Ξεκίνησε την Τρίτη 10 Σεπτέμβρη η δευτεροβάθμια δίκη της Χρυσής Αυγής μετά τη διακοπή του καλοκαιριού. Μαζί της ξεκινά ξανά ο αγώνας για να καταδικαστεί αμετάκλητα η ναζιστική εγκληματική οργάνωση, αγώνας που βρίσκεται στο κέντρο (και) του φετινού Αντιφασιστικού Σεπτέμβρη για τα 11 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Παρούσα στο δικαστήριο ήταν η Μάγδα Φύσσα.
Η διαδικασία είχε σταματήσει στους σχολιασμούς από τους συνηγόρους της Πολιτικής Αγωγής των 50 μαρτύρων κατηγορίας για τις καταθέσεις τους προηγούμενους μήνες (βλέπε Εργατική Αλληλεγγύη Νο 1632-1633). Η επανέναρξη (105η δικάσιμος) έγινε με τον σχολιασμό του Αργύρη Συρίγου από την οικογένεια Φύσσα και τελευταίου εκ μέρους της Πολιτικής Αγωγής, ενώ στη συνέχεια άρχισε τους σχολιασμούς της η πλευρά των δικηγόρων της ΧΑ.
Ξεκινώντας από την αξιοπιστία των καταθέσεων, ο Α. Συρίγος τόνισε ότι αυτό που συνδέει τον τόσο μεγάλο αριθμό ετερόκλητων -επαγγελματικά, γεωγραφικά, ιδεολογικοπολιτικά κλπ- μαρτύρων κατηγορίας είναι η ίδια η ΧΑ, το γεγονός δηλαδή ότι όλοι υπήρξαν αυτόπτες επιθέσεων, αποδέκτες καταγγελιών ή -στην πλειοψηφία τους- θύματά της. Και πως από τις μαρτυρίες τους προέκυψαν τρία πολύ σημαντικά κοινά στοιχεία, τα οποία αποτυπώνονται και στην πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση: Το modus operandi, ο τρόπος δηλαδή με τον οποίο οργανώνονταν κι εξαπολύονταν οι επιθέσεις. Ο σκοπός των επιθέσεων, η επιβολή δηλαδή δια της βίας των πολιτικών στόχων της Χρυσής Αυγής. Και τέλος η ναζιστική ιδεολογία, το κριτήριο δηλαδή της επιλογής των θυμάτων και κίνητρο των εγκλημάτων της.
Έχοντας κάνει αυτή την εισαγωγή, ο Α. Συρίγος πήγε ενδεικτικά σε κάποιες από τις καταθέσεις θυμίζοντας τα βασικά σημεία τους από τα οποία προκύπτουν τα παραπάνω. Από τις επιθέσεις στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο «Συνεργείο» στην Ηλιούπολη ή κατά των αντιφασιστών στην Πάρο μέχρι τα πεσίματα στα προεκλογικά περίπτερα, από τους τραμπουκισμούς στο Ηράκλειο Κρήτης μέχρι τα μαχαιρώματα, τα σπασμένα κεφάλια και όλες τις δολοφονικές επιθέσεις κατά των μεταναστών σε όλη την Ελλάδα, από τη βία κατά δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ μέχρι τα τάγματα εφόδου στη Νίκαια, την Νεμέα, το Αγρίνιο, το Μεσολόγγι και άλλες περιοχές. Οι μάρτυρες είτε ήταν θύματα είτε αυτόπτες είτε αποδέκτες καταγγελιών έδωσαν την πλήρη εικόνα της δολοφονικής δράσης των ταγμάτων εφόδου υπό την καθοδήγηση -πολύ συχνά φυσική- της ηγεσίας.
Μια εικόνα που συμπληρώθηκε, αναλύθηκε και εξηγήθηκε από τους μάρτυρες ερευνητές-μελετητές τόσο των ναζιστικών κομμάτων ιστορικά όσο και της Χρυσής Αυγής τα προηγούμενα χρόνια, προσφέροντας στο δικαστήριο πολύτιμα στοιχεία για τη ναζιστική συγκρότηση και ιδεολογία της που αποτελούσε το κίνητρο των εγκλημάτων της. Και που ως κεντρικό στόχο είχε, όπως είπε χαρακτηριστικά ο Α. Συρίγος, «μια ελληνική τελική λύση».
Την αξιοπιστία των μαρτύρων, όπως ήταν αναμενόμενο, έβαλαν στο στόχαστρο και προσπάθησαν να πλήξουν οι τέσσερις συνήγοροι υπεράσπισης των χρυσαυγιτών που πρόλαβαν να σχολιάσουν στη συνέχεια (ακολουθούν κι άλλοι στις επόμενες δικασίμους). Τα επιχειρήματα που ακούστηκαν ήταν παραπάνω από αδύναμα, χωρίς να μπορούν να αντικρούσουν τις καταθέσεις των δεκάδων εγκληματικών επιθέσεων -και γι’ αυτό οι συνήγοροι απέφευγαν και να μπουν στην ουσία των υποθέσεων, αντίθετα εξαπέλυαν με άνεση προσωπικές επιθέσεις σε πολλούς από τους μάρτυρες, όπως στον Ναΐμ Ελγαντούρ από την Μουσουλμανική Ένωση Ελλάδας ή τον Τζαβέντ Ασλάμ, τον πρόεδρο της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδας.
Ο ρατσισμός, ο σεξισμός και η ομοφοβία ήταν πρώτη πίστα στο υπερασπιστικό οπλοστάσιο των χρυσαυγιτών. Όπως οι εκτιμήσεις ότι όλα είναι μια «σκευωρία» βασισμένη είτε σε «θεωρίες» και «ψέματα», είτε στην «woke ατζέντα» που ως «δικαιωματική γκεστάπο» αναπαριστά τον Μυστικό Δείπνο από ομοφυλόφιλους όπως έγινε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του καλοκαιριού ή προχωρά σε επιθέσεις στον... Σεφερλή!