Οι εκλογές στις ΕΛΜΕ το τελευταίο διάστημα βρίσκουν τα σχολεία σε αναβρασμό γιατί έρχονται η μία μετά την άλλη οι επιθέσεις της κυβέρνησης με σκοπό την αποδόμηση του δημόσιου και δημοκρατικού χαρακτήρα του σχολείου.
Από το πρώτο κουδούνι στις αρχές Σεπτέμβρη οι διευθύνσεις ελαφρά τη καρδία ανακοίνωσαν και προσπάθησαν να περάσουν τις συμπτύξεις τμημάτων, το κλείσιμο ολόκληρων κατευθύνσεων σε σχολεία και με τα παιδιά να πρέπει να μετακινηθούν από δω κι από κει. Με κλιμακούμενες κινητοποιήσεις κερδίσαμε στα σχολεία της Α' ΕΛΜΕ Δυτ. Αττικής να ακυρωθεί αυτή τους η προσπάθεια, να μην περάσουν καμία από τις 44 συγχωνεύσεις και να εγκριθούν εν τέλει σχεδόν όλα τα ολιγομελή τμήματα.
Σε όλη τη χώρα δίνουμε μια δύσκολη μάχη αλλά μέχρι στιγμής νικηφόρα απέναντι στην αξιολόγηση. Η κυβέρνηση πριν κάποια χρόνια έλεγε ότι θα περάσει την αξιολόγηση σαν οδοστρωτήρας κι όχι μόνο αυτό δεν γίνεται, αλλά βγαίνουν δικαστικές αποφάσεις-χαστούκια στους κυβερνητικούς εκβιασμούς με νεοδιόριστους που δεν έχουν εφαρμόσει την αξιολόγηση να μονιμοποιούνται. Σπάμε δηλαδή και έμπρακτα όλο το καθεστώς τρομοκρατίας των νεοδιόριστων. Στη δική μας ΕΛΜΕ έχουν εκδοθεί πια διαπιστωτικές πράξεις μονιμοποίησης των νεοδιόριστων, ενώ έχουν κατατεθεί και αιτήσεις ακύρωσης της αυτοδίκαιης μονιμοποίησης. Επίσης, είδαμε την πρωτοφανή βιομηχανία διώξεων να παίρνουν απάντηση με μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις τοπικά και κεντρικά. Το αποτέλεσμα είναι να πάρουν πίσω τις απολύσεις.
Όμως δεν το βάζουν κάτω. Επιμένουν στην αντιδραστική τους πολιτική και με το νέο νομοσχέδιο που ακούγεται ότι θα κατεβάσει ο Πιερρακάκης ανοίγει τον δρόμο στην ιδιωτικοποίηση και θέλει να ενισχύσει την καταστολή, δίνοντας κι άλλη εξουσία στους διευθυντές. Ούτε εμείς όμως θα σταματήσουμε να αντιστεκόμαστε. Τίποτα από αυτά δεν περνάει στις συνελεύσεις και τους συλλόγους. Ως εκπαιδευτικοί, σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ήμασταν στην πρώτη γραμμή όλων των αγώνων, όχι μόνο των κλαδικών, από το έγκλημα στα Τέμπη μέχρι το ρατσιστικό ναυάγιο της Πύλου.
Δεν αρκεί η αντίσταση. Χρειάζεται να περάσουμε στην αντεπίθεση και να στακίσουμε αυτή την κυβέρνηση των ιδιωτικοποιήσεων, του πολέμου, του ρατσισμού και των σεξιστών. Γι' αυτό είναι κρίσιμο στις εκλογές να ενισχύσουμε την Αριστερά των αγώνων μέχρι την ανατροπή, την Αγωνιστική Παρέμβαση Καθηγητών Περιστερίου στην Α' ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής.
Από το 2018 μέχρι σήμερα στις εκλογές στις ΕΛΜΕ, η αλλαγή των συσχετισμών είναι υπέρ της Αριστεράς, που βγαίνει συνολικά με περισσότερες έδρες, την ώρα που η κυβερνητική ΔΑΚΕ πέφτει. Στους χώρους όπου ζει και αναπνέει η εργατική τάξη, το συντριπτικό ποσοστό είναι κόσμος της Αριστεράς που παλεύει. Και δεν παλεύει στα λόγια ούτε εκ του ασφαλούς, αλλά ενάντια σε “θεούς και δαίμονες”, με διώξεις κτλ.
Οι εκλογικές νίκες δεν είναι για να καταγράφονται απλά, αλλά για να οργανωθούν καλύτερα οι απεργίες, για να κλιμακώσουμε μέχρι την ανατροπή, για να δώσουμε τις μάχες σε όλα τα επίπεδα, από τον ρατσισμό και τον σεξισμό μέχρι τον πόλεμο. Η Αγωνιστική Παρέμβαση Καθηγητών Περιστερίου έχει βρεθεί στην πρώτη γραμμή ενάντια στις συγχωνεύσεις και στο να πετάξει έξω τους αξιολογητές μέχρι την αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη, που σήμερα πανηγυρίζει. Και είναι το κομμάτι που πιστεύει ότι οι μαζικοί αγώνες μπορούν να γίνουν εδώ και τώρα και να κερδίσουν.