ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ 2024
Ομαδικές αναχωρήσεις για το φεστιβάλ
Στις 7 του Ιούλη θα έχω την τιμή να συμμετάσχω στις εκδηλώσεις του τριημέρου «Μαρξισμός 2024» συζητώντας μαζί με το Μιχάλη Λυμπεράτο για την Κατοχή και τον Κόκκινο Δεκέμβρη του 1944.
Στο βιβλίο μου «Ελληνική Πολιτεία 1941-42. Το κράτος υπό ξένη κατοχή» ασχολήθηκα με ένα κεντρικό ερώτημα: με τη συνέχεια του κράτους. Με το πώς ο κρατικός μηχανισμός συνέχισε να λειτουργεί όταν βρέθηκε υπό ξένη κατοχή μετά την ήττα της Ελλάδας από τους Γερμανούς το 1941. Η περίοδος της κατοχής δεν αντιμετωπίζεται ως ένα διάλειμμα, ένας «κενός χώρος» στην ιστορία του ελληνικού κράτους, αλλά στην πραγματικότητα ως μία συνέχεια στη λειτουργία αρκετών μηχανισμών του, που εξηγεί σε σημαντικό βαθμό και την σχετικά εύκολη ανασυγκρότησή του το 1944.
Η πρώτη κυβέρνηση των δωσίλογων δεν είναι απλά ένα ενεργούμενο των κατακτητών, αλλά προσπαθεί με τα μέσα που έχει να κάνει πολιτική και να αντιμετωπίσει προβλήματα. Οι ενέργειες της και οι αποτυχίες τους θα παίξουν ρόλο στη γέννηση της Αντίστασης και τη μορφή που πήρε, αλλά και ρίχνουν φως στον τρόπο με τον οποίο άρχισαν να συγκροτούνται τα στρατόπεδα που συγκρούστηκαν το Δεκέμβρη του 1944. Για όποιον θέλει και σήμερα να παλεύει ενάντια στον σύγχρονο καπιταλισμό η συζήτηση για το κράτος και την Κατοχή, είναι συζήτηση όχι παρελθοντολογική, αλλά πολιτική που έχει να πει πολλά και στις μέρες μας. Σίγουρα θα έχει ενδιαφέρον!
συγγραφέας του βιβλίου «Ελληνική Πολιτεία 1941 -42. Το κράτος υπό ξένη κατοχή»
Το φεστιβάλ επαναστατικών ιδεών “Μαρξισμός 2024” έρχεται να δώσει την απάντηση στο ξεσηκωμένο φοιτητικό κίνημα και το ανθρώπινο δυναμικό των νοσοκομείων αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία που δικαίως δυσανασχετεί και απαιτεί μια λύση στα προβλήματα και τις κρίσεις που αντιμετωπίζει καθημερινά. Ο κόσμος αντιδράει και ζητάει τα απολύτως αυτονόητα που του στερεί η κυβέρνηση και το καπιταλιστικό σύστημα.
Στο σημείο αυτό έρχεται ο Μαρξισμός που προβάλλει όχι μια μακρινή μελλοντική λύση, αλλά οργάνωση σε αγώνες για άμεση αντίδραση στα προβλήματα αυτά που αντιμετωπίζουμε. Τον ρυθμό για τις πρωτοβουλίες αυτές έχουν ήδη δώσει οι δύο μήνες καταλήψεων στις σχολές, οι μαζικές απεργίες στα νοσοκομεία, αλλά και το μαύρισμα της Νέας Δημοκρατίας στις φοιτητικές και δημοτικές εκλογές. Η κοινωνία απαιτεί εξηγήσεις για το έγκλημα στα Τέμπη και στην Πύλο και δικαιοσύνη για τα θύματα.
Στο φεστιβάλ “Μαρξισμός” 2024 στις 5-7 Ιουλίου στη Νομική της Αθήνας, ομιλητές από τους χώρους της Υγείας, της εκπαίδευσης, της τέχνης ,από την Πακιστανική Κοινότητα της Ελλάδας “Η Ενότητα” και την Παλαιστινιακή Παροικία, θα ανοίξουν θέματα όπως είναι τα 50 χρόνια από τη μεταπολίτευση, ο ιμπεριαλισμός, ο πολεμικός καπιταλισμός και το αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα, που έχει τεράστια σημασία, ιδιαίτερα μετά την κατάληψη εδρών της ακροδεξιάς στο Ευρωκοινοβούλιο. Ανάμεσα στις θεματικές εντάσσεται και το ζήτημα της καταπίεσης των γυναικών, αλλά και της ΛΟΑΤΚΙ+ Κοινότητας που στοχοποιούνται από το καπιταλιστικό σύστημα.
