Ενας πλούσιος προβληματισμός αναπτύχθηκε στο μονοήμερο για το Μέλλον της Αριστεράς που οργάνωσε το ΣΕΚ την Κυριακή 10 Νοέμβρη στη Νομική της Αθήνας. Εδώ δημοσιεύουμε αποσπάσματα από κάποιες από τις δεκάδες παρεμβάσεις που έγιναν στις τέσσερις συζητήσεις του μονοήμερου.
Όσοι οργανώνουμε στους εργατικούς χώρους διαπιστώνουμε ότι κολυμπάμε σε ένα κύμα οργής απέναντι στην κυβέρνηση των δολοφόνων.
Οποτεδήποτε δοθεί ευκαιρία να εκφραστεί απεργιακά, τους παίρνει η μπάλα. Το βλέπουμε στα νοσοκομεία με τον Γεωργιάδη που τον έβαλε η κυβέρνηση να κλείσει νοσοκομεία και όπου βρεθεί τον γιουχάρουνε. Στις 17 Οκτώβρη σε μια τεράστια απεργία των υγειονομικών αναγκάστηκε να τρέχει να φύγει έξω από το υπουργείο. Έχουμε μια κυβέρνηση υπό κατάρρευση και σε αυτό έχει παίξει ρόλο το εργατικό κίνημα.
Υπάρχει πολύς κόσμος που βλέπει αυτή την κατάσταση, θέλει να οργανωθούν, να κλιμακωθούν οι αγώνες, να πάρουν προοπτική, να εκφραστούν κεντρικά πολιτικά. Θέλουμε ενιαιομετωπική δράση για να συγκρουστούμε απεργιακά. Οι χείμαρροι της αντίστασης μπορούν να γίνουν ένα ποτάμι που θα τσακίσει αυτή την κυβέρνηση.
Κώστας Καταραχιάς,
γραμματέας συλλόγου εργαζομένων νοσοκομείου Έλενα
Η εργατική τάξη δίνει μάχες. Το παράδειγμα που με ενέπνευσε ήταν οι εργάτες στο λιμάνι του Πειραιά που σταμάτησαν ένα κοντέινερ με όπλα για το Ισραήλ. Αυτό δείχνει τη δύναμη της εργατικής τάξης.
Δουλεύω στη ΒΙ.ΠΕ Οινοφύτων σε μια ιδιωτική εταιρεία και προσπαθούμε να φτιάξουμε σωματείο. Η εργατική τάξη στρέφεται στα σωματεία και στους αγώνες και όχι μόνο στην Ελλάδα. Στην Αμερική στην τετραετία του Μπάιντεν έχουμε δει απεργίες, στους σιδηροδρόμους που ο Μπάιντεν πέρασε νόμο για την τσακίσει, αλλά και νίκες, στην αεροναυπηγική βιομηχανία, στο Χόλυγουντ. Η Αριστερά πρέπει να σταματήσει να περιγράφει και να αρχίσει να εξηγεί.
Έχουμε τα εφόδια, τον Εμφύλιο Πόλεμο στη Γαλλία του Μαρξ, το Κράτος και Επανάσταση του Λένιν, τον Κρις Χάρμαν, που μιλάνε για το αστικό κράτος. Πρέπει να ξεφύγουμε από τη στρατηγική του Τσίπρα που θέλει την Αριστερά Έλληνες Δημοκρατικούς. Οι εργάτες που σταματάνε τα κοντέινερ είναι πολιτική, κάνουν πολιτική. Και χρειάζονται μια επαναστατική προοπτική.
Μηνάς Χρονόπουλος,
ιδιωτικός υπάλληλος, πυρήνας ΣΕΚ Ζωγράφου
Συζητάμε με τον κόσμο που είναι στεναχωρημένος σε γειτονιές και πλατείες και λέμε δεν έχει χάσει η Αριστερά, αυτό που χάνει είναι η ρεφορμιστική Αριστερά.
