Συνεχίζοντας την προβολή των σχολιασμών της Πολιτικής Αγωγής στις δυο τελευταίες δικασίμους του Εφετείου της Χρυσής Αυγής πριν τη διακοπή του καλοκαιριού, παρουσιάζουμε σε αυτό το δισέλιδο κάποια βασικά σημεία από όσα υποστήριξαν στο δικαστήριο οι δικηγόροι Κώστας Σκαρμέας, Κώστας Παπαδάκης και Θανάσης Καμπαγιάννης οι οποίοι εκπροσωπούν τους Αιγύπτιους αλιεργάτες.
Υπενθυμίζουμε ότι οι σχολιασμοί ήταν επί των 50 μαρτύρων που κατέθεσαν τους προηγούμενους μήνες, στο πλαίσιο της διερεύνησης της κατηγορίας της εγκληματικής οργάνωσης (θύματα και αυτόπτες συσχετισμένων επιθέσεων, ερευνητές, δημοσιογράφοι/φωτορεπόρτερ, εκπρόσωποι τοπικής αυτοδιοίκησης, αστυνομικοί κ.α.).
Είχαν προηγηθεί άλλοι 48, εκ των οποίων 33 για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και την επίθεση τους Αιγύπτιους αλιεργάτες που συνεκδικάζονται και 15 για την επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ (πρωτόδικα συνεκδικαζόταν, τώρα αποτελεί συσχετισμένη υπόθεση).
Παίρνοντας τη σκυτάλη από τους συνηγόρους της οικογένειας Φύσσα (βλέπε προηγούμενο φύλλο της Εργατικής Αλληλεγγύης), οι τρεις συνήγοροι των Αιγύπτιων αλιεργατών ξετίναξαν μέσω των μαρτυρικών καταθέσεων όλους τους ισχυρισμούς της υπεράσπισης, αναδεικνύοντας το πλήθος των στοιχείων που επιβεβαιώνουν το κατηγορητήριο και έχουν δώσει στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο, σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό ήδη από αυτό το στάδιο της αποδεικτικής διαδικασίας, την εικόνα στην οποία κατέληξε το πρωτόδικο: ότι η Χρυσή Αυγή ήταν μια εγκληματική οργάνωση με ναζιστικό κίνητρο και μανδύα πολιτικού κόμματος.
Η αξία των συγκεκριμένων σχολιασμών έγκειται και στο γεγονός ότι, με τους 98 μάρτυρες που έχουν καταθέσει και με τους μόλις 20 περίπου που απομένουν για να κλείσει ο κατάλογος της εισαγγελίας, το δικαστήριο βρίσκεται πλέον πολύ κοντά στο τέλος της πιο μεγάλης και ιδιαίτερα κρίσιμης φάσης του, πριν περάσει στην επόμενη, αυτή των αναγνωστέων εγγράφων.
Στην ανάδειξη του ρόλου της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής σε όλες τις επιθέσεις, εστίασε τον σχολιασμό του ο Κ. Σκαρμέας. Κόντρα στην υπερασπιστική γραμμή που μιλά για μεμονωμένες δράσεις απλών μελών ή για “παρεκτροπές” κάποιων οξύθυμων βουλευτών, ο συνήγορος συγκέντρωσε τα στοιχεία των καταθέσεων που αποδεικνύουν τον κεντρικό σχεδιασμό τους.
Ως πρώτη απόδειξη έφερε «το αδιαμφισβήτητο στατιστικό δεδομένο που ανέφεραν πολλοί μάρτυρες ... ότι οι επιθέσεις αυξάνονται κατακόρυφα με την είσοδο της οργάνωσης στη Βουλή το 2012 και μειώνονται σχεδόν αυτόματα με την ποινική δίωξη και προφυλάκιση της ηγεσίας της ... Αυτό που είπε με πιο γλαφυρό τρόπο ο κ.Ναϊμ Ελγαντούρ “Το ότι σταμάτησαν οι επιθέσεις το χρωστάμε στο αίμα του Παύλου Φύσσα”».
