Πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Socialist Worker» εκείνης της βδομάδας
Οι εξελίξεις στην Βρετανία με τα πρωτοφανή πογκρόμ των φασιστών κατά των μεταναστών και την μαζική απάντηση του αντιφασιστικού και αντιρατσιστικού κινήματος ήταν ραγδαίες, συγκλονιστικές, δεν ήταν όμως απρόβλεπτες.
Στις 30 Ιούλη, φασίστες προωθούν μέσω του διαδικτύου καλέσματα μίσους κατά των μουσουλμάνων μεταναστών στοχοποποιώντας τζαμιά και ξενώνες φιλοξενίας προσφύγων. Καλούν σε ρατσιστική κινητοποίηση σε αρκετές πόλεις και γειτονιές σπέρνοντας το τρόμο στις κοινότητες των μεταναστών.
Άρπαξαν σαν αφορμή για να χύσουν ρατσιστικό δηλητήριο την φρικιαστική δολοφονία τριών παιδιών στο Σάουθπορτ διακινώντας την ψεύτικη είδηση ότι ο δράστης είναι μουσουλμάνος που πέρασε με βάρκα παράνομα από το Καλέ. Οι επιθέσεις τους ήταν οργανωμένες, άγριες, γεμάτες μίσος και βία: εισέβαλαν και έκαψαν τζαμί στο Σάουθπορτ και ξενώνες φιλοξενίας όπως το Holiday Inn στο Ρόδεραμ. Στην επίθεση στο Ρόδεραμ συμμετείχε ένας όχλος που έφτασε τα χίλια άτομα. Αυτές οι επιθέσεις τροφοδοτήθηκαν από μια φασιστοσύναξη στην καρδιά του Λονδίνου καλεσμένη από τον φασίστα Τόμι Ρόμπινσον 3 μέρες πριν με κεντρικό σύνθημα το «δεν χωράνε οι μουσουλμάνοι στη Βρετανία».
Η απάντηση ήρθε άμεσα από το Stand up to Racism και το SWP αδελφή οργάνωση του ΣΕΚ στη Βρετανία που κάλεσαν για άμεση κινητοποίηση με δεκάδες αντισυγκεντρώσεις στους χώρους όπου απειλούσαν οι φασίστες στις πρώτες μέρες του Αυγούστου, σε τζαμιά και ξενώνες φιλοξενίας προσφύγων.
Οι αντιφασιστικές κινητοποιήσεις είχαν να αντιμετωπίσουν δύο εμπόδια. Από την μια, το φόβο και το πάγωμα που έσπειραν οι επιθέσεις των φασιστών σε τοπικές κοινότητες. Από την άλλη την παθητική στάση ηγεσιών των συνδικάτων και οργανώσεων που αρχικά ήταν πρόθυμες να εμπιστευτούν την κυβέρνηση των Εργατικών, την Αστυνομία και τα δικαστήρια να αντιμετωπίσουν τις φασιστικές επιθέσεις υποτιμώντας τα καλέσματα αντισυγκεντρώσεων του αντιφασιστικού κινήματος.
Επίσημος ρατσισμός
Η επιμονή στην μαζική δράση στους δρόμους για να διώξουμε τους φασίστες και η δυσπιστία απέναντι στο ρόλο του κράτους, της κυβέρνησης των Εργατικών και της Αστυνομίας ήταν 100% δικαιολογημένη. Ο ρατσισμός και η ισλαμοφοβία εδώ και πολλά χρόνια έχουν γίνει επίσημη πολιτική του βρετανικού κράτους, με τις κυβερνήσεις να οργανώνουν την συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους αλλά και να φέρνουν την φτώχεια στη πλειοψηφία με την διαρκή λιτότητα. Η εχθρότητα τους στο κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη όπου συμμετείχαν μαζικά οι μουσουλμάνοι και η επίθεση για «αντισημιτισμό» στην Αριστερά, βαφτίζοντας ως «ισλαμοφασισμό» στην αλληλεγγύη στην Παλαιστινιακή αντίσταση, ήταν βούτυρο στο ψωμί των φασιστών και τροφοδότησε παραπέρα την ισλαμοφοβία. Πρόσφυγες πνίγονται σε βάρκες που απωθούνται στη Μάγχη ενώ πλωτές φυλακές στήθηκαν ως στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η στοχοποίηση των μουσουλμάνων και των μεταναστών, η μετατροπή τους σε αποδιοπομπαίους τράγους έστρωσε το έδαφος για να ξεσπάσει το πρόσφατο ρατσιστικό κύμα, στη χώρα που το αντιφασιστικό κίνημα είχε παράδοση και νίκες διαλύοντας φασιστικές οργανώσεις όπως το BNP παλιότερα..
