιαστών που μάλιστα ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Για χρόνια ήταν η Ελλάδα που έκλεινε την πόρτα με το βέτο της. Μετά τις Πρέσπες όμως, τη σκυτάλη πήρε η Γαλλία που θέλησε να περιορίσει τις νέες εντάξεις για δικούς της λόγους, ενώ ταυτόχρονα η Βουλγαρία κλιμάκωσε τις δικές της απαιτήσεις. Ζητάει κι άλλες αλλαγές στο Σύνταγμα της Βόρειας Μακεδονίας, δεν αναγνωρίζει τη μακεδονική γλώσσα. Στην ουσία απαιτεί τις δικές της Πρέσπες, και ακόμη περισσότερο σκύψιμο του κεφαλιού της Βόρειας Μακεδονίας. Είκοσι χρόνια υποσχέσεις ότι ο ευρωπαϊκός δρόμος θα φέρει πρόοδο και ο κόσμος στη Βόρεια Μακεδονία είδε μόνο απειλές, κυρώσεις και εξευτελισμούς.
Τώρα οι εκβιασμοί πληρώνονται. Η νέα πρόεδρος της Βόρειας Μακεδονίας αποκάλεσε τη χώρα της Μακεδονία και προκάλεσε αποχώρηση της ελληνίδας πρέσβη. Το VMRO είχε σταθεί ενάντια στη συμφωνία των Πρεσπών. Ο ηγέτης του VMRO, Μίτσκοσκι, είχε υποσχεθεί ότι θα την ανατρέψει. Τώρα ο Μητσοτάκης βρίσκεται στην παράδοξη θέση να ελπίζει ότι ο Μίτσκοσκι θα κάνει την ίδια κωλοτούμπα που έκανε κι ο ίδιος όταν από τα εθνικιστικά συλλαλητήρια ενάντια στις Πρέσπες έγινε ο βασικός υπερασπιστής της. Ο Μίτσκοσκι ανήκει στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα μαζί με τη Νέα Δημοκρατία (και την φον ντερ Λάιεν). Θα χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη τους μηχανισμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για να επιβάλει στην όποια νέα κυβέρνηση της Βόρειας Μακεδονίας ότι θα παραμείνει δεμένη στη συμφωνία των Πρεσπών;
Η κατάσταση περιπλέκεται γιατί η ΕΕ και το ΝΑΤΟ βρίσκονται στη φάση όπου βλέπουν παντού ρωσικά φαντάσματα και πίσω από κάθε αποσταθεροποίηση φοβούνται ότι παραμονεύει η ρώσικη διείσδυση. Ενώ η γειτονική Βουλγαρία πηγαίνει στις αρχές Ιούνη για τις έκτες συνεχομενες κοινοβουλευτικές εκλογές μέσα σε τρία χρόνια. Οι κόντρες μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσα στην ευρωπαϊκή Δεξιά, αλλά και μέσα στη Νέα Δημοκρατία για το πώς θα χειριστούν αυτές τις καινούργιες συνθήκες μπορεί να οξυνθούν.