Ως δεύτερη απόδειξη έφερε το γεγονός ότι σε καμία από τις επιθέσεις δεν υπήρξαν, όχι διαγραφές ή πειθαρχικά, αλλά ούτε η παραμικρή δήλωση καταδίκης από την ηγεσία της ΧΑ «παρόλο που όλος ο κόσμος τότε την ανέφερε ονομαστικά ως δράστη. Μόνο μετά τη δολοφονία Φύσσα που έβλεπαν τη φυλακή να πλησιάζει, προσπάθησαν να πουν ότι ο Ρουπακιάς ήταν απλά περαστικός, αλλά ήταν πια αργά», είπε.
Τρίτη, «ατράνταχτη» όπως τη χαρακτήρισε, απόδειξη είναι «οι ομολογίες πρώην στελεχών της οργάνωσης», θυμίζοντας δύο: Του Χ. Ρήγα, περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδας και μέλους της ΚΕ της ΧΑ, που σε συνέντευξή του στην ΕφΣυν είπε κατά λέξη: “Οι επιθέσεις είναι εν γνώσει της ηγεσίας της ΧΑ και των κατά τόπους επικεφαλής”. Καθώς και του κατηγορούμενου Ν. Αποστόλου που, όπως θα ακουστεί και στα αναγνωστέα, έχει καταγραφεί από την ΕΥΠ να λέει “Ναι έτσι πάει. Για όλα εσύ ρωτάς τον Γιάννη κι ο Γιάννης τον Μεγάλο” -όπου Γιάννης ίσον Λαγός και Μεγάλος ίσον Μιχαλολιάκος.
Το στίγμα της ηγεσίας υπάρχει παντού. Στις ρατσιστικές επιθέσεις που ανέφερε όπως: Στον εμπρησμό τζαμιού στην πλατεία Αττικής όπου οι δράστες δήλωσαν την πολιτική τους ταυτότητα αφήνοντας παντού αυτοκόλλητα της Ελληνικής Αυγής με τη φάτσα του Μιχαλολιάκου. Στις επιθέσεις στον Άγιο Παντελεήμονα μετά τις δηλώσεις Παναγιώταρου “Αν η ΧΑ βγάλει δημοτικό σύμβουλο θα κάνουμε πογκρόμ, θα καθαρίσουμε την πλατεία Αττικής, τον Άγιο Παντελεήμονα, θα τα κάνουμε κολέγιο”. Στην επίθεση κατά των Πακιστανών εργατών γης στην Ιεράπετρα «με πρωταγωνιστή τον κατηγορούμενο Αριστόδημο Δασκαλάκη, τον “συναγωνιστή Αρη” όπως τον αποκαλούσε ο Μιχαλολιάκος το 2011». Στον εμπρησμό του μπαρ Κουαντρό στον Άγιο Παντελεήμονα από τους χρυσαυγίτες Περρή και Παπαβασιλείου, τους οποίους έτρεξε να συνδράμει ο Παναγιώταρος απειλώντας μέσα στο τοπικό ΑΤ το θύμα. Ομοίως στις επιθέσεις στους ντόπιους, “τους πολιτικούς αντιπάλους”, όπως στην επίθεση κατά του μάρτυρα Ζαμπέλη στην Ανάβυσσο, όπου παρεβρίσκετο ο Γερμενής κι αργότερα κατέφθασε ο Κασιδιάρης ωρυόμενος προς αστυνομικούς και θύμα.
Φυσική παρουσία
Και βέβαια, ως απόδειξη που “κλειδώνει” τον ρόλο της ηγεσίας, ο συνήγορος έφερε την ίδια τη φυσική παρουσία των βουλευτών της ΧΑ σε σειρά επιθέσεων, τις οποίες απαρίθμησε. Μπορεί, σχολίασε, αυτές να είναι «συνήθως χαμηλής βιαιότητας για προφανείς λόγους, τα σοβαρά εγκλήματα γίνονται το βράδυ από τα κατώτερα στελέχη», αλλά και πάλι «είναι πράγματι εντυπωσιακό όταν τις βλέπει κάποιος συγκεντρωμένες πόσες φορές οι χρυσαυγίτες βουλευτές εκμεταλλεύονται τη βουλευτική τους ασυλία και καθοδηγούν παράνομες πράξεις».
