Από την μεριά της η Ελένη Γρούη από την Ελευθεροτυπία εξήγησε διεξοδικά πως φτάσαμε στον πολυήμερο αγώνα και στην έκδοση απεργιακού φύλλου. Ο Χάρης Μανώλης από την Χαλυβουργία ανέδειξε την εργοδοτική αναλγησία και τόνισε πως ο αγώνας της Χαλυβουργίας έχει αντέξει, παρά τις μεγάλες δυσκολίες, λόγω της υλικής αλλά και ηθικής συμπαράστασης από ολόκληρη την εργατική τάξη.
Τέλος ο Κώστας Καταραχιάς εξήγησε πώς φτάσαμε στον ξεσηκωμό των νοσοκομείων τον προηγούμενο Οκτώβρη και πώς η εξέλιξη αυτού του αγώνα είχε τεράστια επιρροή και στους τρόπους οργάνωσης με απεργιακές επιτροπές αλλά και στην ριζοσπαστικοποίηση του κόσμου μέσα στα νοσοκομεία βάζοντας την αναγκαιότητα για συντονισμένη δράση παντού με σκοπό την απεργιακή συνέχεια με κινητοποιήσεις διαρκείας.
Η συζήτηση ήταν πολύ πλούσια αφού άνοιξαν και τα ζητήματα του εργατικού ελέγχου ως εργαλείο για να οργανωθούν οι μάχες στη βάση των εργαζόμενων αλλά και σαν απάντηση για να μπορέσει να κερδίσει το κίνημα της εργατικής αντίστασης απέναντι στις ασταμάτητες επιθέσεις τρόικας κυβέρνησης και αφεντικών. Επιπλέον τονίστηκε η ανάγκη του συντονισμού όλων των χώρων, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, όχι μόνο στις περιόδους απεργιακών μαχών αλλά σε μια μόνιμη βάση, ως προϋπόθεση για να επιβάλουμε πως δεν θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης.