Οι Σαμαράδες και οι Βενιζέλοι μπήκαν κιόλας σε προεκλογική περίοδο. Ενώ μέχρι πριν από λίγο αμφισβητούσαν ανοιχτά αν μπορούν να γίνουν εκλογές λόγω της «κρισιμότητας των περιστάσεων», τώρα ξαφνικά αυτοπροβάλλονται σαν πυλώνες της δημοκρατίας. Πρόκειται για ασύστολη κοροϊδία.
Τυπικά, ο Παπαδήμος διαπιστώνει ότι το έργο που ανέλαβε η κυβέρνησή του πλησιάζει στο τέλος του και άρα ανάβει το πράσινο φως για τις εκλογές. Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Η ίδια η δήλωση του Παπαδήμου έγινε από τις Βρυξέλλες, δηλαδή το πράσινο φως το πήρε από αυτούς που τον διόρισαν, τους τραπεζίτες, τους γραφειοκράτες και τους πολιτικάντηδες της ΕΕ. Το ίδιο ισχύει για τον Σαμαρά που ζήτησε και πήρε την άδεια της Μέρκελ για να βγει στα προεκλογικά μπαλκόνια.
Ποιος και τι, όμως, ανάγκασε τους διάφορους Σόιμπλε και Γιούνκερ που απειλούσαν ότι δεν θα αφήσουν να γίνουν εκλογές στην Ελλάδα και ότι θα διαιωνίσουν την κυβέρνηση Παπαδήμου όπως κάνουν με την κυβέρνηση Μόντι στην Ιταλία, να αλλάξουν γνώμη; Μήπως η «ολοκλήρωση του έργου» της; Αυτό είναι κακόγουστο αστείο, αφού οι ίδιοι συνεχίζουν να πιέζουν αφόρητα ότι τίποτε δεν τελείωσε και το «έργο» πρέπει να συνεχιστεί και μετά τις εκλογές.
Η αλήθεια είναι ότι οι αγώνες των εργατών στην Ελλάδα έριξαν τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ στα γόνατα με τις πανεργατικές, με τις απεργίες διαρκείας και με το συγκλονιστικό συλλαλητήριο της 12 Φλεβάρη. Χωρίς τις σκληρές μάχες στη Χαλυβουργία, στην Ελευθεροτυπία, στα Νοσοκομεία, στον ΟΕΚ και τόσους άλλους χώρους, χωρίς τις πανεργατικές κορυφώσεις στις 1 Δεκέμβρη, 17 Γενάρη, 7 και 10-11 Φλεβάρη, ο Παπαδήμος θα εξακολουθούσε να παριστάνει τον κυβερνήτη «εθνικής σωτηρίας» και τα στηρίγματά του δεν θα ήταν αναγκασμένα να περιμαζεύουν τις διασπάσεις τους όπως κάνουν τώρα.
Το ξέρουν πολύ καλά αυτό όλοι τους στο αστικό στρατόπεδο και γι’ αυτό το σήμα κατατεθέν της προεκλογικής εκστρατείας τους είναι η επίθεση στην Αριστερά. Κάθε μέρα στη Βουλή και κάθε βράδυ στα κανάλια, οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ συντονίζονται στον κοινό τους στόχο που είναι να ανακόψουν τη μαζική στροφή προς τα αριστερά.
Θράσος
Αυτοί που σπέρνουν τη φτώχεια και τις απολύσεις με τα αλλεπάλληλα μνημόνιά τους έχουν το θράσος να κατηγορούν την Αριστερά ότι φταίει γιατί «εμπόδιζε τις μεταρρυθμίσεις» δηλαδή τις πολιτικές που απαιτούσαν πιο γρήγορα και ακόμη μεγαλύτερη λιτότητα!
Αυτοί που έβαλαν τους φασίστες στα υπουργεία και αγκαλιάζονται με τους Βορίδηδες με τα τσεκούρια τολμάνε να μιλάνε για τα «άκρα που συγκλίνουν» και να τσουβαλιάζουν την αριστερά με τους νεοναζί!
Αυτοί που έπνιξαν στα δακρυγόνα κάθε μαζικό συλλαλητήριο, κάθε έκφραση της μαζικής αντίθεσης της πλειοψηφίας στις συμφωνίες τους με το ΔΝΤ και την ΕΕ, ποζάρουν σαν εγγυητές της δημοκρατίας, έτοιμοι να συγκυβερνήσουν ξανά για «μην μείνει η χώρα ακυβέρνητη»!
Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι: η προκήρυξη εκλογών δεν σημαίνει καμιά χαλάρωση των εργατικών αγώνων ενάντια σε αυτούς τους αδίστακτους απατεώνες. Με τους αγώνες μας τους βάλαμε σε πολιτική κρίση, με τους αγώνες μας θα τους αποτελειώσουμε.
Θα πάμε στις κάλπες αποφασισμένοι να ενισχύσουμε την Αριστερά και αριθμητικά αλλά και ποιοτικά, δυναμώνοντας την αντικαπιταλιστική αριστερά, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αλλά παράλληλα θα συνεχίσουμε να χτίζουμε τα όργανα της εργατικής αντίστασης, τις εργασιακές και απεργιακές επιτροπές παντού, τους συντονισμούς ανάμεσα σε όλους τους χώρους, το κέρδισμα κάθε συνέλευσης στην πάλη για να γίνει πράξη το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, η διαγραφή του χρέους και ο εργατικός έλεγχος παντού.
Ας τρέμουν τα αφεντικά και οι εξαγορασμένοι πολιτικοί φίλοι τους ότι η χώρα «θα μείνει ακυβέρνητη» με την άνοδο της Αριστεράς. Καμιά δική τους κυβέρνηση δεν έσωσε κανέναν εργάτη από την απόλυση, τη φτώχεια, τις διακρίσεις σε βάρος των νέων, των γυναικών, των μεταναστών. Οι εργάτες με τις δικές τους δυνάμεις και τη δική τους οργάνωση πάντα πάλεψαν για να ξεφύγουν από όλα αυτά και με τις δικές τους δυνάμεις θα λύσουν και το πρόβλημα της εξουσίας. Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, εμπρός άφοβα να τους ξεφορτωθούμε.