Έτσι έχουμε: Λαγός και Μίχος στην επίθεση στον κοινωνικό χώρο “Συνεργείο” στην Ηλιούπολη. Μίχος στην επίθεση κατά των αντιφασιστών στην Πάρο. Μπαρμπαρούσης στην επίθεση κατά μεταναστών μικροπωλητών στη λαϊκή Μεσολογγίου. Ηλιόπουλος και Γερμενής στην επίθεση κατά μεταναστών μικροπωλητών στο πανηγύρι της Ραφήνας. Παναγιώταρος στην επίθεση κατά εκδήλωσης για την ιθαγένεια στην παλιά Βουλή. Γερμενής στην επίθεση κατά του τότε Δημάρχου Αθηναίων Καμίνη στο Κέντρο Αλληλοβοήθειας του δήμου. Παππάς και Μπαρμπαρούσης στο παράνομο κλείσιμο των συνόρων στην Κακαβιά. Παναγιώταρος, Παππάς, Λαγός, Μίχος στην επίθεση στο θέατρο Χυτήριο. Μιχαλολιάκος και Λαγός στην επίθεση στο παλιό Εφετείο. Γερμενής, Λαγός, Κασιδιάρης στην επίθεση στο Μελιγαλά. Κασιδιάρης στις απειλές κατά αντιφασιστών στο Ηράκλειο Κρήτης. Κασιδιάρης στις απειλές κατά Ρομά στη Σκάλα Λακωνίας.
Όπως κατέληξε: «Το δικαστήριο έχει ξεκάθαρη εικόνα πια για τα τρία επίπεδα της δράσης και της πυραμιδωτής λειτουργίας της XA ως εγκληματικής οργάνωσης, όπως ακριβώς περιγράφονται και στο βούλευμα και στην πρωτόδικη απόφαση. Το πρώτο και κατώτατο επίπεδο είναι ο δρόμος, εδώ που δρουν τα κατώτερα στελέχη της ΧΑ, ο Ρουπακιάς, οι δράστες της επίθεσης κατά των Αιγυπτίων, οι δολοφόνοι του Λουκμάν κλπ. Το δεύτερο επίπεδο, λίγο πάνω από τον δρόμο, τα “επιχειρησιακά στελέχη”, όπως ο Πατέλης και ο Πανταζής που συντονίζουν άμεσα και επιτόπια πολλές φορές τις δράσεις. Τρίτο και ανώτερο επίπεδο, ο Αρχηγός με το πολιτικό συμβούλιο, που με την παρουσία τους δίπλα στα στελέχη σε επιθέσεις μικρής έντασης, με το παράδειγμα που δίνουν και με την ρητή επιβράβευση και ασυλία που τους προσφέρουν, καθοδηγούν και καλύπτουν τη δράση τους».
Ως την «πιο σημαντική και ενδιαφέρουσα» χαρακτήρισε αυτή την περίοδο των 50 μαρτύρων ο Κ. Παπαδάκης. Κι αυτό γιατί, όπως είπε στο τέλος του σχολιασμού του, «έδωσε μία συνολική εικόνα από μία εγκληματική δράση κυρίως σε Αθήνα – Πειραιά, αλλά και σε όλα τα μέρη της Ελλάδος που επεκτάθηκε, μια πολυπρόσωπη και πολύπλευρη δράση μικρών και μεγάλων περιστατικών που ως ψηφίδες του ιδίου ψηφιδωτού, του ιδίου παζλ, νομίζω ότι φωτογραφίζουν, εικονίζουν ανάγλυφα την εγκληματική οργάνωση».
