Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η πρώτη εκδήλωση του Μαρξιστικού Βιβλιοπωλείου στο 52ο Φεστιβάλ Βιβλίου το Σάββατο 14 Σεπτέμβρη, για την έκδοσή του «Λευτεριά στην Παλαιστίνη-Ισραήλ, ιμπεριαλισμός και Παλαιστινιακή Αντίσταση». Ομιλητές ήταν οι Αχμάντ Χασάν, γραμματέας της Παλαιστινιακής Παροικίας, Γιώργος Τσιάρας, δημοσιογράφος της ΕφΣυν και ο Γιώργος Ράγκος που συμμετέχει με κείμενό του στην έκδοση. Τη συζήτηση συντόνισε η Μ. Χαρχαρίδου, μέλος του ΔΣ του συλλόγου εργαζομένων του νοσοκομείου Γεννηματάς.
Ο Αχμάντ Χασάν πήρε πρώτος τον λόγο κάνοντας μια εκτενή αναφορά στα περιεχόμενα του βιβλίου: «Πράγματι πρόκειται για ένα αξιόλογο και σημαντικό βιβλίο. Αποτελείται από κείμενα συγγραφέων που ξεκινάνε από διαφορετικές αφετηρίες αλλά έχουν έναν κοινό παρανομαστή: αναδεικνύουν τον ρόλο του σιωνισμού στα γεγονότα που διαδραματίζονται στην Παλαιστίνη εδώ και 120 χρόνια περίπου. Κάποιοι συγγραφείς είναι εβραϊκής καταγωγής αλλά ξεχωρίζουν τους Εβραίους από τους σιωνιστές και τον ρόλο αυτού του πολιτικού κινήματος και του ιμπεριαλισμού στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην Παλαιστίνη.
Το κείμενο της Αν. Αλεξάντερ, το οποίο ξεχωρίζω, υπογραμμίζει ότι το Ισραήλ παίζει τον ρόλο του μαντρόσκυλου του ιμπεριαλισμού στην περιοχή -εγώ προτιμώ τον όρο χωροφύλακας- για τα συμφέροντά του. Πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο κύριοι εκπρόσωποι του ιμπεριαλισμού ήταν η Αγγλία και η Γαλλία και μετά τον πόλεμο κύρια ιμπεριαλιστική δύναμη ήταν οι ΗΠΑ. Το 1916 ξεκίνησε ο διαμελισμός των αραβικών και η διαμόρφωση κρατιδίων για τον πιο εύκολο έλεγχό τους. Φυτέψανε καθεστώτα στις ηγεσίες αυτών των χωρών για να είναι “συμβατές” με τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού. Αυτό έγινε με την συμφωνία Σάικς-Πικό. Ο κύριος στόχος τους ήταν ο έλεγχος του πετρελαίου που είχε ανακαλυφτεί, η κινητήριος δύναμη του ιμπεριαλισμού. Το 1917 με τη διακήρυξη του Μπάλφουρ δίνεται η υπόσχεση για τη δημιουργία “εβραϊκής εστίας” και άρχισε η υλοποίηση αυτού του σχεδίου.
Ο Γιώργος Ράγκος στο δικό του κείμενο κάνει καίριες επισημάνσεις για την σχέση ιμπεριαλισμού και Ισραήλ σήμερα. Ξεκινάει αναφερόμενος στη δολοφονία της Σιρίν Αμπού Ακλέχ, Παλαιστίνιας δημοσιογράφου που δολοφονήθηκε το 2022. Είχε αμερικανική υπηκοότητα αλλά η Αμερική δεν έκανε τίποτα, ενώ αν ένας δημοσιογράφος με αμερικανική υπηκοότητα δολοφονούνταν αλλού θα είχε ξεσηκώσει τον κόσμο. Το Ισραήλ στοχεύει τους δημοσιογράφους, όσους βοηθάνε τον κόσμο, γιατρούς, νοσηλευτές, ανθρώπους της εκπαίδευσης. Πάνω από 120 δημοσιογράφους που ο ρόλος τους είναι λένε την αλήθεια για τη γενοκτονία στην Γάζα.
