Για την Παλαιστίνη

Πάνω από έναν χρόνο τώρα εξελίσσεται ο πόλεμος στην Παλαιστίνη. Όταν άρχισε δεν έγινε επειδή τόλμησε η Χαμάς να μπει στο Ισραήλ. Έγινε αφενός για να παγώσει την ομαλοποίηση των σχέσεων του Ισραήλ με τις αραβικές χώρες αφετέρου για να έχει δύναμη το ΝΑΤΟ στην περιοχή απέναντι στο Ιράν και σε οποιονδήποτε τολμήσει να σηκώσει κεφάλι. Ο πόλεμος εξελίσσεται. Ο στόχος λέγανε ήταν η καταστροφή της Χαμάς, μετά έγινε η γενοκτονία του λαού στη Γάζα, μετά έγινε ο διωγμός όλων των Παλαιστινίων από τη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή. 

Με την εκλογή του Τραμπ τα πράγματα για το Ισραήλ αλλάζουν. Φανερά πλέον υπενθυμίζουν στον κόσμο τα πάγια σχέδια για τη δημιουργία του μεγάλου Ισραήλ. Μέχρι τώρα δεν τολμούσαν να το πουν, αλλά με την εκλογή του Τραμπ μπαίνουν να το εφαρμόσουν. Ήδη εργάζονται όχι μόνο για τον αφανισμό του Παλαιστινιακού λαού και την κατάργηση του παλαιστινιακού ζητήματος, αλλά για την γεωγραφική επέκταση σε μια περιοχή του Λιβάνου και στη συνέχεια στη Συρία, την Ιορδανία, το Ιράκ και μέρος της Σαουδικής Αραβίας. Οι μεγάλες δυνάμεις διεθνώς έχουν εγκρίνει αυτό το σχέδιο. Ο καθένας μπορεί να εκτιμήσει πόσο σοβαρό θα είναι αν το πετύχουν και τι επιπτώσεις θα έχει όχι μόνο στην Ειρήνη και στη ζωή των λαών της περιοχής αλλά ακόμα μεγαλύτερες συνέπειες.  

Εμείς σαν Παλαιστίνιοι για να εμποδίσουμε αυτό το σχέδιο που είναι σε βάρος ολόκληρης της ανθρωπότητας, σας καλούμε να εντείνετε την υποστήριξή σας και την αλληλεγγύη σας στο δίκαιο αγώνα του Παλαιστινιακού λαού. Να σταθείτε στο πλευρό του διεθνούς δικαίου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τα οποία ο Παλαιστινιακός λαός αγωνίζεται εδώ και σχεδόν 100 χρόνια.

Σε αυτά τα πλαίσια διαδηλώνουμε την Κυριακή 17 Νοέμβρη, στην επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Όλοι μαζί στην πορεία να κρατήσουμε ψηλά τις παλαιστινιακές σημαίες και να φωνάξουμε όλοι Λευτεριά στην Παλαιστίνη.

Μοχάμεντ Αμπουασάμπε,
Παλαιστινιακή Παροικία Ελλάδος 

Κάτω τα χέρια από τις κατακτήσεις

51 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και 50 χρόνια από την Μεταπολίτευση μέσα στα σχολεία, στους μαθητές, οι ιδέες της Eξέγερσης και της Mεταπολίτευσης για ελευθερία, δημοκρατία για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, για άσυλο μέσα στα πανεπιστήμια είναι ζωντανές. 

Η οργάνωση της γιορτής του Πολυτεχνείου μέσα στο σχολείο, η διάθεση των παιδιών και οι ιδέες που ανταλλάσσουμε οργανώνοντας αυτή τη γιορτή το αποδεικνύουν, όπως επίσης και η απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων που αγκαλιάστηκε από τα παιδιά, ότι την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου μετά το τέλος της γιορτής θα κατέβουμε με αντιπροσωπεία εκπαιδευτικών και μαθητών στον χώρο του Πολυτεχνείου για κατάθεση στεφάνου, σαν φόρο τιμής στους φοιτητές που πάλεψαν για να έχουμε αυτά τα 50 χρόνια από τη μεταπολίτευση και μετά, όσα η κυβέρνηση της Ν.Δ. προσπαθεί να πάρει πίσω τα τελευταία χρόνια και δεν τα καταφέρνει. Και δεν θα την αφήσουμε να τα καταφέρει.

