Με την πόλη να βρίσκεται σε πολιορκία εδώ και 10 μήνες, ο στρατός προχώρησε τελικά σε χτυπήματα με κάθε μέσο, τανκς, ελικόπτερα, πυροβολικό, όχι μόνο κατά των μονάδων του “Ελεύθερου Συριακού Στρατού” αλλά και κατά κατοικιών στο κέντρο της πόλης, προκαλώντας εκατοντάδες αμάχους.
Οι ίδιες οι ΗΠΑ ωστόσο παραδέχονται πως “δεν υπάρχει διάσπαση του συριακού καθεστώτος και ο Μπασάρ αλ-Άσαντ θα μείνει στην εξουσία για αρκετό καιρό αν δεν αλλάξει η κατάσταση.” Αυτά σύμφωνα με έκθεση ανώτατων αξιωματούχων, αλλά και με τα στοιχεία που προδημοσιεύει η CIA και το Γενικό Επιτελείο εν όψει της αναφοράς τους στη Γερουσία.
Συγκεκριμένα, το CNN αναφέρει δηλώσεις αξιωματούχου που λέει: “Η κυρίαρχη υπόθεση είναι πως ο Άσαντ θα συνεχίσει να παραμένει ακλόνητος έως ότου αυτός και άλλοι ηγέτες του καθεστώτος θα δεχτούν επαρκή καταστολή. Παρόλο που έχει υπάρξει ένας αριθμός αυτομολήσεων από το στρατό, δεν βρίσκεται ακόμα στο σημείο που θα αμφισβητήσει τον έλεγχο της εξουσίας από τον Άσαντ...
Ο Άσαντ μπορεί να περιμένει. Φαίνεται να βρίσκεται καλά προστατευμένος. Μπορεί να προχωράει ανεμπόδιστος στις κινήσεις που θέλει και έχει τον έλεγχο των επικοινωνιών. Η ελπίδα βρίσκεται στο να αρχίσει να νιώθει το στρατηγικό βάρος και την πίεση της εξωτερικής κριτικής”.
Επέμβαση
Στην πραγματικότητα είναι ακριβώς αυτή η “εξωτερική κριτική” που κάνει το καθεστώς να στέκεται ακόμα ακλόνητο. Οι Ρεπουμπλικάνοι ζητάνε άμεση ανάμιξη στα εσωτερικά της Συρίας και απαιτούν από τον Ομπάμα να βοηθήσει στον εξοπλισμό του “Ελεύθερου Συριακού Στρατού”. Άλλοι κάνουν ανοιχτά λόγο για στρατιωτική επέμβαση.
Την ίδια ώρα, το Ισραήλ όλο και περισσότερο γρυλίζει πως θα επιτεθεί στο Ιράν, τον βασικό και υποστηρικτή του συριακού καθεστώτος στην περιοχή. Το καθεστώς του Άσαντ έχει αξιοποιήσει αυτή τη ρητορική προσπαθώντας να ταυτίσει ολόκληρη την αντιπολίτευση και την επανάσταση με τις δυνάμεις του εχθρού και με τον ιμπεριαλισμό.
Ταυτόχρονα, η σύγκρουση παίρνει χαρακτήρα εμφυλίου, με τη μειονότητα των Αλεβιτών να συσπειρώνεται γύρω από το καθεστώς, φοβούμενη αντίποινα σε περίπτωση νίκης της επανάστασης. Είναι αυτές οι πιέσεις που έχουν δώσει το ελεύθερο στην πιο σκληρή πτέρυγα του καθεστώτος, γύρω από τον Μάχερ αλ-Άσαντ, αδερφό του Μπασάρ, να προχωράει σε σφαγές όπως αυτή της Χομς. Αυτού του είδους η καταστολή με τη σειρά της είναι που σπρώχνει κομμάτια της αντιπολίτευσης να είναι πιο ανοιχτά στην “προστασία” που θέλουν να τους προσφέρουν οι ιμπεριαλιστές. Ισραηλινοί αξιωματούχοι ήδη περηφανεύονται ότι έχουν αποκτήσει σχέσεις με τον “Ελεύθερο Συριακό στρατό”.
Ο συριακός λαός ήταν και παραμένει αντιμπεριαλιστής. Είναι ο ίδιος κόσμος που υποδέχτηκε τους λιβανέζους πρόσφυγες που έφταναν το καλοκαίρι του 2006 μετά τους βομβαρδισμούς του Ισραήλ. Για να παλέψει για την ελευθερία του δεν έχει ανάγκη καμιά “βοήθεια” απο τους εχθρούς της ελευθερίας.