Σήμερα νιώθω σαν να είμαι στο Πολυτεχνείο» δήλωνε στην Εργατική Αλληλεγγύη εργαζόμενη στο ΙΚΑ κατά τη διάρκεια της Πανεργατικής Απεργίας και διαδήλωσης στις 5 Μάη του 2010. Αυτή η φράση δείχνει τι σήμανε εκείνη η μέρα για όσους είχαν βιώσει την περίοδο από το Πολυτεχνείο και μετά και τι έζησαν όσοι συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά πανελλαδικά.
Στην Αθήνα η συμμετοχή στην Γενική Απεργία της 5ης Μάη δεν είχε προηγούμενο. Ήταν η μεγαλύτερη εργατική διαδήλωση από την πτώση της Χούντας το 1974. Μόνο από ψηλά, ίσως με ελικόπτερο, μπορούσε να υπολογιστεί ο κόσμος που είχε κατακλύσει ταυτόχρονα την Πατησίων, την Γ΄ Σεπτεμβρίου, την Σταδίου, την πλατεία στο Σύνταγμα μέχρι χαμηλά στις Στήλες του Ολυμπίου Διός. Το BBC στα ρεπορτάζ του μιλούσε για «μισό εκατομμύριο διαδηλωτές στην Αθήνα».
Δεν ήταν όμως μόνο η ποσότητα που κάνει αυτή την απεργία ιστορικής σημασίας για το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα. Οι τριγμοί της εργατικής αντίστασης έφτασαν σε κάθε επίπεδο. Στο Πεδίο του Άρεως γίνεται κάτι που θα επαναληφθεί πολλές φορές τα επόμενα δύο χρόνια. Η βάση των συνδικάτων στρέφεται ενάντια στο πρόσωπο που εκφράζει την συνδικαλιστική γραφειοκρατία: οι εργαζόμενοι από τις ΔΕΚΟ, τις συγκοινωνίες, τις τράπεζες όπου η ΠΑΣΚΕ είναι πρώτη δύναμη ξεσηκώνονται και γιουχάρουν άγρια τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, Παναγόπουλο. Εκφράζεται για πρώτη φορά τόσο καθαρά ότι το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που χτίστηκε για να συγκρατεί την εργατική τάξη, έχει πλέον να αντιμετωπίζει την ίδια του τη βάση που σπάει αυταπάτες δεκαετιών.
Μαζί με τις αυταπάτες χάνονται και οι ψεύτικοι διαχωρισμοί. Η εργατική τάξη ατσαλώνεται με τη συμπόρευση των «ταξιαρχιών» της από τα συνδικάτα των ΔΕΚΟ με τα πρωτοβάθμια σωματεία μικρών εργατικών χώρων και με ασυνδικάλιστους εργάτες ή τους μετανάστες από το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, τη Σενεγάλη.
Η εργατική έκρηξη έφερε την κυβέρνηση του Παπανδρέου σε πανικό. Η μοναδική λύση τους απέναντι στο οργανωμένο εργατικό κίνημα ήταν η εξής: πρωτοφανής ωμή καταστολή βάσει σχεδίου. Τα ΜΑΤ απανωτές φορές επιτίθενται σε οργανωμένα μπλοκ συνδικάτων επιχειρώντας να τα διαλύσουν για να μην φτάσουν στη Βουλή. Η πρώτη προβοκάτσια της Αστυνομίας γίνεται στο ύψος της Πατησίων και Χαλκοκονδύλη, η δεύτερη στο ύψος της Σταδίου και της Αιόλου όταν επιτέθηκαν στα μπλοκ των φοιτητών, ενώ στη συνέχεια έγινε επίθεση στο ύψος της Κοραή στη Σταδίου όπου επιχείρησαν να διαλύσουν το μπλοκ των εκπαιδευτικών και του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων.
Μέσα σε όργιο χημικών και δακρυγόνων οι διαδηλωτές προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την πυρκαγιά που έχει ξεσπάσει στο κτίριο της Μarfin όπου τελικά άφησαν την τελευταία τους πνοή τρεις εργαζόμενοι. Οι εργαζόμενοι της ΙΝΤΡΑΚΟΜ προσπαθούσαν να ανοίξουν το δρόμο στα Πυροσβεστικά, ενώ μετανάστες εργάτες που βγήκαν από το μπλοκ της ΚΕΕΡΦΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιχείρησαν με πυροσβεστήρες να αναχαιτίσουν τις τεράστιες φλόγες που απειλούσαν τους αποκλεισμένους ανθρώπους.
