Το 21ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ γίνεται μετά από μία διετία σκληρών μαχών, με το Υπουργείο Παιδείας να μην καταφέρνει για ακόμα μια φορά να περάσει την ατομική αξιολόγηση και την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, παρά τη λυσσαλέα προσπάθεια, τις απειλές και τις διώξεις. Δώσαμε τη μάχη μαζί με τους φοιτητές που ήταν σε καταλήψεις ενάντια στα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια με τον νόμο που είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και τη διάλυση του δημόσιου σχολείου, τις πανελλήνιες εξετάσεις και την πρόσβαση των μαθητών στην Τριτοβάθμια. Τον Μάρτη οι εκπαιδευτικοί δήλωσαν μαζικά την παρουσία τους στις γενικές συνελεύσεις επιβάλλοντας στην Ομοσπονδία να συνεχίσει τη μάχη ενάντια στην αξιολόγηση. Αυτά καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την ατζέντα του Συνεδρίου και τη συνέχεια από Σεπτέμβρη.

Αυτόν τον δρόμο του αγώνα διαρκείας που άνοιξαν οι φοιτητές χρειάζεται να ακολουθήσουμε κι εμείς. Μπορούμε να το κάνουμε καθώς η οργή των συναδέλφων είναι καταγεγραμμένη μέχρι και το τέλος της σχολικής χρονιάς. Είναι αναπόφευκτη η απεργιακή μάχη διαρκείας αν θέλουμε πραγματικά να φτάσουμε σε νίκες. Ως κλάδος έχουμε εμπειρία από απεργίες διαρκείας, με τελευταία το 2013 ενάντια στον Αρβανιτόπουλο. Αυτή πρέπει να είναι η εισήγηση που θα αποφασίσει το Συνέδριο για να ξεκινήσει γύρος γενικών συνελεύσεων με το που ανοίξουν τα σχολεία τον Σεπτέμβρη. Είναι κρίσιμο η Αριστερά στο σύνολό της μέσα στο Συνέδριο να συνταχθεί με τη διάθεση της βάσης για μετωπική σύγκρουση με την κυβέρνηση και να κάνει επιτέλους αντιπολίτευση εκεί που πραγματικά μετράει, στους χώρους και τον δρόμο.

Το Υπουργείο Παιδείας δεν μένει άπραγο. Μέσα στον Αύγουστο, με τα σχολεία κλειστά, ο Πιερρακάκης έχει δηλώσει ότι θα καταθέσει νομοσχέδιο που περιλαμβάνει μια σειρά σημείων που αφορούν και στη Δευτεροβάθμια. Το Εθνικό Απολυτήριο, ο νόμος της Κεραμέως που προβλέπει ότι η είσοδος στην Τριτοβάθμια θα καθορίζεται από έναν μέσο όρο των βαθμών και στις τρεις τάξεις του Λυκείου, δεν έχει ακόμα εφαρμοστεί, αλλά θα επιμείνουν. Θα σημάνει εξεταστικό κυκεώνα για τα παιδιά μέχρι να φτάσουν στην τρίτη Λυκείου, όπου θα δίνουν πανελλήνιες σε συνθήκες εξευτελιστικές, όπως φέτος με τα θέματα που έπεσαν και μέσα στον καύσωνα. Οι γονείς θα αναγκαστούν να πληρώσουν ακόμα πιο ακριβά τη “δημόσια δωρεάν” Παιδεία, καθώς η ανάγκη φροντιστηρίων θα ξεκινήσει από μικρότερες τάξεις. Σε συνδυασμό με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής που ήδη ισχύει, οδηγούν μια σειρά από σχολές σε μακροπρόθεσμο κλείσιμο. Έτσι δημιουργούν έτοιμο πελατολόγιο για τα ιδιωτικά κολέγια που θα ξεφυτρώνουν από δω και πέρα.

