Η έκταση της ήττας της ΝΔ είναι τεράστια και δεν μπορούνε να την κρύψουν με κανένα τρόπο. Έχασε 900 χιλιάδες ψήφους σε σχέση με τις εκλογές του Ιούνη. Σημασία έχει και το ποσοστό, έπεσε στο 28%: όχι απλά κάτω από τους στόχους που είχαν βάλει, είναι ποσοστό πολιτικής κρίσης. Δεν υπήρξε ποτέ κυβέρνηση που να στάθηκε με τέτοιους είδους ποσοστό. Επιστρέψαμε σε ποσοστά 2012 όταν είχαμε τη μεγαλύτερη πολιτική κρίση. 

Η Καθημερινή, μια εφημερίδα που συνεχίζει να στηρίζει την κυβέρνηση, δημοσίευσε τα στοιχεία από το έξιτ πολ της μέρας των εκλογών και τα οποία δείχνουν το εξής: από τους 900 χιλιάδες ψηφοφόρους που έχασε η ΝΔ, περίπου 400 χιλιάδες απείχαν. Από τους υπόλοιπους, 250 χιλιάδες΄πήγανε προς το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, την Πλεύση Ελευθερίας και τον Λοβέρδο. Η Καθημερινή καταγράφει αυτές τις ψήφους σαν απώλειες προς την κεντροαριστερά. Και άλλες 200 χιλιάδες ψήφοι πήγαν προς την ακροδεξιά, Βελόπουλο, Νίκη, Λατινοπούλου. 

Πρέπει να λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι αυτά τα ποσοστά είναι ο μέσος όρος όλης της χώρας. Αλλά όλη η χώρα δεν είναι ενιαία ταξικά. Για μια μαρξιστική αντιμετώπιση δεν μας αρκούν οι μέσοι όροι, δεν βάζουμε στην ίδια ζυγαριά τους πόσους ψήφους πήρε ένα κόμμα σε μια μεθοριακή περιοχή με πόσους ψήφους πήρε στις εργατογειτονιές της Αθήνας. 

Εργατική τάξη

Όταν πάμε να εξετάσουμε τι έγινε στις μεγάλες πόλεις, τι έγινε εκεί που ζει και παλεύει η εργατική τάξη, η εικόνα είναι ακόμα χειρότερη για την κυβέρνηση. Εκεί η κυβέρνηση καταρρέει. Σε κάποιες πέφτει σε τρίτο κόμμα. 

Χρειάζεται επίσης να είμαστε προσεκτικοί με τις απόψεις περί ανόδου της ακροδεξιάς. Ποιο βγήκε πρώτο κόμμα στη Θράκη; Το κόμμα της μειονότητας. Σε συνθήκες ρατσισμού και ισλαμοφοβίας, επιθέσεων ότι όποιος στηρίζει την Παλαιστίνη είναι ισλαμιστής τρομοκράτης. Ο κόσμος της μειονότητας ξεσηκώθηκε και έβγαλε την Κίνησή του πρώτο κόμμα στην Ξάνθη και τη Ροδόπη. 

Χρειάζεται να σταθούμε στο πως βούλιαξε η ΝΔ γιατί υπάρχει μεγάλη φιλολογία του στυλ «ο κόσμος βαρέθηκε», «νικητής η αποχή» που υπεκφεύγει να πει ποιος είναι ο ηττημένος, αυτός που μέχρι τις παραμονές των εκλογών μας λέγανε ότι είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Αυτή ήταν η εικόνα για τον Μητσοτάκη και τη ΝΔ και αυτή η εικόνα κατέρρευσε. 

Ήταν μια πλαστή εικόνα από το προηγούμενο διάστημα, μια προπαγάνδα της άρχουσας τάξης. Λέγανε συνειδητά ψέματα. Τώρα φαίνεται πόσο επιφανειακή ήταν η άποψη ότι οι πολιτικοί και ταξικοί συσχετισμοί μετριούνται με βάση το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης πέρσι τον Ιούνη πήρε το 41%. 

