Με την εκδήλωση «Κάτω τα χέρια από την Ψυχική Υγεία» με ομιλητές τον ψυχίατρο Ν. Χάινταρ, μέλος του ΔΣ του συλλόγου εργαζομένων στο ΨΝΑ Δαφνί και την ψυχολόγο Λ. Μπουρίτη ξεκίνησε το βδομαδιάτικο παζάρι του Μαρξιστικού Βιβλιοπωλείου που θα διαρκέσει μέχρι το Σάββατο 27 Ιούλη. Το Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο οργάνωσε αυτή την εκδήλωση σε αλληλεγγύη στον αγώνα των εργαζόμενων στα νοσοκομεία που παλεύουν ενάντια στο καταστροφικό νομοσχέδιο Βαρτζόπουλου για την Ψυχική Υγεία και την απεξάρτηση.
Ο Νεκτάριος άνοιξε τη συζήτηση εξηγώντας πως η άρχουσα τάξη και η κυβέρνηση ντύνουν ιδεολογικά αυτή την επίθεση για να κάνουν «ένα γιγάντιο δώρο στους ιδιώτες. Το ΨΝΑ είναι το νοσοκομείο με τις περισσότερες ανεπτυγμένες κλίνες αν συνυπολογίσουμε τους ξενώνες και τα οικοτροφεία, έχει 3.000. Γι’ αυτές τις κλίνες αντιστοιχεί το 4% των κρατικών δαπανών για την Ψυχική Υγεία. Οι ιδιωτικές δομές που έχουν το ίδιο αριθμό κλινών παίρνουν το 60%. Κι έρχονται να μας πουν ότι αυτά τα τραγικά υποστελεχωμένα νοσοκομεία που λειτουργούν με εργαζόμενους που καλύπτουν 2 και 3 θέσεις, τα υπάγουμε σε μια ενιαία διοίκηση και το κενό που προκύπτει “ε, ας το καλύψουν οι ιδιώτες”. Αυτό το 60% της πίτας τους φαινόταν μικρό, ετοιμάζονται να το πάνε σε δυσθεώρητα ύψη.
Συνολικότερα είναι μια επίθεση στο ΕΣΥ. Κόβουν το φιλέτο της Ψυχικής Υγείας για να μπορούν στη συνέχεια να κόβουν ‘φιλέτα’ από το υπόλοιπο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Το κομμάτι της Απεξάρτησης το κάνουν κατευθείαν ένα Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου που θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση δεν μείναμε να κλαίμε τη μοίρα μας. Δέκα μήνες το παλεύουμε και αυτή τη στιγμή που το φέρνουν για ψήφιση έχουν φόβο και θα ήθελαν να μας βρουν στις παραλίες. Δεν τους κάναμε τη χάρη. Ετοιμαζόμαστε για ένα νέο γύρο κινητοποιήσεων, για να γίνει υπόθεση όλου του υγειονομικού κινήματος κι όχι μόνο, με πανυγειονομική απεργία. Ο Ίαιν Φέργκιουσον στο βιβλίο Μαρξισμός Πολιτική και Ψυχική Δυσφορία, γράφει ότι οι γραμμές της απεργιακής φρουράς είναι η απάντηση στις γραμμές του άγχους. Αυτό το βλέπουμε στις δικές μας κινητοποιήσεις, στους εργαζόμενους, τον κόσμο που έχει περάσει από τα προγράμματα και τις ψυχιατρικές κλινικές».
Η Λίλιαν τόνισε ότι μπορούμε να σταματήσουμε αυτό το «επαίσχυντο νομοσχέδιο που ιδιωτικοποιεί τον ανθρώπινο πόνο» και ρίχνει τα βάρη των ευάλωτων ανθρώπων στην εργατική οικογένεια και ιδιαίτερα στις γυναίκες «σε συνθήκες που ο ίδιος ο ΠΟΥ μιλάει για πανδημία Ψυχικής Υγείας. Αυτός είναι ο καταστροφικός καπιταλισμός, το ίδιο το σύστημα τρελαίνει τους ανθρώπους». Στη συνέχεια ανέπτυξε τις μαρξιστικές εξηγήσεις για αυτή την κατάσταση κόντρα στις ψευτοθεωρίες της άρχουσας τάξης που λένε ότι το πρόβλημα είναι βιολογικό, βρίσκεται στον εγκέφαλο και στα γονίδιά μας. Ο Βαρτζόπουλος με τις δηλώσεις του ότι οι αιτία των γυναικοκτονιών είναι η «έμφυτη επιθετικότητα» των ανδρών «κυνηγών» ενώ οι γυναίκες πρέπει να κάνουν παιδιά, είναι στην πραγματικότητα η ιδεολογία όλης της άρχουσας τάξης.
«Οι από πάνω σου λένε ότι τα πάντα είναι ατομικό σου πρόβλημα, διαλύουμε τα πάντα και βγάλτα πέρα. Απέναντι σε αυτά έχουμε να δώσουμε τις μάχες σήμερα, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και τις περικοπές για να ανατρέψουμε την κυβέρνηση της ΝΔ. Αλλά παλεύουμε και για την προοπτική για μια κοινωνία που τον έλεγχο θα τον έχει η εργαζόμενη πλειοψηφία και θα αντιμετωπίζει με το δικό της τρόπο και τα ζητήματα της ψυχικής υγείας».
Στη συζήτηση που ακολούθησε άνοιξαν μια σειρά ζητήματα και ερωτήσεις, από τις επιπτώσεις του νομοσχεδίου στην έξαρση των εξαρτήσεων ή και της παραβατικότητας μέχρι τις αναφορές στο Μάη του ’68 στους εργατικούς αγώνες της μεταπολίτευσης που άνοιξαν το δρόμο για το ΕΣΥ και έχτισαν τα συνδικάτα στο χώρο της υγείας.