Για μας η επαναστατική προοπτική δεν είναι για το μέλλον όταν θα πέσει ο καπιταλισμός. Είναι στο σήμερα, πχ πώς απαντάς στην ακροδεξιά; Με το κίνημα που βάζει μπροστά το αίτημα για ανοιχτά σύνορα. Κι αυτή η συζήτηση δεν ανοίγει μόνο εδώ. Στην Αμερική του Τραμπ είδαμε τις μάχες που έδωσαν τα κινήματα, τη νεολαία να λέει πλειοψηφικά ότι βλέπει θετικά τη λέξη σοσιαλισμός. Όπου ανοίγει η δυνατότητα, η εργατική τάξη αρπάζει την ευκαιρία και τη «ξεχειλώνει». Να κάνουμε το Πολυτεχνείο και μετά την Πανεργατική ένα μεγάλο αντικυβερνητικό ποτάμι που θα ανοίξει το δρόμο για να τσακίσουμε τον Μητσοτάκη.
Δημήτρης Τσώλης,
προγραμματιστής, πυρήνας ΣΕΚ Πετράλωνα
Πριν ενάμιση μήνα είχαμε τη δολοφονία του Μοχάμεντ Καμράν στο ΑΤ Αγ. Παντελεήμονα. Ήταν εργάτης, γείτονάς μας στη Ν. Ιωνία.
Η ΚΕΕΡΦΑ μαζί με την Πακιστανική Κοινότητα πήραμε την πρωτοβουλία και οργανώσαμε μια εκδήλωση που είχε μεγάλη επιτυχία με τη συμμετοχή δεκάδων ανθρώπων καθώς και κινήσεων και συλλογικοτήτων της περιοχής. Αυτή η εκδήλωση έγινε και το κέντρο οργάνωσης των Πακιστανών εργατών στη διαδήλωση που έγινε στην πλατεία Βικτωρίας λίγες μέρες αργότερα. Στη συζήτηση που έγινε Πακιστανοί εργάτες μνημόνευαν τους αγώνες που έχει δώσει το αντιφασιστικό κίνημα στη γειτονιά τα προηγούμενα χρόνια. Η Ν. Ιωνία είναι και μια γειτονιά μεταναστών. Κι αυτό, αντί να είναι «πρόβλημα», δίνει πρόσφορο έδαφος για να αναπτύξουμε την πάλη ενάντια στην ακροδεξιά και τον ρατσισμό, γιατί ο κόσμος ζει δίπλα στους Πακιστανούς εργάτες και ξέρει τι σημαίνει να είσαι μετανάστης.
Αφροδίτη Φράγκου,
πυρήνας ΣΕΚ Ν. Ιωνία
Θέλω να καταθέσω την εμπειρία μου από τη δουλειά που κάναμε για τη συγκρότηση σωματείου στην επιχείρηση που δουλεύω. Όλα τα προηγούμενα χρόνια κατεβαίναμε στις απεργίες και προσπαθούσαμε να κλείνουμε τον χώρο δουλειάς.
Η συμμετοχή μας με πανό στη μεγάλη απεργία για τα Τέμπη μάς ώθησε να δούμε πως θα οργανωθούμε συλλογικά στο χώρο. Τι είναι αυτό που δίνει έμπνευση να κάνεις μια τέτοια προσπάθεια σε μια επιχείρηση 55 με 60 χιλιόμετρα από την Αθήνα; Οι εικόνες που συζητάμε εδώ σήμερα. Οι μάχες στην Παιδεία και την Υγεία, στο λιμάνι (που επηρεάζει και τη δουλειά μας) δείχνουν ότι δεν είμαστε μόνοι μας, παίρνουμε έμπνευση από την «άνοιξη» των εργατικών μαχών.
Όταν ξεκίνησε η προσπάθεια ήμουν μόνος μου, τώρα είμαστε τρεις σύντροφοι. Παίζει ρόλο να υπάρχει δυνατή επαναστατική Αριστερά σε ένα χώρο δουλειάς. Ανοίγουμε όλα τα ζητήματα και τα πολιτικά, τον πόλεμο, τον αντιρατσισμό. Δυναμώνουμε το σωματείο δυναμώνοντας και το ΣΕΚ.
Ραφαήλ Καστρίτσης,
μέλος σωματείου «Τσαμούρης ΑΕ», ΣΕΚ Καλλιθέας
Μένω στις φοιτητικές εστίες, και λίγες μέρες πριν στις σωληνώσεις των Εστιών, που είναι εγκαταλειμμένες, βρέθηκε ένα βακτηρίδιο που μπορεί να προκαλέσει μέχρι και βαριά λοίμωξη του αναπνευστικού και πνευμονία. Κι αυτό προκάλεσε την οργή όλων των φοιτητριών/των που ζούμε σε αυτές τις άθλιες συνθήκες, ιδιαίτερα όταν ήρθαν οι «θεσμοί» να μας πουν ότι όλα είναι στο μυαλό μας.
