Η Κατερίνα Θωίδου, δημοτική σύμβουλος Νίκαιας-Ρέντη και υπεύθυνη της τοπικής ΚΕΕΡΦΑ, κατέθεσε στο Εφετείο της Χρυσής Αυγής την Τετάρτη 10 Ιούλη (100η δικάσιμος). Η κατάθεσή της έφερε όλη την εικόνα, από τη μία της δολοφονικής δράσης των ταγμάτων εφόδου της εγκληματικής οργάνωσης στις γειτονιές του Παύλου Φύσσα από το 2011 έως το 2013, από την άλλη της μεγάλης μάχης που δόθηκε από το αντιρατσιστικό-αντιφασιστικό κίνημα για να μην περάσει η τρομοκρατία της ναζιστικής συμμορίας στην περιοχή.
Από την αρχή η μάρτυρας έκανε καθαρό στο δικαστήριο ότι πρώτος και κεντρικός στόχος της ΧΑ ήταν να σπείρει το ρατσιστικό μίσος -απόπειρα που βρήκε απέναντί της σθεναρή αντίσταση. Όπως με την παρολίγον δολοφονική επίθεση στους Αιγύπτιους αλιεργάτες τον Ιούνη του 2012, από την οποία ξεκίνησε λέγοντας ότι «για τους κατοίκους της Β' Πειραιά ήταν μεγάλο σοκ αυτό που συνέβη, μέχρι τότε δεν υπήρχε ρατσιστικό υπόβαθρο, οι Αιγύπτιοι ήταν αγαπητοί στην περιοχή».
Και περιέγραψε πώς μέσα σε τρεις μέρες η Κίνηση Πολιτών Περάματος οργάνωσε ένα μαζικό συλλαλητήριο στο οποίο «ομιλητές ήταν ο Στέλιος Φωκιανός από τον Σύλλογο Δασκάλων και η Ραμπάπ Χασάν από την Αιγυπτιακή Κοινότητα, σαν μήνυμα ότι ντόπιοι και μετανάστες που ζούμε τόσα χρόνια μαζί δεν θα αφήσουμε το ρατσιστικό μίσος να μας χωρίσει». Παρότι οι αλιεργάτες αρχικά φοβήθηκαν και σκέφτηκαν να φύγουν, «τελικά έμειναν χάρη στη στήριξη του κόσμου της γειτονιάς» συμπλήρωσε στη συνέχεια.
Με την τοπική ΚΕΕΡΦΑ να είναι ο κύριος αποδέκτης των καταγγελιών των ρατσιστικών επιθέσεων εκείνα τα χρόνια, και έχοντας παρατηρήσει μια σταδιακή αύξησή τους ήδη από τον Νοέμβρη του 2011 όταν η ΧΑ έκανε την πρώτη της δημόσια εμφάνιση/παρέλαση στη γειτονιά, η μάρτυρας τόνισε ότι αυτές πύκνωσαν στις αρχές του 2012 όταν άνοιξαν ανεπίσημα τα γραφεία της. Και είχαν μια τρομακτική κλιμάκωση αμέσως μετά τα επίσημα εγκαίνιά τους ανάμεσα στις δυο εκλογικές αναμετρήσεις του Μάη-Ιούνη του '12 όταν η XA μπήκε στη Βουλή. Σε εκείνη την “τελετή” έγινε, όπως θύμισε, και το προσκλητήριο Μιχαλολιάκου στα μέλη για περισσότερη βία, δηλώνοντας ότι μετά τα χαστούκια στην Κανέλη από τον Κασιδιάρη (που τότε κρυβόταν για να γλυτώσει το αυτόφωρο) υπήρχαν κρυφά γκάλοπ που έδειχναν ότι η ΧΑ έχει ανέβει 2%.
