20/9, Συγκέντρωση εκπαιδευτικών στο Σύνταγμα. Φωτό: Μάνος Νικολάου

Εμπρός για απεργία

Συνεχίζονται πανελλαδικά οι κινητοποιήσεις εκπαιδευτικών, γονέων και μαθητών ενάντια στην πρωτοφανή επίθεση του Υπουργείου Παιδείας και της κυβέρνησης με τις συγχωνεύσεις χιλιάδων τμημάτων και τις πειθαρχικές διώξεις εκπαιδευτικών.

Στον Πειραιά στις 19/9 πραγματοποιήθηκε μαζική παράσταση διαμαρτυρίας στη Διεύθυνση Π.Ε. Πειραιά από τους τοπικούς συλλόγους εκπαιδευτικών και τους γονείς, ενώ τέσσερα δημοτικά σχολεία έκλεισαν από την καθολική συμμετοχή στη στάση εργασίας και από την αποχή από τα μαθήματα γονέων και μαθητών. 

Στις 17 και 23/9 η ΕΛΜΕ Νότιας Αθήνας έκανε παράσταση διαμαρτυρίας στη ΔΔΕ Δ’ Αθήνας για τους νεοδιόριστους που έμειναν απλήρωτοι. Στις 19/9 στο 26ο δημοτικό Αθήνας έγινε αποχή από τα μαθήματα, συγκέντρωση έξω από το σχολείο και πορεία στη Φωκίωνος Νέγρη. Στην Εύβοια από το Μαντούδι μέχρι το Αλιβέρι και τη Δίρφυ μαζικές πορείες με πανό έκλεισαν τους δρόμους. 

Στο Λαύριο το 2ο δημοτικό κλειστό όλη την προηγούμενη βδομάδα από την καθολική αποχή από τα μαθήματα. Στις 26/9 κηρύχτηκε πανδημοσιοϋπαλληλική στάση εργασίας στον νομό Ροδόπης και κάλεσμα στην παράσταση διαμαρτυρίας εκπαιδευτικών και γονέων. Κινητοποιήσεις και καταλήψεις πραγματοποιήθηκαν επίσης στο Πολυδένδρι, στη Σαλαμίνα, στην Κορινθία και η λίστα δεν τελειώνει.

Μέσα σε αυτό το εκρηκτικό κλίμα που συνεχίζεται για τρίτη εβδομάδα και με το υπουργείο ήδη να αναγκάζεται να παίρνει πίσω κάποιες συγχωνεύσεις, το δίκτυο εκπαιδευτικών “η Τάξη μας”, που συμμετέχει στις Παρεμβάσεις, πραγματοποίησε ανοιχτή σύσκεψη στις 22/9, τονίζοντας την ανάγκη κλιμάκωσης και πανελλαδικού συντονισμού του αγώνα με άμεσο απεργιακό πρόγραμμα.

Εισηγητικά τη συζήτηση άνοιξε ο Σεραφείμ Ρίζος από το ΣΕΠΕ «η Αθηνά», ο οποίος ανάμεσα σε άλλα ανέφερε:

«Όλες αυτές οι αντιστάσεις έχουν ξεδιπλωθεί χωρίς καμία πρωτοβουλία από τις Ομοσπονδίες του κλάδου, ΔΟΕ και ΟΛΜΕ. Η εικόνα των συνδικαλιστικών ηγεσιών αυτή τη στιγμή είναι μια εικόνα αδράνειας πολύ αναντίστοιχη σε σχέση με τον ξεσηκωμό της βάσης. Μιλούν για μία απεργία στα τέλη του Οκτώβρη, ενώ ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ μέσα στον Νοέμβρη. 

Τελειώνει ένα καλοκαίρι και αρχίζει μια χρονιά, και αυτό που αναδεικνύεται είναι ότι η κυβέρνηση χάνει τη μάχη της αξιολόγησης. Το Διοικητικό Εφετείο δικαίωσε τους εκπαιδευτικούς ενάντια στον εκβιασμό της κυβέρνησης για τη μονιμοποίηση των νεοδιόριστων. Οι κινητοποιήσεις μας και το τεράστιο ποσοστό των νεοδιόριστων που δεν υπέκυψαν έβαλαν την πίεση στα δικαστήρια και τώρα η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να υποχωρήσει.

