Η πολιτική κρίση συγκλονίζει τον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν έχουν υπάρξει άλλες ευρωεκλογές στο παρελθόν που να προκαλέσουν τόσο άμεσα πολιτικά αποτελέσματα. Ο Μακρόν διαλύει το γαλλικό κοινοβούλιο και προκηρύσσει άμεσα εκλογές. Αυτός που κάποτε προβαλλόταν ως μεγάλο φράγμα απέναντι στην άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, τώρα θέλει να παραδώσει φοβισμένος την εξουσία. Στη Γερμανία η τρικομματική κυβέρνηση σαρώθηκε. Ούτε τα ίδια της τα κόμματα δεν ξέρουν πώς θα συνεχίσουν να κυβερνάνε όταν το SPD πήρε λιγότερο από 15% και βγήκε τρίτο πίσω από τη Δεξιά και τους φασίστες.
Η Γαλλία και η Γερμανία είναι οι χώρες που έστησαν αυτό που σήμερα είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση πριν από 70 χρόνια. Είναι οι δυο πιο πλούσιες χώρες της ΕΕ και με τον μεγαλύτερο πληθυσμό. Η πολιτική κρίση και στις δύο χώρες ταυτόχρονα πολλαπλασιάζει την αστάθεια σε ολόκληρη την ήπειρο. Όταν πριν από 15 χρόνια ξέσπασε η οικονομική κρίση στην Ευρώπη, η πολιτική αναταραχή σε χώρες σαν την Ελλάδα παρουσιαζόταν σαν ένα φαινόμενο της “περιφέρειας”. Στα χρόνια που μεσολάβησαν, υποτίθεται πως το φάσμα της χρεοκοπίας η Ευρώπη το είχε αφήσει πίσω της και πως το πολιτικό σύστημα θα ξαναγυρνούσε στην κανονικότητα. Οι Ευρωεκλογές επιβεβαίωσαν πως η πραγματικότητα είναι δραματικά αντίθετη.
Η κρίση έδωσε τη θέση της στην πολυ-κρίση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πήγε προς τις Ευρωεκλογές μέσα σε δύο πολέμους, της Ουκρανίας και της Παλαιστίνης. Η προερχόμενη από τη γερμανική Δεξιά, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν που ακόμα φιλοδοξεί να παραμείνει στη θέση της Προέδρου της Κομισιόν, έκανε μια από τις τελευταίες της προεκλογικές επισκέψεις και δηλώσεις μέσα σε ένα πολεμικό καταφύγιο στη Φινλανδία. Ο προερχόμενος από την ισπανική Σοσιαλδημοκρατία “Υπουργός” Εξωτερικών της ΕΕ, Τζουζέπ Μπορέλ, έδωσε την τελευταία του προεκλογική συνέντευξη μέσα σε ένα εργοστάσιο όπλων με φόντο δύο τανκς. Ο Μακρόν πήγε προς τις εκλογές προβάλλοντας την αποστολή Γάλλων στρατιωτικών εκπαιδευτών στο Κίεβο. Η ΕΕ που σύμφωνα με τις διακηρύξεις της ιδρύθηκε και για να διασφαλίζει την ειρήνη στην Ευρώπη ζητάει κι άλλο πόλεμο. Κάποτε άλλα πράγματα εννοούσαν όταν μιλούσαν για “εκσυγχρονισμό”. Τώρα εννοούν εκσυγχρονισμό των καταφύγιων και των σειρήνων του πολέμου.
Ο Γερμανός καγκελάριος, Σολτς, μια βδομάδα πριν από τις Ευρωεκλογές έστειλε μήνυμα ότι επιτρέπει στην Ουκρανία να χρησιμοποιεί γερμανικά όπλα για επιθέσεις σε ρώσικο έδαφος. Οι δυο “στρατηλάτες” της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανταμείφθηκαν αμφότεροι με λιγότερο από 15% στις εκλογές.