Οι πολιτικές κρίσεις δεν είναι αντικειμενικές διαδικασίες, είναι κοινωνικές και έχουν κοινωνικά υποκείμενα που πρωταγωνιστούν σ’ αυτή τη διαδικασία. Εμείς βλέπαμε όχι μόνο πόσο ψεύτικη είναι η προπαγάνδα της άρχουσας τάξης αλλά και ποια δύναμη μπορεί να φέρει την αλήθεια μπροστά. 

Κι αυτή ήταν η εργατική τάξη με τους αγώνες που έδωσε όλο το προηγούμενο διάστημα. Ο κόσμος δεν έσκυψε το κεφάλι στις ιδεολογικοπολιτικές πιέσεις, αντίθετα βγήκε σε μάχες δίνοντας συνέχεια από το προηγούμενο διάστημα. Από που βρήκανε τη δύναμη οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών να βγαίνουν να καταγγέλλουν την κυβέρνηση, να μαζεύουν ενάμισι εκατομμύριο υπογραφές. Γιατί το ρεύμα των αγώνων που είχαν ξεσπάσει το προηγούμενο Μάρτη επέζησε και έδωσε τη δυνατότητα να φτάσουμε σε μια μεγάλη πανεργατική απεργία φέτος για το έγκλημα των Τεμπών. 

Τα νοσοκομεία ήταν όλο το προηγούμενο διάστημα πρωταγωνιστικά στις μάχες του εργατικού κινήματος. Δεν υπάρχει μέτρο που να πήρε η κυβέρνηση και να μην έλαβε απεργιακή απάντηση. Κι έτσι φτάσαμε στις ευρωεκλογές να διαπιστώνουνε οι εκλογολόγοι ότι πρώτο θέμα που έσπρωξε τον κόσμο να διαμαρτυρηθεί ήταν η ακρίβεια και δεύτερο η Υγεία. Η Υγεία μπήκε στην ατζέντα επειδή τη βάλανε οι απεργοί.

Οι ιδιωτικοποιήσεις ήταν και παραμένουν αιχμή των επιθέσεων της κυβέρνησης. Έφαγε ήττα σχετικά με την ιδιωτικοποίηση των τρένων γιατί τα Τέμπη δεν ξεχάστηκαν. Έφαγε ήττα για την ιδιωτικοποίηση των νοσοκομείων γιατί οι απεργοί μπήκαν στην πρώτη γραμμή όλο το προηγούμενο διάστημα. Έφαγε ήττα για την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας γιατί οι φοιτητές βγήκαν σε καταλήψεις εννιά βδομάδες κερδίζοντας την πλειοψηφία της κοινωνίας στη δική τους μεριά, ένα κίνημα που λέγανε ότι δεν μπορεί να συμβεί. 

Ήταν και πολιτικές μάχες που έκριναν πως εκφράζεται η δυσαρέσκεια, που πάει. Οι γυναικοκτονίες έγιναν τεράστιο θέμα. Προσπαθήσανε και προσπαθούνε να το κουκουλώσουν. Τώρα γίνεται συζήτηση για το πως χειριστήκανε τον κ. Λύτρα, που κόντεψε να σκοτώσει τη γυναίκα του μέσα στο σπίτι, επειδή είναι μεγαλοδικηγόρος. Αυτή είναι η πραγματική αντιμετώπιση από τη δική τους πλευρά. Και δεν καταφέρανε να κάνουν τον κόσμο να έχει αυτή την αντιμετώπιση. Και εισπράξανε μια απεργιακή 8 Μάρτη που έγινε με πρωτοβουλία του «περιθώριου» της επαναστατικής Αριστεράς. Επαιξε ρόλο στο μαύρισμα της ΝΔ τα αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, η ήττα του Μπακογιάννη στην Αθήνα.

Υπάρχει εύκολη διέξοδος από την κατάσταση που έχουν περιέλθει; Έχουν περιθώρια να στρίψουν το τιμόνι; Δεν έχουν, γιατί διαχειρίζονται μια πολυκρίση. Δεν υπάρχει μέτωπο που να χειρίζεται η κυβέρνηση που τα πράγματα να μην πάνε προς το χειρότερο. Έρχονται μεγαλύτερες όχι μικρότερες επιθέσεις. Όχι μόνο οικονομικές: σήμερα Τα Νέα έχουν πρωτοσέλιδο ότι η κυβέρνηση ενεργοποιεί οψιόν να πάρει ακόμα 20 F-35, γιατί είναι μέσα στον πόλεμο της Ουκρανίας, γιατί πρέπει να στηρίξει το Ισραήλ το οποίο χάνει τον πόλεμο στη Γάζα. 