Η εκπαίδευση δεν είναι το μόνο “καζάνι που βράζει”. Είναι τα νοσοκομεία, τα τρένα και πολλοί άλλοι χώροι που βγαίνουν σε απεργία αυτή τη στιγμή, βαθαίνοντας την κρίση της κυβέρνησης. Η διαπίστωση που βγαίνει είναι ότι δεν χωράει καμία αναμονή. Χρειάζεται να αναλάβουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων βάζοντας τις πιέσεις στα σωματεία μας, με την πλατύτερη δυνατή ενότητα, αρχίζοντας από τις γενικές συνελεύσεις που ξεκινούν. Είναι τα πρώτα ραντεβού που θα βρεθεί ο κόσμος για να συζητήσει. Στηρίζουμε όλες τις επιμέρους κινητοποιήσεις που βγαίνουν, αλλά χρειάζεται μεγάλη απεργία τώρα.

Σταθμοί

Υπάρχουν ήδη κάποιοι σταθμοί. Στις 25/9 υπάρχουν απεργιακές συγκεντρώσεις στις πύλες των νοσοκομείων και διεκδικούμε ότι οι σύλλογοί μας θα δώσουν το παρών με τα πανό τους. Επίσης προτείνουμε 48ωρη απεργία στις αρχές Οκτώβρη, ενδεικτικά 3-4/10, και κοινό απεργιακό βηματισμό με τα νοσοκομεία στις 17/10 που έχουν 24ωρη απεργία».

«Να έχουμε την εικόνα ότι η κυβέρνηση έχει φάει στραπάτσο», υπογράμμισε η Δώρα Κιντή από τη Γ' ΕΛΜΕ. «Ο Πιερρακάκης αισθάνεται την καυτή ανάσα όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας και καλείται να απολογηθεί.Στη Γ' ΕΛΜΕ που είμαι εγώ ανακοινώθηκε το κλείσιμο δεκάδων τμημάτων. Αυτή τη στιγμή μόνο δύο έχουν μείνει για κλείσιμο και είναι ακόμα μάχη. Αυτό έχει τονώσει την αυτοπεποίθηση των συναδέλφων. Η πραγματική αντιπολίτευση είναι ο κόσμος στους δρόμους. Γι' αυτό τις διώξεις, όπως της συντρόφισσας Αναστασίας (σ.σ. βλέπε σελίδα 6), πρέπει να τις κάνουμε “σημαία”, ώστε να μην τολμήσει κανείς προϊστάμενος να αγγίξει συνάδελφους  που αντιστέκονται».

«Και στα Χανιά γίνεται μεγάλη προσπάθεια από τη μεριά της διεύθυνσης να προχωρήσει σε συγχωνεύσεις, αλλά όπου ξεσηκώνεται ο κόσμος, όπως στο Βαρύπετρο, η μάχη είναι ακόμα ανοιχτή», τόνισε μέσω zoom η Μαργαρίτα Παπαμηνά, αντιπρόεδρος ΣΕΠΕ Χανίων. «Δεν μπορεί απέναντι σε αυτές τις εικόνες ΔΟΕ και ΟΛΜΕ να είναι απούσες. Είναι πρόβλημα ότι ακόμα και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ περιορίζονται στην καταγγελία της επίθεσης και σε κάποιες συμβολικές κινήσεις».

«Καλούμαστε να ασκήσουμε εκπαιδευτικό έργο σε πολυάριθμα συγχωνευμένα τμήματα, που δύσκολα θα μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες που έχει κάθε μαθητής ξεχωριστά. Για παράδειγμα στο 144 δημοτικό Αθηνών σε μια τάξη 24 μαθητών υπάρχουν δύο παιδιά με αυτισμό, τρία με ΔΕΠΥ και ένα με διαταραχή», επισήμανε η Κατερίνα Τσαλταμπάση από τον ΣΕΠΕ «Ρόζα Ιμβριώτη». «Πολλά από τα σχολεία που έγιναν στάσεις εργασίας και έκλεισαν μαζί με γονείς και μαθητές κατάφεραν να πάρουν πίσω τις συγχωνεύσεις. Είναι μάχη να το κερδίσουμε όμως αυτό συνολικά και να συγκρουστούμε μετωπικά με αυτήν την κυβέρνηση. Ακόμα κι εγώ, με τον γολγοθά που έζησα μέχρι να τοποθετηθώ οριστικά σε σχολείο θα είχα απογοητευτεί, νιώθοντας έρμαιο αυτής της κατάστασης. Το ότι είμαι οργανωμένη στο ΣΕΚ και ότι έχω συλλογικότητα για να παλέψω με κράτησε όρθια για να μην πέσω στην απογοήτευση».