Δώρα Κιντή,
εκπαιδευτικός 15ο ΓΕΛ Αθήνας, μέλος Γ ΕΛΜΕ Αθήνας

Ένα παράδειγμα που δεν λέει να σβήσει

Είμαστε 51 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, μια εξέγερση που στην σημερινή εποχή δεν εμπνέει απλά τις μάζες που διαδηλώνουν σε κάθε πορεία για τα κάθε Τέμπη. 

Αλλά είναι η ουσία και το παράδειγμα για το πως παλεύουμε ενάντια σε μια κυβέρνηση που δολοφονεί. Που ιδιωτικοποιεί μέχρι να πεθαίνουν φοιτητές στα τρένα ή εργαζόμενοι σε απάνθρωπες βάρδιες, που συμμετέχει στη γενοκτονία της Παλαιστίνης και σπαταλάει χρήματα σε εξοπλισμούς που στερούνται από τον προϋπολογισμό της εκπαίδευσης. 

Έχοντας λοιπόν την έμπνευση του Πολυτεχνείου και την οργή ενάντια στην κυβέρνηση ξεσηκώνουμε και φέτος στις σχολές μας με συνελεύσεις και κινητοποιήσεις μέχρι τη νίκη. Οργανώνουμε γύρο συνελεύσεων και εκδηλώσεων για να απλώσουμε αυτή τη συζήτηση. 

Στην ΣΕΤΠ του ΠΑΔΑ οργανώσαμε μεγάλη εκδήλωση την Τρίτη 12 Νοέμβρη για να συζητήσουμε για το Πολυτεχνείο και την προοπτική που έχουν οι αγώνας μας να νικήσουν! Στις 13 Νοέμβρη οργανώνουμε γενική συνέλευση και προτείνουμε να προχωρήσουμε με καταλήψεις από το τριήμερο του Πολυτεχνείου μέχρι την μεγάλη πανεργατική απεργία στις 20 Νοέμβρη, ώστε το σύνθημα «Φοιτητές, εργατιά, μια φωνή και μια γροθιά» να γίνει πραγματικότητα για άλλη μια φορά!

Η οργή να γίνει δύναμη ανατροπής

Το φετινό τριήμερο του Πολυτεχνείου έρχεται σε εκρηκτικές για την εργατική τάξη συνθήκες. Το απεργιακό κίνημα του προηγούμενου διαστήματος, με τις καθαρίστριες, τους εκπαιδευτικούς, τους υγειονομικούς, τους λιμενεργάτες και τους ντελιβεράδες, βγαίνει μπροστά δίνοντας απαντήσεις στη φτώχεια, απαιτώντας  προσλήψεις, αυξήσεις και μονιμοποιήσεις παντού. 

Οι μάχες όμως δεν είναι μόνο οικονομικές αλλά και πολιτικές. Η αντικυβερνητική οργή είναι παντού διάχυτη, από την κινητοποίηση των πυροσβεστών στο Σύνταγμα μια μέρα αφού έφαγαν ξύλο και χημικά από τα ΜΑΤ του Μητσοτάκη, μέχρι την απεργία των ντελιβεράδων που μαζί με το αίτημα για ΣΣΕ, παλεύουν για δικαιοσύνη για το νεκρό μετανάστη συνάδελφο τους, Μοχάμεντ Καμράν και να σταματήσει η δολοφονική πολιτική ΕΕ Μητσοτάκη που μετράει χιλιάδες νεκρούς πρόσφυγες στη Μεσόγειο και τα σύνορα, και τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία και τα σχολεία που απεργούν με το σύνθημα λεφτά για την Υγεία και την Παιδεία, όχι για τον πόλεμο και την αστυνομία. 

