Αλλεπάλληλες και καθημερινές σφαγές, από τη Γάζα μέχρι το Λίβανο. Βομβαρδισμοί αμάχων, δολοφονίες παιδιών στη μέση του δρόμου, κατεδάφιση σχολείων και νοσοκομείων, μπλόκα και μαζικές συλλήψεις, εκτελέσεις στο σωρό. Αυτή είναι η “πολεμική” λογική του Ισραήλ κάθε μέρα όλο και περισσότερο. Το σιωνιστικό κράτος βρίσκεται σε κατάσταση αμόκ. Στις 16 Οκτώβρη, δολοφόνησαν τον Γιάχια Σινουάρ, τον ηγέτη της Χαμάς. Αλλά, όπως συνέβαινε πάντα στους αποικιοκράτες που επιχειρούν να υποτάξουν έναν πληθυσμό που αντιστέκεται, το Ισραήλ πίσω από κάθε Παλαιστίνιο και Παλαιστίνια βλέπει έναν νέο Σινουάρ. Καμιά “επιτυχία” δεν μπορεί να σταματήσει το Ισραήλ, γιατί ξέρει πως οι επιτυχίες του είναι προσωρινές. Δεν νιώθει περισσότερο ασφαλές από ό,τι πριν τις 7 Οκτώβρη του 2023, αλλά απειλούμενο από παντού.
Ο Γιάχια Σινουάρ ακόμη και με το θάνατό του, ανέτρεψε τα αηδιαστικά ψέματα του Ισραήλ. Πέθανε σαν ήρωας, πολεμώντας τους εισβολείς σαν ένας μαχητής ανάμεσα σε άλλους. Δεν βρισκόταν κρυμμένος σε τούνελ, δεν είχε ξεφύγει στο εξωτερικό, δεν βρέθηκε περικυκλωμένος από Ισραηλινούς ομήρους, όπως κυκλοφορούσαν οι υπηρεσίες των σιωνιστών. Χτυπήθηκε από τανκ, χτυπήθηκε από οβίδα που του τσάκισε το χέρι, τον εντοπισε ένα ντρόουν μέσα στα χαλάσματα και τελικά τον δολοφόνησαν ελεύθεροι σκοπευτές. Απέναντι σε έναν από τους πιο ισχυρούς στρατούς του κόσμου και τις πιο σύγχρονες τεχνολογίες θανάτου, ο χτυπημένος Σινουάρ πέταξε ένα ξύλο προς το ντρόουν. Όταν ξέσπασε η 1η Ιντιφάντα, το 1987, έγινε σύμβολο της Παλαιστινιακής Αντίστασης το παιδί που πετάει μια πέτρα απέναντι στο ισραηλινό τανκ. Σχεδόν 40 χρόνια μετά και η Παλαιστινιακή Αντίσταση είναι ακόμη αδάμαστη.
Ο Σινουάρ ήταν παιδί της Αντίστασης στη Γάζα. Γεννήθηκε στο νότιο άκρο της Λωρίδας, στη Χαν Γιούνις το 1962. Η οικογένειά του είχε καταφύγει στη Λωρίδα της Γάζας, εξορισμένοι από την καταστροφή που εξαπέλυσε το Ισραήλ στην καρδιά της Παλαιστίνης το 1948, με τη Νάκμπα”, την εγκληματική ιδρυτική πράξη του σιωνιστικού κράτους. Το 1989, δυο χρόνια μετά το ξέσπασμα της Ιντιφάντα, στα 27 του χρόνια, το Ισραήλ τον έκλεισε στις φυλακές του. Η απομόνωση στα μπουντρούμια των αποικιοκρατών δεν τον λύγισε αλλά τον έκανε να αποφασίσει ότι θα ταυτίσει τη ζωή του με την απελευθέρωση των Παλαιστίνιων. Θα έμενε για πάντα στη φυλακή, αν το 2011, μετά από 22 ολόκληρα χρόνια, δεν απελευθερωνόταν με βάση τη συμφωνία για την ανταλλαγή κρατουμένων με τον ισραηλινό στρατιώτη Γκιλάντ Σαλίτ. Στην απαγωγή του Σαλίτ είχε πάρει μέρος και ο αδερφός του Σινουάρ, επίσης στέλεχος του στρατιωτικού σκέλους της Χαμάς.