Αυτή την συνολική εικόνα είχε μόλις παρουσιάσει, με ένα ανατριχιαστικό χρονικό της εγκληματικής δράσης της ΧΑ από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2013. Παρόλο που το κατηγορητήριο αφορά τα χρόνια 2008-2013 χωρίς να μπορεί να ενταχτεί σε αυτό κάποια προγενέστερη πράξη, δεν είναι καθόλου αδιάφορο, όπως είπε, ότι οι μάρτυρες μίλησαν για επιθέσεις τουλάχιστον από το 1992. Αντίθετα αποτελεί «αποδεικτικό στοιχείο προπαρασκευής της εγκληματικής οργάνωσης και κλιμάκωσης των ενεργειών της».
Συγκεκριμένα, για τα χρόνια προ κατηγορητηρίου, θύμισε από τις μαρτυρίες: Τις επιθέσεις σε γραφεία αριστερών εφημερίδων, την επίθεση στην κατάληψη της ΑΣΟΕΕ μετά από μακεδονικό συλλαλητήριο, τις επιθέσεις σε μέλη της ΟΣΕ, την επίθεση στην κατάληψη της Λέλας Καραγιάννη στα Πατήσια, την ανθρωποκτόνα επίθεση στον Δημήτρη Κουσουρή το 1998 στην Ευελπίδων, την επίθεση στην Τσιμπίδου και τον Χρυσό το 2002 έξω από το Πολυτεχνείο, τη ρατσιστική δολοφονία Αλβανού οπαδού στην Ζάκυνθο το 2004, το μαχαίρωμα δύο αδερφών από τον χρυσαυγίτη Παναγιώτη Ρουμελιώτη (“Πόρκυ”) το 2005.
Ύστερα μπήκε στα χρόνια εντός κατηγορητηρίου. Συγκεκριμένα, 2008: Ξεκινούν οι επιθέσεις στον Άγιο Παντελεήμονα που τα επόμενα χρόνια θα καταλήξουν σε κλείσιμο της παιδικής χαράς, μαχαιρώματα, καψίματα μαγαζιών κλπ. 2009: Επίθεση κατά μεταναστών στο παλιό Εφετείο. 2010: Επίθεση στον Αλέκο Αλαβάνο στον Άγιο Παντελεήμονα. Κάψιμο τζαμιού στην πλατεία Αττικής. Διάλυση εκδήλωσης Αλιβιζάτου στην Παλιά Βουλή για την ιθαγένεια. 2011: Ναζιστικός χαιρετισμός Μιχαλολιάκου στο Δημοτικό Συμβούλιο Αθήνας. Πογκρόμ στο κέντρο της Αθήνας. Ξεκινούν οι επιθέσεις με εκατοντάδες τραυματισμένους μετανάστες σε Νίκαια-Ρέντη και ευρύτερη περιοχή Πειραιά.
2012: Επιθέσεις κατά μεταναστών στην Κόρινθο. Χαστούκι Κασιδιάρη στην Κανέλλη. Ανθρωποκτόνα επίθεση κατά Αιγυπτίων ψαράδων. Επεισόδια σε εκλογικά κέντρα με χτύπημα κατά Τσιμπουκάκη στην Αγία Παρασκευή και κατά Καρδαρά στον Πειραιά. Επιθέσεις εναντίον μεταναστών στα Εξαμίλια. Επίθεση Κουκούτση σε Πέτρο Κωνσταντίνου, Τζαβέντ Ασλάμ και Βασιλική Κατριβάνου στη Βουλή. Επιθέσεις σε λαϊκές σε Μεσολόγγι, Ραφήνα, Ιστιαία. Επίθεση Αποστόλου και Σαλούφα κατά μελών Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας Πειραιά στην οδό Σωτήρος. Σπάσιμο των γραφείων της Τανζανικής κοινότητας. Πρόκληση από τους χρυσαυγίτες Περρή-Παπαβασιλείου σε αντιφασιστική μοτοπορεία. Παρεμπόδιση θεατρικής παράστασης στο “Χυτήριο”. Προπηλακισμός της τότε βουλευτίνας ΣΥΡΙΖΑ Μ.Κανελλοπούλου στην περιοχή του Άγιου Παντελεήμονα. Απειλές Κασιδιάρη για νεκρούς στη Χερσόνησο.