Και ο Μακρόν και ο Σολτς έριξαν όλες τους τις δυνάμεις ενάντια στον “εξτρεμισμό”. Αλλά όταν λένε εξτρεμισμό δεν εννοούν τους φασίστες που τώρα τους πήραν τις ψήφους. Ο Σολτς δεν σταμάτησε να στέλνει την αστυνομία, να χτυπάει και να συλλαμβάνει τον κόσμο του κινήματος αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Για τον Μακρόν, “εξτρεμισμός” είναι οι μετανάστες και οι μουσουλμάνοι από τις πρώην αποικίες της Γαλλίας. Ασταμάτητοι όρκοι ενάντια στον αντισημιτισμό, υπέρ του “δικαιώματος του Ισραήλ στην αυτοάμυνα” που τελικά μετατράπηκαν σε προώθηση των κατεξοχήν κομμάτων του ρατσισμού και του αντισημιτισμού, σαν το AfD στη Γερμανία που νοσταλγεί τα Ες-Ες.
Συγκρούσεις
Αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση και αυτοί οι ηγέτες έχουν απέναντί τους την κρίση του περιβάλλοντος, τον ανταγωνισμό με την Κίνα, την ασταμάτητη μάχη με τα χρέη, την ύφεση και τον πληθωρισμό. Οι πολιτικές δυνάμεις που εκφράζουν το “κέντρο”, τη σταθερότητα και την ίδια την ουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είδαν τις εστίες κρίσης να πολλαπλασιάζονται και τις δικές τους δυνατότητες να γίνονται σκόνη. Η πρόκληση της κλιματικής αλλαγής έχει μετατραπεί σε καινούργιο πεδίο κρίσης για το ποιος και πώς θα πληρώσει το κόστος της “πράσινης μετάβασης”. Ο Μακρόν ήταν ο πρώτος που έζησε από πρώτο χέρι τα αποτελέσματα, με τη σύγκρουση με τα “Κίτρινα Γιλέκα” πριν από πέντε χρόνια. Αντί να μάθουν από αυτήν την εμπειρία, κατάφεραν να προκαλέσουν συγκρούσεις παντού. Γι’ αυτό και Πράσινα κόμματα, και στη Γαλλία και στη Γερμανία αλλά και σε άλλα σημεία, είδαν τις δυνάμεις τους να καταρρέεουν μαζί με τα μεγάλα κόμματα τα οποία έχουν αγκαλιάσει.
Η Πράσινη σύμμαχος του Σολτς, Αναλένα Μπέρμποκ, έγινε Υπουργός Εξωτερικών και αφιερώθηκε στην υπεράσπιση του Ισραήλ. Έδωσε μάχη όχι για το περιβάλλον, αλλά για να μπλοκάρει ψηφίσματα της ΕΕ που ζητούσαν παύση πυρός στη Γάζα. Οι ίδιοι άνθρωποι που ζητάνε μαζικές αυξήσεις στις δαπάνες για τους εξοπλισμούς, καλούν την εργατική τάξη και τους φτωχούς να κάνουν θυσίες για να σωθεί ο πλανήτης από την υπερθέρμανση.
Μπροστά σε αυτήν την πολυμέτωπη κρίση, από τη μεριά τους, σαν λύση, βλέπουν μόνο μεγαλύτερες επιθέσεις στην εργατική τάξη. Θέλουν να μας κάνουν να δουλεύουμε περισσότερο, να μας κάνουν πιο φτωχούς, να μας στείλουν στον πόλεμο. Η επίσημη ευρωπαϊκή Δεξιά, επιστρατεύει όλο και περισσότερο το ρατσισμό και την πολεμοκαπηλεία σαν εργαλεία διχασμού και πολιτικής κινητοποίησης.
Αυτή τους την αποτυχία θέλουν μάλιστα να τη ρίξουν πάνω στον κόσμο. Τα γενικευτικά συμπεράσματα ότι η πολιτική κρίση στις Ευρωεκλογές οφείλεται στην άνοδο της ακροδεξιάς και των φασιστών είναι ψέμα και τους βολεύει. Η ακροδεξιά αξιοποίησε την κρίση και βγήκε κερδισμένη στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Αυστρία και άλλες χώρες. Εκμεταλλεύτηκε όλο τον χώρο που της χάρισαν οι δυνάμεις της “σταθερότητας” της ΕΕ. Αυτές οι δυνάμεις προχώρησαν προεκλογικά στο Σύμφωνο Μετανάστευσης, διαφημίζοντας το γεγονός ότι η Μεσόγειος είναι το μεγαλύτερο υγρό νεκροταφείο του κόσμου. Οι δυνάμεις του ευρωπαϊκού κέντρου και η φον ντερ Λάιεν δεσμεύονταν ότι μετά τις εκλογές θα προχωρήσουν ακόμη παραπέρα, στέλνοντας τους πρόσφυγες σε τρίτες χώρες, ακολουθώντας το παράδειγμα του Σούνακ που θέλει να απελάσει τους πρόσφυγες στη Ρουάντα και της Μελόνι που μετατρέπει την Αλβανία σε χώρα - προσφυγική φυλακή.
