Με το πρώτο κουδούνι
Το πρώτο κουδούνι της σχολικής χρονιάς σήμανε την έναρξη μεγάλων κινητοποιήσεων εκπαιδευτικών, γονέων και μαθητών. Τα πολυδιαφημισμένα “10 σημεία” του Πιερρακάκη και του υπουργείου Παιδείας και ο “εξορθολογισμός” των σχολείων έκρυβαν από πίσω τη σφαγή που προετοίμαζαν, με πάνω από 1.600 τμήματα κομμένα σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Μαθητές/ριες μετακινούνται αναγκαστικά σε άλλα σχολεία (ή στο πουθενά μέχρι στιγμής) είτε μέσα από τις συγχωνεύσεις τμήματων γιατί περισσεύουν είτε γιατί κόβονται ολόκληρες τάξεις κατευθύνσεων στα Λύκεια. Τα παιδιά με διάγνωση από το ΚΕΔΑΣΥ στην πλειοψηφία τους μένουν χωρίς την παράλληλη στήριξη που δικαιούνται. Οι εκπαιδευτικοί, αφού βρουν σε ποιο σχολείο θα τοποθετηθούν τελικά, θα έχουν να ασκήσουν το εκπαιδευτικό τους έργο στις εξοντωτικές συνθήκες των τμημάτων με 25 παιδιά.
Οι διαστάσεις που έχουν πάρει οι κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών, των γονέων και των μαθητών, με στάσεις εργασίας, αποχές από τα μαθήματα, καταλήψεις και κινητοποιήσεις δεν έχουν προηγούμενο. Δεν υπάρχει νομός που σε πόλεις και χωριά να μην υπάρχει ξεσηκωμός και δράσεις. Αυθόρμητα, αλλά και συλλογικά. Οι γονείς συνεδριάζουν και συσπειρώνονται στους συλλόγους τους, οι εκπαιδευτικοί ξεκινούν συνελεύσεις. Είναι η συνέχεια του κινήματος των εκπαιδευτικών που και την προηγούμενη χρονιά κέρδισε στην ανελέητη μάχη με το υπουργείο Παιδείας να επιβάλλει την αξιολόγηση και τώρα κάνει την επανεκκίνηση με νέα χαρακτηριστικά και με τους γονείς πιο δυναμικά στο πλευρό τους. Οι πειθαρχικές διώξεις και η καταστολή της αστυνομίας στις κινητοποιήσεις, όπως το ξύλο και τα χημικά στο ΥΠΑΙΘ και η αναίτια προσαγωγή εκπαιδευτικού με χειροπέδες στη Διεύθυνση ΠΕ στην Ελευσίνα, δείχνουν το πόσο φοβάται η κυβέρνηση, εκτός από το πόσο άθλια είναι. Ενώ συνεχίζουν να τιμωρούν μη μονιμοπιώντας τους νεοδιόριστους που δεν υπάκουσαν στην αξιολόγηση.
Οι εκπαιδευτικοί του Δικτύου “η Τάξη μας” που συμμετέχουν στις Παρεμβάσεις καλούν σε ανοιχτή σύσκεψη την Κυριακή 22/9, στις 7μμ (Αιόλου 47, 5ος όροφος) . Βάζουν την προοπτική της απεργιακής κλιμάκωσης μέσα από την οργάνωση μαζικών γενικών συνελεύσεων και τον συντονισμό με το πρόγραμμα των υγειονομικών που ήδη προχωρούν σε απεργιακές κινητοποιήσεις στις 25/9 και 17/10. Ώστε αυτή η αυθόρμητη έκρηξη να συντονιστεί και να γιγαντωθεί για να ανατρέψει την ίδια την κυβέρνηση της καταστροφής, της διάλυσης της δημόσιας Παιδείας και Υγείας.