2013: Δολοφονία Σαχζάτ Λουκμάν. Επίθεση κατά Ζαμπέλη στην Ανάβυσσο. Επίθεση κατά Πακιστανών εργατών γης στην Βαϊνιά Ιεράπετρας. Επίθεση κατά αντιφασιστών στην Πάρο. Εμπρησμός μπαρ “Κουαντρό” στον Άγιο Παντελεήμονα. Απειλητικά τηλεφωνήματα σε νηπιαγωγεία της Ραφήνας. Απειλές Κασιδιάρη κατά Ρομά στη Σκάλα Λακωνίας. Επίθεση στο «Συνεργείο». Απειλές Κουκούτση στον τότε βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Μεσσηνίας Πετράκο. Κλείσιμο τελωνείων στα αλβανικά σύνορα. Σημάδεμα διαμερίσματος μετανάστη στην οδό Βερανζέρου. Επίθεση κατά των συνδικαλιστών ΠΑΜΕ. Δολοφονία Παύλου Φύσσα.
Με αυτό τον τρόπο ο συνήγορος αποδόμησε πλήρως τον υπερασπιστικό ισχυρισμό ότι «κλώτσησαν δυο χαρτόκουτα ή έριξαν δυο χαστούκια και μιλάμε για εγκληματική οργάνωση». Όχι μόνο γιατί από όλα τα παραπάνω έγινε καθαρό ότι δεν πρόκειται απλά για δυο χαρτόκουτα. Αλλά γιατί κυρίως, όπως είχε ήδη τονίσει, όλες αυτές οι ενέργειες (πλημμεληματικές ή μη) συμβάλουν στην απόδειξη της ύπαρξης μιας εγκληματικής οργάνωσης με σκοπό την τέλεση κακουργημάτων (στα οποία μάλιστα προχώρησε και δεν έμεινε απλώς στον σκοπό τους, που και από μόνος του θα αρκούσε για να καταδικαστεί, όπως ορίζει το άρθρο 187 του ΠΚ με το οποίο διώκεται). Γιατί ήταν ενέργειες που έπαιξαν βασικό ρόλο, όπως είπε, «στη συγκρότηση της δομής εγκληματικής οργάνωσης, στη διαμόρφωση της συλλογικής της συνείδησης, στην διαμόρφωση της υποταγής της ατομικής βούλησης των μελών της και εν τέλει στην προετοιμασία και επιδίωξη των σκοπών της».
Επίδειξη ισχύος
Και κάνοντάς το ακόμα πιο χειροπιαστό, υπογράμμισε ότι για το συγκεκριμένο δικαστήριο το ενδιαφέρον πχ στη συμπεριφορά του Κασιδιάρη στη Χερσόνησο δεν είναι αν έβρισε τον αστυνομικό και αν απαλλάχθηκε μετά στη μήνυση που του έκανε ο δεύτερος. Είναι «η νοοτροπία του τσαμπουκά, η επίδειξη ισχύος, η προσπάθεια επιβολής στην Αστυνομία να χτυπήσει τους αντιφρονούντες, η επίκληση της απειλής ότι “θα έχουμε νεκρούς”, αυτό είναι η εγκληματική οργάνωση». Αντίστοιχα, στην Σκάλα Λακωνίας το ενδιαφέρον δεν βρίσκεται στο αν είναι αυτοτελώς αξιόποινη η φράση Κασιδιάρη προς την τοπική της Νίκαιας “οι καλές δουλειές γίνονται τη νύχτα”, αλλά «αν αυτό είναι ένα κλείσιμο ματιού στο τι τους συνιστά να κάνουν».