Αυτό είναι το πρόγραμμα της άρχουσας τάξης, το πρόγραμμα της ΝΔ και ο Μητσοτάκης δεν έχει κανένα περιθώριο να το γλυκάνει. Η κρίση δεν έχει φτάσει στο τέρμα της. Το ομολογεί ο Μητσοτάκης με τον ανασχηματισμό που έκανε. Αναπαλαίωση, ξαναέφερε ότι μισητό έχει περάσει από τα υπουργεία της ΝΔ γιατί το μήνυμα είναι “χανόμαστε, ταμπουρωθείτε η ΝΔ πρέπει να συσπειρωθεί γιατί πάμε σε εκλογές”. 

Δημιουργούνται καλύτερα περιθώρια για τον κόσμο που θέλει να παλέψει ενάντια σε μια εξασθενημένη κυβέρνηση. Πως θα τα αξιοποιήσουμε αυτά τα περιθώρια; Δεν είναι εύκολο και το βλέπουμε στην αμηχανία των κομμάτων της αντιπολίτευσης. 

Χρειάζονται πρωτοβουλίες για αγωνιστικές απαντήσεις σε όλα τα μέτωπα. Όταν η κυβέρνηση είναι σε κρίση, δεν είναι ώρα για να σταματήσουμε και να ζυμωθούμε για το πως  θα φτιαχτεί η κεντροαριστερά, είναι ώρα για να κλιμακωθούνε οι αγώνες. Γιατί μπορούνε και να ανατρέψουν την κυβέρνηση και να πισωγυρίσουν τις επιθέσεις, να έχουν κατακτήσεις. 

Έχουμε πρόταση που απευθύνεται σε όλον τον κόσμο της Αριστεράς για το πως θα έπρεπε να κινηθούνε, τι ζητάμε να απαιτεί από τις ηγεσίες του. Να κόψουν τις σαχλαμαρίτσες και να κινηθούνε στην κατεύθυνση ενός αγωνιστικού μετώπου σύγκρουσης με μια πιο εξασθενημένη κυβέρνηση, γιατί μπορούμε να υπερασπίσουμε τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης και να αντιστρέψουμε την πορεία. 

 Αρχίζοντας από ένα καθοριστικό μέτωπο. Γιατί η οργή για την κυβέρνηση μπορεί να πάρει και τον λάθος δρόμο. Προφανώς είναι ανησυχητικό το να παίζει μπάλα η ακροδεξιά. Δεν έχει φτάσει ούτε ο Βελόπουλος, ούτε η Λατινοπούλου στα επίπεδα της Λεπέν, της Μελόνι, του AfD. Αλλά δεν θα περιμένουμε για να ανοίξουμε τη σύγκρουση μαζί τους. 

Αντιρατσιστικό κίνημα

Εδώ και τώρα, πρώτο μέτωπο που πρέπει να κλιμακωθούν οι αγώνες είναι το αντιρατσιστικό κίνημα και η σύγκρουση με τους φασίστες. Είναι μια από τις χαμένες ευκαιρίες της προηγούμενης περιόδου ότι η αντιπολίτευση μπορεί να έλεγε μπράβο στους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών, αλλά ποτέ δεν είπε μπράβο στους επιζώντες του εγκλήματος της Πύλου που ανοίγουν τη μάχη για να πάνε αυτοί οι δολοφόνοι φυλακή. Θα μπορούσε ο Βελόπουλος να βλέπει την πλάτη του ΚΚΕ αν αυτό άνοιγε το ζήτημα αντί να καταψηφίζει κινητοποιήσεις όπως έκανε τις προηγούμενες μέρες.