Ήταν οι Συντηρητικοί αυτοί που άνοιξαν το δρόμο στην ακροδεξιά, με το Ρισι Σούνακ να κάνει σημαία του προεκλογικά το σύνθημα «σταματήστε τις βάρκες των προσφύγων». Έτσι κατάφερε το ξενοφοβικό κόμμα Reform UK του Φάρατζ να πάρει 4 εκατομμύρια ψήφους. Ο Φάρατζ με τις δηλώσεις του ότι «δεν μας λέτε όλη την αλήθεια για το δολοφόνο των τριών παιδιών» και «κάτι πολύ άσχημο συμβαίνει στην όμορφη μας χώρα» στοχοποιούσε ανοιχτά τους μουσουλμάνους μετανάστες δηλώνοντας ότι δεν μπορούν να «ενστερνιστούν τις βρετανικές αξίες.» Αυτές οι κραυγές του λαϊκίστικου ακροδεξιού κόμματος έγιναν πράξεις από τις ομάδες των φασιστών δείχνοντας ότι δεν μπορούμε να υποτιμούμε τέτοιου είδους κόμματα ως εξημερωμένα «μεταφασιστικά» κοινοβουλευτικά μορφώματα. Είναι τα θερμοκήπια που γεννάνε και ενθαρρύνουν την δράση των φασιστών.
Όμως και οι Εργατικοί του Κιρ Στάρμερ άφησαν την πόρτα ανοιχτή για αυτό το πογκρόμ. Αναγκάστηκαν να ανακαλέσουν την πολιτική των Συντηρητικών για απελάσεις μεταναστών στη Ρουάντα, όμως η υφυπουργός Εσωτερικών Υβέτ Κούπερ ανακοίνωσε ότι μέσα στο καλοκαίρι θα προχωρούσε σε «έκρηξη επιδρομών» κατά των μεταναστών με εντατικούς ελέγχους της Αστυνομίας, κοινώς σε ρατσιστικές επιχειρήσεις σκούπα. Ανάμεσα σε αυτά που είχε αποδεχτεί η Κούπερ ήταν και το κλείσιμο των ξενοδοχείων για πρόσφυγες όπως το Holiday Inn που τελικά έγινε στόχος των φασιστών. Η δε Αστυνομία μοίραζε σκληρότερες ποινές στους αντιφασίστες διαδηλωτές απ΄ότι καταλόγιζε στους ρατσιστές που συμμετείχαν στα πογκρόμ! Μάλιστα οργάνωσε ολόκληρη εκστρατεία για να μην συμμετέχει ο κόσμος στις αντιφασιστικές αντισυγκεντρώσεις!
