Mητσοτάκης, Πλεύρης, Βορίδης, Γεωργιάδης
Ο Τραμπ και «όλοι οι άνθρωποι του προέδρου» κλιμάκωσαν την επίθεσή τους στην Αριστερά με αφορμή την κηδεία του ακροδεξιού δημαγωγού Τσάρλι Κερκ που έγινε την Κυριακή στη Γιούτα.
Ο Τραμπ ανακήρυξε τον Τσάρλι Κερκ σε «μάρτυρα», «ευαγγελιστή της ελευθερίας». Δεν έμεινε, όμως, εκεί. «Ο Τσάρλι δεν μισούσε τους αντιπάλους του, ήθελε το καλύτερο για αυτούς. Σε αυτό το σημείο διαφωνούσα με τον Τσάρλι. Εγώ μισώ τους αντιπάλους μου και δεν θέλω το καλύτερο για αυτούς» είπε μπροστά σε 100.000, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, οπαδούς του που τραγουδούσαν χριστιανικά εμβατήρια.
Όπου αντίπαλοι η «ριζοσπαστική Αριστερά» και το «μίσος» δεν περιορίζεται σε λόγια. Για παράδειγμα, δημόσιες υπηρεσίες αλλά και ιδιωτικές εταιρείες προχωράνε σε ένα κύμα απολύσεων όσων τόλμησαν να σχολιάσουν αρνητικά, έστω και με τους πιο ήπιους τόνους, τον Κερκ. Η πιο διάσημη περίπτωση είναι του Τζίμι Κίμελ του παρουσιαστή σόου στο κανάλι ABC της Disney (η εταιρεία ξέρει από αυτά: ο ιδρυτής της είχε πρωταγωνιστήσει στο τσάκισμα απεργιών και στο «κυνήγι των μαγισσών» των αριστερών του Χόλυγουντ στη δεκαετία του ’40 και του ‘50). Η ομάδα αμερικάνικου φούτμπολ Carolina Panthers, η εφημερίδα The Washington Post, η νομική εταιρεία Perkins Coie, η United Airlines, η American Airlines και άλλες έχουν ανακοινώσει τέτοιες απολύσεις.
Όπως επεσήμαινε ο Ν. Λούντος στο προηγούμενο φύλλο της Εργατικής Αλληλεγγύης: «ολόκληρη η ηγεσία της υπερδύναμης έχει αποφασίσει πως θα αξιοποιήσει τη δολοφονία για να χτίσει ακόμη περισσότερο την ακροδεξιά της βάση και να εξαπολύσει επίθεση στα κινήματα και την Αριστερά... Όταν λένε Αριστερά, εννοούν δύο πράγματα. Από τη μία αναφέρονται στα μαζικά κινήματα αντίστασης των τελευταίων χρόνων, το κίνημα των Μαύρων που έτριξε τα δόντια της αστυνομίας, το γυναικείο που έβγαλε εκατομμύρια στους δρόμους, το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη που μετατράπηκε σε πηγή ριζοσπαστικοποίησης για τη νεολαία. Από την άλλη εκφράζουν το φόβο τους για την πιθανότητα να εκφραστεί πολιτικά η μαζική οργή απέναντι στους πλούσιους».
Σε αυτό το πλαίσιο χρειάζεται να βάλουμε και τις επιθέσεις που έχουν εξαπολύσει οι εγχώριοι θαυμαστές του Τραμπ. Με πρώτον τον Μητσοτάκη που έδωσε το σύνθημα. Μιλώντας μπροστά στον «υψηλό προσκεκλημένο» υπουργό Εσωτερικών των ΗΠΑ, έκφρασε τον «αποτροπιασμό» του για την «ειδεχθή δολοφονία».
Κι από κοντά το μισό και βάλε υπουργικό συμβούλιο. Ο Γεραπετρίτης ως ΥΠΕΞ ενημέρωσε τον πλανήτη ότι «η Ελλάδα συμμερίζεται τον πόνο του αμερικανικού λαού». Η Μενδώνη μίλησε για «χτύπημα στη δημοκρατία», δηλαδή δημοκρατία είναι να δρουν ελεύθερα οι φασίστες και να φιμώνεται η Αριστερά. Ο Χρυσοχοΐδης έσπευσε να προσφέρει τη τεχνογνωσία του υπουργείου του λέγοντας ότι «η συνεργασία με διεθνείς αρχές είναι κρίσιμη ώστε τέτοια φαινόμενα να μην επαναληφθούν».