Αυτό που προτείνουμε είναι ότι όπως έγινε με τα Τέμπη να γίνει με την Πύλο. Οι ένοχοι να δικαστούν και να καταδικαστούν όπως δικάσαμε και καταδικάσαμε τους χρυσαυγίτες. Είναι ρεαλιστικό, υπάρχει το κίνημα που μπορεί να το κάνει. 

Δεύτερο μέτωπο είναι τα αιτήματα που έχουν αναδειχτεί στις μάχες της εργατικής τάξης. Δεν είναι ώρα για ψαξίματα και κόψε ράψε για ένα μίνιμουμ πρόγραμμα. Το πρόγραμμα το έχουν διαμορφώσει οι εργαζόμενοι με τις απεργίες τους. Σύγκρουση με τις ιδιωτικοποιήσεις είναι το νο1 όχι μόνο λόγω των Τεμπών και των νοσοκομείων, αλλά και λόγω  της Παιδείας. Αυτό που προτείνουμε στον κόσμο της Αριστεράς είναι να κινηθούμε μαζί απεργιακά, σε ένα μέτωπο που λέει στοπ στις ιδιωτικοποιήσεις, θέλουμε επανακρατικοποιήσεις, θέλουμε δημόσιο, εργατικό έλεγχο για να μην έχουμε αυτές τις καταστροφές. 

Ποια είναι η απάντηση στο θέμα της ακρίβειας; Πρώτον, να πάρουμε αυξήσεις με απεργίες και αγώνες. Και δεύτερο, ανοίγοντας το ζήτημα ποιος ελέγχει αυτούς που είναι υπεύθυνοι. Ποιος ελέγχει τις τράπεζες που παίρνουν το μεγαλύτερο μερτικό από την κερδοσκοπία στην ακρίβεια; Κρατικοποίηση των τραπεζών. Κρατικοποίηση της ΔΕΗ και όλου του κυκλώματος της ενέργειας, γιατί το χρηματιστήριο ενέργειας είναι ο ιμάντας που μεταφέρει την ακρίβεια από τις τράπεζες στον κόσμο. 

Υιοθετούμε όλα τα αιτήματα από όλες τις μάχες. Υπάρχει απάντηση στις γυναικοκτονίες, στον σεξισμό; Υπάρχει απάντηση ενάντια στον πόλεμο; Ναι το δείχνει ο κόσμος με τον τρόπο με τον οποίο παλεύει. 

Έχουμε και πρόταση για τον εαυτό μας. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, δεν αρκεί να λέμε ότι εμείς είχαμε δίκιο ότι ο Μητσοτάκης δεν είναι παντοδύναμος, ότι το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη μπορεί να γίνει πλειοψηφικό, να συνεχιστούν οι αγώνες.  

Έχουμε να ανοίξουμε περισσότερα ζητήματα. Δεν έχουμε μόνο αγωνιστικά καθήκοντα, έχουμε και στρατηγικά καθήκοντα. Όλοι λένε ότι δεν υπάρχει κράτος δικαίου στην Ελλάδα. Πως να υπάρχει με υποκλοπές, μπαζώματα; Κάθε μέρα σκάνδαλα, κανένας θεσμός του κράτους δικαίου δεν έχει μείνει αλώβητος. Διορθώνεται αυτό; Πιστεύει κανείς ότι η Ανεξάρτητη Αρχή θα μεταρρυθμίσει την ΕΥΠ; Αυτό λένε τα κοινοβουλευτικά κόμματα. 

Δεν είμαστε μόνο οι καλύτεροι μαχητές, είμαστε αυτοί που λένε η μόνη λύση είναι η επανάσταση. Δεν μπορεί να μείνει ίχνος από το λεγόμενο “κράτος δικαίου”, πρέπει να το κατεδαφίσουμε και να το οικοδομήσουμε ξανά από την αρχή σαν εργατικό κράτος. Ανοίγει η κουβέντα, να ενωθούμε, να κλιμακώσουμε τους αγώνες μας, να ρίξουμε τον Μητσοτάκη, για να φτάσουμε που; Μέχρι τέλους. 