Όμως, η αντεπίθεση του αντιφασιστικού κινήματος ήταν νικηφόρα και «ο φόβος άλλαξε στρατόπεδο στις 7 Αυγούστου» όπως χαρακτηριστικά έγραψε η εφημερίδα Socialist Worker. Εκείνη τη μέρα χιλιάδες εργαζόμενοι, φοιτητές, μετανάστες ανταποκρίθηκαν σε ένα έκτακτο κάλεσμα πάνω από 100 προσωπικοτήτων, βουλευτών, καλλιτεχνών, συνδικαλιστών και ακτιβιστών. Πάνω από 7000 στο Μπρίστολ, 12000 στο Λονδίνο σε διάφορες περιοχές, 1500 στο Λίβερπουλ, 3000 στο Νιουκαστλ,1000 στο Μπέρμινχαμ και ο κατάλογος ήταν ατελείωτος με τους αντιφασίστες να σαρώνουν τους φασίστες στο σύνολο των σημείων όπου είχαν καλεστεί οι συνάξεις μίσους ανακόπτοντας έτσι την κινητοποίηση τους στο δρόμο. Αυτό ανάγκασε την ίδια την κυβέρνηση και στελέχη της που κατηγορούσαν τα «δύο άκρα» να χαιρετίζουν τον κόσμο που βγήκε στους δρόμους! Ακόμα και δεξιοφυλλάδες προσάρμοσαν τα πρωτοσέλιδά τους προβάλλοντας τις αντιφασιστικές διαδηλώσεις.
Κίνημα
Το αντιφασιστικό κίνημα κέρδισε αυτή την μάχη γιατί έβαλε σε κίνηση χιλιάδες κόσμο να υπερασπίζει τους μετανάστες και να κυνηγά τους φασίστες παντού. Πατώντας στην μεγάλη εμπειρία που έχει μπόρεσε να φέρει στο δρόμο με την τακτική του ενιαίου μετώπου δράσης χιλιάδες κόσμο. Βρέθηκαν μαζί εργάτες και εργάτριες από τα συνδικάτα, αριστερά κομμάτια που παραμένουν αλλά και αυτά που έσπασαν πρόσφατα από το Εργατικό Κόμμα, ακτιβιστές των κινημάτων, κοινότητες μεταναστών, όπως των Ινδών εργατών που έπαιξαν ιστορικό ρόλο στη πρώτη σύγκρουση με τους φασίστες στη δεκαετία του 70 με το Antinazi League, οργανώσεις του κινήματος αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, κομμάτια του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος.
Μάλιστα στις 18 Αυγούστου το αντιφασιστικό κίνημα με πρωτοβουλία του Stand Up to Racism προχώρησε σε μια νέα καμπάνια «Σταματήστε την ακροδεξιά» μετά τον πρώτο γύρο νικηφόρας αντιμετώπισης των φασιστών. Ανάμεσα στους ομιλητές ήταν ο Τζέρεμυ Κόρμπιν που εκλέχτηκε ξανά βουλευτής παρά τη διαγραφή του από το Εργατικό Κόμμα.
Όπως σωστά επιμένουν χρειάζεται αποφασιστική αντιμετώπιση τόσο των φασιστών αλλά και του Νάιτζελ Φάρατζ. Την ίδια ώρα όμως είναι ανάγκη να χτιστεί μια μαζική δύναμη επαναστατών σοσιαλιστών που να δώσει τις μάχες ενάντια στις επιθέσεις που δέχεται η εργατική τάξη και η νεολαία από την βρετανική άρχουσα τάξη, τις ιδιωτικοποιήσεις, την ακρίβεια, τις θυσίες για μεγαλύτερη εμπλοκή στους πολέμους στην Μ.Ανατολή και την Ουκρανία. Έτσι ώστε η απογοήτευση από την πολιτική του Εργατικού Κόμματος να μην δώσει την ευκαιρία στην ακροδεξιά και τους φασίστες να επιβάλουν την δικιά τους ατζέντα.
Ο Αντιφασιστικός Αύγουστος στην Βρετανία είναι πηγή έμπνευσης για το αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα διεθνώς! Χαιρόμαστε γιατί η ΚΕΕΡΦΑ συντονίζεται κάθε χρόνο σε κοινή δράση μαζί με το κίνημα αυτό και ξανά πρόσφατα για την καμπάνια για δικαιοσύνη για την Πύλο. Μαζί μπορούμε να νικάμε.