Ποτέ άλλοτε δεν είχαν γίνει τρεις μέρες πανεργατικής απεργίας μέσα σε μια βδομάδα που κορυφώθηκαν με τα οργισμένα συλλαλητήρια της Κυριακής στο Σύνταγμα και σε όλες τις πόλεις σε όλη την Ελλάδα. Είναι αδύνατο να υπολογιστούν οι εκατοντάδες χιλιάδες που βγήκαν στους δρόμους την ώρα που το Μνημόνιο ψηφιζόταν στη Βουλή. Μόνο στην Αθήνα οι διαδηλωτές πλημμύρισαν όλο το ιστορικό κέντρο από την Πειραιώς μέχρι τη Συγγρού και από τα Εξάρχεια μέχρι το Μοναστηράκι. Και άντεξαν ατέλειωτες ώρες κόντρα στην επέλαση των ΜΑΤ του Παπουτσή και στα χημικά τους.
Άντεξαν γιατί έχουν πίσω τους τις εμπειρίες από 15 πανεργατικές μέσα σε δυο χρόνια, τις εμπειρίες από τις καταλήψεις στις πλατείες το καλοκαίρι, το ξέσπασμα της 28ης Οκτωβρίου 2011, τη φλόγα των ηρωικών απεργών της Χαλυβουργίας, του Άλτερ, της Ελευθεροτυπίας. Καθένας και καθεμιά που κατέβηκε στις πανεργατικές της Τρίτης, της Παρασκευής και του Σαββάτου την περασμένη βδομάδα και στα συλλαλητήρια της Κυριακής κουβαλούσε μαζί του την απάντηση που έδωσαν οι Χαλυβουργοί όταν ο Μάνεσης πήγε να τους κόψει τα μεροκάματα: δεν δουλεύουμε με κομένο μεροκάματο, πάμε για απεργία διαρκείας.
Απάντηση
Τώρα αυτή τη συγκλονιστική απάντηση τη δίνουμε όλοι μαζί όχι σε έναν Μάνεση, σε έναν Κουρή ή μια Τεγοπούλου, αλλά σε ολόκληρη την άρχουσα τάξη και τους συντονιστές της, τις Τρόικες ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ και στον Παπαδήμο. Γι’ αυτό η συγκυβέρνησή τους έχει γίνει φύλλο και φτερό, δεν έχουν τίποτε άλλο από την αστυνομική βαρβαρότητα των ΜΑΤ και των χημικών.
Πριν από τρεις μόνο μήνες, ο Παπαδήμος παρέα με τους αρχηγούς των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης κοκορεύονταν ότι εκπροσωπούν τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού αφού πήραν ψήφο εμπιστοσύνης από 255 στους 300 βουλευτές. Τώρα όλοι έχουν τα κόμματά τους διασπασμένα. Όχι μόνο ο ΓΑΠ και ο Βενιζέλος που επέμεναν ότι έχουν τη «δεδηλωμένη» και από 160 έμειναν 121, αλλά και ο Σαμαράς που έγινε μνημονιακότερος από τους μνημονιακούς και έμεινε με 60 από τους 86 αρχικούς βουλευτές της ΝΔ. Όσο για τους φασίστες του Καρατζαφέρη, σκάνε πιο γρήγορα και από τις τοξικές φούσκες των τραπεζιτών που υπηρετούν.
Τώρα είναι η ώρα να τους ξεφορτωθούμε. Όχι περιμένοντας πότε θα προκηρυχθούν οι εκλογές, ούτε πότε θα γίνει η επόμενη ψηφοφορία στη Βουλή για να διασπαστούν ακόμα παραπάνω, αλλά κλιμακώνοντας το απεργιακό κίνημα της εργατικής τάξης.