Στις επιθέσεις στον Καρδαρά και τον Τσιμπουκάκη «είναι η προετοιμασία της επίθεσης σε πολιτικούς αντιπάλους». Στην επίθεση Γερμενή στον Καμίνη, «είναι η υπερίσχυση και η επίδειξη εξουσίας απέναντι στον Δήμαρχο». Στις λαϊκές «είναι η υποκατάσταση της Αστυνομίας». Στο Συνεργείο «είναι η έφοδος στους χώρους των αντιπάλων». Στις επιθέσεις Μπούκουρα στην Κορινθία ή Κουκούτση στη Βουλή «είναι η αλαζονεία και ο τσαμπουκάς μετά την θεσμική νομιμοποίηση». Στη Νίκαια και τον Άγιο Παντελεήμονα «είναι η εμπέδωση της στρατιωτικής τάξης και η άσκηση εξουσίας απέναντι στους αλλοδαπούς και όχι μόνο». Στην Ανάβυσσο «είναι ο τσαμπουκάς απέναντι στην καθημερινότητα συμπεριφορών μη ανεκτών στη ΧΑ».
«Του Φύσσα η δολοφονία είναι μια κλιμάκωση απ’ αυτό. Σαρανταπέντε λεπτά πριν την δολοφονία του, κανείς δεν ήξερε ότι θα συναντηθεί ο Φύσσας με την παρέα του Άγγου και του Μιχάλαρου στο Κοράλι. Κι όμως σε σαρανταπέντε λεπτά ήταν ικανή να κάνει ένα φόνο. Διότι ενέργειες όπως στην Ανάβυσσο προετοίμασαν αυτού του είδους την εγκληματική ετοιμότητα», συμπλήρωσε, φωτίζοντας πλήρως τη συνεισφορά των 50 μαρτύρων. Έτσι τόνισε «αναδεικνύεται και η μεγάλη εικόνα. Η μεγάλη εικόνα αφορά το σύνολο της δράσης της, την ομοιομορφία, την συχνότητα, την διάρκεια, την επέκταση, το modus operandi».
Τελευταίος σχολίασε ο Θ. Καμπαγιάννης. Από την αρχή ξεκαθάρισε ότι «η δίκη αυτή δεν είναι ιδεολογική» όπως ισχυρίζεται η υπεράσπιση, αλλά «δίκη αξιόποινων πράξεων υπό την αιγίδα της οργάνωσης Χρυσή Αυγή, με τη ναζιστική της συγκρότηση και ιδεολογία ως κίνητρο» όπως έδειξαν οι 50 μάρτυρες.
«Δεν χρειάζεται μεγαλύτερη απόδειξη», είπε, «από την προσέλευση του μάρτυρα Περδικάρη [σ.σ. του συνιδρυτή της ΧΑ που αποχώρησε στις αρχές '90 από την οργάνωση γιατί ο Μιχαλολιάκος δεν του φαινόταν αρκετά ναζιστής και τον οποίο τώρα κάλεσε στο δικαστήριο ο Λαγός]. Αν διωκόταν η ναζιστική ιδεολογία ως τέτοια κι όχι η οργανωτική σχέση με τη ΧΑ και την τέλεση εγκληματικών πράξεων, ο μάρτυρας Περδικάρης θα έπρεπε να είναι κατηγορούμενος. Δεν είναι κατηγορούμενος κι ο λόγος είναι γιατί στην ελληνική έννομη τάξη δεν είναι ποινικοποιημένη η ναζιστική ιδεολογία, όσο απεχθές κι αν μας είναι να εξετάζουμε έναν μάρτυρα που μας λέει ότι “εγώ στον πόλεμο της πατρίδας μας με τους ναζί, ήμουνα με τους ναζί”».
Στη συνέχεια ανέδειξε ακριβώς τι εισέφεραν οι μάρτυρες των προηγούμενων μηνών. Πρώτα απ' όλα, την ύπαρξη εγκληματικής οργάνωσης σύμφωνα με το άρθρο 187 του ΠΚ. «Αν θέλει κάποιος να καταλάβει», είπε, «τι ποινικοποιεί το 187, δεν έχει παρά να ακούσει το βίντεο Πατέλη “ό,τι κινείται σφάζεται”. Θα υπάρχει, λέει ο Πατέλης, μια ομάδα, έτοιμη, οργανωμένη, στα γραφεία της ΧΑ, άμα υπάρξει το οκέι από το Λαγό θα βγει και θα σφάξει τους μετανάστες στην Παναγίτσα, αλλά δεν πρόκειται να το κάνει αν δεν υπάρξει τέτοια εντολή. Αυτό ποινικοποιεί το 187. Μια ομάδα που βρίσκεται σε εγκληματική ετοιμότητα, ακόμη κι αν δεν τελέσει την εγκληματική πράξη ... Ποινικοποιεί την εγκληματική υποδομή, αυτή υπάρχει στην περίπτωση της ΧΑ και μας το λένε, όχι μονάχα ο Πατέλης, αλλά οι εκατοντάδες εγκληματικές πράξεις που τελέστηκαν στο πλαίσιό της».
