Το Σάββατο 7 Απρίλη έγινε στην Αθήνα συνεδρίαση του Πανελλαδικού Συμβούλιου του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος. Ήταν μια συνεδρίαση με συμμετοχή αντιπροσώπων από τους τοπικούς πυρήνες του ΣΕΚ από όλη την Ελλάδα και συζήτησε για τη μάχη των εκλογών που ανοίγεται μπροστά μας. Παρουσιάζουμε εδώ συνοπτικά την εισήγηση που έκανε από μέρους της Κεντρικής Επιτροπής η σ. Μαρία Στύλλου και στη σελίδα 11 μπορείτε να βρείτε παρουσίαση των παρεμβάσεων στη συζήτηση που ακολούθησε.
Ένας μήνας μένει μέχρι τις εκλογές. Μέσα σε αυτό το μήνα πρέπει να καταφέρουμε δυο πράγματα.
Το πρώτο είναι να δυναμώσουμε αριθμητικά και πολιτικά την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Διεκδικούμε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των εργατικών χώρων, των σχολών, των πλατειών, των κινημάτων να δώσει τη μάχη των εκλογών με τα ψηφοδέλτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Να την στηρίξει μέχρι να τη βγάλει στη Βουλή. Αλλά ακόμα και αν δεν καταφέρουμε να μπούμε στη Βουλή, αυτό που επιδιώκουμε είναι να βγει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μετά από αυτόν το μήνα πολύ πιο δυνατή, με πολύ περισσότερα μέλη, σε πολύ περισσότερους δήμους, σε πολύ περισσότερους εργατικούς χώρους πανελλαδικά.
Το δεύτερο, διεκδικούμε ένα μεγαλύτερο και πιο ριζωμένο ΣΕΚ, με καινούργιους πυρήνες, με καινούργια ανοίγματα, σε περισσότερους εργατικούς χώρους και σχολές. Για να έχει η μετά τις εκλογές εποχή μια δυνατότερη αντικαπιταλιστική και επαναστατική αριστερά.
Η περίοδος μετά τις εκλογές δεν θα είναι, ούτε στο επίπεδο της κρίσης, ούτε στο επίπεδο των αντιστάσεων, ούτε στο επίπεδο των προσπαθειών της άρχουσας τάξης να ανακτήσει τον έλεγχο των εξελίξεων, διαφορετική από αυτά που ζήσαμε τα δυο τελευταία χρόνια.
Η οικονομική κρίση απλώνεται, σύμφωνα με τις ίδιες τις δικές τους προβλέψεις, ακόμα πιο σκληρά μέσα στην ζώνη του ευρώ. Μετά την Ισπανία και την Πορτογαλία ανοίγει ξανά τώρα το θέμα της Ιταλίας. Το Ταμείο “Τείχος” που φτιάξανε για να εμποδίζει τη φλόγα της κρίσης από την Ελλάδα να απλώνεται παντού παραδέχονται τώρα ότι δεν μπορεί να παίξει κανένα ρόλο. Οι πόροι του, 500 δις, είναι οι μισοί από αυτούς που θα χρειάζονταν. Οι οικονομολόγοι προβλέπουν ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί πολύ γρήγορα μια τρίτη διάσωση -και ένα τρίτο μνημόνιο. Η Ισπανία ένα δεύτερο πακέτο λιτότητας. Και η Ιταλία κινδυνεύει, αν δεν καταφέρει ο Μόντι να ελέγξει την κατάσταση. Άρα στο οικονομικό επίπεδο οι εξελίξεις θα είναι χειρότερες και διεθνώς και στην Ελλάδα.
Το ίδιο ισχύει και στο πολιτικό επίπεδο. Η εικόνα που προσπαθούν να καλλιεργήσουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ότι τα κόμματα έχουν αρχίσει να ελέγχουν την κατάσταση -με την καταστολή, με την συμμαχία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, με την πίεση πάνω στην αριστερά έτσι ώστε να μην στηρίζει απεργίες και κινητοποιήσεις- είναι εξόφθαλμα ψεύτικη. Στην πραγματικότητα δεν μπορούν να ελέγξουν τίποτα -ούτε τι θα πάρουν στις εκλογές, ούτε αν θα καταφέρουν τα δύο μεγάλα κόμματα να σχηματίσουν ξανά κοινή κυβέρνηση για να περάσουν τα επόμενα μέτρα-, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την στήριξη των παλιών τους συμμάχων. Για πρώτη φορά έχουμε από τα δύο κόμματα της κυρίαρχης τάξης τόσες πολλές διασπάσεις.
