Ένα ακόμα βήμα στη σύγκρουση με την κυβέρνηση του Μητσοτάκη έγινε με τις διαδηλώσεις της 6ης Δεκέμβρη με αφορμή τη συμπλήρωση 16 χρόνων από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και την εξέγερση που ακολούθησε. Μετά τις δεκάδες χιλιάδες που διαδήλωσαν στις 17 Νοέμβρη και τη μαζική πανεργατική απεργία τρεις μέρες μετά, άλλη μια μέρα αντικυβερνητικής οργής προστέθηκε στο μπαράζ των κινητοποιήσεων.
Στην Αθήνα ξεκίνησαν το πρωί της Παρασκευής με διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας. Παρά την προκλητικά ασφυκτική αστυνομική παρουσία και το πλήθος ελέγχων και προσαγωγών που πραγματοποιούνταν από το πρωί, εκατοντάδες μαθητές/ριες από σχολεία της Αττικής, μέλη φοιτητικών συλλόγων κι οργανώσεις της Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου βάδισαν από τα Προπύλαια ως τη Βουλή με συνθήματα ενάντια στην κυβέρνηση, την αστυνομική καταστολή, τις επιθέσεις στην Παιδεία και για Λευτεριά στην Παλαιστίνη.
Η διαδήλωση που είχε καλεστεί για το ίδιο απόγευμα εξελίχθηκε σε ανθρώπινο ποτάμι. Το σύνθημα της εξέγερσης του 2008 «Στις τράπεζες λεφτά στη νεολαία σφαίρες – ετούτης της κυβέρνησης τελειώνουνε οι μέρες» φωνάχτηκε δυνατά μαζί με συνθήματα για την απελευθέρωση του Νίκου Ρωμανού, για Λευτεριά στην Παλαιστίνη και για «ανατροπή της κυβέρνησης των δολοφόνων». Μαζικά ήταν τα μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων, της επαναστατικής Αριστεράς – ανάμεσά τους και του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος και των συλλογικοτήτων του αντιεξουσιαστικού χώρου. Παρών έδωσε και η ΚΕΕΡΦΑ μαζί με την Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδος «Η Ενότητα» διεκδικώντας δικαιοσύνη για ένα ακόμα νεκρό από την αστυνομική βία, τον μετανάστη εργάτη Μοχάμεντ Καμράν. Μεγάλο μέρος της διαδήλωσης αφού βάδισε στη Βουλή, κατέληξε στην Ομόνοια όπου από τη μεριά του ΣΕΚ έγινε κάλεσμα για κλιμάκωση με επόμενο μεγάλο σταθμό την απεργιακή κινητοποίηση στις 11 Δεκέμβρη ενάντια στον προϋπολογισμό. Νωρίτερα, πριν το συλλαλητήριο, έγιναν πλήθος προσαγωγές, χωρίς ωστόσο να σταματήσουν τη μαζική συμμετοχή στη διαδήλωση.
Σε όλη τη χώρα
Μαζικές και μαχητικές ήταν οι διαδηλώσεις στις 6 Δεκέμβρη και στη Θεσσαλονίκη. Η Τζένη Δεμιρτζίδου περιγράφει:
«Το απόγευμα πάνω από 2.000 κόσμου συγκεντρώθηκε στην Καμάρα, ανάμεσα τους φοιτητές, εργαζόμενοι και οργανώσεις της Αριστεράς. Από εκεί, ακολουθώντας κεντρικούς δρόμους της πόλης η πορεία κατέληξε στο Άγαλμα Βενιζέλου. Όπως κάθε χρόνο, αλλά ιδιαίτερα φέτος, οι διαδηλώσεις για τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου δεν είναι επετειακές. Συνδέονται με μια κυβέρνηση και ένα κράτος που συγκαλύπτει εγκλήματα και φέρνει τον θάνατο, από τις δολοφονίες του Μάγγου, του Σαμπάνη και του Καμράν, μέχρι τα Τέμπη και την Πύλο.