Το ζήτημα των Εστιών συνδέεται με την επίθεση στην τάξη μας και στο ζήτημα της στέγης. Οι επαναστάτες ανοίγουν αυτά τα ζητήματα σε όλη την εργατική τάξη, από τα νοσοκομεία που είναι δίπλα, στα σχολεία, παντού. Την επόμενη μέρα έγινε μαζική κινητοποίηση στου Ζωγράφου ενάντια στην έξωση μιας 95χρονης γυναίκας.
Χρειάζεται να βάλουμε πολύ έντονα το ζήτημα ποιος κάνει κουμάντο. Να κάνουμε κουμάντο στις Εστίες μας, στις σχολές μας, στους χώρους που εργαζόμαστε, γιατί είναι πραγματικά ζήτημα ζωής και θανάτου. Ανοίγει η συζήτηση στο σύλλογο ότι πρέπει να έχουμε αίτημα να μένουν παιδιά στις Εστίες χωρίς οικονομικό κριτήριο, να αναγερθούν νέες Εστίες. Αυτό δείχνει τη δύναμη που έχουμε.
Μαριάννα Σπυριδάκη,
φοιτήτρια Φιλοσοφικής, ΣΕΚ Ζωγράφου
Στις 23 Οκτώβρη είχαμε τη μεγάλη απεργία των εκπαιδευτικών. Υπήρχε μια τρομερή απόπειρα εκβιασμού από τον Πιερακάκη και την κυβέρνηση.
Τα αντανακλαστικά του εκπαιδευτικού κινήματος αποδείχτηκαν ανώτερα από αυτή την προσπάθεια. Δουλεύω στο 7ο δημοτικό του Βύρωνα και είχαμε μεγάλη συμμετοχή στην απεργία. Η απλή περιγραφή των επιθέσεων δεν έχει πείσει ποτέ κανέναν να κάνει ένα βήμα παρακάτω. Αυτό που καθόρισε τη συμμετοχή και έδωσε την εμπειρία πως βάζουμε το σχολείο απέναντι σ’ αυτή την κυβέρνηση, ήταν τα συνολικά πολιτικά αιτήματα όλης της εργατικής τάξης. Από το όχι στις ιδιωτικοποιήσεις μέχρι το αίτημα να μπουν στη φυλακή οι δολοφόνοι της Πύλου και του Καμράν, το Λευτεριά στην Παλαιστίνη.
Κατερίνα Τσαλταμπάση,
εκπαιδευτικός, ΣΕΚ Ζωγράφου
Έρχομαι εδώ να μιλήσω ως τρανς γυναίκα. Μου λέγανε πως μπορώ να ανελιχθώ και να πετύχω σε αυτή τη ζωή αλλά πώς μπορεί να ισχύει αυτό όταν στον δρόμο ανά πάσα στιγμή κινδυνεύει η σωματική μου ακεραιότητα, να υποστώ διακρίσεις για αυτό που είμαι;
Το παρόν σύστημα στρέφεται εναντίον σου όποιος και να είσαι τελικά. Αν δεν ανήκεις στους ‘από πάνω’ υπάρχουν πολλοί τρόποι που θα εξαθλιωθείς. Η ακροδεξιά αντί να δείχνει τους πραγματικούς υπεύθυνους τα ρίχνει στη λεγόμενη woke ατζέντα. Ότι για την εξαθλίωση φταίει ότι οι γκέι υιοθετούν παιδιά ή ότι μια τρανς γυναίκα μπορεί να μπει σε γυναικείες τουαλέτες, ότι οι μετανάστες κλέβουν τις δουλειές. Μεγαλύτερα ψέματα δεν υπάρχουν. Μόνο αν οργανωθούμε από τα κάτω, με τις δικές μας δυνάμεις μπορούμε να ανατρέψουμε αυτό το σύστημα.
Τζορτζίνα,
ΣΕΚ Μαρούσι
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΒΟΛΟΣ
Αναστασία Χαρχαρίδου-ΕΛΜΕ Λάρισας