Όχι. Ακόμα και στο θάνατο δεν είμαστε ίσοι. Κάθε χρόνο δολοφονούνται κατά μέσο όρο περίπου 20 χιλιάδες άνθρωποι στις ΗΠΑ –55 άνθρωποι κάθε μέρα. Από αυτές τις δολοφονίες οι μισές περίπου μένουν ανεξιχνίαστες. Για να το πούμε απλά, η αστυνομία δεν κάνει τίποτα για να ανακαλύψει τον δολοφόνο όταν το θύμα είναι μαύρος, φτωχός ή άστεγος. Αλλά δεν ισχύει το ίδιο όταν το θύμα είναι «ένας δικός τους».
Όπως ήταν ο Μπράιαν Τόμσον, ο Διευθύνων Σύμβουλος (CEO) της UnitedHealthcare, της μεγαλύτερης ιδιωτικής ασφαλιστικής εταιρείας των ΗΠΑ που δολοφονήθηκε έξω από τη συνέλευση των μετόχων στη Νέα Υόρκη την περασμένη εβδομάδα. Για τον εντοπισμό του δράστη η αστυνομία της Νέας Υόρκης και το FBI κινητοποίησαν έναν τερατώδη μηχανισμό με χιλιάδες πράκτορες, δύτες, drones, εργαστήρια ανάλυσης DNA και δημοσιεύσεις σε όλο τον Τύπο που στοίχισε δίχως αμφιβολία δεκάδες εκατομμύρια δολάρια και έμεινε στα πρωτοσέλιδα των ειδήσεων για πάνω από μια εβδομάδα.
Η UnitedHealthcare είναι μια από τις πιο μισητές εταιρίες στις ΗΠΑ. Ο Τόμσον, που ανέλαβε την ηγεσία της το 2021, την έκανε ακόμα πιο μισητή. Πάνω στους κάλυκες που ανακάλυψε η αστυνομία στον τόπο της δολοφονίας ήταν χαραγμένες οι λέξεις «καθυστέρηση», «άρνηση», «εγκατάλειψη» -μια άμεση αναφορά στην πρακτική που ακολουθούσε η εταιρεία απέναντι στα αιτήματα για την κάλυψη της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των «ασφαλισμένων»- δηλαδή των πελατών της, για να χρησιμοποιήσουμε την ορθή για την ίδια την εταιρία φρασεολογία.
Το κόστος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης είναι η πρώτη αιτία «ιδιωτικής χρεωκοπίας» στις ΗΠΑ. Στην Αμερική υπάρχουν αυτή τη στιγμή 6.100 νοσοκομεία. Από αυτά τα 6.000 περίπου είναι ιδιωτικά –τα δημόσια καταλαμβάνουν μια μικρή σελίδα στην Wikipedia. Τα ποσά που χρεώνουν αυτές οι 6.000 περίπου ιδιωτικές κλινικές (όπως θα έπρεπε να αποκαλούνται) είναι απλά εξωφρενικά. Κανονικά τα έξοδα αυτά θα έπρεπε να τα πληρώνουν οι ασφαλιστικές εταιρείες, η UnitedHealthcare και οι μικρότερες «αδερφές» της. Αλλά αυτές ψάχνουν κάθε τρόπο για να το αποφύγουν. Σε αυτή την ταχτική αναφέρονται οι λέξεις «καθυστέρηση», «άρνηση», «εγκατάλειψη».
Άδικα
Μέσα στα χρόνια της κυριαρχίας του Τόμσον τα ποσοστά άρνησης κάλυψης του κόστους της περίθαλψης διπλασιάστηκαν από την UnitedHealthcare. Αυτό δεν είχε σαν συνέπεια μόνο την αύξηση των προσωπικών χρεοκοπιών αλλά και τον αναίτιο θάνατο ανθρώπων που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί αλλά πέθαναν γιατί το «νοσοκομείο» δεν έκανε την εγχείρηση ή τη θεραπεία αφού ο ασθενής δεν είχε να πληρώσει. Κάποιοι υπολογίζουν σε 60 χιλιάδες περίπου τους ανθρώπους που πέθαναν άδικα λόγω της άρνησης της UnitedHealthcare να καλύψει τα έξοδα. Ο Τόμσον ήταν ένας από τους μεγαλύτερους «δολοφόνους κατά συρροή» της ιστορίας.