Δεύτερον, επιβεβαίωσαν ότι η επιχειρησιακή δράση της εγκληματικής οργάνωσης είχε, όπως περιγράφεται στο κατηγορητήριο, ως σκοπό «την αντιμετώπιση διά της βίας των αντιφρονούντων, των αλλοδαπών κι όσων θεωρούνταν σοβαροί ιδεολογικοί εχθροί». Εκτός από τις τρεις μεγάλες υποθέσεις (Φύσσας, Αιγύπτιοι, συνδικαλιστές ΠΑΜΕ) που συμβολίζουν ξεκάθαρα τις τρεις αυτές ομάδες, τους ίδιους συμβολισμούς, είπε ο συνήγορος, έφεραν όλοι οι μάρτυρες που εξετάσθηκαν. «Σε αυτές τις εγκληματικές πράξεις, ο δράστης είναι η ΧΑ. Δεν υπάρχουν προγενέστερες προσωπικές διαφορές ανάμεσα στους δράστες και τα θύματα. Τα θύματα εντοπίστηκαν με βάση τις συγκεκριμένες ιδιότητες».
Και τρίτον, επιβεβαίωσαν τον βασικό μηχανισμό τέλεσης των αξιόποιων πράξεων που, όπως περιγράφει το κατηγορητήριο, «είναι οι πολυπρόσωπες ομάδες με ομοιόμορφη ενδυμασία, με επικεφαλής και κοινό modus operandi ... αυτές που γνωρίζουμε ως τάγματα εφόδου». Όπως σχολίασε ο συνήγορος: «Με τους 50 μάρτυρες προέκυψε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι αυτές οι πολυπρόσωπες ομάδες κρούσης ανήκουν στη ΧΑ, λογοδοτούν στην ηγεσία της και κάνουν τις επιθέσεις υλοποιώντας τους καταστατικούς στόχους της».
Ναζιστική συγκρότηση
Από εκεί και πέρα, μεγάλο μέρος έδωσε στην κατάθεση του δημοσιογράφου Δημήτρη Ψαρρά, για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί ο συγκεκριμένος μάρτυρας, λόγω της πολύχρονης και εξαντλητικής έρευνάς του για τη ΧΑ, απέδειξε τη ναζιστική συγκρότηση και ιδεολογία της παραπέμποντας στον δικό της λόγο στα περιοδικά, την εφημερίδα, τις ιστοσελίδες της. Ομοίως απέδειξε τη στρατιωτική δομή της κι εξήγησε τον τρόπο επιλογής των θυμάτων της.
Δεύτερον, γιατί το ναζιστικό καταστατικό της οργάνωσης που είχε εισφέρει ο μάρτυρας και το οποίο πρωτόδικα αμφισβητιόταν ως πλαστό από την υπεράσπιση, τώρα με την κατάθεση Περδικάρη αποδείχτηκε γνησιότατο. Όχι πως είναι το μόνο έγγραφο που αποδεικνύει τη ναζιστική ιδεολογία και συγκρότηση της ΧΑ -όπως θύμισε ο συνήγορος, η πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση μιλά πχ για την “Αρχή του Αρχηγού” χρησιμοποιώντας άλλο κείμενο. Αλλά είναι σημαντικό, όπως είπε, ότι «ήρθε ο Περδικάρης και είπε με τιμή “εγώ το έστειλα”, το γραφείο τύπου της ΧΑ το έστειλε και ο Ψαρράς τα έχει από αυτόν τα έγγραφα».