Ρατσισμός
Και στο ιδεολογικό επίπεδο έχουν χάσει τον έλεγχο. Κάνουν τεράστιες προσπάθειες να τον ανακτήσουν, μέσα από τον ρατσισμό, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις επιθέσεις στην αριστερά. Το αποτέλεσμα, όμως, είναι αρνητικό. Σήμερα για πρώτη φορά έχουμε κομμάτια που προέρχονται από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ ή ακόμα και από την “πεφωτισμένη” δεξιά να εκφράζονται ανοιχτά ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Και ακαδημαϊκούς και διανοούμενους να στηρίζουν τις δικές μας απόψεις.
Αυτό έχει συνέπειες για τη δουλειά μας. Μπαίνουμε στην εκλογική μάχη με όλα μας τα όπλα. Αντιμετωπίζουμε τις τέσσερις-πέντε βδομάδες που έχουμε μπροστά μας χωρίς διαχωρισμούς: δεν διαχωρίζουμε την προεκλογική εκστρατεία με τα υλικά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την καμπάνια ενάντια στον ρατσισμό και τους φασίστες. Η ΚΕΕΡΦΑ δεν είναι μόνο για τα “προχωρημένα” ακροατήρια. Δεν διστάζουμε να ανοίξουμε τα ζητήματα του ρατσισμού στις προεκλογικές μας καμπάνιες “για να μην χάσουμε την ψήφο τους”. Ούτε διστάζουμε να προτείνουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον κόσμο με τον οποίο δουλεύουμε μαζί στο αντιρατσιστικό.
Το ίδιο ισχύει για τις ιδέες του μαρξισμού, της επανάστασης, της προοπτικής. Την τρίτη βδομάδα του Μάη γίνεται ο Μαρξισμός 2012. Προτείνουμε το πρόγραμμα και την πρόσκληση για τον Μαρξισμό, ταυτόχρονα, σε όλους. Οι διαχωρισμοί έχουν σπάσει μέσα στην προηγούμενη περίοδο και χρειάζεται να δώσουμε μάχη για να τους σπάσουμε ακόμα περισσότερο.
Οι πυρήνες φτάνουν μέσα στην επόμενη περίοδο σε βδομαδιάτικη βάση σε έξι-εφτά διαφορετικούς χώρους. Και πηγαίνουν στους χώρους με την τριπλέτα ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΕΕΡΦΑ, Μαρξισμός 2012. Τη βδομάδα που μας πέρασε οι πυρήνες είχαν προγραμματίσει -και αυτό φαίνεται στην Εργατική Αλληλεγγύη που κυκλοφορεί- εξορμήσεις σε 200 εργατικούς χώρους. Η εμπειρία δείχνει ότι οι σχέσεις μας προχώρησαν περισσότερο εκεί που ανοίξαμε όλα τα ζητήματα ταυτόχρονα.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πάρα πολλές απεργίες -στα νοσοκομεία, στα ΜΜΕ, στα καράβια. Οι εργαζόμενοι δίνουν τις μάχες αναγκάζοντας συχνά τους εργοδότες, όπως έγινε στο ΔΟΛ ή ακόμα και τους υπουργούς -κοιτάξτε τι γίνεται αυτή τη στιγμή με την Διαμαντοπούλου και την ΠΝΟ- σε υπαναχωρήσεις.
Έχουμε δίκιο όταν επιμένουμε στην ανάγκη στήριξης αυτών των απεργιών. Και έχουμε δίκιο όταν επιμένουμε ότι αυτό που χρειάζεται είναι απεργίες διαρκείας και συντονισμός. Είμαστε η αριστερά που συνδέει τις μάχες του σήμερα με το αύριο, που μιλάει για διαγραφή του χρέους σήμερα και εργατικό έλεγχο σε όλη την κοινωνία αύριο. Μέσα στη μάχη των εκλογών χτίζουμε τις γέφυρες για τις αντικαπιταλιστικές ανατροπές που πρέπει να ακολουθήσουν.