Οι αριστερές δυνάμεις σε όλον τον κόσμο βοήθησαν τους Εβραίους όταν έπεφταν θύματα του αντισημιτισμού, ιδιαίτερα από τους ναζί. Αυτό έκανε το ΕΑΜ στην Ελλάδα. Αυτοί που κυβερνάνε τώρα στο Ισραήλ είναι σιωνιστές, δεν είναι γενικά Εβραίοι.
Επίσης πολύ σημαντική είναι η αναφορά του βιβλίου στη σχέση ανάμεσα στην Ελλάδα και το Ισραήλ. Όπως λέει το βιβλίο το Ισραήλ δεν είναι ένα κράτος με στρατό αλλά ένας στρατός με κράτος που στόχος του είναι να εκδιώξει τους Παλαιστίνιους».
Ο Γιώργος Τσιάρας ξεκίνησε επισημαίνοντας: «Όπως ξέρετε όποιος τολμάει να πει την αλήθεια ότι, δηλαδή, το Ισραήλ είναι ένα κράτος εγκληματίας, ένα αποικιοκρατικό μόρφωμα, που έχει στηθεί παράνομα χάρις στην αρπαγή, την εθνοκάθαρση και τον εποικισμό και πάντα με ξένες αγγλοαμερικάνικες πλάτες, κηρύσσεται “αντισημίτης” και “απολογητής του ναζισμού”. Αυτό ισχύει ακόμα και αν είναι βέρος Εβραίος, όπως οι ήρωές μου, ο Νόαμ Τσόμσκι, ο Ιλάν Παπέ ή ο Νόρμαν Φινκελστάιν.
Δεν μπορώ να θυμηθώ ποτέ ξανά ένα τόσο πυκνό και αδιαπέραστο δίκτυο συστηματικής και οργανωμένης παραπληροφόρησης, με σκοπό την συγκάλυψη μιας γενοκτονίας και τη δαιμονοποίηση ενός ολόκληρου λαού, του παλαιστινιακού, από το σύνολο των μεγάλων αμερικανικών και ευρωπαϊκών ΜΜΕ, βάζω μέσα και τα δικά μας. Αυτό που γίνεται σήμερα, η παραγραφή 75 χρόνων σιωνιστικής εθνοκάθαρσης, ώστε να δικαιολογηθεί μια γενοκτονία και τέτοιας κλίμακας ισοπέδωση κατοικημένων περιοχών και η σφαγή δεκάδων χιλιάδων αμάχων, ειλικρινά δεν έχει προηγούμενο.
Ισχυρή αντίσταση
Όμως, τι κατάφεραν οι πανίσχυροι Ισραηλινοί μετά από 11 μήνες ανείπωτης σφαγής; Τίποτα απολύτως, ούτε σε τακτικό ούτε, πολύ περισσότερο, σε στρατηγικό επίπεδο. Η Αντίσταση παραμένει ισχυρή σε ολόκληρη τη Λωρίδα. Εκεί όμως, που το αδιέξοδο είναι πιο προφανές είναι στο πολιτικό και γεωπολιτικό επίπεδο. Η προσεκτικά κτισμένη εδώ και δεκαετίες εικόνα του Ισραήλ ως μαχόμενη δημοκρατία που αντιστέκεται στους τρομοκράτες έχει καταστραφεί ολοκληρωτικά και η διεθνής υποστήριξη στο Τελ Αβίβ φθίνει. Η συμμαχία των προθύμων για να τα βρουν Ισραήλ και Άραβες έχει διαλυθεί.
