Αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα
Η δίκη της ΧΑ: Οι «ασκήσεις» στα σώματα των μεταναστών

16/3, Aθήνα. Διαδήλωση ενάντια στον ρατσισμό και τους φασίστες. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

Δύο από τους Πακιστανούς μετανάστες εργάτες γης που χτυπήθηκαν από τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής τον Φλεβάρη του 2013 μπροστά στο σπίτι τους στη Βαϊνιά της Ιεράπετρας, κατέθεσαν στο Εφετείο της εγκληματικής οργάνωσης τη Δευτέρα 1 Ιούλη (97η δικάσιμος). Ο Χανίντ Μαχαμάντ και ο αδερφός του Μαζάρ Ικμπάλ περιέγραψαν μια ακόμα παρολίγον δολοφονική απόπειρα της ναζιστικής συμμορίας, τα χαρακτηριστικά της οποίας ήταν πανοποιότυπα με άλλες σε όλη τη χώρα την ίδια περίοδο.

Η συγκεκριμένη επίθεση, για την οποία έχουν καταδικαστεί αμετάκλητα από τα τοπικά δικαστήρια πέντε άτομα (Δασκαλάκης, Πετράκης, Ψυλλάκης, Μαυρικάκης, Γαροφαλάκης) με ποινές μέχρι και τρεισήμισι χρόνια με αναστολή, αποτελεί στη δίκη της Χρυσής Αυγής μία από τις πολλές συσχετιζόμενες υποθέσεις. Ο ένας από τους δράστες, ο Αριστόδημος Δασκαλάκης, έχει καταδικαστεί και για ένταξη στην εγκληματική οργάνωση, όντας κορυφαίο τοπικό στέλεχός της και υπεύθυνος των γραφείων της στην Ιεράπετρα.

Η μαρτυρία του Χανίντ Μαχαμάντ ανέδειξε καταρχάς τον τρόπο δράσης του τάγματος εφόδου: Μίλησε για «οκτώ με δέκα άτομα» με «ξυρισμένα κεφάλια, μαύρα ρούχα και ξύλα» που «όλοι μαζί σαν ομάδα» μπούκαραν μέσα «στο σκοτάδι» στην αυλή του σπιτιού και άρχισαν να τον χτυπάνε βρίζοντας και φωνάζοντας «μαλάκα φύγετε από δω». Δεύτερον, υπογράμμισε το δολοφονικό χαρακτήρα της επίθεσης: Τα χτυπήματα ήταν «σε όλο το σώμα, στα χέρια, κυρίως όμως στο κεφάλι», είπε, τονίζοντας ότι από τα τρία θύματα «πιο βαριά ήταν ο αδερφός μου, έκανε ράμματα στο κεφάλι».

Τρίτον, δεν άφησε καμιά αμφιβολία για τη στοχοποίησή τους: Είχε προηγηθεί, όπως περιέγραψε, απόπειρα εμπρησμού του σπιτιού με μολότοφ δυο μήνες νωρίτερα. Και τέλος, πρόβαλε το «περιβάλλον ασυλίας» μέσα στο οποίο δρούσε η ναζιστική συμμορία: Τα θύματα κατέληξαν στο νοσοκομείο και από εκεί στο τμήμα όπου συνελήφθησαν και παρέμειναν στη φυλακή για πάνω από ένα μήνα γιατί δεν είχαν χαρτιά.

«Αιφνιαδιαστήκαμε», συμπλήρωσε ο Μαζάρ Ικμπάλ, που το μόνο που πρόλαβε να δει πριν δεχτεί τα σφοδρά χτυπήματα των χρυσαυγιτών ήταν τις μαύρες μπλούζες τους. Μετά κατέληξε στο νοσοκομείο και από εκεί στη φυλακή μαζί με τα άλλα θύματα. Αφέθηκαν ελεύθεροι αφού «βάλαμε δικηγόρο και δίναμε το παρών στο τμήμα», είπε. Και οι δύο ανέφεραν ότι είχαν ήδη ακούσει για τη δράση της Χρυσής Αυγής στην Αθήνα από φίλο τους που έμενε στο Ρέντη -τους είχε πει ότι «σκότωσαν έναν Πακιστανό με μαχαίρια (σ.σ μιλώντας προφανώς για τον Σαχζάτ Λουκμάν) και ότι “εμείς γενικά φοβόμαστε”».