Ο Μητσοτάκης και ο Πιερρακάκης ήρθαν στον αγιασμό του 2ου δημοτικού σχολείου “σαν τους κλέφτες” σε πλήρη μυστικότητα, αλλά και με μεγάλη κινητοποίηση της αστυνομίας. Από νωρίς δεκάδες ασφαλίτες έλεγχαν τον κόσμο που περνούσε για να εξασφαλίσουν ότι δεν θα υπάρξουν κινητοποιήσεις και γιουχαΐσματα, όπως το καλοκαίρι στον Μητσοτάκη και τον Άδωνι. Παρόλα αυτά και παρά τις απειλές τραμπουκισμού από ομάδα ΔΙΑΣ, καταφέραμε να μαζευτούμε λίγο παραπέρα 20 άτομα με το πανό του ΣΕΠΕ Γλυφάδας-3Β και φωνάξαμε συνθήματα για το απίστευτο “μπάχαλο” που επικρατεί αυτή τη στιγμή στα σχολεία. Όμως η καταστολή δεν μπορεί να σταματήσει την οργή και τις κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν πριν από τους αγιασμούς και γιγαντώθηκαν με το άνοιγμα των σχολείων παντού.
Η τεράστια περικοπή του προσωπικού στα όρια της αντοχής του εκπαιδευτικού συστήματος με την επιβολή για τμήματα με 25 μαθητές έχει φέρει τεράστια αναστάτωση σε όλη τη σχολική κοινότητα. Με τόσους εκπαιδευτικούς και μαθητές κυριολεκτικά “στον αέρα” που ψάχνουν πού θα βρίσκονται δεν έχει ξεκινήσει ποτέ ξανά σχολική χρονιά. Επιμένουμε επίσης στο αίτημα για 15 μαθητές ανά τάξη για να λειτουργεί σωστά η τάξη και για τα ίδια τα παιδιά και για εμάς. Μπορεί τα ΜΜΕ να περιορίστηκαν στην απαγόρευση του κινητού και στα ψηφιακά εργαλεία, αλλά επί της ουσίας τα μέτρα του Πιερρακάκη στοχεύουν στις περικοπές και στην επιβολή της αξιολόγησης με πειθαρχικές διώξεις σε συναδέλφους ανά την Ελλάδα και με την απειλή μισθολογικής καθήλωσης. Και όλα αυτά σε ένα υπόβαθρο σκληρής ακρίβειας, με τους εκπαιδευτικούς να παίρνουμε αύξηση 12 ευρώ καθαρά την άνοιξη του 2025, μετά από μείωση 45% του μισθού μας τα τελευταία 15 χρόνια.
Το προηγούμενο διάστημα με πρωτοβουλία των Παρεμβάσεων (εξωκοινοβουλευτική Αριστερά) έγινε ένας αρκετά διευρυμένος συντονισμός σωματείων όπου κυριάρχησε η επιδίωξη να βγει απεργιακή κινητοποίηση. Είναι επίσης ανοιχτή η συζήτηση του συντονισμού με την Υγεία, γιατί όλοι καταλαβαίνουν ότι η διάλυση της δημόσιας Υγείας και Παιδείας απαιτεί έναν κοινό βηματισμό που θα είναι δύναμη και για τους δύο κλάδους, με πρώτο σταθμό την απεργιακή κινητοποίηση των νοσοκομείων στις πύλες στις 25/9. Υπάρχουν συνελεύσεις σε όλους τους συλλόγους πανελλαδικά και αρχές Οκτώβρη θα πραγματοποιηθεί ολομέλεια των προέδρων. Ως ΣΕΠΕ Γλυφάδας-3Β καλούμε συνέλευση στις 24/9 στις 7μμ στο 3ο δημοτικό Γλυφάδας.
