Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των πρόωρων βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία επιβάλλουν μια μαζική αντιφασιστική απάντηση για να φράξουμε το δρόμο στο κόμμα της Λεπέν. Αποτελούν μια τρομερή προειδοποίηση για όλο τον κόσμο για το πώς οι φασίστες μπορούν να δυναμώσουν πολύ σε περίοδο κρίσης. Αλλά ταυτόχρονα είναι κάλεσμα για δράση ώστε να μην περάσει η φασιστική απειλή. No pasaran!
Σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα, το φασιστικό Rassemblement National (Εθνική Συσπείρωση, RN) πήρε το 29,25% των ψήφων. Προσθέτοντας την ακροδεξιά διάσπαση των Ρεπουμπλικάνων (της «επίσημης» Δεξιάς), φτάνει το 33,15%. Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP), που συσπειρώνει το κόμμα του Μελανσόν, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Κομμουνιστικό Κόμμα και τους Πράσινους, κέρδισε το 28%, ενώ ο νεοφιλελεύθερος συνασπισμός «Μαζί» του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν έμεινε τρίτος με 20%.
Αυτά τα ποσοστά δεν μεταφράζονται άμεσα σε έδρες στη Βουλή των 577 μελών. Αυτές θα κριθούν στη συντριπτική τους πλειοψηφία στο δεύτερο γύρο των εκλογών που θα γίνει την Κυριακή 7 Ιούλη. Σε αυτές τις εκλογές συμμετέχουν υποψήφιοι που πήραν τουλάχιστον το 12,5% την προηγούμενη Κυριακή. Ο δεύτερος γύρος είναι «ανοιχτός» και θα το κρίνει η κινητοποίηση της Αριστεράς και του κινήματος στο δρόμο.
Η επιτυχία των φασιστών είναι μια τεράστια απειλή για όλη την εργατική τάξη. Αυτό που τους άνοιξε το δρόμο ήταν οι πολιτικές των μέχρι χτες κυρίαρχων κομμάτων με τις αντεργατικές επιθέσεις, της ρατσιστικές και ισλαμοφοβικές εκστρατείες.
Ακόμα και με το RN προ των πυλών, ο Μακρόν και οι σύμμαχοί του αφιέρωσαν τις τελευταίες δύο εβδομάδες στο να επιτίθενται στον Ζαν-Λυκ Μελανσόν της Ανυπότακτης Γαλλίας (La France Insoumise-LFI) και όχι στους φασίστες. Ο πρώην πρωθυπουργός του Μακρόν Εντουάρ Φιλίπ δήλωσε μετά τα αποτελέσματα ότι θα υποστηρίξει μόνο τα πιο δεξιά τμήματα της αριστερής συμμαχίας στον επόμενο γύρο.
Το κόμμα του Μακρόν δήλωσε ότι θα παραιτηθεί στις περισσότερες εκλογικές περιφέρειες όπου ήρθε τρίτο, ώστε να δώσει σε άλλους την ευκαιρία να νικήσουν το RN. Αλλά δεν θα κάνει στην άκρη για τους υποψήφιους της Ανυπότακτης Γαλλίας, την οποία περιέγραψε προκλητικά ως «μη-συμβατή με τις δημοκρατικές αξίες για το κοινοβούλιο, την οικουμενικότητα και τον αντισημιτισμό». Εξισώνει έτσι τους φασίστες και την Ανυπότακτη Γαλλία.
Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Αν ο εκλεκτός της Λεπέν, ο Ζορντάν Μπαρντελά γίνει πρωθυπουργός, δεν θα είναι όπως η ανάληψη της εξουσίας από τους Ναζί στη Γερμανία το 1933. Το κόμμα των φασιστών δεν έχει ακόμα τις δυνάμεις στους δρόμους για να καταστρέψει την Αριστερά και τα συνδικάτα ή τη δημοκρατία. Αλλά θα είναι μια ποιοτική αλλαγή που θα κλιμακώσει τις δυνατότητες των φασιστών.