Ο νόμος στις ΗΠΑ ορίζει ένα κατώτατο όριο για τις δαπάνες περίθαλψης για τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες που υποτίθεται ότι εξασφαλίζουν ότι οι εισφορές των ασφαλισμένων δεν θα μετατρέπονται σε «υπερκέρδη» για τον κλάδο αλλά θα δαπανώνται πραγματικά για την υγεία των ασφαλισμένων. Αλλά, όπως όλες οι άλλες «ρυθμίσεις» της αγοράς έτσι και αυτή δεν έχει καμιά απολύτως αξία. Η UnitedHealthcare δαπανούσε πολύ περισσότερα από αυτά που ορίζει ο νόμος – και το ποσοστό αύξανε κάθε χρόνο αντί να μειώνεται. Το 2022 ήταν 82%, το 2023 ανέβηκε στο 83,2% και όπως δείχνουν τα πρώτα στοιχεία μπορεί και να πλησιάσει στο 85% φέτος.
Αλλά τα ποσοστά αυτά κρύβουν αντί να φωτίζουν την πραγματικότητα. Γιατί η UnitedHealthcare δεν είναι απλά μια ασφαλιστική εταιρεία: είναι απλά το ασφαλιστικό τμήμα του «ομίλου» UnitedHealthcare. Τα άλλα τμήματα του ομίλου «πουλάνε» ιατρικές υπηρεσίες. Μια από τις εταιρείες του ομίλου είναι ο Optum – που περιλαμβάνει «τρία» τμήματα που ειδικεύονται στην παροχή «φαρμακευτικών», «διαγνωστικών» και «τεχνολογικών» υπηρεσιών. Ο όμιλος έχει «συμφέροντα» (δηλαδή μετοχές, έλεγχο κλπ) σε πάνω από 5.000 νοσοκομεία σε όλο τον κόσμο. Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει, για να το πούμε απλά. Και ο κόσμος στο μεταξύ πεθαίνει άδικα.
Για τις σημαντικές του υπηρεσίες η UnitedHealthcare έδινε μισθό 8 εκατομμυρίων το χρόνο στον Τόμσον –χώρια τα επιδόματα, οι παροχές σε μετοχές και ότι άλλο συνδέεται με αυτές τις θέσεις. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο κόσμος έκανε «πάρτι» για τον θάνατό του. Και η «καλή κοινωνία» ψάχνει τρόπους για να προστατευτεί από την οργή των φτωχών.
Το 1565 ο Κάζιμο Α’, ο τότε δούκας της Φλωρεντίας είχε βρει μια πρωτότυπη λύση σε αυτό το πρόβλημα: έχτισε έναν δεύτερο όροφο, έναν κλειστό διάδρομο, πάνω από την Πόντε Βέκιο, την γέφυρα που συνέδεε το παλάτι του με το διοικητήριο (το διάσημο μουσείο Ουφίτσι σήμερα) από όπου ο ίδιος και η οικογένεια του θα μπορούσαν να περνάνε με ασφάλεια χωρίς να έρχονται σε επαφή με τον επικίνδυνο όχλο. Ο Κάζιμο ήταν γόνος του διαβόητου οίκου των Μεδίκων που κυβερνούσε την Φλωρεντία για πάνω από τέσσερεις αιώνες.
Από τότε έχουν περάσει πάνω από 450 χρόνια. Τώρα είμαστε πολύ περισσότεροι. Και οι Τόμσον μπορεί να μην είναι τόσο διάσημοι όσο οι Μέδικοι – είναι όμως πολύ πιο αδίστακτοι και επικίνδυνοι. Κανένας κλειστός διάδρομος δεν μπορεί πια να τους σώσει. ‘Ίσως θα πρέπει να ψάξουν να βρουν κάποιον άλλο πλανήτη. Ο Έλον Μασκ ειδικεύεται στα διαστημικά ταξίδια. Τι περιμένουν;