Με μεγάλη συμμετοχή και πλούσια συζήτηση πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 18 Μάη στα πλαίσια της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη, η εκδήλωση-παρουσίαση της 2ης έκδοσης του βιβλίου του Πάνου Γκαργκάνα «Για ποια Αριστερά παλεύουμε – Επαναστατική εναλλακτική στην κρίση του ΣΥΡΙΖΑ». Για το βιβλίο μίλησαν ο Γιώργος Τσιάκαλος, ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ και ο Κώστας Πίττας, από το Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο.
Την εκδήλωση ξεκίνησε με την ομιλία του ο Γιώργος Τσιάκαλος: «Το ‘Για ποια Αριστερά παλεύουμε;’ είναι ένα ερώτημα που μπαίνει από τότε που η Αριστερά δεν παίζει το ρόλο που είχαμε συνηθίσει οι παλιότεροι να παίζει. Μόνο που ο Πάνος Γκαργκάνας δεν έβαλε ερωτηματικό. Αυτό είναι λίγο σπάνιο αυτόν τον καιρό. Δίνει απάντηση, λέει: για αυτήν την Αριστερά παλεύουμε. Στις πρώτες σελίδες γράφει: ‘Θέλουμε μια Αριστερά αποφασισμένη να χρησιμοποιήσει τη δύναμη της εργατικής τάξης για να επιβάλει το δίκιο της στους δρόμους και στους χώρους δουλειάς’. Όχι μόνο ‘θέλουμε’, αλλά ‘χρειαζόμαστε Αριστερά επαναστατική, με στρατηγική την ανατροπή του καπιταλισμού και την αντικατάστασή του από τον εργατικό σοσιαλισμό’. Συνήθως δεν βλέπουμε να ξεκινούν τα βιβλία με ένα τόσο θετικό και συγκεκριμένο τρόπο.
Γιατί τη θέλουμε τώρα αυτήν την Αριστερά; Γιατί τώρα έχει νόημα να γραφτεί ένα τέτοιο βιβλίο; Επειδή περάσαμε μια εποχή που φάνηκε να εμφανίζεται μια Αριστερά για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια ως μια δύναμη ριζοσπαστική, ανατρεπτική. Κι αναλύει την κρίση του ΣΥΡΙΖΑ, περιγράφοντας με γεγονότα το πώς οδηγήθηκε στη σημερινή κατάσταση, πάντα σε σχέση με τις ελπίδες και τη δράση του κόσμου. Γιατί έφτασε εκεί; Στο επόμενο κεφάλαιο μας πηγαίνει στη θεωρία, σε παλιότερες έννοιες από τις αρχές του 20ου αιώνα για να εξηγήσει τα αδιέξοδα του ρεφορμισμού. Μας λέει ότι και τότε υπήρχαν αυτά τα ζητήματα μέσα στην Αριστερά και δείτε πού οδήγησαν ανάλογα με το πώς αντιμετωπίστηκαν. Πώς δένονται με τις σημερινές εμπειρίες μας, πχ με την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και τις επιθέσεις των δεξιών κυβερνήσεων απέναντι στην Αριστερά για ‘λαϊκισμό όταν η τελευταία μιλάει για το ότι μπορεί να υπάρξει μια εντελώς διαφορετική κοινωνία.
Στρατηγική
Με ποια στρατηγική κερδίζεις όλους και όλες που αναζητούν κάπου να πάνε; Να δείχνεις ένα διαφορετικό κόσμο. Και να τον συνδέεις με τα καθημερινά θέματα, με το τι αγωνίζεσαι τώρα. Ο Μαρξ στη δέκατη θέση για τον Φόϋερμπαχ λέει ότι ‘ο νέος υλισμός έχει αφετηρία την ανθρώπινη κοινωνία ή την κοινωνικοποιημένη ανθρωπότητα’. Η Αριστερά ορίζεται με βάση αυτήν την κοινωνία, οι πολιτικές της είναι πραγματικά αριστερές στο βαθμό που έχουν μέσα τους τη λογική ότι προς τα εκεί πηγαίνουμε. Αυτήν την Αριστερά πρέπει να φτιάξουμε, καταλήγει ο Πάνος στο κεφάλαιο για την ‘επαναστατική αριστερά’, αντλώντας από το παρελθόν τόσο από τη θεωρία, όσο και από την πράξη».