Και βέβαια, ο αναπόφευκτος Άδωνις Γεωργιάδης το έκανε λιανά, δηλαδή με το γνωστό ωμό και προκλητικό στυλ του έδωσε την ουσία της πολιτικής στόχευσης όλης αυτής της εκστρατείας: «Οι Κοινωνίες στην Δύση πλέον βράζουν και όποιος δεν το βλέπει είναι τυφλός. Ο Tommy Robinson, μία αμφιλεγόμενη το λιγότερο προσωπικότητα, κατόρθωσε σήμερα να συγκεντρώσει αυτόν τον κόσμο που βλέπετε στο Λονδίνο. Η δολοφονία του Charlie Kirk ήταν σίγουρα η σπίθα που κινητοποίησε όλο αυτό το πλήθος και η αντιδιαδήλωση της Άκρας Αριστεράς δεν είχε παρά μία χούφτα ανθρώπους. Ζούμε αναμφίβολα ιστορικές στιγμές και η πολιτική σταθερότητα που η Κυβέρνηση μας παρέχει στη Χώρα μας είναι μεγάλο πλεονέκτημα για την Ελλάδα».
Αυτό που λέει ο Γεωργιάδης με άλλα λόγια, ο άνεμος φυσάει από δεξιά μέχρι ακροδεξιά και με αυτόν τον άνεμο πρίμα, κυβέρνηση ΝΔ σημαίνει «πολιτική σταθερότητα». Όπως και για τον Τραμπ η δολοφονία του Κερκ έγινε αφορμή για μια ολόκληρη εκστρατεία ενάντια στο κίνημα που τον αντιπαλεύει, το ίδιο ισχύει και για τη μισητή κυβέρνηση της ΝΔ.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο το μείγμα. Δίπλα στις προκλητικές δικαιολογήσεις του νόμου για το 13ωρο, κλιμακώνονται οι χυδαιότητες και οι επιθέσεις στο κίνημα που παλεύει για ελεύθερη Παλαιστίνη, οι ρατσιστικές επιθέσεις του Πλεύρη μαζί με τα δώρα στους φασίστες όπως με την αποφυλάκιση του Μιχαλολιάκου. Και μαζί με όλα αυτά κι ως προμετωπίδα τους, οι σεξιστικές επιθέσεις. Η τρανσφοβία που έχει γίνει σημαία του Τραμπ αγκαλιάζεται ολόθερμα και εδώ από την κυβέρνηση και την άρχουσα τάξη. Τα «έγκριτα» ΜΜΕ, όπως το «Βήμα», σπεύσανε για παράδειγμα να αναπαράγουν την «είδηση» του Fox News ότι «Ο δολοφόνος του Τσάρλι Κερκ συγκατοικούσε με τρανς – ‘Είχαν ρομαντική σχέση’, σύμφωνα με το FBI».
Κι αν νομίζει κανείς ότι αυτά είναι απλά σκανδαλοθηρικά παρατράγουδα ας κοιτάξει ένα άλλο ίνδαλμα του Μητσοτάκη, τον Μακρόν. Ο οποίος, ως απάντηση στα πεσίματα μιας ακροδεξιάς, τρανσφοβικής ινφλουένσερ από τις ΗΠΑ, σπεύδει να καταθέσει στα δικαστήρια «αδιάσειστα επιστημονικά στοιχεία» που αποδεικνύουν ότι η σύζυγός του δεν γεννήθηκε άνδρας…Όταν η τρανσφοβία γίνεται όπλο κατά του Μακρόν, καταλαβαίνουμε πόσο κινδυνεύουν τα ίδια τα τρανς άτομα, το κίνημα και η Αριστερά που αγωνίζεται ενάντια στον σεξισμό.
Αντιπολίτευση
Απέναντι σε αυτή την κεντρικά ενορχηστρωμένη ιδεολογική και πολιτική επίθεση η στάση της «δημοκρατικής αντιπολίτευσης» -για να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο που λανσάρεται τώρα τελευταία- είναι απογοητευτική. Επί της ουσίας υποχωρεί και προσαρμόζεται στις πιέσεις από τα δεξιά.