Μέσα από την παρέμβαση μας τα μέλη του ΣΕΚ ανοίγαμε τη συζήτηση για το πώς θα γκρεμίσουμε τον Μητσοτάκη και θα τελειώνουμε με τις δολοφονίες και την καταστροφή που σπέρνει το σύστημα. Παίρνουμε έμπνευση από την πτώση καθεστώτων όπως του Ασάντ στη Συρία και από τη δύναμη του κόσμου να γκρεμίζει στρατιωτικούς νόμους όπως στη Νότια Κορέα. Πρέπει να παλέψουμε και στην Ελλάδα για την ανατροπή των δολοφόνων, με απεργίες και καταλήψεις για λεφτά για τις ανάγκες μας και δικαιοσύνη. Επόμενος σταθμός είναι η απεργιακή κινητοποίηση στις 11/12 στις 12:30 στο ΥΜΑΘ ενάντια στον καταστροφικό προυπολογισμό της κυβέρνησης».
Στο Βόλο «η πορεία της 6 Δεκέμβρη ήταν μια μαζική κινητοποίηση με εκατοντάδες ανθρώπους να διαδηλώνουν κόντρα στην κυβέρνηση του αυταρχισμού, της φτώχειας και του πολέμου» λέει στην Εργατική Αλληλεγγύη ο Γιώργος Ζιάκας. «Τα συνθήματα του Δεκέμβρη να δείχνουν την διάθεση του κόσμου ότι αυτή η μέρα δεν είναι επετειακή αλλά μέρα σύγκρουσης με μια κυβέρνηση που επιτίθεται στην νεολαία. Μια κυβέρνηση που κάνει ανοιχτή πια επίθεση προφυλακίζοντας τον Νίκο Ρωμανό, δίνοντας δισεκατομμύρια σε τράπεζες, μπάτσους και εξοπλισμούς και τίποτα για την Παιδεία, στοχοποιώντας μάλιστα τη νεολαία για την υποτιθέμενη “βία των ανηλίκων”. Και γι’ αυτό ο επόμενος σταθμός μας θα είναι η 11 Δεκέμβρη, η μεγάλη απεργία που θα πάει κόντρα στο νέο αισχρό προϋπολογισμό, εκεί η επαναστατική αριστερά είναι που θα παίξει καθοριστικό ρόλο οργανώνοντας τους αγώνες και δείχνοντας την επαναστατική προοπτική, ότι δεν θα αφήσουμε αυτήν την βάρβαρη κυβέρνηση να τελειώσει τον κύκλο της. Θα της τον κόψουμε εμείς».
Από την Πάτρα ο τοπικός πυρήνας του ΣΕΚ μεταφέρει: «Πολλοί φοιτητές και φοιτήτριες με το πανό των συλλόγων τους, μαθητές, μαζί με οργανώσεις της Αριστεράς, το ΣΕΚ ανάμεσα σε αυτές και αναρχικές πρωτοβουλίες. Συγκεντρώθηκαν στο πρώην παράρτημα του Πανεπιστημίου και παρά την προκλητική και ασφυκτική παρουσία της αστυνομίας, διαδήλωσαν σε όλο το κέντρο της Πάτρας».
Μαζική ήταν η διαδήλωση και στα Χανιά. Στην πορεία συμμετείχαν ο Ενιαίος Φοιτητικός Σύλλογος Πολυτεχνείου Κρήτης, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΜέΡΑ 25, η Πρωτοβουλία Αντίστασης, η Αντίσταση και Πάλη, η Κατάληψη Ρόζα Νέρα, η Ανοιχτή Συνέλευση Αλληλεγγύης Κ. Μανιουδάκης, ομάδα μαθητών κ.α.
Η προκλητική καταστολή δεν πέρασε!
«Σήμερα η αστυνομία έκανε ότι περνούσε από τα χέρια της για να δικαιώσει όχι μόνο αυτούς που της ασκούν κριτική, αλλά και αυτούς που τη βρίζουν. Αντί να ντρέπεται και να κρύβεται την ημέρα μνήμης της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και να ετοιμάζεται για τη δίκαιη τιμωρία όσων ευθύνονται για τις επόμενες, βγήκε επιδεικτικά με ένστολους και μη αστυνομικούς και ασφαλίτες και οργίασε». Η περιγραφή αυτή του δικηγόρου και δημοτικού συμβούλου Αθήνας, Κώστα Παπαδάκη, δίνει την εικόνα της αντιμετώπισης της 6ης Δεκέμβρη από τον Χρυσοχοΐδη και τους άντρες του.