Δολοφονική πολιτική
Το κόμμα της Λεπέν υπόσχεται ότι θα εφαρμόσει ακόμα πιο σκληρά τη δολοφονική πολιτική των «κλειστών συνόρων» για τους πρόσφυγες. Δηλώνει ότι θα καταργήσει το νόμο που δίνει στα παιδιά των μεταναστών που γεννιούνται στη Γαλλία τη δυνατότητα να πάρουν υπηκοότητα στα 18 τους. Λέει ότι θα εφαρμόσει την πολιτική της «εθνικής προτίμησης» στην πρόνοια και την πρόσβαση γενικά στο κοινωνικό κράτος. Θα υπάρχει ελεύθερο πεδίο για την αστυνομία να είναι ακόμα πιο βίαιη απέναντι στους μουσουλμάνους, τους απεργούς, τους διαδηλωτές, τους μαύρους τους «σκουρόχρωμους» νέους και τους αντιρατσιστές.
Όλοι, εκτός από τους πιο «νομιμόφρονες» μουσουλμάνους, θα είναι ύποπτοι. Το RN θα τοποθετήσει τους ανθρώπους του σε κάθε επίπεδο του κράτους, από τα ανώτατα κλιμάκια της αστυνομίας μέχρι την τοπική διοίκηση στην Υγεία, την εκπαίδευση και αυτοδιοίκηση.
Και οι φασιστικές συμμορίες που έχουν ήδη πραγματοποιήσει επιθέσεις στη Λυών, το Μονπελιέ και το Παρίσι θα νιώσουν μια νέα αυτοπεποίθηση ότι έχουν υποστήριξη από τα πάνω. Θα αναπτυχθούν. Δεν είναι μοιραίο ότι τα πράγματα θα καταλήξουν σε αυτό το σημείο. Υπάρχουν τεράστιες δεξαμενές από τις οποίες μπορούν να αντλήσουν οι αντιρατσιστές. Το Σαββατοκύριακο της 15ης και 16ης Ιούνη περίπου 800.000 κατέβηκαν στους δρόμους ενάντια στους φασίστες.
Το βράδυ της Κυριακής 30 Ιούνη, χιλιάδες ξεχύθηκαν στους δρόμους του Παρισιού για να διαδηλώσουν ενάντια στους φασίστες. Μεγάλες διαδηλώσεις έγιναν επίσης στο Στρασβούργο, τη Λυών, τη Νάντη και τη Λίλλη. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι περισσότερες κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις.
Η κινητοποίηση αυτών των ανθρώπων και των πολλών άλλων που εξοργίστηκαν από τις πρόσφατες εκλογικές επιτυχίες του RN, είναι ζωτικής σημασίας. Και πρέπει να περιλαμβάνει την πάλη ενάντια στον ρατσισμό.
Η πιο μαχητική συνδικαλιστική ομοσπονδία, η CGT, ορθά επεσήμανε αυτή την εβδομάδα ότι το RN «ψήφισε κατά της αύξησης του κατώτατου μισθού, κατά του παγώματος των ενοικίων, κατά της φορολόγησης των μερισμάτων. Υπερασπίζεται τα αφεντικά, όχι τους εργαζόμενους. Το κοινωνικό του πρόγραμμα λιώνει σαν το χιόνι στον ήλιο».
Αλλά δεν αναφέρει σχεδόν καθόλου τον ρατσισμό. Υπάρχει μόνο μια υποπαράγραφος για τον ρατσισμό σε μια δήλωση σχεδόν 1.000 λέξεων. Αν δεν καταρρίψεις τους μύθους για τους μετανάστες, τους μουσουλμάνους και τους πρόσφυγες, αφήνεις το RN με τα βασικά του πυρομαχικά άθικτα.
Αντιρατσισμός
Η επαναστατική σοσιαλιστική ομάδα Autonomie de Classe (A2C) λέει: «Ας φτιάξουμε αντιφασιστικές ζώνες παντού στους τόπους ζωής, σπουδών ή εργασίας μας. Ας διαδηλώσουμε ενάντια στις συγκεντρώσεις τους και ας κάνουμε εκστρατεία ενάντια στην καμπάνια τους. Ας βάλουμε τον αντιρατσισμό στο επίκεντρο του αντιφασιστικού αγώνα».
Η A2C καλεί να θέσουμε τα κινήματα για την Παλαιστίνη και ενάντια στο ρατσισμό, για τα δικαιώματα των γυναικών, την κλιματική αλλαγή και την τρανσφοβία στο επίκεντρο - και όχι να τα υποβιβάσουμε κάτω από την πίεση για ενότητα γύρω από το Νέο Λαϊκό Μέτωπο.