Από εκεί και μετά, αναδεικνύοντας το ρόλο των γραφείων ως ορμητήρια, η μάρτυρας μίλησε για καθημερινά –«σε συνέντευξη Τύπου της ΚΕΕΡΦΑ παρουσία θυμάτων είχαν αναφερθεί τουλάχιστον 60 επιθέσεις μέσα σε δυο βδομάδες» είπε- και πανομοιότυπα μεταξύ τους περιστατικά: ξημερώματα σε μετανάστες που πήγαιναν στη δουλειά τους (πολλοί με το ποδήλατό τους θυμίζοντας τη δολοφονία Λουκμάν), σε δρόμους, σε στάσεις, σε λεωφορεία, σε σπίτια. Με χτυπήματα, ακόμα και με σιδηρογροθιές, πρώτα στη μύτη και το πρόσωπο και μετά στο σώμα. Μάλιστα σε μία από τις επιθέσεις, μετά την οποία συνόδεψε η ίδια το θύμα στο Κρατικό Νίκαιας, άκουσαν τους γιατρούς να τους λένε όταν είδαν την καταγωγή και τα τραύματά του “Κι άλλον χτύπησε η Χρυσή Αυγή;”.
Ένα από τα χαρακτηριστικά επεισόδια αυτής της κλιμάκωσης στο οποίο στάθηκε, ήταν αυτό που ο πυρηνάρχης Νίκαιας Πατέλης είχε ονομάσει σε ομιλία του “τρομοκρατία στον Άγιο Νικόλαο” (κάτι που ο συνήγορος Πολιτικής Αγωγής των Αιγύπτιων αλιεργατών Θ. Καμπαγιάννης θύμισε στο δικαστήριο με τις ερωτήσεις του). Όπως περιέγραψε, «μηχανοκίνητη πορεία της ΧΑ με δύο μηχανές ΔΙΑΣ πίσω, πήγε στα μαγαζιά των μεταναστών στον Άγιο Νικόλαο και τους απείλησαν ότι “έχετε μια βδομάδα για να φύγετε αλλιώς θα σας τα κάψουμε”». Η αστυνομία αρνήθηκε να στείλει περιπολικό να πάρει καταθέσεις από τα θύματα και να ερευνήσει το περιστατικό, παρά το γεγονός ότι έγινε καταγγελία από την ίδια τη μάρτυρα και τον Τζαβεντ Ασλάμ στο ΑΤ Νίκαιας.
Ασπίδα
Ο μόνος λόγος που η απειλή δεν πραγματοποιήθηκε ήταν, όπως περιέγραψε, γιατί την ημέρα λήξης του χρυσαυγίτικου τελεσίγραφου συγκεντρώθηκε πολύς κόσμος της γειτονιάς ως ασπίδα προστασίας των μεταναστών. Ήταν τόσο μεγάλη η αγανάκτηση για τη δράση της ΧΑ και την αδράνεια της αστυνομίας που, όπως είπε, σε σύσκεψη που κάλεσε αμέσως μετά η ΚΕΕΡΦΑ στο Δημαρχείο Νίκαιας συμμετείχαν 500 άτομα, ενώ ακολούθησε τοπικό συλλαλητήριο 2000 και πλέον ανθρώπων.
Σε όλη τη διάρκεια της κατάθεσής της η μάρτυρας αναδείκνυε ακριβώς τις οργανωμένες προσπάθειες που έγιναν για να εκφραστεί και να κινητοποιηθεί η αντιφασιστική πλειοψηφία μιας ιστορικά προσφυγικής, αριστερής, με παράδοση αγώνων ενάντια στο ναζισμό και με μεγάλο πληθυσμό μεταναστών πόλης: με συνεχείς παρεμβάσεις στα δημοτικά συμβούλια, με ενωτική δράση με τα σωματεία, τις κοινότητες, την Αριστερά και όλους τους φορείς. Ιδιαίτερα στάθηκε στις προσπάθειες των εκπαιδευτικών να αποτρέψουν τις απόπειρες της ναζιστικής οργάνωσης να εισχωρήσει στα σχολεία, χύνοντας το ρατσιστικό της δηλητήριο στους μαθητές και στέλνοντάς τους να κάνουν ρατσιστικές επιθέσεις «για να αποδείξουν ότι αξίζουν να μπουν στη ΧΑ».