Από νωρίς το πρωί, πριν την πρωινή διαδήλωση, χιλιάδες μπάτσοι όλων των σωμάτων πραγματοποιούσαν ελέγχους και δεκάδες αναίτιες βίαιες προσαγωγές, οι οποίες συνεχίστηκαν και το απόγευμα.
«Μεταξύ των προσαχθέντων ο Γ.Μ., εκλεγμένος συνδικαλιστής στο ΔΣ του ΦΣ ΣΕΤ του ΠΑΔΑ και μέλος του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος. Η αιτιολογία για την προσαγωγή του ήταν ότι σε σχετικό έλεγχο της ΕΛΑΣ βρέθηκε ένας “πολύ επικίνδυνος” μαρκαδόρος στο τσαντάκι του» καταγγέλει το ΣΕΚ στις Σχολές. «Από πότε η ΕΛΑΣ θεωρεί ύποπτους εκλεγμένους συνδικαλιστές και μέλη της Αριστεράς; Είναι μία κυβέρνηση στριμωγμένη και φοβισμένη από τους αγώνες της εργατικής τάξης και της νεολαίας που την έχουν στήσει στον τοίχο για τα εγκλήματα της. Δεν μπορούν να εμποδίσουν την οργή της νεολαίας και της εργατικής τάξης, αυτή είναι η δύναμη που φοβούνται... Αυτό τον τόνο έδωσαν οι χιλιάδες κόσμου που διαδήλωσαν στις 6 Δεκέμβρη».
To Σωματείο Εργαζομένων του Ασκληπιείου Βούλας καταγγέλει την προσαγωγή μετά ξυλοδαρμού, γιατρού του νοσοκομείου. Η προσαγωγή μετατράπηκε σε σύλληψη για να κουκουλωθεί η βιαιοπραγία αστυνομικών εναντίον του και παρέμενε κρατούμενος μέχρι τη Δευτέρα 9/12. «Ο συνάδελφος μας, ορθοπεδικός με τεράστια προσφορά στους ασθενείς του και ιδιαίτερα αγαπητός σε όλους τους εργαζόμενους του Ασκληπιείου Βούλας, τραυματίστηκε στο κεφάλι από τα χτυπήματα της αστυνομίας (θλαστικό τραύμα κεφαλής - ΚΕΚ). Τα τραύματά του αντιμετωπίστηκαν στη γενική εφημερία του Ευαγγελισμού όπου μετέβη φρουρούμενος και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στη ΓΑΔΑ. Σήμερα το απόγευμα (σ.σ 7/12) η δικηγόρος του πληροφορήθηκε ότι οι πλημμεληματικές πράξεις για τις οποίες φερόταν ως κατηγορούμενος "αναβαθμίστηκαν" σε κακουργηματικές. Ο συνάδελφος έχει σοβαρά χρόνια προβλήματα υγείας για τα οποία απαιτείται τακτική ιατρική παρακολούθηση» ενημερώνει η παράταξη των υγειονομικών Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή, απαιτώντας «να παύσει άμεσα κάθε εκδικητική δίωξη σε βάρος του συναδέλφου μας και των λοιπών συλληφθέντων».
Σε άλλο σημείο του κέντρου της Αθήνας η αστυνομία στρίμωξε και προσήγαγε βίαια μια ολόκληρη προσυγκέντρωση αγωνιστών/ριών που κατέβαινε στη διαδήλωση προερχόμενη από τα Κατειλημμένα Προσφυγικά της λεωφόρου Αλεξάνδρας. Η δικηγόρος Άννυ Παπαρούσου βρέθηκε στο σημείο, χτυπήθηκε και προσήχθη κι αυτή αφότου έσπευσε να διαμαρτυρηθεί για την αστυνομική επίθεση. Η ίδια, σε συνέντευξη Τύπου που κάλεσε η Εναλλακτική Παρέμβαση – Δικηγορική Ανατροπή τη Δευτέρα 9/12, επεσήμανε ότι οι «προληπτικές προσαγωγές» είναι παράνομες καθώς δεν προβλέπονται από κανένα νομικό πλαίσιο, ενώ κατήγγειλε απειλητικό τηλεφώνημα μετά την απελευθέρωσή της, στο οποίο άκουσε μια αντρική φωνή να της λέει «Θα σε κατεβάσω στο 4ο υπόγειο της ΓΑΔΑ και θα σε σπάσω στο ξύλο». Στην ίδια συνέντευξη Τύπου, εκπρόσωπος των προσαχθέντων κατήγγειλε μεταξύ άλλων τη βιαιοπραγία των αστυνομικών ακόμα και σε βάρος αγωνίστριας που τους δήλωσε τα καρδιολογικά της προβλήματα.
