Δεκαέξι χρόνια συμπληρώνονται από τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό Κορκονέα στα Εξάρχεια και την εξέγερση της νεολαίας τον Δεκέμβρη του 2008. Οι οργισμένες διαδηλώσεις και οι συγκρούσεις με την αστυνομία έγιναν ένα μαζικό κίνημα που απλώθηκε σε όλη τη χώρα, κέρδισε την συμπάθεια της εργατικής τάξης, βάθυνε την κρίση και επιτάχυνε την πτώση της κυβέρνηση του Καραμανλή της ΝΔ.
Ο «Δεκέμβρης του ‘08», οι «μέρες του Αλέξη» ήταν ο προπομπός για τους συγκλονιστικούς αγώνες και τη μαζική αριστερή ριζοσπαστικοποίηση της εργατικής τάξης και της νεολαίας στα χρόνια των μνημονίων. Ένα χρόνο πριν ο Καραμανλής είχε κερδίσει τις εκλογές που ο ίδιος είχε κηρύξει πρόωρα και οι «έγκυροι αναλυτές» της εποχής μίλαγαν για τον έλεγχο που είχε η Νέα Δημοκρατία στα πράγματα και τη συντηρητικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας.
Αυτοί που έπεφταν από τα σύννεφα τον Δεκέμβρη του 2008 είχαν κλείσει τα μάτια στις μεγάλες πανεργατικές απεργίες που είχαν αρχίσει να ξεσπούν με αφορμή τις επιθέσεις στο ασφαλιστικό των Μαγγίνα και Πετραλιά, τις απεργίες των λιμενεργατών, των ΔΕΚΟ, των εκπαιδευτικών και φυσικά, το μεγάλο κίνημα των φοιτητικών καταλήψεων του 2006-2007 ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και του νέου νόμου-πλαισίου της Γιαννάκου. Αλλά ο δρόμος είχε ανοίξει.
Στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες
Η επερχόμενη οικονομική κρίση είχε αρχίσει να δείχνει τα δόντια της και παρότι ο υπουργός Οικονομίας τότε Αλογοσκούφης έλεγε ότι η «οικονομία είναι θωρακισμένη», ανακοίνωνε πακέτο στήριξης στις τράπεζες ύψους 28 δις. Έτσι το σύνθημα «στις τράπεζες λεφτά – στη νεολαία σφαίρες» που άρχισε να ακούγεται από την επόμενη της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου, είχε πραγματικό νόημα.
Η εξέγερση ξέσπασε λεπτά αφότου ο Αλέξης δέχτηκε τις σφαίρες του Κορκονέα στη Μεσολογγίου και Τζαβέλλα. Σάββατο βράδυ 6ης Δεκέμβρη, τα Εξάρχεια γεμάτα από νεολαία που γιόρταζαν κάποιον Νίκο ή Νίκη, χτυπήθηκαν από ηλεκτροσόκ. Τα νέα μεταδίδονται αστραπιαία, όλοι βγαίνουν στο δρόμο και κάνουν αυθόρμητες διαδηλώσεις, στήνουν οδοφράγματα, καταλαμβάνουν τα πανεπιστήμια του κέντρου της Αθήνας.
Την επόμενη ημέρα, Κυριακή 7 Δεκέμβρη, χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας συγκεντρώθηκαν στο Μουσείο για να συμμετάσχουν στο πρώτο οργανωμένο συλλαλητήριο. Βαδίζουν αποφασισμένοι, παρά τα δακρυγόνα των ΜΑΤ, με κατεύθυνση τη ΓΑΔΑ και από εκεί πίσω στη Βουλή.
Τη Δευτέρα 8 Δεκέμβρη το πρωί, χιλιάδες μαθητές σε όλη τη χώρα κλείνουν τα σχολεία τους και βγαίνουν στους δρόμους. Σε όλες τις γειτονιές μαθητικές πορείες πολιορκούν τα τοπικά αστυνομικά τμήματα. Ολόκληρα σχολεία και φοιτητές από δεκάδες σχολές συγκεντρώνονται έξω από τη ΓΑΔΑ και τη Βουλή.