Τα σχολεία άνοιξαν απολύτως διαλυμένα. Εκπαιδευτικοί που τυπικά έχουν αποσπαστεί εδώ και μήνες, δεν έχουν τοποθετηθεί ακόμα στα σχολεία. Εγώ, που έρχομαι από το ΠΥΣΠΕ της Ανατολικής Θεσσαλονίκης και αποσπάστηκα στο ΠΥΣΠΕ της Α’ Αθήνας, θα έπρεπε να έχω τοποθετηθεί μέχρι 21 Ιούνη. Τα σχολεία για τους εκπαιδευτικούς άνοιξαν 1η Σεπτέμβρη και εγώ μαζί με πολλούς άλλους δεν γνωρίζαμε ακόμα πού θα πάμε. Μετά από αυτή την πολύμηνη αναμονή, η διορία για να δηλώσουμε σχολεία ήταν μόλις μία μέρα. Τοποθετήθηκα στο 91ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών στις 10/9 και επανατοποθετήθηκα στο 7ο Δημοτικό Σχολείο Βύρωνα το ίδιο βράδυ. Αυτό φέρνει αλυσιδωτές αλλαγές στον προγραμματισμό, καθώς τώρα πρέπει να επανατοποθετηθούν και οι αναπληρωτές, με τα σχολεία να έχουν ήδη ξεκινήσει τα μαθήματα.
Στους αναπληρωτές η εικόνα είναι χειρότερη. Ακόμα και αυτοί που έχουν επαναπροσληφθεί στην πρώτη φάση, δεν ξέρουν μέχρι τώρα σε ποιο σχολείο θα βρίσκονται. Και περιμένουμε και δεύτερη και τρίτη και εκατοστή τρίτη φάση μέχρι το τέλος της χρονιάς, καθώς οι προσλήψεις αναπληρωτών δεν γίνονται ποτέ στην αρχή της χρονιάς. Ο “θεσμός” του αναπληρωτή είναι ένα κακό ελληνικό φαινόμενο. Μέσω ενός προγράμματος ερχόμουν σε επαφή με συναδέλφους από το εξωτερικό και τους ήταν αδύνατο να κατανοήσουν ότι κάθε χρόνο προσλαμβάνονται από την αρχή νέα άτομα για κάθε σχολείο.
Ταυτόχρονα, οι συγχωνεύσεις τμημάτων είναι καταστροφικές. Στο 91ο Δ.Σ. Αθηνών ενώθηκαν τα τρία τμήματα της τετάρτης και της έκτης τάξης σε δύο 25αρια τμήματα, παρόλο που είχαν υπερκαλύψει τον ελάχιστο αριθμό των 15 μαθητών ανά τμήμα που βάζει ο δικός τους νόμος. Αυτό δημιουργεί σημαντικό πρόβλημα στα παιδιά που έχουν διάγνωση για ανάγκη παράλληλης στήριξης. Στο συγκεκριμένο σχολείο ήταν 5 τέτοια παιδιά, με το ένα από αυτά να χρειάζεται στήριξη για όλες τις ώρες. Η διεύθυνση του σχολείου υπό την πίεση της Περιφερειακής Διεύθυνσης και του Υπουργείου αποφάσισε ότι αυτό το παιδί θα μπει σε ένα τμήμα με 10 παραπάνω παιδιά και με τις μισές ώρες παράλληλης στήριξης. Αυτή η εικόνα είναι παντού. Στο 7ο Δ.Σ. Βύρωνα χρειαζόμαστε 14 εκπαιδευτικούς για παράλληλη στήριξη, αλλά έχουμε 5. Επίσης, μαθητές που “περισσεύουν” από τις συγχωνεύσεις, αναγκαστικά μετακινούνται σε άλλα σχολεία.