Σπύρος Γεωργακόπουλος,
ΣΕΚ Περιστέρι

«Στις εργατογειτονιές της Δυτικής Αθήνας και της Αττικής, στο Περιστέρι στο Χαϊδάρι στο Αιγάλεω μέχρι την Ελευσίνα είδαμε ενίσχυση της Αριστεράς τόσο σε ψήφους όσο και σε ποσοστά. Επίσης και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ενίσχυσε τα ποσοστά της φτάνοντας το 1,5% στο Περιστέρι για παράδειγμα. Ο κόσμος πήγε στις κάλπες για να μαυρίσει τη ΝΔ και είναι πολύ σημαντικό ότι υπάρχει η επαναστατική Αριστερά σε αυτές τις γειτονιές για να δώσει τη συνέχεια. 

Σαν ΣΕΚ έχουμε σχέσεις με αυτόν τον κόσμο ό,τι και να ψήφισε, και σε νέες γειτονιές όπως η Ελευσίνα. Όλες οι «κεντρικές» μάχες είναι μάχες που μπορούμε να μεταφέρουμε στις γειτονιές μας και να μεγαλώσουμε το κόμμα μας σε όλες αυτές τις γειτονιές. Στις γειτονιές μας ο κόσμος διαδήλωνε έξω από το αστυνομικό τμήμα για την Κυριακή, δεν αφήνει την ακροδεξιά να πατήσει πόδι παρότι το προσπαθεί». 

Τιάνα Ανδρέου,
ΣΕΚ Πειραιά

«Το ‘κανόνι’ που έσκασε στα μούτρα της κυβέρνησης, με τον ‘γνωστό δικηγόρο’ που παρεμπιπτόντως ήταν προβεβλημένο στέλεχος της Δεξιάς που τον πήγαινε η ΔΑΠ στις σχολές να μιλήσει για την κακοποίηση και τους βιασμούς, ήταν αποτέλεσμα ότι η πάλη ενάντια στην καταπίεση ήταν στο κέντρο των μαχών που ξέσπασαν το προηγούμενο διάστημα. Έφτασε να είναι υπόθεση των συνδικάτων, να είναι απεργιακή μάχη. Και πολύ συγκεκριμένα, έφτασε να γίνεται ζήτημα των εργαζόμενων και των σωματείων στα νοσοκομεία το πως οι βιασμένες, κακοποιημένες γυναίκες δεν θα είναι στα χέρια των μπάτσων, αλλά στα χέρια των εργαζομένων. Με αίτημα για πρωτόκολλα πως θα βοηθιούνται αυτές οι γυναίκες. 

Έτσι το ανοίξαμε και στον Πειραιά, ότι η πάλη ενάντια στην καταπίεση είναι υπόθεση όλης της εργατικής τάξης και ότι το σύστημα έχει στο DNA του την καταπίεση όπως και η ΝΔ που έχει στις λίστες και στα μέλη της τους πιο σιχαμένους βιαστές και κακοποιητές. Κάναμε εκδήλωση για τις 8 Μάρτη με συνδικαλίστρια από την Πειφασυν  με αυτό τον κόσμο έχουμε να συνεχίσουμε να παλεύουμε μαζί και να συζητήσουμε για την στρατηγική για την απελευθέρωση ξεκινώντας από το τριήμερο του Μαρξισμού». 

Χρίστος Αργύρης,
ΔΣ Συλλόγου Εργαζομένων Γεννηματά, Συντονιστικό Νοσοκομείων

«Μετά τη βαριά ήττα της ΝΔ πρέπει να τρέξουμε, να δυναμώσουμε και να οργανώσουμε τα σωματεία μας για να ρίξουμε αυτή τη μισητή κυβέρνηση και να βάλουμε στο κέντρο τον εργατικό έλεγχο. ‘Μας παίρνει’. 

Μέχρι τις ευρωεκλογές γίνανε αρχαιρεσίες σε νοσοκομεία και πρωτοβάθμια σωματεία στην Υγεία. Σε αυτά έπεφτε ή εξαφανιζόταν η ΔΑΚΕ, ανέβαινε η Αριστερά και ανάμεσά τους και οι δυνάμεις του Συντονισμού που έφτασαν το 19%. Υπάρχει οργή και δεν θέλουμε σωματεία παρατηρητήρια αλλά να οργανώνουν κινητοποιήσεις. Το ΣΕΚ έχει δυναμώσει στα νοσοκομεία. Σε κάθε νοσοκομείο αλλά και αλλού μπορούμε να οργανώσουμε ομάδες του ΣΕΚ που θα συζητάνε και θα παίρνουν ενωτικές πρωτοβουλίες για αγώνες. Για να γίνει αυτό χρειάζεται και πολύ βαθιά πολιτική συζήτηση. Η  εναλλακτική λύση δεν είναι όποτε γίνουν εκλογές, είναι μέσα στα σωματεία μας, τους συλλόγους, τους εργατικούς χώρους». 