Οι περισσότεροι αντιρατσιστές θα υποστηρίξουν το Νέο Λαϊκό Μέτωπο στον δεύτερο γύρο.Ένας ακτιβιστής της LFI δήλωσε. «Πρέπει να παλέψουμε με νύχια και με δόντια για να κινητοποιήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους που απείχαν από την ψηφοφορία ενόψει του δεύτερου γύρου. Μισώ το RN, αλλά το αποτέλεσμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου είναι ένα πραγματικό επίτευγμα».
Ο Μελανσόν δήλωσε ότι η επιλογή είναι τώρα μια πλειοψηφία για το Νέο Λαϊκό Μέτωπο ή μια καταστροφική και διχαστική νίκη του RN. Αλλά το NFP έχει τις δικές του αδυναμίες. Περιλαμβάνει μερικές από τις ίδιες φιγούρες -όπως ο Φρανσουά Ολάντ- που άνοιξαν το δρόμο για το RN νομιμοποιώντας τον ρατσισμό και την ισλαμοφοβία και με τις επιθέσεις που εξαπέλυσαν στην εργατική τάξη.
Ως πρόεδρος από το 2012 έως το 2017, ο Ολάντ επέβαλε μια διετή κατάσταση έκτακτης ανάγκης που έδωσε στην αστυνομία βάναυσες κατασταλτικές εξουσίες. Το 2016 πέρασε -με διάταγμα- έναν σημαντικό νόμο που επιτίθεται στα δικαιώματα των εργαζομένων και των συνδικάτων. Αρνήθηκε να υποχωρήσει παρά τις μαζικές απεργίες και διαδηλώσεις. Το 2017 υποστήριξε τον νόμο Cazeneuve που έδωσε στην αστυνομία άδεια να σκοτώνει. Κατέστειλε τις διαδηλώσεις για την Παλαιστίνη το 2014. Δεν μπορείς να οικοδομήσεις μια εναλλακτική λύση στο RN γύρω από τέτοιους ανθρώπους, όμως το NFP κάνει τέτοιες παραχωρήσεις.
Ό,τι κι αν συμβεί την επόμενη Κυριακή η αναταραχή έρχεται. Ο Μπαρντελά θα μπορούσε να γίνει πρωθυπουργός. Ή αν κανένα κόμμα δεν έχει πλειοψηφία, ο Μακρόν μπορεί να διορίσει έναν «τεχνοκράτη» πρωθυπουργό -η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Κριστίν Λαγκάρντ έχει αναφερθεί ως υποψήφια για αυτή τη θέση σε κάποια δημοσιεύματα. Η εξωφρενική έλλειψη δημοκρατίας και η εφαρμογή της λιτότητας απλά θα ενισχύσει τους φασίστες.
Υπάρχουν ακόμη και εισηγήσεις ότι ο Μακρόν μπορεί να καταφύγει στο άρθρο 16 του Συντάγματος, το οποίο δίνει στον πρόεδρο «έκτακτες εξουσίες» σε περίοδο οξείας κρίσης. Θα μπορούσε να κυβερνήσει χωρίς το κοινοβούλιο, εκδίδοντας προεδρικά διατάγματα.
Όποιοι ελιγμοί κι αν γίνουν στην κορυφή, η κινητοποίηση στη βάση θα είναι το αποφασιστικό ζήτημα για να ανασχεθούν οι φασίστες και να αρχίσουμε να τους πισωγυρίζουμε. Η διαδήλωση 80.000 ατόμων στο Έσσεν της Γερμανίας το περασμένο Σάββατο, στο συνέδριο του ακροδεξιού AFD, είναι ένα καλό σημάδι για τις δυνατότητες αντεπίθεσης.
Πρέπει να υπάρξει αμέσως απάντηση. Χρειαζόμαστε συγκεκριμένη αντιρατσιστική αγωνιστική δράση και μια επαναστατική σοσιαλιστική εναλλακτική λύση που να οργανώνει την οργή των εργαζομένων ενάντια στα αφεντικά και τον καπιταλισμό.
Οι εργατογειτονιές δίνουν τον τόνο
Το βράδυ του πρώτου γύρου των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία χιλιάδες βγήκαν να διαδηλώσουν με το σύνθημα No Pasaran στο Παρίσι και σε άλλες μεγάλες πόλεις. Αυτές οι διαδηλώσεις, που πρέπει να συνεχιστούν τις επόμενες μέρες που κρίνεται ο δεύτερος γύρος των εκλογών, παίζουν ρόλο. Γιατί όσο λάθος είναι η υποτίμηση του φασιστικού κινδύνου που εκπροσωπεί το κόμμα της Λεπέν και του Μπαρντελά, άλλο τόσο λάθος είναι η υπερτίμησή του. Η κοινωνική δύναμη που μπορεί να τους σταματήσει είναι παρούσα και έστειλε τα μηνύματά της και τη μέρα των εκλογών.