Και βέβαια, όπως τόνισε, μετά τους μετανάστες ξεκίνησαν οι επιθέσεις στους ντόπιους. Η μάρτυρας μίλησε για την επίθεση χρυσαυγιτών τον Σεπτέμβρη του 2012 σε πικετοφορία της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας Πειραιά στην οδό Σωτήρως, στην οποία ήταν παρούσα, με θύματα τον Α. Αλφιέρη και την Α. Αλτίνου. Σε φωτογραφία που τραβήχτηκε αναγνωρίστηκαν οι χρυσαυγίτες Σαλούφας και Αποστόλου (ο δεύτερος είναι κατηγορούμενος και στη δίκη της ΧΑ), οι οποίοι καταδικάστηκαν στη συνέχεια. Θύμισε επίσης επίθεση σε μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που έκαναν αφισοκόλληση στη Νίκαια τον Απρίλη του 2013, για την οποία η απάντηση δόθηκε με διαδήλωση που κάλεσε ο ίδιος ο δήμος.
Φτάνοντας τον Σεπτέμβρη του 2013 στην επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και στη συνέχεια στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα -για τον οποίο και η ίδια τόνισε ότι ήταν γνωστός στην περιοχή για την αντιφασιστική μουσική του τοποθέτηση και δράση με συναυλίες και συμμετοχή σε κινητοποιήσεις. Ανέφερε επίσης επιθέσεις ακόμα και μετά τις διώξεις, όπως στις τοπικές εκλογές του 2014 όταν στο 12ο Δημοτικό Σχολείο Νίκαιας, τάγμα εφόδου με κράνη, παραλλαγές κλπ «μας απείλησε να φύγουμε φωνάζοντάς μας “θα έχετε όλοι την τύχη του Φύσσα”».
Ως εργαζόμενη στο Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας, τέλος, εξήγησε στο δικαστήριο ότι οι αιμοδοσίες “μόνο για Έλληνες” που καλούσε η ΧΑ ξεσηκώνοντας τα συνδικάτα της υγείας, εκτός από ρατσιστικές, ήταν ταυτόχρονα ψευδείς και παραπλανητικές, όπως έχει δηλώσει επίσημα με ανακοίνωσή του το ΕΚΕΑ. Το αίμα που συλλέγεται στις εθελοντικές αιμοδοσίες φυλάσσεται και διανέμεται από τα νοσοκομεία με βάση τις ιατρικές ανάγκες κι όχι την καταγωγή, το φύλο ή τη θρησκεία των ασθενών.
Την ίδια μέρα το πρωί, έξω από το Εφετείο Αθηνών, έγινε αντιφασιστική συγκέντρωση στο πλευρό της Κ. Θωίδου με συνθήματα που απαιτούσαν την αμετάκλητη καταδίκη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης, το τέλος των κυβερνητικών ρατσιστικών πολιτικών που στρώνουν το δρόμο στους φασίστες, να πληρώσουν οι ένοχοι για το έγκλημα της Πύλου.
Δολοφόνοι “καθαριστές”
Με την κατάθεση του Κωνταντίνου Γεωργούση, απόφοιτου της Εθνικής Σχολής Κινηματογράφου της Βρετανίας, συνεχίστηκε το Εφετείο της Χρυσής Αυγής την Παρασκευή 12 και τη Δευτέρα 15 Ιούλη (101η και 102η δικάσιμος αντίστοιχα). Ο μάρτυρας μίλησε για την ταινία του «Οι καθαριστές», την οποία κινηματογράφισε ως πτυχιακή εργασία στις αρχές του 2012, ακριβώς πριν η ναζιστική οργάνωση εκλεγεί για πρώτη φορά στη Βουλή.
Τα γυρίσματά της έγιναν, όπως περιέγραψε, ακολουθώντας για 30-40 μέρες επί 10-12 ώρες καθημερινά τα μέλη της ΧΑ στην περιοχή του Άγιου Παντελεήμονα με την πλήρη συναίνεσή τους. Ήταν η περίοδος που μπροστά στην εκκλησία της πλατείας κυριαρχούσε με τεράστια γράμματα το σύνθημα «’Εξω οι ξένοι από την Ελλάδα» -το πρώτο πράγμα που, όπως είπε ο μάρτυρας, του έκανε εντύπωση- και η Χρυσή Αυγή επιδίωκε την προβολή της “δράσης” της νιώθοντας ότι είχε την απόλυτη εξουσία στη γειτονιά.