Ούτε ένα σοβαρό επιχείρημα που να αντικρούει τις μαρτυρίες των δυο θυμάτων δεν είχαν να προβάλλουν οι συνήγοροι υπεράσπισης, με αποτέλεσμα είτε να επιστρατεύουν δικονομικά τερτίπια για να ακυρώσουν τις καταθέσεις τους, είτε να ανακαλύπτουν «ατασθαλίες» στην προδικασία για να τις παρουσιάσουν ως «ψεύτικες» και «στημένες». Για τον ναζί δολοφόνο Λαγό από την άλλη, που του είναι αδύνατο να κρατηθεί και να καταπιεί τον εμετικό ρατσισμό του, το βασικό ερώτημα στην υπόθεση ήταν ένα: «Αφού δεν είχαν χαρτιά, γιατί δεν απελάθηκαν;».

Ακολούθησε την ίδια μέρα ο Φώτης Ανδρεόπουλος, πρώην εθελοντής στο Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά, ο οποίος μίλησε για δεκάδες επιθέσεις σε μετανάστες από το 2012 μέχρι και τη δολοφονία Φύσσα στην ευρύτερη περιοχή. «Από το 2010 οι μαθητές μας άρχισαν να λένε ότι κάτι γίνεται, από το 2012 όμως αυτό που συνέβη δεν περιγράφεται», ξεκίνησε, απαριθμώντας χτυπήματα σε στάσεις και λεωφορεία, σε σπίτια και δρόμους, «μόνο και μόνο γιατί ήταν μελαμψοί», σε μια ακτίνα που απλωνόταν από τον Πειραιά μέχρι το Ρέντη και τη Νίκαια.

Συγκεκριμένα, μίλησε για επίθεση πίσω από τα Village από «δέκα νεαρούς» σε μαθητή του, τον οποίο μετέφερε ο ίδιος στο νοσοκομείο με εξογκώματα στο κεφάλι. Για έφοδο σε ημιυπόγειο σπίτι μεταναστών στην Ευαγγελίστρια στον Πειραιά, όπου επίσης βρέθηκε μετά, μαθαίνοντας ότι ένας από τους διαμένοντες κατέληξε άσχημα χτυπημένος στο κεφάλι στο Ασκληπιείο Βούλας -εκεί, τόνισε, μια γειτόνισσα άκουσε κάποιον από τους δράστες να λέει πριν αποχωρήσουν «είμαστε όλοι εδώ;». Για χτύπημα σε σπίτι κοντά στη Τζαβέλλα, για το οποίο επίσης ενημερώθηκε από μαθητή του και όπου είδε τελικά τους αστυνομικούς να συλλαμβάνουν τα θύματα. Για επίθεση σε άλλο μαθητή του μέσα σε λεωφορείο από ομάδα ατόμων που δήλωσαν Χρυσή Αυγή, με αντίστοιχη όμως αντιμετώπιση από την πλευρά της αστυνομίας. Για χτύπημα σε έναν ακόμα μαθητή του ενώ ήταν στο ποδήλατό του από άτομα που επέβαιναν σε μηχανή.

Άγρια

Οι καταγγελίες ήταν πολλαπλάσιες. «Κάθε Κυριακή (ημέρα μαθημάτων στο σχολείο) μαθαίναμε και κάτι», είπε, με πολλές από τις περιγραφές του -ειδικά αυτές με τις επιθέσεις στα σπίτια ή στο δρόμο από μηχανές που χτυπούσαν μετανάστες σε ποδήλατα- να παραπέμπουν άμεσα στην άγρια επίθεση στο σπίτι των Αιγύπτιων αλιεργατών στο Πέραμα ή στη δολοφονία του Λουκμάν στα Πετράλωνα. Δεν παρέλειψε επίσης να μιλήσει για τον οπλισμό με τον οποίο γίνονταν οι επιθέσεις (γκλοπ, τέιζερ κ.α.) καθώς και να τονίσει ότι η έκταση, η ένταση και ο τρόπος των επιθέσεων δείχνουν ότι «ήταν εκπαιδευμένοι και οργανωμένοι, πήγαιναν για να χτυπήσουν και μάλιστα να χτυπήσουν πολύ άσχημα», όπως είπε χαρακτηριστικά.

Η μαρτυρία του ήρθε να ενισχύσει τις καταθέσεις που έγιναν στις δυο προηγούμενες συνεδριάσεις του δικαστηρίου και οι οποίες ανέδειξαν επίσης την έκρηξη της ρατσιστικής βίας την ίδια περίοδο σε αυτές τις γειτονιές αλλά και το κέντρο της Αθήνας.