Η παρουσία του κόσμου σε αυτό το Φεστιβάλ θα αποτελέσει το σημαντικότερο βήμα προς την αλλαγή. Η νεολαία, οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι αλλά και όλα τα τμήματα της κοινωνίας πρέπει να ενωθούν και να συζητήσουν πολιτικά και ανοιχτά μαζί για την εναλλακτική στο δολοφονικό καπιταλιστικό σύστημα, για έναν κόσμο που θα θέτει ως προτεραιότητα τα ανθρώπινα δικαιώματα χωρίς ρατσισμό, ομοφοβία και σεξισμό.
Ελευθερία Γιαννόγκωνα,
Φοιτητρια Τμήμα Επικοινωνίας και Πολιτισμού Πάντειο
Ο δρόμος για μια Παλαιστίνη ΛΕΥΤΕΡΗ
Γράφοντας και διαβάζοντας καθημερινά τους τελευταίους οχτώ μήνες για την εν εξελίξει γενοκτονία των Ισραηλινών κατακτητών στη Γάζα, ένα τρομερό ερώτημα με βασανίζει στο πίσω μέρος του μυαλού μου: δικαιώνεται άραγε η Χαμάς, η Τζιχάντ και γενικά η παλαιστινιακή αντίσταση (οι δήθεν «τρομοκράτες» και «συμμορίτες» -έτσι δεν βάφτιζαν πάντα οι κατακτητές τους εξεγερμένους;)- για την ιστορική της επιλογή να τρυπήσει το Τείχος και να επιτεθεί στους δεσμοφύλακες της Γάζας την 7η Οκτωβρίου 2023;
Άξιζε ή όχι όλη αυτή η ανεπανάληπτη καταστροφή, οι σχεδόν πενήντα χιλιάδες νεκροί, οι ογδόντα χιλιάδες τραυματίες, προκειμένου να επιστρέψει το ξεχασμένο απ' όλους Παλαιστινιακό Ζήτημα στο προσκήνιο της παγκόσμιας προσοχής;
Ε λοιπόν ναι, άξιζε! Όσο σκληρό κι αν είναι να το φωνάξει κανείς μέσα στα ερείπια και τις σωρούς των αθώων. Και η καλύτερη απόδειξη γιαυτό, είναι να θυμηθούμε ποια ήταν η «κανονικότητα» που διέλυσε για πάντα η Χαμάς - τι συνέβαινε δηλαδή στη Γάζα, τη μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή του κόσμου, αλλά και την κατεχόμενη Δυτική Όχθη πριν την ξαφνική επίθεση της 7ης Οκτωβρίου.
Δεκαετίες τώρα, από το 1948 και δώθε, το μόνο που κάνει το Ισραήλ είναι να σκοτώνει και να εκτοπίζει τους Παλαιστίνιους από την πατρογονική τους γη, στήνοντας τους δικούς του παράνομους εποικισμούς στα κατακτημένα εδάφη και ακυρώνοντας στην πράξη κάθε πιθανότητα ίδρυσης ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους. Εθνοκάθαρση, απαρτχάιντ, και τώρα κανονική γενοκτονία. Δεν το λέω εγώ, αλλά κορυφαίοι Εβραίοι ειδικοί του original ναζιστικού Ολοκαυτώματος, που αναβιώνουν σήμερα - τι ειρωνεία! - οι σιωνιστές επίγονοι.
Κακα τα ψέματα: δεν θα υπήρχε ούτε Χαμάς, ούτε Τζιχάντ, ούτε Χεζμπολάχ, ούτε καν η «προσκυνημένη» εδώ και δεκαετίες Φάταχ, αν δεν είχαν προηγηθεί και σωρευθεί οι απροσμέτρητες εγκληματικές ενέργειες του κράτους-τρομοκράτη Ισραήλ. Αν εγώ κι εσείς που με διαβάζετε είχαμε μεγαλώσει φυλακισμένοι στην «ελεύθερη» Γάζα ή την κατεχόμενη Δυτική Όχθη, αν ήμασταν παιδιά και εγγόνια προσφύγων που έφυγαν μια νύχτα παρατώντας τα πάντα για να σώσουν τις ζωές τους από τα σιωνιστικά ισραηλινά τανκς, αν ζουσαμε χωρίς ρεύμα και νερό και φάρμακα, και υπό τη συνεχή απειλή να δολοφονηθούμε χωρίς κανένα λόγο στο δρόμο ή μέσα στα σπίτια μας, δεν θα παίρναμε τα όπλα, δεν θα αντιστεκόμασταν στον κατακτητή; Ξέρετε εσείς κανένα μοντέρνο έθνος- κράτος που να φτιάχτηκε αποκλειστικά με διαπραγματεύσεις, χωρίς αίμα και αγώνες;
Η εκδήλωση που έχω τη χαρά να συμμετέχω στα πλαίσια του τριήμερου «Μαρξισμός 2024» θα είναι μια ευκαιρία να συζητήσουμε ποιος είναι ο δρόμος για μια Παλαιστίνη λεύτερη από τον Ιορδάνη μέχρι τη Μεσόγειο και για την αλληλεγγύη στους αγώνες του λαού της