Ο δικηγόρος Σταύρος Τζουανόπουλος κατήγγειλε προσαγωγές-απαγωγές αγωνιστών από άντρες της Ασφάλειας που τους περίμεναν κάτω από τα σπίτια τους. Ο Θανάσης Καμπαγιάννης κατήγγειλε την προσαγωγή ακόμα και 13χρονων παιδιών που κρατήθηκαν για ώρες, με τις αρχές να κοροϊδεύουν και να παραπλανούν τις οικογένειές τους που τα αναζητούσαν. Η Ευγενία Κουνιάκη, εκλεγμένη στο Δ.Σ του ΔΣΑ με την Εναλλακτική Παρέμβαση δεν παρέλειψε να συγκρίνει τον «ζήλο» που επέδειξε η ΕΛ.ΑΣ προκειμένου να αποτρέψει διαδηλωτές να συμμετέχουν στην πορεία της 6ης Δεκέμβρη, με την ανυπαρξία της όταν οι νεοναζί χούλιγκαν της Δυναμό Ζάγκρεμπ έφτασαν μέχρι τη Νέα Φιλαδέλφεια και δολοφόνησαν τον Μιχάλη Κατσουρή (Δείτε ολόκληρη τη συν. Τύπου στο omniatv.com).
Στη Θεσσαλονίκη «μετά το τέλος της πορείας, η αστυνομία επιτέθηκε άγρια σε διαδηλωτές που κινούνταν στη Τσιμισκή μετατρέποντας έπειτα 112 προσαγωγές σε συλλήψεις με την κατηγορία της "διατάραξης κοινής ειρήνης"» τονίζει η Τζένη Δεμιρτζίδου, μεταπτυχιακή φοιτήτρια και μέλος του ΣΕΚ. «Αυτή η επίθεση είναι άλλη μια απόδειξη του πόσο απομονωμένοι είναι οι “από πάνω” αυτή τη περίοδο. Οδηγούνται στην καταστολή γιατί νομίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο θα φοβίσουν το κίνημα. Η πραγματικότητα είναι ότι μας εξοργίζουν ακόμη περισσότερο και μέρα με τη μέρα το σύνθημα "Κάτω η Κυβέρνηση των δολοφόνων" όλο και δυναμώνει, από τις δημοσκοπήσεις μέχρι τις κινητοποιήσεις και τις απεργίες».
Είμαστε στο δρόμο όπως κάθε 6 Δεκέμβρη. Η μάχη ενάντια στην καταστολή είναι ένας αγώνας που πρέπει να δώσουμε μαζικά μαζί με όλους τους υπόλοιπους αγώνες που δίνουμε για την Yγεία, την εκπαίδευση, για τον ρατσισμό και για τις διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος και συνδέεται άμεσα με τις μάχες ενάντια σε αυτήν την κυβέρνηση η οποία έχει βάλει στόχο να τα τσακίσει όλα. Διεκδικούμε την απελευθέρωση του Νίκου Ρωμανού. Η σημερινή νύχτα είναι πάρα πολύ δυνατή. Έχω κατέβει στη διαδήλωση με συμφοιτητές μου γιατί αντιλαμβανόμαστε και εμείς και οι καθηγητές μας και όλος ο περίγυρος που έχω, ότι οι μάχες δίνονται στους δρόμους.