Ξεκινά μία συγκλονιστική εβδομάδα καθημερινών διαδηλώσεων και οργάνωσης του κινήματος που διεκδικεί ότι θα γίνει η ταφόπλακα της κυβέρνησης. Το απόγευμα της ίδιας μέρας, μετά από καλέσματα οργανώσεων και κομμάτων της Αριστεράς, συνδικάτων και φοιτητικών συλλόγων, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και νεολαίοι συγκεντρώνονται στα Προπύλαια για να βαδίσουν στη Βουλή. Τα δακρυγόνα των ΜΑΤ πέφτουν βροχή, πνίγουν στην κυριολεξία τη διαδήλωση, αλλά δεν καταφέρνουν να τη σταματήσουν.
Η κυβέρνηση βρέθηκε σε κατάσταση πανικού. Εκείνο το βράδυ έγινε έκτακτη συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής και «διαρροές» μιλούσαν για ενεργοποίηση του άρθρου 48 του Συντάγματος για την κήρυξη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και τη χρησιμοποίηση του στρατού για να αποκαταστήσει την «τάξη». Η κυβέρνηση τελικά επέλεξε άλλη αντιμετώπιση. Κροκοδείλια δάκρυα για το «ατυχές συμβάν» και τα βάσανα της «γενιάς των 700 ευρώ», νουθετήσεις για την «αποκήρυξη της βίας», δηλώσεις ότι η αστυνομία είναι «αμυνόμενη» και θα παραμείνει έτσι. Αυτές οι προσπάθειες όμως δεν έπειθαν.
Οι πρυτάνεις έκλεισαν τις σχολές, το υπουργείο Παιδείας τα σχολεία, ο Καραμανλής ζήτησε από τους προέδρους της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ να αναβάλουν την Πανεργατική Απεργία που είχε ήδη προκηρυχθεί για τις 10 Δεκέμβρη. Τίποτα, όμως, δεν μπορούσε να σταματήσει το κίνημα.
Η ΠΟΣΔΕΠ έχει ήδη ανακοινώσει τριήμερη απεργία με κορύφωση την Πανεργατική, η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ κηρύσσουν 24ωρη απεργία την Τρίτη 9/12, οι μαθητές και οι φοιτητές ξεκινούν καταλήψεις στα σχολεία και τις σχολές. Μία ημέρα πριν την Πανεργατική, ένα τεράστιο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο συγκλονίζει το κέντρο της Αθήνας. Το ίδιο απόγευμα χιλιάδες συγκεντρώνονται στην κηδεία του Αλέξη και συγκρούονται με την αστυνομία που ρίχνει δακρυγόνα ακόμα και στο νεκροταφείο.
Πανεργατική απεργία κλιμάκωσης
Την Τετάρτη 10 Δεκέμβρη, η Πανεργατική Απεργία κορυφώνεται με μια τεράστια πολιτική, αντικυβερνητική διαδήλωση παρόλο που οι ηγεσίες των συνδικάτων υποχώρησαν στις πιέσεις της κυβέρνησης και ανακοινωσαν ότι για να αποφευχθούν τα «επεισόδια» δεν θα γίνει πορεία. Η επιτυχία της Πανεργατικής άνοιξε το δρόμο για να πάρει το κίνημα οργανωμένο χαρακτήρα με κλιμάκωση των καταλήψεων και των απεργιών. Την επόμενη ημέρα, οι μαθητές και οι φοιτητές συνεχίζουν με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση τις κινητοποιήσεις τους. Οι καταλήψεις πολλαπλασιάζονται.
Την Παρασκευή 12 Δεκέμβρη, τα νέα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια βρήκαν πάνω από 800 σχολεία και πάνω από 100 σχολές να είναι κατειλημμένες πανελλαδικά. Στις 18 Δεκέμβρη, οι δύο συγκεντρώσεις, των εργαζόμενων στο δημόσιο και του εκπαιδευτικού κινήματος, ενώθηκαν σε μία. Οι διαδηλώσεις και οι καταλήψεις συνεχίστηκαν και στις παραμονές των Χριστουγέννων, με τις εικόνες των ΜΑΤ να έχουν περικυκλώσει το «δέντρο του Αβραμόπουλου» στο Σύνταγμα να κάνουν το γύρο του κόσμου.