Δημήτρης Ζώτος,
δικηγόρος, ΚΕΕΡΦΑ

«Σε όλη την Ευρώπη τα κόμματα της αστικής τάξης καταποντίστηκαν. Κι επίσης πέρασε ο καιρός που τα κόμματα της αστικής τάξης λέγανε ότι έχουμε μια υγειονομική ζώνη απέναντι στην ακροδεξιά και τους φασίστες. Τώρα η ευρωπαϊκή αστική τάξη αποφάσισε ότι συνεργαζόμαστε και συγκυβερνούμε με αυτά τα κόμματα. Η ακροδεξιά μεγαλώνει στην Ευρώπη επειδή είχαμε υποχώρηση απέναντι στην προσπάθεια διαίρεσης της εργατικής αντίστασης με όπλο τον ρατσισμό.

Στην Ελλάδα η άνοδος της ακροδεξιάς είναι πιο μικρή και η πολυδιάσπασή της πιο μεγάλη γιατί -και είμαστε περήφανοι για τον ρόλο που παίξαμε- είχαμε τη νικηφόρα μάχη ενάντια στους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Δεν ήταν μια απλή δίκη ήταν μια πολιτική καμπάνια στις γειτονιές, τα συνδικάτα, τη νεολαία. Είναι μια πολύτιμη παρακαταθήκη για τη μεγάλη μάχη που έχουμε να δώσουμε σε συνθήκες που οι αστοί διαχειρίζονται το κράτος με την ακροδεξιά και τους φασίστες και σε κάποιες περιπτώσεις θα τους το παραδίδουν». 

Μαρία Καστελιώτη,
φοιτήτρια Φιλοσοφικής

«Στις φοιτητικές εκλογές που έγιναν πριν τις ευρωεκλογές, η ΔΑΠ έπεσε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά ακόμα πιο βαθιά στα τάρταρα με τις δυνάμεις της Αριστεράς να ενισχύονται. Και με το ρεύμα της αντικαπιταλιστικής Αριστερά να είναι μια μεγάλη δύναμη μέσα στις σχολές. Αν δούμε και τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών στις ηλικίες από 17 μέχρι 24 χρονών διαπιστώνουμε ότι εκεί η ΝΔ μαυρίστηκε ακόμα πιο έντονα. Αυτό δεν είναι τυχαίο, είναι αποτέλεσμα και του κινήματος των καταλήψεων, που σαν διάρκεια, σαν ριζοσπαστικοποίηση είχαμε να το δούμε από το 2006-7. 

Η ΝΔ δεν έχει παραιτηθεί από την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων. Σε αυτές τις συνθήκες μπορεί να βγει ένα μεγάλο κίνημα καταλήψεων που θα πάρει φαλάγγι την κυβέρνηση. Γι’ αυτό χρειάζεται να δυναμώσει η Αριστερά που παίρνει τις πρωτοβουλίες για όλες τις μάχες από τις γυναικοκτονίες μέχρι τον ρατσισμό και την Πύλο που δεν κουβαλάει τα βαρίδια των ‘αρνητικών συσχετισμών’. Να δυναμώσει η αριστερά που λέει ‘οι φοιτητές μαζί με τους εργάτες’ στην πράξη τώρα και στην στρατηγική της». 

