Χιλιάδες αντιφασίστες διαδηλωτές «υποδέχτηκαν» την Άλις Βάιντελ, την υποψήφια καγκελάριο της “Εναλλακτικής για τη Γερμανία» (AfD) την περασμένη Παρασκευή στο Αμβούργο. Η Βάιντελ, που υποτίθεται ότι ανήκει στην μετριοπαθή πτέρυγα του κόμματος, είχε αποδεχτεί την υποψηφιότητά της με μια εμπρηστική ομιλία στον συνέδριο που έγινε λίγες ημέρες πριν στη Ρίζα της Σαξονίας. 

Το AfD έχει κάνει τους τελευταίους μήνες κεντρικό της σύνθημα την «αντιμετανάστευση». Η ιδέα αυτή διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον Μάρτιν Σέλνερ, έναν καταδικασμένο αυστριακό νεοναζί  που έχει κηρυχθεί «ανεπιθύμητος» (persona non grata) από πολλές χώρες. Σύμφωνα με τον Σέλνερ οι «μη ενσωματωμένοι» θα πρέπει να απελαύνονται πάραυτα πίσω στις «χώρες» τους ανεξάρτητα από το νομικό τους καθεστώς. Με άλλα λόγια αυτό που προτείνει είναι να εκδιωχθούν από την Αυστρία και τη Γερμανία όχι μόνο οι «παράνομοι» μετανάστες και οι αιτούντες άσυλο αλλά και οι μετανάστες (ακόμα και δεύτερης ή τρίτης γενιάς) που δεν έχουν ασπαστεί πλήρως την «γερμανική κουλτούρα», ακόμα και αν έχουν πλέον την γερμανική ή την αυστριακή υπηκοότητα. 

Ο Σέλνερ ανέπτυξε αυτές τις απόψεις του πριν από έναν περίπου χρόνο σε μια συνάντηση που είχε οργανωθεί συνωμοτικά από το AfD στο Πότσνταμ. Η συνάντηση αυτή  όμως δεν έμεινε τελικά κρυφή – ένας δημοσιογράφος κατάφερε να διεισδύσει σε αυτήν και να αποκαλύψει τα φρικιαστικά πράγματα που είχαν ειπωθεί όχι μόνο από τον ίδιο τον Σέλνερ αλλά και από τα στελέχη του AfD που ήταν παρόντα. Η Βάιντελ πήρε τότε αποστάσεις από την συνάντηση – έφτασε μάλιστα στο σημείο να απολύσει τον γραμματέα της λόγω της συμμετοχής του σε αυτό. Στο συνέδριο της Ρίζα, όμως, έκανε στροφή 180 μοιρών και συντάχθηκε δημόσια και ανοιχτά με τον σκληρό ναζιστικό πυρήνα που κυριαρχεί όλο και πιο πολύ μέσα στο AfD. 

Tο AfD αναμένεται να αναδειχτεί δεύτερο κόμμα στις ομοσπονδιακές εκλογές που θα γίνουν τον Φεβρουάριο στην Γερμανία. Η δημοτικότητα των τριών κομμάτων (Σοσιαλδημοκράτες, Πράσινοι, Φιλελεύθεροι) που συμμετείχαν στην απερχόμενη κυβέρνηση του Όλαφ Σολτς βρίσκεται στα τάρταρα. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις τις εκλογές θα τις κερδίσει ο συνασπισμός των χριστιανοδημοκρατικών κομμάτων (CDU-CSU), η παραδοσιακή Δεξιά της Γερμανίας, αλλά με χαμηλά ποσοστά που δεν θα επιτρέπουν τον σχηματισμό κάποιας αυτοδύναμης κυβέρνησης. Προς το παρόν η ηγεσία του CDU-CSU αποκλείει οποιαδήποτε συνεργασία με το ακροδεξιό AfD. Η δημαρχία του Αμβούργου είχε «κηρύξει» την Βάιντελ ανεπιθύμητη με τις υπογραφές όχι μόνο του Σοσιαλδημοκράτη Δημάρχου αλλά και των Πράσινων και των Χριστιανοδημοκρατών. Αλλά μια ματιά στη γειτονική Αυστρία δείχνει πόσο κούφιες είναι αυτές οι υποσχέσεις.

Αυστρία

Στην Αυστρία το Κόμμα Ελευθερίας (FPÖ), ένα κόμμα με στενούς ιδεολογικούς δεσμούς με το γερμανικό AfD, ήρθε πρώτο στις ομοσπονδιακές εκλογές που έγιναν τον περασμένο Σεπτέμβρη. Η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, όμως, πέρασε αμέσως στο Λαϊκό Κόμμα (ÖVP), την παραδοσιακή Δεξιά της Αυστρίας που είχε έρθει δεύτερη στις εκλογές, αφού όλα τα κόμματα του «δημοκρατικού τόξου» έσπευσαν να δηλώσουν ότι δεν πρόκειται να συνεργαστούν ποτέ με την ακροδεξιά. Τον Δεκέμβρη, όμως, οι συνομιλίες για τον σχηματισμό μια τρικομματικής κυβέρνησης (δεξιά, σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθεροι) υπό την ηγεσία του Λαϊκού Κόμματος κατέρρευσαν. 

Ο ηγέτης της Δεξιάς παραιτήθηκε και το πρώτο πράγμα που έκανε ο διάδοχός του ήταν να τρέξει να δηλώσει πρόθυμος να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με το Κόμμα Ελευθερίας και καγκελάριο τον Χέρμπερτ Κικλ, τον φύρερ του FPÖ. Για πρώτη φορά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, γράφουν οι εφημερίδες, η Αυστρία θα έχει ακροδεξιό (φασίστα εννοούν αλλά δεν το γράφουν από τον φόβο των μηνύσεων) καγκελάριο.

Το »πολιτικό κέντρο» ούτε θέλει, ούτε μπορεί να σταματήσει την άνοδο της ακροδεξιάς. Η ταχτική της απομόνωσης, αυτό που ονομάζεται cordone sanitaire, (υγειονομική ζώνη στα γαλλικά), το μόνο που κατάφερε ήταν να δώσει στην ακροδεξιά την ευκαιρία να παρουσιάζεται σαν η «μοναδική αντιπολίτευση» - όχι γιατί οι φασίστες δεν πρέπει πράγματι να απομονώνονται αλλά γιατί τα κόμματα του «κέντρου» αξιοποιούσαν αυτή την απομόνωση σαν δικαιολογία για τη νεοφιλελεύθερη και πολεμοκάπηλη πολιτική τους. Η υπεράσπιση του Ισραήλ την ώρα που πραγματοποιεί τη χειρότερη γενοκτονία της σύγχρονης εποχής στη Γάζα είναι πολύ δύσκολο να παρουσιαστεί σαν «αντιφασιστική δράση». Ακόμα χειρότερα, όπως δείχνει η Αυστρία, το πολιτικό κέντρο είναι έτοιμο να εγκαταλείψει στο πρώτο λεπτό αυτή την «απομόνωση» μόλις απειληθεί η πολιτική σταθερότητα.

Μόνο το αντιφασιστικό κίνημα μπορεί να σταματήσει τους φασίστες, την Βάιντελ, τον Κικλ, το AfD, το FPÖ και τους κάθε λογής συνοδοιπόρους τους. Η διαδήλωση στο Αμβούργο δείχνει τον δρόμο.