Αυτή η πρωτοφανούς έντασης επίθεση έχει εξοργίσει όχι μόνο τους εκπαιδευτικούς, αλλά γονείς και μαθητές, που προχωρούν σε επίσης πρωτοφανείς κινητοποιήσεις και καταλήψεις διευθύνσεων και σχολείων για να σταματήσει η “λογιστική” αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών αναγκών των μαθητών. Από τον Κολωνό που για δύο μέρες γίνονταν διαδηλώσεις μέχρι τα Αγκουσελιανά Ρεθύμνου, όπου τα παιδιά κρέμασαν πανό στο σχολείο και φώναζαν το σύνθημα “Δώστε λίγα χρήματα ακόμα στην Παιδεία, πάψτε πια να κάνετε σε μας οικονομία”. Κάτω από αυτήν την πίεση, ακόμα και το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας απαιτεί την ακύρωση όλων των συγχωνεύσεων των σχολικών τμημάτων.
Οι αγώνες μας είναι η μόνη εγγύηση για να διασφαλίσουμε την εκπαίδευση που χρειάζονται τα παιδιά μας και τις εργασιακές συνθήκες που χρειαζόμαστε εμείς οι εκπαιδευτικοί. Το επόμενο διάστημα προχωράμε σε συνελεύσεις -στις 25/9 θα γίνει στον σύλλογο “Ρόζα Ιμβριώτη”. Είναι κρίσιμες ώστε να κλιμακώσουμε με απεργίες μέσα από αποφάσεις της βάσης που θα οργανώσουν, όχι την άμυνα, αλλά την επίθεση. Κι αυτό δεν γίνεται με μία 24ωρη “κάποτε”, αλλά με ένα άμεσο απεργιακό πρόγραμμα, σε συντονισμό με τους γονείς και τους μαθητές, αλλά και μαζί με τους υγειονομικούς που απεργούν στις 25/9 και 17/10.
Χανιά
Το ζήτημα των συγχωνεύσεων σχετίζεται και με την υποβάθμιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών και με την εργασιακή εξουθένωση των εκπαιδευτικών. Εν μία νυκτί συνάδελφοι και μαθητές βγαίνουν “υπεράριθμοι” και δεν ξέρουν πού θα βρεθούν. Στα Χανιά έγιναν παραστάσεις διαμαρτυρίας στη Διεύθυνση, όπως και παγκρήτια κινητοποίηση στην Περιφερειακή Διεύθυνση, ήδη από το καλοκαίρι. Σύλλογος γονέων στο Βαρύπετρο έφτασε να κάνει ακόμα και ασφαλιστικά μέτρα ενάντια στις υποχρεωτικές μετακινήσεις των παιδιών και προσωρινά τα κέρδισαν.
Τέτοιες δυναμικές και αυθόρμητες κινητοποιήσεις στην αρχή της χρονιάς δεν έχουν ξαναγίνει, όχι μόνο γιατί ξεσπούν παντού, αλλά γιατί ξεκινούν από τη βάση των εκπαιδευτικών και τους γονείς. Η ΔΟΕ πρέπει να δώσει συντονισμένα χαρακτηριστικά σε αυτόν τον αγώνα και να τον προχωρήσει, και για τις συγχωνεύσεις τμημάτων και για τις πειθαρχικές διώξεις συναδέλφων λόγω της ποινικοποίησης του δικαιώματος στην απεργία. Την Τρίτη 17/9 το απόγευμα προχωράμε σε γενική συνέλευση ως Σύλλογος Δασκάλων στα Χανιά. Ως Αγωνιστική Κίνηση προτείνουμε κλιμάκωση των αγώνων, κοινό βηματισμό με τους απεργούς υγειονομικούς στις 25 Σεπτέμβρη και 48ωρη απεργία στο πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη βάζοντας στο κάδρο όλη την ατζέντα της κυβερνητικής πολιτικής. Έχουμε ήδη πάρει απόφαση για συμμετοχή στο αντιφασιστικό συλλαλητήριο στις 18/9, στα 11 χρόνια από τη δολοφονία του Φύσσα.
Μαργαρίτα Παπαμηνά,
αντιπρόεδρος ΣΕΠΕ Χανίων