Σε κάθε χώρο δουλειάς αυτή τη βδομάδα συσπειρώνουμε όλους τους συνάδελφους που πήραν μέρος στο ηρωικό τριήμερο, απαιτούμε από το σωματείο να γίνει άμεσα Γενική Συνέλευση και βγάζουμε αποφάσεις για απεργία διαρκείας. Εκλέγουμε εργασιακή επιτροπή, συντονιζόμαστε με τους αντίστοιχους εργατικούς χώρους και απαιτούμε από τις Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα και τη ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ να καλύψουν τις απεργίες μας και να βγάλουν απεργιακό πρόγραμμα διαρκείας.
Έτσι όπως είναι τα πράγματα αυτή τη στιγμή μπορούμε να φτάσουμε σε μια Γενική Απεργία διαρκείας ξεσηκωμένη από τα κάτω. Ήδη σε μια σειρά Νοσοκομεία και Δήμους γίνονται συνελεύσεις και οργανώνονται συντονισμοί που πιέζουν την ΠΟΕΔΗΝ και την ΠΟΕ-ΟΤΑ να μπούνε μπροστά. Οι εργαζόμενοι στον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας και στην Εργατική Εστία με την κατάληψή τους ξεσηκώνουν όλα τα Υπουργεία να ξαναμπούν στο δρόμο των καταλήψεων του περασμένου Οκτώβρη, τότε που έπαιξαν πρωτοπόρο ρόλο για να ξεφορτωθούμε τον Παπανδρέου. Τέτοια βήματα μαζί με τη Χαλυβουργία, τον Άλτερ, την Ελευθεροτυπία και τόσους άλλους χώρους που συνεχίζουν τις μακρόχρονες μάχες τους μπορούν να φέρουν την κλιμάκωση για να ξεφορτωθούμε και τον Παπαδήμο.
Και δεν θα σταματήσουμε εκεί. Η λεηλασία που πάνε να περάσουν εφαρμόζοντας το νέο Μνημόνιο δεν έχει όρια. Θέλουν να σφάξουν τους μισθούς και τις συντάξεις, θέλουν να κατεδαφίσουν και τις συλλογικές συμβάσεις και τον ίδιο τον συνδικαλισμό, θέλουν να ξεπουλήσουν τη ΔΕΗ, το νερό, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τα πάντα. Το πιο μεγάλο ψέμα απ’ όλα είναι το παραμύθι του Παπαδήμου ότι όλα αυτά θα είναι «βραχυχρόνια» και ύστερα θα έρθει η «ανάπτυξη». Αν δεν τους σταματήσουμε, το σύστημά τους οδηγεί πίσω στη φρίκη του Μεσοπόλεμου, στη μαζική φτώχεια, στους πολέμους και τα ολοκαυτώματα. Η υπεράσπιση των κατακτήσεων μας εδώ και τώρα είναι δεμένη με την προοπτική να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό, να βαδίσουμε για μια κοινωνία με δημοκρατία και δικαιοσύνη.
Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Κάθε βήμα για να οργανώσουμε την πανεργατική κλιμάκωση που θα αποτελειώσει την συγκυβέρνηση του Παπαδήμου και το Μνημόνιό της, είναι και ένα βήμα για την εναλλακτική λύση των εργατών. Για να επιβάλουμε τη διαγραφή του χρέους, τη ρήξη με την ΕΕ και το ΔΝΤ, το δημόσιο έλεγχο των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων με το συλλογικό δημοκρατικό εργατικό έλεγχο.
Μαζί
Σε αυτές τις μάχες και σε αυτή την προοπτική μπορούμε να βαδίσουμε μαζί με την αντικαπιταλιστική Αριστερά, την Αριστερά που αγωνίζεται για να ανατρέψουμε αυτό το χρεοκοπημένο σύστημα. Η Εργατική Αλληλεγγύη και το ΣΕΚ μαζί με όλες τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σας καλούν να στρατευτούμε αποφασιστικά, για τη νίκη των εργατών, για μια γνήσια σοσιαλιστική κοινωνία αντάξια των ελπίδων και των οραμάτων του κόσμου της δουλειάς που ξεσηκώνεται.
• Προκήρυξη που κυκλοφόρησε η Εργατική Αλληλεγγύη τη Δευτέρα 13/2