Αυτές τις μάχες έχουμε να τις δώσουμε μαζί με τους μαθητές μας και τους γονείς τους. Και μάλιστα με την αυτοπεποίθηση ότι έχουμε απέναντί μας μια κυβέρνηση που δεν πείθει και δεν μπορεί να πετύχει αυτά που θέλει, όπως φάνηκε στις ευρωεκλογές με τις τρομερές απώλειές της σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές έναν χρόνο πριν. Την αδυναμία αυτή πρέπει να επιτείνουν οι αγώνες μας για να φτάσουμε στην ανατροπή του Μητσοτάκη και της παρέας του και να πληρώσουν για όλα τους τα εγκλήματα, από την πανδημία και τα νοσοκομεία, μέχρι τα Τέμπη και την Πύλο. Το ναυάγιο της Πύλου είναι το μεγαλύτερο ρατσιστικό έγκλημα που έχει γίνει στην Ευρώπη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό Λιμενικό έπνιξε πάνω από 600 ανθρώπους με ηθικό αυτουργό την κυβέρνηση και την πολιτική των παράνομων βίαιων επαναπροωθήσεων και των κλειστών συνόρων. Το Συνέδριο πρέπει να πάρει θέση υπερψηφίζοντας το ψήφισμα που θα προτείνουμε για να τιμωρηθούν οι πραγματικοί δολοφόνοι του εγκλήματος στην Πύλο.

Οι Παρεμβάσεις από τη μεριά τους έχουν πρόθεση για αγωνιστικό προσανατολισμό από Σεπτέμβρη και γι' αυτό δίνουμε τη μάχη να είναι εκείνη η δύναμη που θα ενισχυθεί μέσα στο νέο ΔΣ της ΟΛΜΕ.

Η προηγούμενη χρόνια από τη μεριά της κυβέρνησης κύλησε με το αφήγημα του 41% που έγινε κουρελόχαρτο από την αντίσταση των εκπαιδευτικών και άλλων κλάδων. Παρόλα αυτά θεωρούμε ότι το υπουργείο Παιδείας ετοιμάζεται για πολύ μεγάλη επίθεση στην εκπαίδευση καθώς δεν έχει καταφέρει να περάσει όλα αυτά που ήθελε. Μετά την ήττα τους και στις ευρωεκλογές θέλει να κάνει το μεγάλο άλμα εντείνοντας τις πιέσεις προς τους εκπαιδευτικούς για να ικανοποιήσει τις ανάγκες της άρχουσας τάξης.

Η κυβέρνηση συνολικά ανοίγει τον δρόμο στις ιδιωτικοποιήσεις και αυτό έχει συγκεκριμένες απολήξεις στην εκπαίδευση. Όχι μόνο με την αξιολόγηση και την αυτο-αξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Με το νέο πολυνομοσχέδιο σκοπεύουν τη διάλυση της Ειδικής Αγωγής για να ιδιωτικοποιήσουν τις δομές για όλα τα παιδιά ΑμεΑ και με ειδικές μαθησιακές ανάγκες. Από τα προηγούμενα χρόνια είδαμε να “κόβονται” σε μεγάλο βαθμό οι εκπαιδευτικοί της παράλληλης στήριξης. Στην ίδια κατεύθυνση είναι και η γονική επιλογή σχολείου που θα οδηγήσει σε κατηγοριοποίηση των σχολείων σε “καλά” και “κακά”, που στην ουσία τα κριτήρια θα είναι κυρίως ταξικά.

Στη λογική των περικοπών, η πολιτική των διευθύνσεων εκπαίδευσης είναι να δημιουργούν τμήματα με 25 μαθητές, με συνέπεια να γίνονται ακόμα πιο αντίξοες οι συνθήκες του μαθήματος για μαθητές και εκπαιδευτικούς. Ο Πιερρακάκης με το “Ψηφιακό Σχολείο” στην πραγματικότητα έχει στόχο να κλείσει τα σχολεία που βρίσκονται στις πιο απομακρυσμένες περιοχές και να τα αντικαταστήσει με τηλε-εκπαίδευση. Η προσπάθεια του Υπουργείου είναι να περιορίσει όσο το δυνατόν την ανάγκη για περισσότερες προσλήψεις αναπληρωτών.

Επιπρόσθετα με τα παραπάνω, κεντρική είναι η μάχη για την αύξηση των μισθών μας, που είναι εξαιρετικά χαμηλοί και καθηλωμένοι εδώ και πολλά χρόνια, παρά το γεγονός ότι ο πληθωρισμός καλπάζει. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να “βγει” ούτε το δεκαπενθήμερο από το τεράστιο κόστος των καθημερινών αναγκών. Με έναν μισθό στα 1.000 ευρώ που καταλήγει να παίρνει ένας εκπαιδευτικός με 15-20 χρόνια υπηρεσίας, είναι αδύνατο να ανταπεξέλθει οικονομικά. Αυτό τσακίζει κυριολεκτικά τους αναπληρωτές συναδέλφους που αναγκάζονται να μετακινηθούν σε περιοχές με δυσβάσταχτα ενοίκια.

