Η Συλλογική Σύμβαση ΣΕΒ-ΓΣΕΕ. Τρία χρόνια μείωση μισθών!

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Παναγόπουλος δεν μπορεί να κοροϊδέψει κανένα όταν δηλώνει ότι «δεν πρέπει να δούμε αυτές τις αυξήσεις στατικά» και ότι «είναι ποσοστά αυξήσεων που αμφισβητούν το πνεύμα και το γράμμα του μνημονίου». Με τον πληθωρισμό να τρέχει σήμερα με 5,5% είναι προφανές ότι πρόκειται για εφαρμογή στο 100% της θέσης του μνημονίου για τριετές πάγωμα - στην ουσία μείωση - των μισθών. 

Οι «ρητές αναφορές» του ΣΕΒ ότι τα επιδόματα Πάσχα, Χριστουγέννων «δεν αποτελούν δώρα αλλά τακτικές αποδοχές», που ο Παναγόπουλος παρουσιάζει ως ακόμα μια επιτυχία, έχουν τόση αξία όση και οι προεκλογικές υποσχέσεις της κυβέρνησης. 

Μα «διατηρήσαμε και περισώσαμε τον θεσμό των Ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων...» διαμαρτύρεται προκαταβολικά ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Ας μην υποτιμάει τη νοημοσύνη μας. Μια γενική συλλογική σύμβαση που δεν περιλαμβάνει αυξήσεις αλλά μειώσεις μισθών, ιδιαίτερα μέσα σε ένα περιβάλλον σαν το τωρινό είναι άχρηστη και στην ουσία ξεφτιλίζει μια από τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης. 

Μα να «μην υπογράφαμε σύμβαση, θα ήταν σαν να αφήναμε τους εργαζόμενους στο έλεος της ατομικής διαπραγμάτευσης», αντικρούουν οι υπογράφοντες τη σύμβαση. 

Πλαστό

Το δίλλημα «υπογραφή ή μη υπογραφή» είναι ένα πλαστό δίλλημα. Η εργατική τάξη της χώρας έχει συμμετάσχει σε εφτά πανεργατικές απεργίες από τον Οκτώβρη μέχρι τώρα και δεν το έκανε αυτό, μόνο και μόνο για να ...περισώσει το «θεσμό» της ΕΓΣΣΕ. 

Η αλήθεια είναι ότι το μόνο που περιέσωσε η υπογραφή του Παναγόπουλου σε αυτήν την κατάπτυστη σύμβαση, είναι η δυνατότητα η δική του και συνολικά της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας να κρατάνε τον προνομιούχο ρόλο του μεσάζοντα και του «συνομιλητή» στο όνομα της εργατικής τάξης.

Το πραγματικό δίλημμα που έχει να αντιμετωπίσει η ηγεσία της ΓΣΕΕ είναι: οργάνωση απεργιακού αγώνα μέχρι την ανατροπή των μέτρων του Μνημονίου και της πολιτικής της κυβέρνησης ή γενικόλογες καταγγελίες και στην πράξη τίποτα. Αν η ηγεσία της ΓΣΕΕ κλιμάκωνε τις απεργίες, αν - αντί για εφτά πανεργατικές, μια περίπου το μήνα μέσα στο τελευταίο εξάμνηνο - καλούσε μια 7ημερη συνεχόμενη γενική απεργία - θα είχε αναγκάσει όχι μόνο τα αφεντικά να υπογράψουν ΕΓΣΣΕ και αυξήσεις, αλλά θα είχε ανατρέψει το Μνημόνιο Κυβέρνησης-ΔΝΤ-ΕΕ.

Φυσικά η ηγεσία της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ δεν έχει την παραμικρή τέτοια πρόθεση. Όμως, η μάχη κάθε άλλο παρά έχει τελειώσει. Σε κάθε κλάδο και συνδικάτο, ο μόνος δρόμος για πραγματικές αυξήσεις εδώ και τώρα, για προσλήψεις και όχι απολύσεις, για σταμάτημα του σχεδίου ιδιωτικοποιήσεων είναι αυτός της μετωπικής απεργιακής σύγκρουσης και της οργάνωσης των αγώνων από τα κάτω.