Ένα παράδειγμα είναι το ίδιο το Παρίσι και τα προάστια που το περιβάλλουν. Όπως αναφέρουν οι Financial Times, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο: «έχει τα δικά του προπύργια στα ανατολικά διαμερίσματα του Παρισιού και στα φτωχά, banlieues των μεταναστών γύρω από το Παρίσι, όπως το Σαιν Ντενί.
Κέρδισε επίσης μεγάλες νίκες σε μέρη με παρόμοια δημογραφικά χαρακτηριστικά: περιοχές με χαμηλό εισόδημα έξω από μικρότερες πόλεις όπως η Ρεν και η Νάντη, και βόρεια της Μασσαλίας. Κάποιες από αυτές τις επιτυχίες οφείλονται στο γεγονός ότι οι Γάλλοι πολίτες μεταναστευτικής καταγωγής, ιδίως στη μουσουλμανική κοινότητα, έχουν αρχίσει να ψηφίζουν μαζικά την ακροαριστερή Ανυπότακτη Γαλλία τα τελευταία χρόνια, επειδή τους βλέπουν ως τους μόνους υποστηρικτές τους».
Τα αποτελέσματα σε πολλά διαμερίσματα του Παρισιού είναι πράγματι εντυπωσιακά: 62,5% για το Νέο Λαϊκό Μέτωπο στο 16ο, 64,2% στο 17ο, από 50% και πάνω σε οχτώ ακόμα. Το Σεν Ντενί ψήφισε μαζικά την Αριστερά, στην έκτη εκλογική του περιφέρεια το ποσοστό της έφτασε το 71,6%! Στην πρώτη το 65,28%. Η Μασσαλία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Γαλλίας. Κι εκεί η Αριστερά σημείωσε επιτυχίες όπως στην τέταρτη εκλογική περιφέρεια με 67,49% και στην έβδομη με 57,8%.
Οσο μεγαλύτερη είναι η συγκέντρωση του πληθυσμού, τόσο αυξημένα ήταν και τα ποσοστά της Αριστεράς. Στις πόλεις με πληθυσμό 200 χιλιάδες και πάνω, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο παίρνει 33% έναντι 28% του κόμματος της Λεπέν και των συμμάχων της. Επίσης, η Αριστερά «παίρνει κεφάλι» στη νεολαία: 48% για τις ηλικίες 18-24 ετών, 38% για τις ηλικίες 25-34.
Εκεί που είναι συγκεντρωμένη η οργανωμένη εργατική τάξη με εμπειρίες αγώνων όλα τα πρόσφατα χρόνια, η νεολαία που συγκρούεται με τις ρατσιστικές επιθέσεις και την αστυνομική καταστολή, εκεί είναι ισχυρότερη η Αριστερά. Είναι η βάση για τις μάχες που μπορούν να ξεδιπλωθούν το επόμενο διάστημα.
Δυνατό κίνημα
Η εργατική τάξη και η νεολαία στη Γαλλία έχουν τη δύναμη να τα βάλουν και να νικήσουν τους φασίστες και τις πολιτικές που τους θρέφουν. Όλα τα προηγούμενα χρόνια έχουν σημαδευτεί από μεγάλους αγώνες: ενάντια στις νεοφιλελεύθερες, αντεργατικές επιθέσεις του Μακρόν, ενάντια στον ρατσισμό και την ισλαμοφοβία, ενάντια στην καταστολή.
Στις αρχές του 2023 ξέσπασε ένα τεράστιο απεργιακό κίνημα ενάντια στη «μεταρρύθμιση» του ασφαλιστικού, με βασικό μέτρο την αύξηση του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση στα 64 χρόνια. Στις 19 Γενάρη του 2023 μέχρι και 2,8 εκατομμύρια άνθρωποι διαδήλωσαν σε όλη τη Γαλλία και 500.000 μόνο στο Παρίσι. Ακολούθησαν 14 μέρες πανεργατικής απεργίας και σε καθεμία από αυτές τις απεργίες οι διαδηλωτές έφταναν το 1,5-3 εκατομμύρια σε όλη τη χώρα. Στις μεγάλες πόλεις οι διαδηλώσεις αριθμούσαν εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές.