Η Ερυθρά Θάλασσα παραμένει κλειστή μήνες τώρα για τους σιωνιστές και τους συνεργάτες τους. Το τάνκερ “Σούνιο” καίγεται βδομάδες τώρα, σήμερα προσπάθησαν να το ρυμουλκήσουν με την άδεια των Χούθι. Ακόμα και στους διαδρόμους της Ουάσιγκτον, του διαχρονικού συνεργάτη στο έγκλημα, επικρατεί όλο και περισσότερο η αίσθηση ότι το Ισραήλ δεν μπορεί να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο. Οσο περισσότερο δολοφονεί το Ισραήλ τόσο βαθαίνει το στρατηγικό του αδιέξοδο.
Πιστεύω ότι οι Παλαιστίνιοι θα πάρουν πίσω τη γη τους, όχι στα πλαίσια μιας εκτρωματικής λύσης των δυο κρατών αλλά σε ολόκληρη την έκταση του 1948. Πιστεύω ότι όπως έγινε με το άλλο κράτος απαρτχάιντ, τη Ν. Αφρική, θα απομείνει μόνο ένα κράτος στο οποίο θα ζουν ειρηνικά όσοι Άραβες και ισραηλινοί αποδεχτούν τους όρους της συγκατοίκησης.
Όσον αφορά το βιβλίο, αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση είναι ότι ενώ κάποια από τα κείμενα έχουν γραφτεί μισό αιώνα πριν, είναι σαν να έχουν γραφτεί σήμερα. Είναι η καλύτερη απόδειξη του πόσο ψευδές είναι το επιχείρημα περί δικαιώματος του Ισραήλ στην αυτοάμυνα και τα σχετικά».
Ο Γιώργος Ράγκος τόνισε ότι: «Αυτό το βιβλίο εκδόθηκε λίγες βδομάδες μετά την έναρξη της Ισραηλινής επίθεσης στη Γάζα και αποτέλεσε έναν οδηγό σε ένα ολόκληρο κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Αυτό το κίνημα έχει προκαλέσει πολιτική κρίση στους υποστηρικτές του Ισραήλ. Ένας από τους λόγους που οδήγησαν τον Μπάιντεν στην κρίση και την απόσυρση ήταν το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη που του φώναζε ότι είναι “γενοκτόνος Τζο” και έκανε καταλήψεις στα αμερικάνικα πανεπιστήμια. Ο Σούνακ στη Βρετανία προσπάθησε να προβοκάρει αυτό το κίνημα και έπεσε».
Στη συνέχεια μίλησε για την στρατηγική και τη δύναμη που μπορεί πραγματικά να φέρει τη λευτεριά στην Παλαιστίνη από τον Ιορδάνη μέχρι τη Μεσόγειο: «Όπως γράφει ο Τόνι Κλιφ στο κείμενο που περιλαμβάνεται στην έκδοση, ο δρόμος για την Ιερουσαλήμ περνάει από το Κάϊρο. Η αραβική εργατική τάξη είναι μια πολύ μεγάλη δύναμη και το απέδειξε πρόσφατα, με τις εξεγέρσεις της Αραβικής Άνοιξης, την επανάσταση στην Αίγυπτο που γκρέμισε τη δικτατορία του Μουμπάρακ πιστού συμμάχου του Ισραήλ. Αυτή τη δύναμη ξεσηκώνει η Παλαιστινιακή Αντίσταση. Το κίνημα συμπαράστασης που δυναμώνει σε όλες τις χώρες έχει τη δύναμη να σταματήσει και να γκρεμίσει όσους στηρίζουν το κράτος απαρτχάιντ, όπως την κυβέρνηση του Μητσοτάκη εδώ».
Η συζήτηση συνεχίστηκε με τοποθετήσεις και ερωτήσεις για την κατάσταση στην Παλαιστίνη, τον ρόλο των ΗΠΑ αλλά και τα επόμενα βήματα του κινήματος αλληλεγγύης, με το μεγάλο συλλαλητήριο στον ένα χρόνο από την γενοκτονική επίθεση του Ισραήλ.