«Σήμερα το πρωί μια δημοσιογράφος της ΕΡΤ3 μου έκανε την ερώτηση πώς κι έφτασε το βιβλίο του Πάνου Γκαργκάνα να κάνει δεύτερη έκδοση μέσα σε δυο μήνες», συνέχισε ο Κώστας Πίττας. «Νομίζω ότι υπάρχει μια τριπλή απάντηση για το ενδιαφέρον του κόσμου για το βιβλίο. Πρώτον, ότι ζούμε σε μια ‘νέα εποχή της καταστροφής’ από αυτό το σύστημα. Καταστροφή στο περιβάλλον, καταστροφή από τις οικονομικές κρίσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις και τις περικοπές που οδηγούν στο έγκλημα στα Τέμπη, από ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και πολέμους όπως στην Παλαιστίνη και την Ουκρανία, ρατσιστικές δολοφονίες προσφύγων και μεταναστών όπως στην Πύλο, σεξιστικές επιθέσεις κάθε είδους, άνοδο της ακροδεξιάς και της φασιστικής απειλής στην Ευρώπη. Και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας πρωτοστατεί κι ενορχηστρώνει όλες αυτές τις επιθέσεις.
Δεύτερον, καθημερινά διαπιστώνουμε ότι υπάρχει και δυναμώνει μια ‘κοινωνική αντιπολίτευση’ του κόσμου –με απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις, που αντιστέκεται και συνδέει όλα αυτά τα μέτωπα ενάντια στην κυβέρνηση και το σύστημα που υπηρετεί: για αυξήσεις και ενάντια στις περικοπές και τις ιδιωτικοποιήσεις, για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, για τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη, για τις ρατσιστικές δολοφονίες, για τις γυναικοκτονίες, για την καταστολή. Και, τρίτον, απέναντι σε όλα αυτά το ερώτημα που απασχολεί όλους και όλες είναι ‘τι κάνει η Αριστερά’;
Η απάντηση που δίνει το βιβλίο είναι ότι η κρίση του ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και της υπόλοιπης κοινοβουλευτικής Αριστεράς) ‘έχει τις ρίζες της στην αντίφαση ανάμεσα στις αριστερές αναζητήσεις της εργατικής τάξης και της νεολαίας και στη δεξιόστροφη πορεία της ηγεσίας του’. Γι’ αυτό ο συγγραφέας αφιερώνει ολόκληρα κεφάλαια του βιβλίου για να καταδείξει τα αδιέξοδα του κοινοβουλευτικού δρόμου που είναι και τα ‘αδιέξοδα του ρεφορμισμού’. Και ποια είναι η αντιπρόταση; Αρχικά, η Αριστερά πρέπει να στοχεύει, όπως λέει ο Πάνος, στο άπλωμα της εργατικής δημοκρατίας. Χωρίς εργατικό έλεγχο στα κλειδιά της οικονομίας κανένα φιλεργατικό πρόγραμμα δεν μπορεί να υλοποιηθεί. Και γι’ αυτό η Αριστερά πρέπει να πάψει να αντιμετωπίζει την εργατική τάξη ως ψηφοφόρους και να προσπαθεί να την οργανώσει σαν τάξη ικανή να πάρει τον έλεγχο της κοινωνίας με τις δικές της δυνάμεις.
Γι’ αυτό χρειάζεται η οργανωμένη συγκρότηση των αγωνιστών και των αγωνιστριών που έχουμε την εμπειρία από τα αδιέξοδα του κοινοβουλευτικού δρόμου, αλλά, ταυτόχρονα, η κοινή δράση και ο συντροφικός διάλογος με τον κόσμο που διατηρεί ακόμα τις ελπίδες για τα κόμματα της ρεφορμιστικής Αριστεράς».