Τρεις δεκαετίες συστηματικής έρευνας για την ιδεολογία, συγκρότηση και δράση της Χρυσής Αυγής, παρουσίασε ο δημοσιογράφος Δημήτρης Ψαρράς στο Εφετείο της εγκληματικής οργάνωσης την Παρασκευή 31 Μάη (91η δικάσιμος). Στην πολύωρη και απόλυτα τεκμηριωμένη κατάθεσή του, ο μάρτυρας και συγγραφέας του βιβλίου «Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής», εξέθεσε όλη την ιστορία της, των ηγετικών στελεχών της και ιδιαίτερα του αρχηγού της Νικόλαου Μιχαλολιάκου, προσφέροντας όπως και πρωτόδικα αδιάσειστα στοιχεία για την ύπαρξη μιας σκληροπυρηνικής ναζιστικής συμμορίας που από την ίδρυσή της χρησιμοποποιούσε το μανδύα πολιτικού κόμματος για να καλύπτει εγκληματικές πράξεις.
Η πρώτη επαφή του μαζί της ήταν το μακρινό 1988 στο περιοδικό «Σχολιαστής» όπου εργαζόταν, όταν, μετά ένα μικρό δημοσίευμα για ρατσιστικά συνθήματα σε τοίχους, η ηγεσία της άγνωστης ακόμα τότε οργάνωσης τούς έστειλε υλικά για τη δράση της μαζί με τη διακήρυξη και το καταστατικό της -το τελευταίο με την κόκκινη σφραγίδα της επάνω. Όπως είπε, από εκείνα τα έγγραφα «προκύπτει ο χαρακτήρας και οι στόχοι, ότι είναι μια νεοναζιστική ή καθαρά ναζιστική οργάνωση που αντιγράφει πλήρως την οργάνωση του Χίτλερ στη Γερμανία».
Την αποστολή των εγγράφων στον «Σχολιαστή», τόνισε, την επιβεβαίωσε η ίδια η Χρυσή Αυγή στο περιοδικό της τον Μάρτη του 1988. Ενώ καμία αντίδραση δεν υπήρξε από την πλευρά της ούτε τον Οκτώβρη του 1990, όταν ο ίδιος στην «Ελευθεροτυπία» πια δημοσίευσε απόσπασμα του καταστατικού. «Αυτό έχει σημασία, γιατί η ηγεσία υποστηρίζει τώρα ότι το καταστατικό είναι πλαστό, δικό μου δημιούργημα», εξήγησε, συμπληρώνοντας στη συνέχεια πως «Αν είναι έτσι, θα πρέπει να πετάξουμε τουλάχιστον 50 αναφορές στην εφημερίδα της για το καταστατικό [...] τα κρίσιμα στοιχεία που περιλαμβάνει το καταστατικό είναι δύο: η δομή της οργάνωσης και η αρχή του αρχηγού».
Η αφορμή για την πιο συστηματική ενασχόλησή του με τη Χρυσή Αυγή ήταν, όπως περιέγραψε, «η πρώτη δημόσια εμφάνιση της οργάνωσης το 1992 στο περιθώριο συλλαλητηρίου για το Μακεδονικό, στο οποίο εισχώρησε ομάδα μελών της με πανό και στο τέλος επιτέθηκαν σε όσους θεωρούσαν τότε αντιπάλους τους». Ο λόγος του ενδιαφέροντός του, επανέλαβε, ήταν τα χαρακτηριστικά της, ότι «μιμείται τον τρόπο που αναδείχτηκε η οργάνωση του Χίτλερ, δηλαδή με τάγματα εφόδου που έχουν στόχο την βίαιη κατάκτηση των γειτονιών. Έτσι ξεκίνησε και η Χρυσή Αυγή με επιθέσεις από κάποια μικρά γραφεία στην Κεφαλληνίας».
Για το προφίλ των θυμάτων της τόνισε ότι «είναι οι αδύναμοι» και ότι «η στοχοποίηση γίνεται με βάση την ιδιότητα και όχι το πρόσωπο». Όπως και το ότι οι «εχθροί» δεν είναι οι ίδιοι σε κάθε χρονική στιγμή. Ξεκινώντας από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, αναφέρθηκε στις επιθέσεις σε μετανάστες από την Αλβανία, στα μέλη της ΟΣΕ, στην παρολίγον δολοφονική επίθεση στον Κουσουρή. Συνεχίζοντας στη δεκαετία του 2000, μίλησε για το ρατσιστικό πογκρόμ μετά τον ποδοσφαιρικό αγώνα Ελλάδας Αλβανίας πριν φτάσει στο πογκρόμ του 2011 (το οποίο είχε ανακοινώσει ο Παναγιώταρος στα ΝΕΑ λέγοντας μετά την εκλογή της ΧΑ στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας «έρχεται πογκρόμ»), τη δολοφονία Λουκμάν, τις επιθέσεις στον Άγιο Παντελεήμονα, τη δολοφονία Φύσσα μέχρι την επίθεση στον φοιτητή Αλέξη Λάζαρη έξω από τα γραφεία της στη Μεσογείων μετά τις διώξεις.