Η συνέχεια ήταν η επιδείνωση της κρίσης της ΝΔ. Σε λιγότερο από ένα χρόνο, ο Καραμανλής κήρυξε έκτακτες εκλογές τις οποίες έχασε πανηγυρικά και τις κέρδισε το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου με μια πλειοψηφία που φαινόταν εντυπωσιακή (σχεδόν 44%). Αλλά σύντομα θα ερχόταν αντιμέτωπος με το μεγαλύτερο απεργιακό μπαράζ, τη μεγάλη άνθιση των εργατικών αγώνων στα χρόνια των μνημονίων που έφεραν το ΠΑΣΟΚ στο 13% μέσα σε τρία χρόνια.
Οι δεκάδες πανεργατικές απεργίες, οι απεργίες διαρκείας, οι καταλήψεις των πλατειών γκρέμισαν τρεις κυβερνήσεις μέχρι το 2015. Ένα τεράστιο κίνημα που έγινε από τον ίδιο κόσμο που εξεγέρθηκε το Δεκέμβρη του 2008 και εκατομμύρια άλλους που παρέσυρε στη νέα ριζοσπαστικοποίηση. Δυνάμωσε την Αριστερά φτάνοντας στην εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ που υποσχόταν το «τέλος των μνημονίων» μέσα από υπουργικούς θώκους. Αλλά και την ίδρυση αμέσως μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του μετώπου της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο για το ξεδίπλωμα των μεγάλων αγώνων που ακολούθησαν.
Κάτω τα χέρια από τη νεολαία
Το φάντασμα της εξέγερσης του 2008 στοιχειώνει την κυβέρνηση της ΝΔ. Ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του φοβούνται τους νέους Δεκέμβρηδες και γι' αυτό έχουν εξαπολύσει τόσο λυσσαλέα επίθεση στη νεολαία.
Τα πανεπιστήμια είναι σίγουρα στην αιχμή του δόρατος. Από την απόπειρά της να καταργήσει το άσυλο με το που εκλέχτηκε το 2019 μέχρι την αποτυχημένη προσπάθειά της λίγο αργότερα να βάλει τους μπάτσους στα πανεπιστήμια ιδρύοντας πανεπιστημιακή αστυνομία, ο στόχος της από την πρώτη στιγμή ήταν να βάλει χέρι στους χώρους που γνωρίζει πολύ καλά ότι συντελείται η μεγαλύτερη οργάνωση και ριζοσπαστικοποίηση της νεολαίας.
Δεν ξέχασε τον Δεκέμβρη του '08 και τον ρόλο που έπαιξαν οι φοιτητικές καταλήψεις του 2006-07 ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Εκείνο το κίνημα, που κινητοποίησε δεκάδες χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες, που συγκρούστηκε με τα ΜΑΤ ξανά και ξανά, που εξευτέλισε υπουργούς Παιδείας και Δημόσιας Τάξης, προετοίμασε τότε το έδαφος για τις «μέρες του Αλέξη». Και έγινε η ραχοκοκαλιά της εξέγερσης με τα μεγάλα παμφοιτητικά συλλαλητήρια και τις εκατοντάδες καταλήψεις στις σχολές.
Τον ίδιο φόβο έχει η κυβέρνηση σήμερα. Ειδικά μετά το περσινό κίνημα των φοιτητικών καταλήψεων ενάντια στην αναθεώρηση του Άρθρου 16 που σάρωσε ξανά τα πανεπιστήμια όλης της χώρας, ξυπνώντας εκείνο τον εφιάλτη. Αλλά και την πολύ μεγαλύτερη σήμερα πολιτικοποίηση του φοιτητικού κινήματος, αποτέλεσμα τόσο της πολύπλευρης κρίσης του συστήματος όσο και των εμπειριών των αγώνων που έχει δώσει όχι μόνο ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και όλες τις επιθέσεις στις σχολές αλλά και ενάντια στον ρατσισμό, τον σεξισμό, τον πόλεμο.