Η επιλογή της κυβέρνησης να σπαταλάει λεφτά για τον πόλεμο και όχι να χρηματοδοτεί τα σχολεία έχει οδηγήσει σε κτίρια που ρημάζουν και γκρεμίζονται. Είδαμε τις μέρες του καύσωνα ότι οι μαθητές αναγκάστηκαν να δώσουν πανελλαδικές εξετάσεις σε αίθουσες χωρίς κλιματισμό ή ανεμιστήρες, ενώ τα δημοτικά τα έκλεισαν. Διεκδικούμε ότι πρέπει να υπάρχει σίτιση για όλες τις μαθήτριες και τους μαθητές από το κράτος, αλλά βλέπουμε ότι και στις ελάχιστες περιπτώσεις που δίνονται σχολικά γεύματα, αυτό που γίνεται από ιδιώτες-εργολάβους είναι ότι προκειμένου να εξασφαλίσουν τα μέγιστα δυνατά κέρδη θυσιάζουν την ποιότητα και την ασφάλεια του φαγητού που δίνουν σε μικρά παιδιά.

Θέλουμε η Ομοσπονδία να ενισχύσει τη λογική των γενικών συνελεύσεων των πρωτοβάθμιων συλλόγων γιατί έτσι εξασφαλίζεται η ζωντανή συμμετοχή και ενεργοποίηση όλων των μελών του που θα έχουν λόγο στις αποφάσεις και θα βγαίνουν μπροστά να τις υλοποιήσουν. Η ΔΑΚΕ (ΝΔ) και η ΔΗΣΥ (ΠΑΣΟΚ) θέλουν μια Ομοσπονδία που θα λειτουργεί ως εκλογικός μηχανισμός αποδεχόμενοι τον αντισυνδικαλιστικό νόμο του Χατζηδάκη με τις ηλεκτρονικές εκλογές και την εξ αποστάσεως συμβολική συμμετοχή.

Ο κλάδος έχει δώσει μεγάλες μάχες για να μπλοκάρει τις επιθέσεις του υπουργείου. Ακόμα και στην προσπάθεια της γραφειοκρατικής ηγεσίας των Ομοσπονδιών μας να κλείσει τους αγώνες, είδαμε τη βάση να βγαίνει δυναμικά στις συνελεύσεις και να την αναγκάζει να ανατρέψει τις αρχικές της αποφάσεις. Αυτό εκφράστηκε και στις εκλογές για τους αντιπροσώπους για τη Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ, με τη ΔΑΚΕ να χάνει την πρωτιά μετά από πάρα πολλά χρόνια και να ενισχύονται οι δυνάμεις της Αριστεράς. Άρα υπάρχει μια πολύ μεγάλη δυναμική που το επόμενο διάστημα χρειάζεται να ξεδιπλωθεί με έναν πολύ μεγάλο απεργιακό αγώνα. Αυτή θα είναι η προσπάθεια που έχουμε να κάνουμε ως εκπαιδευτικοί του δικτύου “η Τάξη μας” ως κομμάτι των Παρεμβάσεων μέσα στη ΓΣ της ΔΟΕ.

Η ημερήσια διάταξη της ΓΣ σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στα προβλήματα που υπάρχουν στα σχολεία και επιβεβαιώνει ότι η πλειοψηφία των δυνάμεων μέσα στη ΔΟΕ είναι πολύ πιο πίσω από τις ανάγκες του κλάδου. Θέλουμε να καθορίσουμε με την παρουσία μας ότι θα ανοίξουν όλα τα ζητήματα, όπως η αξιολόγηση -που δεν υπάρχει στην ημερήσια διάταξη-, και ότι θα προχωρήσουμε σε απεργιακές κινητοποιήσεις κατευθείαν από Σεπτέμβρη με προοπτική κλιμάκωσης, που ήταν και γενικότερο αίτημα από τις συνελεύσεις της Άνοιξης.