Η μέρα των εκλογών ήταν μέρα πολιτικής συζήτησης όχι μόνο για τη ψήφο, αλλά και για τις μάχες που δίνει και θα δώσει το εργατικό κίνημα και ο κόσμος της Αριστεράς. Αυτό διαπίστωναν οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι έξω από δεκάδες εκλογικά κέντρα με τα υλικά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΣΕΚ στο χέρι.
«Στην Αργυρούπολη άνοιγε πανεύκολα η συζήτηση με τον κόσμο της Αριστεράς, ό,τι και να ψήφισε τελικά. Αυτό που διαπιστώναμε μοιράζοντας το ψηφοδέλτιο και τα υλικά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και με την Εργατική Αλληλεγγύη ήταν ότι ερχόταν κόσμος να μαυρίσει τη ΝΔ, μας το έλεγε» μας είπε ο Στέφανος: «Αλλά η συζήτηση δεν έμενε εκεί. Όλοι ξέρανε για το έγκλημα της Πύλου για παράδειγμα και τους ενημερώναμε για τη διαδήλωση της Παρασκευής. Άνοιγε και η συζήτηση για το τριήμερο Μαρξισμός 2024 που οργανώνουμε τον Ιούλη. Ένας δάσκαλος -που δεν ψήφισε ΑΝΤΑΡΣΥΑ- μας είπε μόλις μας είδε ‘ήμουν σίγουρος ότι θα ήσασταν εδώ’ και αγόρασε την Εργατική Αλληλεγγύη. Μια εργαζόμενη μας είπε ‘αν δεν υπήρχατε εσείς, δεν θα είχαν σωθεί τα νοσοκομεία, δεν θα ήταν δημόσια τα πανεπιστήμια».
«Στην Ηλιούπολη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έφτασε να πιάσει σχεδόν 1%. Στην εξόρμησή μας στο 2ο Δημοτικό Ηλιούπολης, καλούσαμε να μαυρίσουμε την κυβέρνηση του Μητσοτάκη και η ανταπόκριση ήταν εντυπωσιακή» μας είπε ο Κρίστιαν από τον τοπικό πυρήνα του ΣΕΚ. «Ήταν προφανές ότι αυτός ο κόσμος χρησιμοποιώντας ψηφοδέλτια της Αριστεράς ήθελε να ξηλώσει τη Νέα Δημοκρατία. Η συζήτηση με πολλούς έφτανε στην προοπτική που βάζει η αντικαπιταλιστική Αριστερά, για τον ρόλο που παίζουν οι εργατικοί αγώνες, το ‘από τα κάτω’ και τη δύναμη που έχουν, σε αντίθεση με τα όρια που βάζει ο κοινοβουλευτικός δρόμος.
Οι ερωτήσεις και οι προβληματισμοί του κόσμου έδειχναν την ανάγκη για βαθύτερη συζήτηση, αλλά και την προχωρημένη πολιτικοποίηση που υπάρχει. Γι’ αυτό οι συζητήσεις στον Μαρξισμό, μαζί με την εφημερίδα και το περιοδικό, τράβηξαν το ενδιαφέρον του. Τέλος, η καμπάνια για την Πύλο είδαμε ότι αφορούσε τη συντριπτική πλειοψηφία. Με το που ξεκινήσαμε να φωνάζουμε «η κυβέρνηση είναι ένοχη, έπνιξε 600 πρόσφυγες», γυρνούσαν και υπέγραφαν».
Για Ελεύθερη Παλαιστίνη
«Στα εκλογικά κέντρα της Άνω Νέας Σμύρνης είχε παρουσία όλη η Αριστερά και η συζήτηση ήταν ανοιχτή και συντροφική» μας λέει η Κατερίνα «Η παρουσία της Σάλμα Σάουα από το πρωί έγινε κέντρο για όλον τον κόσμο που περνούσε να ψηφίσει. Δεχόταν συγχαρητήρια για την επιλογή της να κατέβει υποψήφια με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ανοίγαμε τη συζήτηση για την Παλαιστίνη, ακόμα και κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ που ήταν στα τραπεζάκια μας έλεγε ‘ότι και να λέει επίσημα η ηγεσία εμείς είμαστε για μια λεύτερη Παλαιστίνη from the river to the sea.
Όμως, η κουβέντα δεν ήταν μόνο για την Παλαιστίνη. Μια νέα εργαζόμενη, μονογονεϊκή οικογένεια που εργάζεται στον τουρισμό ξεκίνησε τη συζήτηση από τα βάσανα που περνάει όλος ο κόσμος και η ίδια και η συζήτηση έφτασε στο πώς μπορεί να αλλάξει η κοινωνία και η ζωή μας. Αποφάσισε να οργανωθεί στο ΣΕΚ».
«Διακινούσαμε την Εργατική Αλληλεγγύη στα σχολεία της Τζαβέλα στον Πειραιά» μας λέει η Ιφιγένεια από τον τοπικό πυρήνα του ΣΕΚ «Κι όταν λέγαμε ‘μαυρίζουμε τη ΝΔ, δυνατή αντικαπιταλιστική Αριστερά ψήφο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ’ παίρναμε την απάντηση ‘το πρώτο είναι σίγουρο, το άλλο το συζητάμε’ και άνοιγε η συζήτηση για όλα, για τις απεργίες, για την Πύλο, για το τι Αριστερά θέλουμε».
«Στα σχολεία της Χαμοστέρνας ο κόσμος της Αριστεράς ανταποκρινόταν πολύ έντονα και οργισμένα στο κάλεσμα να καταδικαστούν οι δολοφόνοι της Πύλου» μας λέει η Μαρία. «Γνωρίζανε τι είχε συμβεί και υπέγραφαν για να ενημερωθούν από την ΚΕΕΡΦΑ και για τη διαδήλωση της Παρασκευής και για τις πρωτοβουλίες που θα ακολουθήσουν».
«Στο Νέο Ηράκλειο συναντούσαμε κόσμο από όλη την Αριστερά που έχουμε οργανώσει μαζί αντιφασιστικές-αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις, έχουμε συνεργαστεί στα πλαίσια του δημοτικού σχήματος, έχουμε συζητήσει για την Αριστερά και την προοπτική της σε εκδηλώσεις που έχει οργανώσει το ΣΕΚ της περιοχής για το Πολυτεχνείο ή την κρίση του ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό η συζήτηση για το ποια Αριστερά χρειαζόμαστε ήταν διαρκής» μας είπε ο Γιώργος.
«Στο Περιστέρι ήταν φανερή και η διάθεση να μαυριστεί η κυβέρνηση και ένα βασικό ζήτημα που προκαλούσε την οργή του κόσμου με τον οποίο συζητάγαμε ήταν το ρατσιστικό έγκλημα του ναυαγίου της Πύλου» μας λέει ο Κώστας. «Γνώριζαν για την πρώτη νίκη, της αθώωσης των 9 στο δικαστήριο της Καλαμάτας, ήταν οργιμένοι/ες γιατί ακόμα κάποιοι είναι κρατούμενοι. Το άρθρο του περιοδικού Σοσιαλισμός από τα Κάτω βοηθούσε να ανοίξει αυτή τη συζήτηση, πολλοί το αγόρασαν γι’ αυτό τον λόγο».