Έχει δίκιο το Ισραήλ να φοβάται ότι τα εγκλήματά του ήδη προετοιμάζουν μια νέα γενιά αντίστασης, όχι μόνο στην Παλαιστίνη αλλά σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο και πέρα απ’ αυτόν.
Γι’ αυτό επιλέγει σαν μόνο δρόμο, το μαζικό θάνατο. Στο Βορρά της Λωρίδας της Γάζας ήδη εφαρμόζει αυτό που κάποιοι περιγράφουν ως το Σχέδιο του Στρατηγού, επειδή ταιριάζει με μια πρόταση ενός ισραηλινού στρατηγού πριν από ένα χρόνο και ξανά πριν από ένα μήνα. Χτυπάνε εσκεμμένα τα σημεία όπου συγκεντρώνονται άμαχοι. Δεν υπάρχουν “αθώοι”, κάθε Παλαιστίνιος είναι στρατιωτικός στόχος. Επιχειρούν να επιβάλουν ολική και σκληρή πολιορκία, να μετατρέψουν τους Παλαιστίνιους σε γυμνά, πεινασμένα και άρρωστα σώματα τα οποία θα μεταφερθούν μαζικά σε θύλακες στο Νότο. “Η πολιορκία είναι νομιμοποιημένο και πρακτικό μέτρο που μπορεί να παρθεί εναντίον του εχθρού”, έλεγε ο στρατηγός Έιλαντ. Το Ισραήλ έχει κόψει κάθε πρόσβαση σε τρόφιμα, νερό, φάρμακα και επικοινωνίες στη Βόρεια Γάζα εδώ και σχεδόν τρεις βδομάδες.
Αυτή η λυσσασμένη μανία για θάνατο είναι αποτέλεσμα των 12 μηνών που το Ισραήλ επιχειρεί με όλη του την ισχύ να καθυποτάξει τους Παλαιστίνιους, να τους οδηγήσει στην παραίτηση, να τους αναγκάσει να σηκώσουν λευκή σημαία, να προκαλέσει εσωτερική διάσπαση, αλλά δεν τα έχει καταφέρει. Την περασμένη Παρασκευή χτύπησαν σχολείο που είχε γίνει καταφύγιο στη Τζαμπάλια σκοτώνοντας σχεδόν 30 ανθρώπους. Την Κυριακή το καινούργιο χτύπημα στη Μπέιτ Λάχια σκότωσε 87. Οι εικόνες από τους μαζικούς διαχωρισμούς ανδρών από γυναικόπαιδα είναι συγκλονιστικές. Οι άντρες εξαφανίζονται, οι γυναίκες τα παιδιά και οι πιο αδύναμοι ηλικιωμένοι εξαναγκάζονται σε πορείες προς τα σημεία που επιβάλλει το Ισραήλ. Το CNN δημοσίευσε ρεπορτάζ για τα “ψυχολογικά προβλήματα” που ταλαιπωρούν τους ισραηλινούς στρατιώτες που γυρνάνε από τη Γάζα. Πίσω από τις ψεύτικες ευαισθησίες για την υγεία των σιωνιστών, οι περιγραφές παγώνουν το αίμα. Κάποιοι δεν μπορούν να κοιμηθούν, λένε, γιατί τους έρχονται στο νου οι μνήμες να λιώνουν με τις μπουλντόζες σώματα αμάχων κατά εκατοντάδες.