Ιάσονας Παπαδάτος,
φοιτητής και εργαζόμενος στον επισιτισμό
Σήμερα είμαστε στον δρόμο για ένα έγκλημα, μια δολοφονία που έγινε πριν 16 χρόνια και βλέπουμε ότι οι δολοφονίες είτε οι φυσικές, είτε οι δολοφονίες χαρακτήρα, συνεχίζονται με τρανό παράδειγμα αυτό που γίνεται τώρα με τον Νικό Ρωμανό. Επίσης υπάρχει μια συνθήκη τραγική κοινωνικό-πολιτικά με την ακρίβεια και τους χαμηλούς μισθούς, με τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη και γενικά με την παγκόσμια κατάσταση που είναι εκτροχιασμένη, θα έλεγε κανείς. Η εργατική τάξη και η νεολαία χρειάζεται να κάνει επανάσταση. Χρειάζεται οργάνωση και επανάσταση. Γι’ αυτό οργανώθηκα κι εγώ.
Όλα τα χρόνια στήριζα τις κινητοποιήσεις ειδικά με αφορμή τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου. Για μένα είναι πολύ ιδιαίτερη ημέρα γιατί ήμουν και εγώ 15 χρονών τότε και με αυτή την αφορμή ριζοσπαστικοποιήθηκα τότε. Και η αλήθεια είναι ότι δεν είχα οργανωθεί ποτέ, αλλά πάντα στήριζα στις πορείες. Δουλεύω στην Άμστελ, είμαι οργανωμένη στον χώρο δουλειάς μου, στο σωματείο και στην Ομοσπονδία Τροφίμων και Ποτών και προσπαθώ με κάθε τρόπο. Προσπαθώ αυτό που πιστεύω να το στηρίζω. Δεν μου αρέσει καθόλου ο κατακερματισμός.
Σοφία,
εργαζόμενη στην Αθηναϊκή Ζυθοποιία
Μετά από 16 χρόνια, είναι μεγαλύτερη ανάγκη φέτος -ειδικά μετά την άδικη προφυλάκιση του Ρωμανού- να βγούμε στους δρόμους. Δολοφόνησαν τον Γρηγορόπουλο και δεν σταμάτησαν εκεί. Ακολούθησαν οι δολοφονίες του Σαμπάνη, του Φραγκούλη, των μεταναστών μέσα στα αστυνομικά τμήματα. Είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα κι αν δεν ρίξουμε αυτή την κυβέρνηση δεν θα σταματήσουν. Χρειάζεται να συνεχίσουμε στους δρόμους. Να είμαστε έτοιμοι κι οργανωμένοι ο καθένας και η καθεμιά στη δουλειά του. Έτσι θα τα καταφέρουμε. Έτσι θα σταματήσουμε την τρομοκρατία και την βαρβαρότητα της αστυνομίας. Βλέπουμε αυτές τις μέρες ότι φροντίζουν να το αποδεικνύουν ακόμα και μέσα στις ίδιες τους τις οικογένειες. Πρέπει να αλλάξουμε καθεστώς. Δεν χρειαζόμαστε την αστυνομία, τουλάχιστον με τον τρόπο που υπάρχει στις μέρες μας. Χρειαζόμαστε λεφτά για τα νοσοκομεία και για τα σχολεία. Μια ζωή οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Πρέπει να σταματήσει αυτό το πράγμα.
Κυριακή Τσοντάκη,
συνταξιούχος
Όλοι μας, είτε οι ίδιοι, είτε έχουμε ανθρώπους που έχουμε βιώσει την κρατική βία. Γιατί κρατική βία είναι να μην μπορείς να πας στο νοσοκομείο γιατί η δημόσια Υγεία είναι διαλυμένη, στη δουλειά σου να σου στερούν τα εργατικά σου δικαιώματα, στην πόλη σου να μην μπορείς να μείνεις εξαιτίας των ακριβών ενοικίων, το ότι το σούπερ μάρκετ έχει γίνει πολυτέλεια, ότι τσακίζεται η ψυχική υγεία της κοινωνίας. Αλλά είμαστε πολλοί. Χρειάζεται να συνεχίσουμε να παλεύουμε γι’ αυτά. Για ανοιχτά σύνορα, για ελευθερία για τους ανθρώπους. Δεν είναι μια ημέρα μνήμης. Είναι μια ημέρα εξέγερσης ενάντια στην κοινωνική αδικία και την καταστολή. Για να μπορέσουμε να πάρουμε μια ανάσα. Η εξέγερση του Δεκέμβρη έφτιαξε μια ολόκληρη γενιά που συνέχισε να παλεύει τα χρόνια της κρίσης και θα συνεχίσει.
Χριστίνα,
εργαζόμενη ΟΤΑ