«Με μανδύα πολιτικού κόμματος»
Για το ότι όλα αυτά είχαν το πολιτικό κόμμα ως κάλυμμα, ο μάρτυρας υπογράμμισε ότι αυτό ήταν η τακτική του Μιχαλολιάκου και της Χρυσής Αυγής ήδη από τη δεκαετία του ’80. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, ενώ η πρώτη της εκλογική εμφάνιση γίνεται στις Ευρωεκλογές του 1994, η δήλωση του κόμματος στον Άρειο Πάγο προηγείται έντεκα χρόνια, κατατίθεται το 1983, «ακριβώς για να έχει την προστασία που παρέχει το Σύνταγμα στα κόμματα. Έτσι μια εγκληματική οργάνωση που προϋπήρχε απέκτησε μανδύα πολιτικού κόμματος. Το λένε οι ίδιοι, όπως ο Κασιδιάρης στις Θερμοπύλες ότι “εμείς ακολουθούμε την αρχαία Κρυπτεία και τους Σπαρτιάτες”, δηλαδή βγαίνουμε το βράδυ και δολοφονούμε τους εχθρούς».
Όσο δε για την «Αρχή του Αρχηγού» που, όπως είπε, «επιβεβαιώνει και το ναζιστικό χαρακτήρα της οργάνωσης και είναι μετάφραση της γερμανικής Fuhrerprinzip, μήπως δεν υπάρχει; Μα στην ίδια την εφημερίδα της υπάρχουν άρθρα που λένε την λέξη. Έχω εντοπίσει τουλάχιστον τέσσερα τέτοια ολοσέλιδα άρθρα... καθώς και ένα άλλο που δημοσιεύουν κάθε τόσο για να καθησυχάσουν τον κόσμο τους με τίτλο “Εθνικιστές ή ναζιστές” που λεει ότι “δεν έχουμε αλλάξει κεραία απ’ όσα λέγαμε στη διακήρυξη”, την οποία και μου είχαν στείλει μαζί με το καταστατικό». Και έφερε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα εφαρμογής: «Αυτοί που έχουν εκλεγεί είναι με βάση την αρχή του αρχηγού. Το είδαμε όταν εκλέχθηκε στις Σέρρες ο Σιώης, πριν τον Ματθαιόπουλο, και παραιτήθηκε αυθημερόν και διορίστηκε αμέσως επιστημονικός συνεργάτης στη Βουλή. Γιατί για τον Μιχαλολιάκο αυτός που έπρεπε να εκλεγεί ήταν ο Ματθαιόπουλος».
Ο μάρτυρας, βασισμένος ξανά στα ίδια τα γραπτά της οργάνωσης, μίλησε επίσης για τη στρατιωτική δομή της, για το πώς γινόταν η στρατολόγηση των νέων μελών, για την περίφημη ομερτά που σε καμιά περίπτωση δεν έπρεπε να σπάσει για να μην κατηγορηθεί ποτέ ο αρχηγός -και πώς όταν κάποιος τολμούσε να αποστασιοποιηθεί τον κατάγγελναν σαν «τρελό» αφού πρώτα τον κατατρομοκρατούσαν. Ενώ όταν ρωτήθηκε από την έδρα για όσα έχει πει για τον διπλό λόγο της οργάνωσης, απάντησε: «Από τη μία πλευρά πρέπει να λένε δημόσια ότι “είμαστε κόμμα κατά των μνημονίων και όλων μέσα στο πλαίσιο του νόμου” και από την άλλη στους δικούς τους πρέπει να πούνε γιατί πρέπει να μετάσχουν στα τάγματα, να χτυπήσουν».
Ειδική μνεία έκανε και στη ναζιστική διαδρομή του Μιχαλολιάκου, από την περίοδο της χούντας και το ρόλο του στην καταστολή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου μέχρι τις συλλήψεις του για διάφορα επεισόδια και βομβιστικές επιθέσεις το 1976 και το 1977. Αναφέροντας μαζί και μια σειρά ονόματα στενών συνεργατών του: Όπως τον Ιωάννη Γιαννόπουλο «που ήταν μαζί την περίοδο της δικτατορίας στην οργάνωση του Κωνσταντίνου Πλεύρη της 4ης Αυγούστου», τον Αριστοτέλη Καλέτζη «που όταν ξεκίνησε το περιοδικό της Χρυσής Αυγής [στις αρχές της δεκαετίας του ‘80], ήταν καταδικασμένος σε πολυετή φυλάκιση για εγκληματική δραστηριότητα κι έστελνε κειμενάκια από τη φυλακή», ή τον Ηλία Τσιαπούρη «που στο Πολυτεχνείο πυροβολούσε τους διαδηλωτές από την ταράτσα του τότε Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, στην δίκη τότε θεωρήθηκε κατηγορούμενους για δύο τουλάχιστον φόνους, αλλά πρόλαβε να διαφύγει στο εξωτερικό». Η κατάθεση του Δ. Ψαρρά θα συνεχιστεί στις 14 Ιούνη.
Επόμενες δικάσιμοι
Ιούνης: 14, 17, 18, 25, 26, 27, 28/6