Τώρα, την ίδια δολοφονική μανία προς τους αμάχους το Ισραήλ την απλώνει στο Λίβανο. Τα σχέδια για χερσαία εισβολή δεν έχουν προς το παρόν προχωρήσει. Αλλά οι βομβαρδισμοί είναι καθημερινοί και γίνονται σε πολυκατοικίες, σε γειτονιές, σε χωριά. Ενάμισυ εκατομμύριο άνθρωποι έχουν ήδη αναγκαστεί να γίνουν πρόσφυγες είτε εντός είτε εκτός Λιβάνου. Το Ισραήλ αντιμετωπίζει μια ολόκληρη χώρα ως απειλή. Επαναλαμβάνοντας όλην την αποτυχημένη σκηνοθεσία της Γάζας, τώρα λέει πως τα νοσοκομεία του Λιβάνου κρύβουν κέντρα οργάνωσης της Χεζμπολάχ γι’ αυτό και απειλεί να ξεκινήσει τους βομβαρδισμούς νοσοκομείων.
Στόχαστρο
Ταυτόχρονα, βάζει στο στόχαστρο τράπεζες και άλλους οικονομικούς οργανισμούς που συνδέονται με τη Χεζμπολάχ. Απειλεί τους πιο φτωχούς του Λιβάνου ότι θα τους καταστρέψει τις οικονομίες τους με το πάτημα ενός κουμπιού. Όπως και στους βομβαρδισμούς των χωριών, ο πρώτος στόχος του Ισραήλ είναι να τρομοκρατήσει αλλά κυρίως να διχάσει. Το 2006, όταν έγινε η προηγούμενη μεγάλη σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και αντιστεκόμενου Λιβάνου, η ενότητα μεταξύ των Χριστιανών, Σουνιτών και Σιιτών μουσουλμάνων και των άλλων κοινοτήτων του Λιβάνου έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ήττα του Ισραήλ. Τα χριστιανικά χωριά έγιναν κέντρα υποδοχής και φιλοξενίας των Σιιτών Λιβανέζων που εγκατέλειπαν το Νότο. Τώρα το Ισραήλ χτυπάει χωριά προκαταβολικά για να στείλει το μήνυμα ότι αν ο κόσμος προσφέρει καταφύγιο, θα τιμωρηθεί συλλογικά.
Ποια λύση προσφέρει στο Ισραήλ η εξάπλωση του πολέμου; Ο Μπάιντεν πανηγύρισε τη δολοφονία του Σινουάρ, προσπαθώντας να την περάσει σαν ευκαιρία αποκλιμάκωσης, αλλά ο Νετανιάχου έκοψε τη συζήτηση λέγοντας πως “ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει”. Στο μεταξύ, ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μπλίνκεν κάνει για ακόμη μια φορά επίσκεψη στο Ισραήλ, υποτίθεται πιέζοντας για κάποια συμφωνία εκεχειρίας, τουλάχιστον στο Λίβανο, ενώ όσον αφορά στη Γάζα οι ΗΠΑ λένε πως δίνουν περιθώριο στο Ισραήλ 30 μέρες για να επιτρέψει περισσότερη ανθρωπιστική βοήθεια. Όσο “πιέζουν” με το ένα χέρι, με το άλλο ξαναστέλνουν το αντιπυραυλικό σύστημα Thaad στο Ισραήλ.
Προς το παρόν, κυκλοφορούν από τους Ισραηλινούς ως σχέδια, μεγαλεπήβολες διακηρύξεις για κατάληψη του Νότου του Λιβάνου, δημιουργία νεκρής ζώνης, όπως το ίδιο λένε και για τη Βόρεια Λωρίδα της Γάζας. Ενώ παράλληλα, οι πιο ασυγκράτητοι σιωνιστές ήδη κάνουν κι άλλα όνειρα: καινούργιος εποικισμός της Γάζας, εποικισμός στο Νότιο Λίβανο. Όλα ενώ βρίσκεται σε αναμονή η ακόμη μεγαλύτερη κλιμάκωση με τις απειλές του Ισραήλ για βομβαρδισμό των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν. Οι αμερικάνικες εκλογές επηρεάζουν αυτούς τους σχεδιασμούς και έτσι ο Νετανιάχου και η κυβέρνησή του δεν αποκλείεται να συνεχίζουν τους καιροσκοπικούς βομβαρδισμούς και να σπέρνουν το θάνατο χωρίς καν σχεδιασμό μέχρι να συνομιλήσουν και να συντονιστούν με τον καινούργιο ή την καινούργια προέδρο των ΗΠΑ.