Την Πέμπτη 27 Ιούνη (95η δικάσιμος) κατέθεσε η Νέλλη Παπαχελά, δημοτική σύμβουλος Αθήνας από το 2010 έως το 2019 και κάτοικος στην πλατεία Βικτωρίας. Η μάρτυρας μίλησε αναλυτικά για τις επιθέσεις της Χρυσής Αυγής με επικεφαλής τον Παναγιώταρο στην περιοχή της: Από το 2008 όταν στην παιδική χαρά του Αγίου Παντελεήμονα είχαν βρει καταφύγιο άστεγοι Αφγανοί πρόσφυγες -ένα γεγονός «που η οργάνωση προσπάθησε να εκμεταλλευτεί προς όφελός της» όπως είπε. Μέχρι το πογκρόμ του 2011, ένα επεισόδιο του οποίου είδε από το μπαλκόνι του σπιτιού της. «Είδα τους μικροπωλητές να έρχονται τρέχοντας από την Γ’ Σεπτεμβρίου και πίσω τους ένα κύμα μαυροντυμένων που τους ξυλοφόρτωσαν», περιέγραψε. «Φοβήθηκα να τραβήξω φωτογραφία γιατί με είχαν απειλήσει μέσα στο δημοτικό συμβούλιο».

Η απειλή είχε έρθει από την «γνωστή αγανακτισμένη χρυσαυγίτισα» Θέμιδα Σκορδέλη, η οποία σε συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου είχε αποκαλέσει τους μετανάστες «κατσαρίδες». Η μάρτυρας αναφέρθηκε επίσης εκτενώς στην παρουσία του Μιχαλολιάκου στο δημοτικό συμβούλιο. Από το ναζιστικό χαιρετισμό του στην πρώτη συνεδρίαση το 2011 μέχρι όλη τη στάση του στη συνέχεια, πάντα με τη συνοδεία ενόπλων φρουρών και πάντα με «μονοθεματικό» ρατσιστικό περιεχόμενο ενάντια στους «λαθρο-πιθήκους».

Στην ίδια συνεδρίαση κατέθεσε ο Κώνσταντίνος Παπαδόπουλος, πρώην δημοτικός σύμβουλος Νίκαιας-Ρέντη (εν ενεργεία την επίμαχη περίοδο 2011-13), ο οποίος με τη σειρά του αναφέρθηκε σε δεκάδες περιστατικά επιθέσεων της Χρυσής Αυγής σε μετανάστες και αριστερούς στην περιοχή του: στο Περιβολάκι, στην πλατεία Αγίου Νικολάου, πίσω από τα Village. Ο ίδιος δεν είχε γλυτώσει της στοχοποίησης, όπως φάνηκε τον Μάη του 2013 όταν ομάδα 50 ατόμων με πλήρη εξάρτυση πέρασε έξω από το σπίτι του φωνάζοντας «Πουτάνας γιοι, αριστεροί» και «Τσεκούρι και φωτιά στα κόκκινα σκυλιά». Το πιο κρίσιμο στοιχείο της κατάθεσής του ήταν ότι ανέδειξε το ρόλο που είχαν τα γραφεία της ναζιστικής οργάνωσης ως ορμητήρια της εγκληματικής δράσης του τάγματος εφόδου Νίκαιας -του τάγματος «υπόδειγμα», όπως είπε, το οποίο δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα.

Την Παρασκευή 28 Ιούνη (96η δικάσιμος) κατέθεσε ο Αναστάσιος Υφαντής, κοινωνικός λειτουργός στους Γιατρούς του Κόσμου. Ο μάρτυρας μίλησε για πάνω από 140 περιστατικά ρατσιστικών επιθέσεων σε μετανάστες και πρόσφυγες στις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας από το 2011 μέχρι το 2013, όπως τις κατέγραψε η ΜΚΟ. Πολλά από τα θύματα, που προσέρχονταν στα γραφεία και τις κινητές μονάδες της οργάνωσης για ιατρική-ψυχική βοήθεια, ήταν γυναίκες και ανήλικοι -συγκεκριμένα έφερε το παράδειγμα ασυνόδευτου 14χρονου με χαραγμένο πρόσωπο από σπασμένα μπουκάλια. Ενώ από τις περιγραφές των περισσότερων προέκυπτε, όπως είπε, μια «κοινή μεθοδολογία δράσης, μέσων, εμφάνισης, συμβόλων, συνθημάτων» των επιτιθέμενων. «Το πικ ήταν το 2012 και στις αρχές του 2013, όταν σε μια ημέρα μπορεί να είχαμε δύο και τρεις επιθέσεις», τόνισε. Ο ίδιος εκτίμησε ότι όλες οι επιθέσεις, πέρα από τη δημιουργία κλίματος φόβου, είχαν και έναν ρόλο «άσκησης».

Επόμενες δικάσιμοι:

Ιούλης: 3, 5, 10/7