Κι όσο κι αν επικουρικά ο Περδικάρης ισχυρίστηκε ότι ουδέποτε αυτό το καταστατικό εφαρμόστηκε, ο συνήγορος τόνισε ότι «στο περιοδικό της ΧΑ το 1998 αναφέρεται η ύπαρξη διεύθυνσης ιδεολογικής επιμόρφωσης, αυτό που περιγράφει το καταστατικό δηλαδή. Χρησιμοποιούνταν λοιπόν το καταστατικό, άσχετα αν αυτός αποχώρησε από τη ΧΑ. Μάλιστα ακούσαμε από τον Περδικάρη ότι το 2012, όταν μπήκε η ΧΑ στη Βουλή, τον πήρε τηλέφωνο ο Μιχαλολιάκος προκειμένου να αναλάβει τη διοίκηση του κόμματος. Τόσο αποξενωμένος από τον εθνικοσοσιαλισμό ήταν ο Μιχαλολιάκος που πήρε τον ναζιστή φίλο του και του είπε “έλα”».
Περνώντας και αναλύοντας τις επιθέσεις, ένα πολύ σημαντικό στοιχείο της υπόθεσης, σημείωσε, είναι «η πολλαπλότητα των αποδεικτικών μέσων». Περιγράφουν πχ οι μάρτυρες από τη Νίκαια τις απειλές κατά των μεταναστών στον Άγιο Νικόλαο ή τον τρόπο λειτουργίας των γραφείων της ΧΑ με “σκοπιές”. Κι έρχονται μετά τα πειστήρια από τους υπολογιστές των χρυσαυγιτών να επισφραγίσουν τις μαρτυρίες, περιλαμβάνοντας ομιλία Πατέλη με τίτλο “τρομοκρατία στον Άγιο Νικόλαο” ή “αναφορόχαρτα” από τις σκοπιές των γραφείων όπως στο στρατό. Αντίστοιχα στον Άγιο Παντελεήμονα. Οι μάρτυρες περιγράφουν τις “εκκαθαριστικές επιχειρήσεις”, τα μέλη της ΧΑ υπερηφανεύονται για αυτές δημόσια κι η ηγεσία της ΧΑ επιχαίρει “ποιος καθάρισε τον Άγιο Παντελεήμονα; οι κάτοικοι ή οι χρυσαυγίτες;”.
Το κλείσιμο ήταν αφιερωμένο στον Μιχαλολιάκο. Κόντρα στην τοποθέτηση Περδικάρη ότι αυτός είναι ο γνήσιος ναζιστής και ο Μιχαλολιάκος το αντίγραφο, ένας “αμόρφωτος κι ανίκανος ‘μπουλουκτσής’ που δεν καταλάβαινε τίποτα από όσα έκαναν τα μπουλούκια του” δίνοντας έτσι ένα άλλοθι στην υπεράσπιση, ο συνήγορος ξεκαθάρισε:
«Η διαφορά ανάμεσα στον ναζισμό του Περδικάρη και τον ναζισμό του Μιχαλολιάκου είναι ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη. Ο Περδικάρης έμεινε στη θεωρία. Ο Μιχαλολιάκος πέρασε στην πράξη. Αποπειράθηκε να χτίσει μια εξώστρεφη πολιτική οργάνωση με βάση τις ορίζουσες της ναζιστικής ιδεολογίας. Κι αυτό προφανέστατα έχει ποινικό φορτίο ... Είπε ο Μιχαλολιάκος στο πρωτόδικο, ότι “για πολλά πράγματα μπορεί κανένας να με κατηγορήσει, κανένας όμως δεν μπορεί να πει ότι δεν είναι εξυπνος”. Θα το διαπιστώσετε κι εσείς, θα έρθει η ώρα. Ο κατηγορούμενος Μιχαλολιάκος σε σχέση με τους υπόλοιπους κατηγορουμένους είναι η απολύτως εξέχουσα προσωπικότητα. Τίποτα δεν θα μπορούσε να συμβεί χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει, χωρίς ο ίδιος να έχει δώσει εντολή».