Ο μάρτυρας “σύστησε” στο δικαστήριο τον Βάθη ως τον «επιστάτη» της πλατείας, αυτόν που «επέβαλε την τάξη», έχοντας φιλική σχέση με τον διοικητή του ΑΤ και την άνευ όρων ανοχή της αστυνομίας. Τον Πλωμαρίτη, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της ΧΑ και υποψήφιο βουλευτή, που μιλούσε ανοιχτά για τους φούρνους όπου θα έστελναν μετανάστες, αναρχικούς, τσιγγάνους -δηλώσεις για τις οποίες διώχτηκε αυτεπάγγελτα και καταδικάστηκε στη συνέχεια με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο. Τον Λύρη, επίσης υποψήφιο βουλευτή, τον οποίο είχε συναντήσει και στα γραφεία της ΧΑ στη Δεληγιάννη μαζί με τον Παναγιώταρο. Τον Σμυρνιώτη, κάτοικο Φαλήρου που όμως “δρούσε” σε εκείνη την περιοχή.
Ο τίτλος της ταινίας είναι εμπνευσμένος, εξήγησε ο μάρτυρας, από τον «συνεχή λόγο “να ξεβρωμίσει ο τόπος”, “να καθαρίσουμε την Ελλάδα” όπως έλεγαν». Ενώ αυτό που είδε ήταν «τραμπουκισμούς», «προπηλακισμούς», «ύβρεις», «λεκτική βία» σε μετανάστες καθώς και «μια κλωτσιά από τον Πλωμαρίτη», σε μια χρονική στιγμή που όπως του είχε περιγράψει με καμάρι ο Βάθης «η μάχη του Αγίου Παντελεήμονα» με εκκαθάριση της πλατείας και κλείσιμο της παιδικής χαράς από «100-150 γομάρια» είχε ήδη διεξαχθεί. Σημειώνοντας ότι «ήταν υπερήφανοι τότε, υπήρχε μια γιγαντιαία έπαρση θα έλεγα, ότι “ερχόμαστε”» και πως από όλα όσα είδε κι άκουσε «η Χρυσή Αυγή 1000 τοις χιλίοις εκφράζει τις εθνικοσοσιαλιστικές ιδέες».
Φυσικά όλα αυτά έγιναν πρόβλημα για την οργάνωση στη συνέχεια και η στάση άλλαξε. Ο μάρτυρας δέχτηκε δύο μηνύσεις ότι δήθεν τους κατέγραφε με κρυφό εξοπλισμό (και οι δύο μπήκαν στο αρχείο), ενώ πολλά από αυτά τα στελέχη και μέλη της οργάνωσης αποκηρύχτηκαν από την ηγεσία. «Τριτοτέταρτους» τους χαρακτήρισε τώρα στο Εφετείο ένας από τους συνηγόρους υπεράσπισης, «τυχάρπαστους» που έκαναν ό,τι ήθελαν και “παγίδευσαν” την ηγεσία τους αποκάλεσε ένας άλλος.
Τα “σόου” Λαγού
Η κατάθεσή του Κ. Γεωργούση διακόπηκε την πρώτη μέρα όταν οι συνήγοροι υπεράσπισης των χρυσαυγιτών προσπάθησαν να εμποδίσουν ερώτηση του Θ. Θεοδωρόπουλου από την Πολιτική Αγωγή της οικογένειας Φύσσα. Πίσω από τις δικονομικές δικαιολογίες που προέβαλαν, κρυβόταν ο εκνευρισμός τους για μια κατάθεση που στοιχειοθετούσε την κατηγορία της ναζιστικής εγληματικής οργάνωσης μέσα από τα λόγια των ίδιων των μελών των ταγμάτων εφόδου και στελεχών της.
Η κατάληξη ήταν ένα ακόμα “σόου” από τον Λαγό με φωνές του τύπου «γαμώ τη δικαιοσύνη σας» και κατάθεση εκ μέρους του αιτήματος εξαίρεσης της εισαγγελέως. Ήταν το δεύτερο τέτοιο αίτημα στο Εφετείο, με την πλειοψηφία των συνηγόρων υπεράσπισης να συντάσσεται αυτή τη φορά μαζί του. Πρωτόδικα και μετά την καταδικαστική απόφαση ο ίδιος είχε καταθέσει αντίστοιχο αίτημα απέναντι στην έδρα, διεκδικώντας τότε ακύρωση όλης της δίκης (!). Όπως και τα προηγούμενα, το αίτημα απορρίφθηκε.