Δεν είναι όμως μόνο τα πανεπιστήμια που η κυβέρνηση έχει βάλει στο στόχαστρο. Είναι οι μαθητές και οι μαθήτριες, η νεολαία γενικότερα, για την οποία προσπαθεί συστηματικά να μας πείσει ότι είναι «παραβατική», ότι συγκροτεί «συμμορίες ανηλίκων που τρομοκρατούν στα σχολεία και τις γειτονιές», ότι είναι «βίαιη» και «επικίνδυνη». Ένα αφήγημα που αναπαράγουν καθημερινά τα κυρίαρχα ΜΜΕ με ρεπορτάζ για τη «βία ανηλίκων» και τις «ευθύνες των γονέων», στρώνοντας το έδαφος για το κυβερνητικό νομοσχέδιο αυστηροποίησης των αστυνομικών και ποινικών μέτρων.
Στην εκδήλωση που οργάνωσαν στην ΕΣΗΕΑ στις 28 Νοέμβρη οι Παρεμβάσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης με τίτλο «Έγιναν οι νέοι μας βίαιοι; Μύθοι και πραγματικότητα», ο Γιώργος Νικολαΐδης, διευθυντής της Διεύθυνσης Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας του Παιδιού, έδωσε ως κεντρικός ομιλητής κάποια πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για το θέμα.
Καταρχάς, καταρρίφθηκε η κυρίαρχη προπαγάνδα περί «έκρηξης» των περιστατικών ανήλικης παραβατικότητας και βίας από τα παιδιά. «Αν δει κανείς τα επίσημα στοιχεία της Eurostat για την τελευταία δεκαετία, αυτό που θα διαπιστώσει είναι ότι όσον αφορά στο ποσοτικό σκέλος η Ελλάδα ανάμεσα στις 27 χώρες μέλη της ΕΕ είναι σε μια από τις χαμηλότερες θέσεις στη συχνότητα ανήλικης παραβατικότητας ανά 100.000 κατοίκους», είπε.
Αυταρχισμός
Ούτε η ποσοτική αύξηση του φαινομένου σήμερα είναι πραγματική, όσο κι αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη παίζει αυτό το χαρτί για τις αυταρχικές της αποφάσεις. Αντίθετα, όπως τόνισε ο Γ. Νικολαϊδης, μετά τα χρόνια των μνημονίων κατά τα οποία σημειώθηκε μια αύξηση, από τότε όλες οι μορφές της ανήλικης παραβατικότητας και βίας φαίνεται να παρουσιάζουν πτώση.
Βέβαια και το τι ορίζεται ως «νεανική παραβατικότητα» είναι από μόνο του ένα ολόκληρο κεφάλαιο. Όπως ειπώθηκε, στις στατιστικές της αστυνομίας τα περισσότερα “κρούσματα” είναι κατοχή χασίς και παράβαση του ΚΟΚ. Κάπως έτσι, για ένα-δυο τσιγαριλίκια ή για οδήγηση χωρίς δίπλωμα, στοχοποιείται και δαιμονοποιείται μια ολόκληρη γενιά. Κάπως έτσι έρχονται οι μπάτσοι πιστολέρο της κυβέρνησης να καταδιώκουν και να ανοίγουν πυρ κατά ανηλίκων -κι αν αυτοί είναι και Ρομά όπως ο Σαμπάνης ή ο Φραγκούλης να τους γαζώνουν. Κάπως έτσι φυλακίζεται ο Ρωμανός, παραμονές της επετείου της εξέγερσης, για να πανηγυρίζει ο Χρυσοχοϊδης ότι πάταξε τους “τρομοκράτες”.