Οργάνωση

«Το θέμα της οργάνωσης, που έβαλε η Κατερίνα, στην πορεία κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι, αλλά τώρα το ένιωσα στο πετσί μου», είπε η Αναστασία Πουλουτίδου από τον ΣΕΠΕ «ο Θουκυδίδης», η οποία διώκεται για τη συνδικαλιστική της δράση ενάντια στις εξετάσεις Pisa τον περασμένο Μάη. «Για όλο τον υπόλοιπο κόσμο όμως οι σύλλογοι είναι το στήριγμά τους και όπου κωλυσιεργούν ή δεν παίρνουν πρωτοβουλίες για να τον συσπειρώσουν και να τον βγάλουν στη δράση, τον αφήνουν μόνο του. Γι' αυτό στο σχολείο μου θα μαζέψουμε τους συναδέλφους για να συζητήσουμε και να τους προετοιμάσουμε για τη γενική μας συνέλευση, θα βάλουμε αφισάκια που θα καλούν σε αυτήν για να έχει μαζικότητα».

«Είναι σημαντικό να έχουμε την εικόνα ότι μετά από χρόνια με δικαστήρια, εκβιασμούς και καταστολή, ο κλάδος όχι μόνο έχει αντέξει, αλλά, μετά την ήττα της κυβέρνησης στην αξιολόγηση, διεκδικεί ότι θα ηττηθούν και οι συγχωνεύσεις», τόνισε η Εύα Ηλιάδη από την Α' ΕΛΜΕ Δυτικής Αθήνας. «Και στο Περιστέρι είχαμε νίκες απέναντι στις συγχωνεύσεις. Γι' αυτό θα τονίσω κι εγώ από τη μεριά μου ότι τώρα είναι η ώρα για απεργιακή κλιμάκωση που εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές είναι “στα κάγκελα”».

Για τους νεοδιόριστους μη αξιολογημένους εκπαιδευτικούς που απορρίφθηκε η αίτηση μονιμοποίησής τους στην Ξάνθη, ενώ έπρεπε να γίνει αυτοδίκαια, μίλησε ο Τζεμαλί Μηλιαζήμ, από τον ΣΕΠΕ Ξάνθης. «Το κλίμα που υπάρχει αυτή τη στιγμή σε πολλούς συναδέλφους είναι ότι έχουν πάρει “τα πάνω τους” μετά την τρομοκρατία του καλοκαιριού και την αφήγηση ότι “αν δεν δηλώσετε ότι θα αξιολογηθείτε δεν θα μονιμοποιηθείτε”. Γιατί σε πολλές άλλες περιοχές οι νεοδιόριστοι που δεν αξιολογήθηκαν μονιμοποιούνται, μετά τη δικαστική νίκη, και κοιτάμε συλλογικά πώς θα το παλέψουμε κι εδώ».

Στη σύσκεψη συμμετείχαν και αγωνιστές/ριες από τις γειτονιές και τις σχολές, αλληλέγγυοι στον αγώνα των σχολείων. Στις παρεμβάσεις τους τόνισαν τις προσπάθειες οργάνωσης του τοπικού σχολείου σε κάθε γειτονιά και ότι χρειάζονται τη στήριξη όλου του κόσμου. Και μάλιστα σε ένα κλίμα γενικότερης έκρηξης μετά από ένα καλοκαίρι καταστροφής. Επίσης, έκαναν τη σύνδεση και με όλες τις πολιτικές μάχες που ανοίγουν μέσα στα σχολεία, όπως ο ρατσισμός, με αφορμή την επίθεση της ΟΠΚΕ σε γλέντι των Ρομά στον Ασπρόπυργο. Θύμισαν πως τα σωματεία των εκπαιδευτικών είναι τα πρώτα που στηρίζουν αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές μάχες, όπως και τις αντιπολεμικές και την αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη. Για να καταλήξουν ότι από τις συγχωνεύσεις τμημάτων και την ακρίβεια μέχρι τις ρατσιστικές και πολεμικές κτηνωδίες, ο εχθρός και ο στόχος είναι κοινός, που είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη και η ανατροπή της. 

STOP στις διώξεις