Το βίντεο του ΜΕGA στο δελτίο ειδήσεων το μεσημέρι εκείνης της μέρας (στη συνέχεια σβήστηκε!) δείχνει καθαρά τις εικόνες όπου απεργοί φωνάζουν για βοήθεια και διμοιρία των ΜΑΤ εμποδίζει κόσμο να πλησιάσει το φλεγόμενο κτίριο. Χαρακτηριστικές ήταν οι δηλώσεις εργαζόμενων από το απέναντι βιβλιοπωλείο Ιανός που έδωσαν τον ένα πυροσβεστήρα στους μετανάστες και η καταγγελία εργαζόμενης της Μαρφίν για τις απειλές, με εντολή του Βγενόπουλου, την προηγούμενη μέρα της απεργίας («όποιος δεν έρθει αύριο, απολύεται») και την παντελή έλλειψη πυρασφάλειας στο κτίριο.
Στο Σύνταγμα η επίθεση έγινε ακόμα πιο λυσσαλέα. Απέναντι από την Αστυνομία δεν βρίσκονταν «κουκουλοφόροι», αλλά χιλιάδες εργαζόμενοι που έφτασαν μέχρι και τα σκαλιά της Βουλής.
Τεράστιες ήταν και οι διαδηλώσεις στις υπόλοιπες πόλεις παρά τις επιθέσεις της Αστυνομίας και εκεί, ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη. Το σύνολο των διαδηλωτών στις 5 Μάη έφτασε και ξεπέρασε το 1 εκατομμύριο πανελλαδικά.
Περικυκλωμένη
Την επόμενη μέρα, 6 Μάη, η κυβέρνηση του ΓΑΠ με τη στήριξη του ΛΑΟΣ και της Μπακογιάννη ψήφισε το Μνημόνιο σε μια Βουλή περικυκλωμένη από δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές παρά την προκλητική στάση της Αστυνομίας με πολλές «προληπτικές» προσαγωγές. Όλος ο κόσμος χάρηκε με τα νέα της διαγραφής των τριών βουλευτών του ΠΑΣΟΚ (Σακοράφα, Δημαράς, Θαν. Οικονόμου) από τον Παπανδρέου επειδή δεν ψήφισαν τα μέτρα.
Για πολλή ώρα η διαδήλωση ήταν κοινή αφού και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ (κάτω από την πίεση της βάσης του) έφτασαν από τη μεριά της Φιλελλήνων. Τα συνθήματα που κυριάρχησαν έδιναν το μήνυμα για τον χαμό των τριών εργαζόμενων στη Μαρφίν, αλλά και για τη συνέχεια: ««Ανυπακοή, Απεργία διαρκή» και «Ληστές ληστές καπιταλιστές, τα κέρδη σας κοστίζουν ανθρώπινες ζωές» συνδυάζονταν με το σύνθημα «Τράπεζες, κυβέρνηση και αστυνομία είναι οι υπεύθυνες για τη δολοφονία». Παρόμοια εικόνα υπήρχε από τις συγκεντρώσεις σε δεκάδες πόλεις της περιφέρειας.
Χρειάζεται να ξαναθυμηθούμε όλη αυτή την εικόνα καθώς όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές θα εντείνεται η επίθεση στην Αριστερά και συγκεκριμένα στο πιο ριζοσπαστικό κομμάτι της. Όσον αφορά το θάνατο των τριών εργαζόμενων στη Μαρφίν πολλές φορές το προηγούμενο διάστημα βουλευτές του ΛΑΟΣ ή ακόμα και ο Λοβέρδος τόλμησαν να εκστομίσουν χυδαία ψέματα για να επιτεθούν στο εργατικό κίνημα ή τα αριστερά κόμματα. Μάλιστα, φασιστικά μπλογκ και συγκεκριμένα οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής στοχοποιούν τον Πέτρο Κωνσταντίνου, δημοτικό σύμβουλο με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Αθήνα και συντονιστή της ΚΕΕΡΦΑ.
Είναι ανάγκη να απαντήσουμε σε αυτές τις χυδαιότητες τόσο θυμίζοντας την εγκληματική στάση της Αστυνομίας και της κυβέρνησης, όσο και κλιμακώνοντας τους αγώνες μας για να ξεφορτωθούμε μια και καλή την τάξη των Βγενόπουλων και το πολιτικό προσωπικό τους που στήριξε τα Μνημόνια.