Όπως ανέφερε ο Γιάννης Δελατόλας: «Οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία ηλεκτρικής ενέργειας μείωσαν την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος για τα νοσοκομεία και αρνήθηκαν να κόψουν το ρεύμα για τις φτωχές οικογένειες που δεν μπορούσαν να πληρώσουν το λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος. Οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας στο Παρίσι κατέβηκαν σε «άγρια» απεργία (χωρίς επίσημη απόφαση του σωματείου), ενώ οι φοιτητές εντάχθηκαν στο κίνημα με καταλήψεις, αποκλεισμούς και μαζικές φοιτητικές συνελεύσεις. Στο Παρίσι, αλλά και σε μικρότερες πόλεις σε όλη τη Γαλλία. Στη Ρεν οι φοιτητές κατέλαβαν το πανεπιστήμιο και ζωγράφισαν στον τοίχο του: Vive La Commune-Ζήτω η Κομμούνα!
Ένα άλλο σύνθημα που αντικατοπτρίζει ξεκάθαρα την αποφασιστικότητα του εργατικού κινήματος είναι: ‘Tu nous mets 64, on te mai 68’. Πρόκειται για ένα λογοπαίγνιο που μεταφράζεται περίπου ως εξής: αν μας αναγκάσετε να συνταξιοδοτηθούμε στα 64, θα φέρουμε πίσω το Μάη του '68».
Κι ενώ οι απεργίες για το ασφαλιστικό συνεχίζονταν, στα τέλη Ιούνη η αστυνομία δολοφόνησε τον 17χρονο γαλλοαλγερινό Ναέλ Μ. Η δολοφονία πυροδότησε μια έκρηξη στα εργατικά και λαϊκά προάστεια όλων των μεγάλων πόλεων. Έγιναν εξεγέρσεις σε 553 πόλεις της Γαλλίας, ακόμα και σε πόλεις που δεν είχαν ζήσει κινητοποιήσεις για πολλά χρόνια. Οι ενώσεις των αστυνομικών αποκάλεσαν τους εξεγερμένους «ορδές από παράσιτα» κι ο Νταρμανέν, ο υπουργός Εσωτερικών του Μακρόν τους απάντησε: «είμαστε όλοι, ολοκληρωτικά μαζί σας».
Αυτός ο ίδιος Νταρμανέν κατέβασε, με τις ευλογίες του Μακρόν, το περιβόητο νομοσχέδιο που πήρε το όνομά του στα τέλη Δεκέμβρη του 2023. Είναι το πιο ρατσιστικό νομοθέτημα που είχε κατέβει ποτέ. Στις 19 Δεκέμβρη έγιναν μεγάλες διαδηλώσεις που όπως ανέφερε η Εργατική Αλληλεγγύη είχαν συνέχεια: «Τις ημέρες που προηγήθηκαν της διαδήλωσης, πανό άρχισαν να εμφανίζονται έξω από πολλά σχολεία καταγγέλλοντας το ρατσιστικό χαρακτήρα του νόμου. Τα πανό φτιάχτηκαν άλλοτε από μαθητές, άλλοτε από γονείς και άλλοτε από εκπαιδευτικούς. Σε ένα σχολείο στα προάστια του Παρισιού, οι εκπαιδευτικοί κατέβηκαν ακόμη και σε απεργία για τρεις ημέρες. Μαθητές και φοιτητές οργανώνονται για να προχωρήσουν σε καταλήψεις. Σε πολλά νοσοκομεία της περιφέρειας του Παρισιού, το προσωπικό που αντιτίθεται στο νόμο συντονίζεται για να προχωρήσει σε κινητοποιήσεις».
Το κίνημα φούντωσε όταν τελικά μια ακόμα πιο σκληρή εκδοχή του νόμου εγκρίθηκε στη βουλή με τη στήριξη των φασιστών της Λεπέν. Ο ρατσισμός που χρησιμοποίησε ο Μακρόν για να διαιρέσει την εργατική τάξη, θρέφει τους φασίστες. Το κίνημα που θα τους παλέψει το επόμενο διάστημα έχει να στηριχτεί στη δύναμη της εργατικής τάξης, βάζοντας τη μάχη ενάντια στο ρατσισμό και την ισλαμοφοβία στο κέντρο του.