Αυτή η οργή μπορεί να γίνει δύναμη ανατροπής και να κορυφωθεί στη μεγάλη πανεργατική απεργία στις 20 Νοέμβρη. Το Πολυτεχνείο δε μας δείχνει μόνο τη διάθεση αλλά δείχνει και τον τρόπο για να νικάμε. Δείχνει πως η κοινωνία αλλάζει με εξεγέρσεις και επαναστάσεις από τα κάτω και όχι από το κοινοβούλιο. Και δείχνει και το πως σε κρίσιμες στιγμές της ιστορίας, οι πολιτικές επιλογές και η στρατηγική της Αριστεράς παίζουν τον ρόλο και καθορίζουν τις εξελίξεις. Κόντρα στα επιχειρήματα περί αρνητικών συσχετισμών, το Πολυτεχνείο ήταν η ενσάρκωση του επαναστατικού δρόμου κόντρα στην ομαλοποίηση του καθεστώτος, έσπασε τα όρια που του έβαζε η ρεφορμιστική αριστερά και έγινε από έναν κόσμο που ήθελε να τα κερδίσει όλα. 

51 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου η φετινή διαδήλωση και το τριήμερο του Πολυτεχνείου δεν είναι επετειακή αλλά η καλύτερη ευκαιρία για σύγκρουση με την κυβέρνηση των δολοφόνων και το σύστημα που υπηρετεί. Στις σχολές καμία σύγκρουση που άνοιξε δεν έχει κλείσει. Η ΝΔ από την εκλογή της έβαλε σαν στόχο να διαλύσει την δημόσια δωρεάν Παιδεία. Ενώ μας λένε για διαγραφές φοιτητών, ενώ οι φοιτητικές εστίες καταρρέουν και χιλιάδες μένουν εκτός πανεπιστημιών λόγω ΕΒΕ, ο δρόμος του Νοέμβρη, ο δρόμος της κατάληψης και της σύνδεσης με το εργατικό κίνημα  μας δείχνει ότι έχουμε τη δύναμη να σταματήσουμε αυτές τις επιθέσεις. Με αυτόν τον αέρα οργανώνουμε τις εκδηλώσεις του ΣΕΚ στις Σχολές για το Πολυτεχνείο, τις Γενικές Συνελεύσεις μας, τη συμμετοχή στο τριήμερο του Πολυτεχνείου και την πανεργατική απεργία στις 20 του Νοέμβρη. Μπορούμε γκρεμίσουμε αυτή την κυβέρνηση και να ανοίξουμε την προοπτική για μια σοσιαλιστική κοινωνία που οι ανάγκες μας θα είναι πάνω από τα κέρδη των καπιταλιστών.

Mόλις γύρισα από το Πακιστάν όπου έγινε η κηδεία του αδελφού μου Μοχάμεντ Καμράν. Βρέθηκαν εκεί πάνω από δύο χιλιάδες κόσμος. Η οικογένεια μας, η μάνα μου, οι τρείς αδελφές και τα δύο αδέλφια δεν μείναμε μόνοι. Όλοι έμαθαν την συμπαράσταση που έχουμε στην Ελλάδα και είδαν τους φίλους του ντελιβεράδες να είναι μπροστά στη πορεία στον Άγιο Παντελεήμονα. 

Θέλουμε δικαιοσύνη, γιατί τον βασανίσανε και τον σκοτώσανε στο αστυνομικό τμήμα; Είχε όλα τα χαρτιά του, τόσα χρόνια στην Ελλάδα, σαν Έλληνας ήταν. Δούλευε όπως όλοι μας από το πρωί μέχρι τη νύχτα. Τον φώναζαν Μπίλη. Αν έκανε κάτι να τον πιάσουνε και τον δικάσουνε όχι να τον σκοτώσουνε. Αυτό είναι ρατσισμός, δεν είναι δικαιοσύνη. Αυτό θέλουμε να μάθουμε και θα πάμε παντού, γιατί τον σκοτώσανε; Εμείς θα βρεθούμε παντού και θα αγωνιστούμε. 

Στο Πολυτεχνείο θα είμαστε την Παρασκευή 15/11 στις 6μμ στην εκδήλωση για την Πύλο και την Κυριακή στις 17 Νοέμβρη θα βρεθούμε με τα μηχανάκια μας στην πορεία. Στις 20 Νοέμβρη στην Γενική Απεργία, με τους ντελιβεράδες θα είμαστε στην συγκέντρωση και την πορεία για να είναι οι εργάτες ενωμένοι ενάντια στο ρατσισμό, για να πάνε φυλακή οι δολοφόνοι του Καμράν και των πνιγμένων προσφύγων της Πύλου, για να παλέψουμε μαζί για ψωμί, δικαιοσύνη, ελευθερία.