Ευκλείδης Μακρόγλου,
ΣΕΚ Θεσσαλονίκη

«Δώσαμε χρόνο, προσπάθεια και βάρος για να διαμορφώσουμε και να πρωταγωνιστήσουμε σε αυτό που ονομάστηκε κοινωνική αντιπολίτευση και ακριβέστερα εργατική αντίσταση. Δεν ήταν ‘μόνο’ οι εργατικοί και νεολαιίστικοι αγώνες, ήταν και οι πολιτικές μάχες από τη δική μας πλευρά. Ενωτικά στις 8 Μάρτη, ενωτικά στις 16 Μάρτη στη κινητοποίηση στον ένα χρόνο από την Πύλο. Η εικόνα και των συντρόφων από τη Θεσσαλονίκη είναι ότι η κουβέντα ανοίγει πολύ στον κόσμο της Αριστεράς και πήγαινε πολύ εύκολα στο γιατί πρέπει να στηριχθεί η αντικαπιταλιστική Αριστερά».

Γιώργος Ράγκος
πυρήνες ΣΕΚ στα Βόρεια της Αθήνας

«Χρειάζεται να μείνουμε στη τεράστια ήττα της ΝΔ. Αν πάμε στα αστικά κέντρα, αν πάμε στη Ν. Ιωνία η ΝΔ έπεσε στο 21%. Αυτή η τρομερή πτώση της ΝΔ εκδηλώθηκε σε συνθήκες απουσίας της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης την προηγούμενη χρονιά και στους δρόμους αλλά και στο ίδιο το κοινοβούλιο. Η πτώση της ΝΔ σε συνδυασμό με την κρίση στην ’κεντροαριστερά’ στο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ είναι πρόβλημα για την άρχουσα τάξη. Γιατί θα ήθελε κόμματα που να διαδέχονται ομαλά το ένα το άλλο στην κυβέρνηση. Αυτή η πολιτική κρίση δημιουργεί ευκαιρίες αλλά πρέπει να βιαστούμε να τις πιάσουμε, γιατί δεν θα είναι πάντα έτσι». 

Σάλμα Σάουα,
Παλαιστινιακή Παροικία Ελλάδας 

«Έμεινα έκπληκτη που βγήκα πρώτη σε ψήφους στο ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Πρώτον γιατί είμαι Παλαιστίνια και δεύτερον γιατί είμαι γυναίκα και δεν είμαι στο κόμμα πολύ καιρό. Όπως είπε και ο Πάνος το κόμμα είναι ανοιχτό και πρέπει να δέχεται πολύ κόσμο. Δεν υπάρχει άλλο κόμμα που να λέει αυτά που λέμε για την Παλαιστίνη. Πολλοί Άραβες, Παλαιστίνιοι που δεν ψηφίζανε ενθουσιάστηκαν που μια γυναίκα Παλαιστίνια ήταν υποψήφια με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ιδιαίτερα νέα παιδιά. Μπορούμε να παλέψουμε μαζί με όλον τον κόσμο το είδαμε στη Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο».

Σεραφείμ Ρίζος,
εκπαιδευτικός 

«Αυτές τις μέρες κλείνει ακόμα μια σχολική χρονιά και για μία ακόμα φορά η κυβέρνηση δεν μπορεί να περάσει την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης. Παρόλο που οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της Αριστεράς έκλιναν σε τριάντα διαφορετικούς χρόνους την αδυναμία να παλέψουμε το περιβόητο 41%, αυτό δεν μέτρησε ούτε στιγμή. Τα δημοσιεύματα μιλάνε για ένα σαρωτικό νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση. Πρέπει να απαντήσουμε απεργιακά, δεν αρκεί η ομοσπονδία να περάσει στα χέρια της Αριστεράς όπως φαίνεται τώρα ότι θα γίνει στο συνέδριο». 

Μύρων Μαρκάκης,
Ηράκλειο Κρήτης

«Στο Ηράκλειο τα κινήματα δεν σταμάτησαν: για την Παλαιστίνη για την Υγεία ακόμα και κινήματα πόλης έχουν ανοίξει. Αυτό που χρειάζεται να παρέμβουμε περισσότερο για να συνδέσουμε τις μάχες. Αυτό το στόχο βάζουμε τα μέλη του ΣΕΚ στο Ηράκλειο. Να τραβήξουμε όλον τον κόσμο που έχει ερωτήματα αλλά και όρεξη να δράσει, γιατί δρούσε ακόμα και στο 41% της ΝΔ».