«Οποτεδήποτε υπάρχει μια μαζική στρεσογόνος συνθήκη όπως η οικονομική κρίση, ο κόσμος να χάνει τη δουλειά του, να ανησυχεί αν θα έχει να βιοποριστεί και να βγάλει το μηνιάτικο, να νομίζει ότι μπορεί να χάσει το σπίτι του, αυτές οι συνθήκες που αυξάνουν την κοινωνική ανισότητα, τον κοινωνικό αποκλεισμό και την ακραία φτώχεια, αυξάνουν και τη διαπροσωπική βία σε όλες τις εκφάνσεις της», τόνισε ο Γ. Νικολαϊδης. Εξηγώντας ότι «τα παιδιά θα βγάλουν πρώτα αυτό το στρες» και πως «όσοι επένδυσαν σε αυστηροποίηση και καταστολή ως αντιμετώπιση, έκαναν τα πράγματα πολύ χειρότερα».
Σε αυτή την αποτυχημένη συνταγή επιμένει και η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Γιατί το μόνο που έχει να προσφέρει στους νέους και τις νέες είναι περισσότερες επιθέσεις στην παιδεία και την υγεία, περισσότερη ακρίβεια, φτώχεια, απολύσεις, ανεργία, πόλεμο. Και γιατί στην πραγματικότητα μαζί με τη φοιτητική νεολαία φοβάται και τη μαθητική, ότι όπως τον Δεκέμβρη του '08 ξεσηκώθηκε ενάντια στον Καραμανλή, το ίδιο θα κάνει και τώρα.
Οι διαδηλώσεις στις 6 του Δεκέμβρη μπορούν να κάνουν τους φόβους της πραγματικότητα. Είναι η στιγμή να ξανακούσει ένα από τα πιο εμβληματικά συνθήματα της εξέγερσης, επίκαιρο σήμερα όσο και τότε: «Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη, από τα Εξάρχεια ως την Παλαιστίνη».
Η εξέγερση του Δεκέμβρη του '08 παραμένει η απόδειξη της δύναμης του κινήματος να ρίχνει κυβερνήσεις. Κόντρα στις αναλύσεις που παρουσιάζουν τον Μητσοτάκη πληγωμένο μεν, χωρίς αντίπαλο δε, οι διαδηλώσεις της Παρασκευής στην επέτειο της εξέγερσης θα στείλουν το μήνυμα ότι, όπως και τότε, το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα είναι αυτό που θα πει την τελευταία λέξη.
«Η φετινή διαδήλωση στις 6 Δεκέμβρη, 16 χρόνια από την κρατική δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, παίρνει μεγάλες διαστάσεις», αναφέρει το ΣΕΚ στις Σχολές στην ανακοίνωσή του που καλεί στις διαδηλώσεις στις 12μ και στις 6μμ στα Προπύλαια.
«Η κυβέρνηση βρίσκεται μέσα στην πιο βαθιά της κρίση, η διαγραφή του Σαμαρά δείχνει το μέγεθος της αλλά και την κλιμάκωσή της. Ταυτόχρονα, οι αντιστάσεις απέναντι της πυκνώνουν. Οι πορείες του Πολυτεχνείου πλημμύρισαν από κόσμο όπως και η πανεργατική απεργία στις 20 Νοέμβρη έχοντας πίσω τους το απεργιακό κύμα που αγκάλιασε τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα λιμάνια, τους ντελιβεραδες, τους πυροσβέστες και τις καταλήψεις των σχολών ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Η προκλητική κίνηση της κυβέρνησης με την προφυλάκιση του Ν. Ρωμανού είναι κομμάτι αυτής της κρίσης. Είναι επίθεση ενάντια στη νεολαία και τους αγώνες μας γιατί φοβούνται για νέους "Δεκέμβρηδες". Η εξέγερση τον Δεκέμβρη του '08 άνοιξε τον δρόμο για να γκρεμιστεί η κυβέρνηση του Καραμανλή, σε αυτό τον δρόμο να οργανώσουμε για να έχει την ίδια τύχη και ο Μητσοτάκης.
Εμπρός για καταλήψεις ξανά σε όλες τις σχολές!
Το σύνθημα στις τράπεζες λεφτά στη νεολαία σφαίρες για τουτη την κυβέρνηση τελειώνουνε οι μέρες παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ.