Παζάρια
Οι ίδιοι που δηλώνουν σοκαρισμένοι από την άνοδο της ακροδεξιάς, όχι μόνο δεν σταμάτησαν αλλά και τώρα κλιμακώνουν τα παζάρια με τις δύο ευρωομάδες των ευρω-φασιστών. Η Μελόνι βγήκε νικήτρια των εκλογών, αλλά είχε στο πλάι της ολόκληρη την ευρωπαϊκή Δεξιά που της έκανε διαφήμιση και την ξέπλενε από την κληρονομιά του Μουσολινισμού. Ας μην καταπιούμε όμως ολόκληρη την προπαγάνδα. Η Μελόνι και ο Σαλβίνι πήραν μαζί 8,8 εκατομμύρια ψήφους. Στις προηγούμενες ευρωεκλογές, το 2019, ο Σαλβίνι μόνος του είχε πάρει πάνω από 9 εκατομμύρια ψήφους. Η μετατροπή της ακροδεξιάς σε “σοβαρό” παίχτη μέσα στην ΕΕ δεν έγινε ξαφνικά. Αυτό που την κάνει πιο οφθαλμοφανή είναι ότι τα παραδοσιακά κόμματα καταβυθίζονται ακόμη περισσότερο. Στην Αυστρία, το φασιστικό FP βγήκε πρώτο με 25%, κερδίζοντας 8 μονάδες από το 2019, αλλά το δεξιό VP έχασε 10 μονάδες. Εξάλλου, υπάρχουν και σημεία που επιβεβαιώνουν το πόσο ρευστή είναι η κατάσταση προς όλες τις κατευθύνσεις. Η πορτογαλική ακροδεξιά, Chega, μόλις πριν από τρεις μήνες έγινε θέμα με την επιτυχία της στις εκλογές. Όμως από το 1,1 εκατομμύριο ψήφους το Μάρτη, κράτησε 386 χιλιάδες την περασμένη Κυριακή. Το κόμμα του Βίλντερς στην Ολλανδία βγήκε πρώτο στις εκλογές του Νοέμβρη με σχεδόν 2,5 εκατομμύρια ψήφους και 23,5%. Την περασμένη Κυριακή βγήκαν δεύτεροι με 17% και 1 εκατομμύριο ψήφους.
Η ακροδεξιά όντως ανεβαίνει, σταθεροποιεί τη θέση της στην ΕΕ και εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες που της δίνουν τα κόμματα του συστήματος. Η απάντηση όμως δεν είναι η μοιρολατρία αλλά η μάχη. Στη Γαλλία ξέσπασαν μαζικές διαδηλώσεις με τη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων. Ο κόσμος ξέρει ποιος είναι ο Μακρόν και δεν είναι διατεθειμένος να τον αφήσει να παραδώσει τα κλειδιά της γαλλικής πολιτικής στη Λεπέν. Η πίεση απέναντι στις ηγεσίες της κοινοβουλευτικής Αριστεράς για δράση είναι τεράστια.
Το αντιρατσιστικό κίνημα και στη Γαλλία και στη Γερμανία έχει τη μάχη απέναντι στους φασίστες ήδη ξεκινημένη. Η πρόκληση είναι να βγουν τα συνδικάτα και ολόκληρο το εργατικό κίνημα στους δρόμους ενάντια στη φασιστική απειλή. Ο κύκλος της κρίσης που ξεκίνησε πριν από 15 χρόνια είναι σήμερα ασύγκριτα βαθύτερος. Η ΕΕ βρίσκεται περικυκλωμένη από κρίσεις και το πολιτικό της κατεστημένο είναι αδύναμο και αποπροσανατολισμένο. Θέλουν να μας πείσουν ότι μέσα σε τέτοιες συνθήκες, μόνο ο πόλεμος και ο ρατσισμός βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Είναι όμως και οι επαναστάσεις στην ημερήσια διάταξη, και έχουμε τη δυνατότητα να το αποδείξουμε.