Για το ΠΑΣΟΚ αυτό είναι εμφανές. Η προσαρμογή πάει τόσο δεξιά που ο Ανδρουλάκης στη ΔΕΘ έφτασε να υπερασπίζεται τη «στρατηγική σχέση» με το γενοκτονικό κράτος του Ισραήλ. Όταν φτάνεις σε αυτό το σημείο είναι επόμενο να βρίσκει ο Μητσοτάκης ευκαιρία για να κάνει «μεταγραφή» τον Λομβέρδο. Και αυτή η «μεταγραφή» μπορεί να προκάλεσε ένα κύμα σαρκαστικών σχολίων, αλλά όταν ο Ανδρουλάκης το ρίχνει στην πλάκα («αιφνιδιάστηκα, περίμενα να πάει στο ΜΛ-ΚΚΕ») το μόνο που καταφέρνει είναι να δείχνει την αμηχανία του: μια καθόλου ευκαταφρόνητη πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ καλοβλέπει τη συνεργασία με τη ΝΔ.
Κι αν αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ, η κοινοβουλευτική Αριστερά δεν τα πάει καλύτερα. Αμυντικά σχόλια του στυλ «μας κατηγορείτε άδικα για εξτρεμισμό» είναι ο κανόνας, συνοδευμένα με αστεϊσμούς για τις τερατολογίες του Τραμπ και των εγχώριων υποστηρικτών του. Όμως, η δεξιά και η ακροδεξιά εκστρατεία δεν απαντιέται με καλαμπουράκια ούτε παριστάνοντας ότι δεν υπάρχει.. Ο Ριζοσπάστης για παράδειγμα πέρασε την είδηση για τον Κερκ σε ένα μονόστηλο με τη βαθυστόχαστη ανάλυση ότι κι αυτό το «επεισόδιο πολιτικής βίας» αποκαλύπτει τις «βαθιές αντιθέσεις του αμερικανικού κεφαλαίου». Η μπάλα στην εξέδρα δηλαδή. Κι ακόμα χειρότερα: λειτουργεί η προσαρμογή στις τρανσφοβικές επιθέσεις στο όνομα των «δυο φύλων».
Δεν υπάρχουν περιθώρια για οποιουδήποτε είδους υποτίμηση της εκστρατείας που εξαπολύεται από τα πάνω με αφορμή τον θάνατο του Κερκ. Η άρχουσα τάξη δίνει τα ρέστα της για να μπαλώσει την κλονισμένη πολιτική και ιδεολογική της ηγεμονία και για να στηρίξει την κυβέρνηση της ΝΔ εδώ.
Αν η Αριστερά δεν απαντήσει θαρρετά και κατά μέτωπο σε αυτή την επίθεση, αφήνει ορθάνοιχτο τον δρόμο για να γεμίσει το κενό η ακροδεξιά και οι φασίστες. Μια πολιτική λογική που λέει ότι η ακροδεξιά κερδίζει από τη δυσαρέσκεια του κόσμου για τη φτώχεια και άρα εμείς πρέπει να προτάξουμε το «κοινωνικό ζήτημα» για να δώσουμε απάντηση, είναι καθαρή υπεκφυγή. Δίνει τη δυνατότητα στους φασίστες να δημαγωγούν ανεμπόδιστοι ότι για τη φτώχεια και την καταστροφή της ζωής μας φταίνε οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, τα τρανς άτομα, η «woke ατζέντα» και η «παλαβή Αριστερά» που τη στηρίζει.
Η Αριστερά όχι μόνο δεν έχει κανέναν λόγο να βρίσκεται σε άμυνα την στιγμή που οι κάθε λογής Μητσοτάκηδες και Γεωργιάδηδες υπερασπίζουν ξεδιάντροπα τη γενοκτονική βία του σιωνιστικού κράτους, αλλά πρέπει να περάσει στην αντεπίθεση. Να βάλει στο κέντρο των αγώνων της εργατικής τάξης και της νεολαίας την πάλη για σύνορα ανοιχτά για την προσφυγιά, για την τρανς απελευθέρωση, για Παλαιστίνη λεύτερη από τον Ιορδάνη μέχρι τη Μεσόγειο. Αυτή την κατεύθυνση κάνει πράξη με τις πρωτοβουλίες της η επαναστατική Αριστερά και το ΣΕΚ.