Κλιμακώνουν την επίθεση στις σχολές μας. Ήδη τρία πανεπιστήμια ανακοίνωσαν την εφαρμογή των διαγραφών από τον Σεπτέμβρη του 2025, την ίδια ώρα που στις 12 Δεκέμβρη κατατίθεται ο προϋπολογισμός που δινει δισ στο πολεμο και στους τόκους και κοβει από την παιδεία και την υγεία.
Να διαγραφεί το χρέος όχι εμεις και οι σχολές μας! Είναι ταξική επίθεση, η πλειοψηφία των φοιτητών είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν για να μπορούν να σπουδάσουν, να πληρώνουν την σίτιση, την στέγαση τους, να ανταπεξέλθουν στην ακρίβεια. Για όλα αυτά, δηλαδή, που το κράτος δεν έχει λεφτά γιατί επιλέγει τα λεφτά να πηγαίνουν στις βόμβες, στις φρεγατες, στα σύνορα και στους μπάτσους. Να μην αφήσουμε να περάσει ο προϋπολογισμός που διαλύει τις σχολές μας.
Στους εργατικούς χώρους παλεύουν για κλιμάκωση απεργιακή μετά την τεράστια πανεργατική απεργία, εμείς παλεύουμε για κλιμάκωση με καταλήψεις. Αυτή είναι η δύναμη για να γκρεμίσουμε την κυβέρνηση!
Η επιθεση στην νεολαία είναι στην πραγματικότητα μια επίθεση σε όλη την εργατική τάξη και για αυτό απαντάμε με κοινούς αγώνες. Προχωράμε στις 6 Δεκέμβρη και 11 Δεκέμβρη με κλειστές σχολές κόντρα στις επιθέσεις και κόντρα στον προϋπολογισμό του πολέμου και της φτώχειας!
Μαζί με το δυνάμωμα των αγώνων είναι ώρα για να δυναμώσουμε την επαναστατική Αριστερά που παλεύει για την ενότητα των αγώνων και την κλιμάκωσή τους μέχρι την ανατροπή και της κυβέρνησης που παραπαίει και του συστήματος που υπηρετεί.
Ελάτε να παλέψουμε μαζί!».
Μπάτσοι, δολοφόνοι, ρατσιστές
Το «σκοτώνουν μετανάστες – σκοτώνουν μαθητές» που φώναζαν οι εξεγερμένοι του 2008 έδειχνε τις πολιτικές συνδέσεις που έκανε το κίνημα. Οι μάχες ενάντια στον ρατσισμό και τους φασίστες ήταν από τότε αναπόσπαστο κομμάτι της ριζοσπαστικοποίησης που οδήγησε στον Δεκέμβρη.
Η Νέα Δημοκρατία του “κεντρώου” Καραμανλή, είχε ήδη αρχίσει να αναζητάει στηρίγματα στους ακροδεξιούς που συσπειρώνονταν στο ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη -προετοιμάζοντας και τις μεταγραφές των υπαρχηγών του Άδωνι, Βορίδη και Πλεύρη.
Σχεδόν ταυτόχρονα με τον Αλέξη, έχανε τη ζωή του ο πακιστανός μετανάστης Μαζίρ Γκιούλ μετά από επίθεση της αστυνομίας έξω από την Υπηρεσία Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη. Ενώ λίγες μέρες αργότερα η μετανάστρια συνδικαλίστρια καθαρίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα δεχόταν επίθεση με βιτριόλι από μπράβους της εργοδοσίας.
Οι εικόνες τους θυμίζουν σήμερα τα βασανιστήρια του Πακιστανού εργάτη ντελιβερά Μοχάμεντ Καμράν μέσα στο ΑΤ του Αγίου Παντελεήμονα. Είναι η ίδια ρατσιστική πολιτική και υιοθέτηση της ακροδεξιάς ατζέντας που ανοίγει το δρόμο για τέτοια εγκλήματα. Οι διαδηλώσεις της 6ης Δεκέμβρη θα έχουν στο κέντρο τους και το αίτημα για δικαιοσύνη στον Μοχάμεντ Καμράν, να τιμωρηθούν οι αστυνομικοί που τον δολοφόνησαν.
12/10, Διαδήλωση για τη δολοφονία του Μ. Καμράν στον Αγ. Παντελεήμονα Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης