Η ημερομηνία "15η Απρίλη 2012" θα μείνει χαραγμένη βαθιά στη μνήμη των κατοχικών Νατοϊκών δυνάμεων στο Αφγανιστάν. Πολλοί την συγκρίνουν ήδη με την ιστορική 31η Γενάρη 1968, την ημέρα που οι Βιετκόνγκ εξαπέλυσαν την περιβόητη επίθεση της Τετ, την επίθεση που σηματοδότησε την αρχή της Αμερικανικής ήττας στον πόλεμο του Βιετνάμ. Αλλά ακόμα και αν θεωρήσει κανείς αυτή την σύγκριση υπερβολική, το βέβαιο είναι ότι τα γεγονότα της περασμένης Κυριακής θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του πολέμου.
Την Κυριακή 15 Απρίλη οι "Ταλιμπάν", οι δυνάμεις της Αφγανικής αντίστασης ενάντια στην κατοχή δηλαδή, εξαπέλυσαν μια μεγάλη επίθεση με όλμους, ρουκέτες και πολυβόλα στο κέντρο της Καμπούλ. Στο στόχαστρο της επίθεσης βρέθηκαν όχι μόνο οι πρεσβείες των "συμμαχικών" δυνάμεων ή το κατοχικό κοινοβούλιο, αλλά και το ίδιο το αρχηγείο του ΝΑΤΟ.
"Η επίθεση", σχολιάζει το ειδησιογραφικό πρακτορείο Reuters, "μια από τις πιο σημαντικές στην πρωτεύουσα από τότε που Αφγανικές δυνάμεις απομάκρυναν, με την στήριξη των ΗΠΑ, τους Ταλιμπάν από την εξουσία το 2001, ανέδειξε την δυνατότητα, ύστερα από 10 χρόνια πολέμου, των ανταρτών να πλήττουν ακόμα και την βαριά φυλασσόμενη διπλωματική ζώνη".
Η επίθεση ξεκίνησε το απόγευμα της Κυριακής, μετά την λήξη της μεσημεριανής προσευχής και συνεχίστηκε όλο το βράδυ. "Ισχυρές εκρήξεις", γράφει το Reuters, "συγκλόνισαν το Κέντρο της Καμπούλ. Κύματα μαύρου καπνού βγαίνουν από τις πρεσβείες ενώ την ίδια ώρα ρουκέτες σφυρίζουν στο αέρα".
Οι αντάρτες κατέλαβαν το ξενοδοχείο Kabul Star Hotel στο κέντρο της πρωτεύουσας που βρίσκεται κοντά στο προεδρικό μέγαρο και την Ιρανική πρεσβεία. "Τα παράθυρα του ξενοδοχείου είναι σπασμένα και καπνός βγαίνει από το κτίριο".
Επιθέσεις
Ταυτόχρονα, επιθέσεις σημειώθηκαν σε πολλά σημεία της χώρας. Αντάρτες επιτέθηκαν στην Νατοϊκή βάση Camp Warehouse, στα περίχωρα της Καμπούλ, και αντάλλαξαν πυρά και με την "Ελληνική Δύναμη Αφγανιστάν" που βρίσκεται εκεί. Νατοϊκές βάσεις και κυβερνητικά κτίρια έγιναν στόχος επιθέσεων και στις επαρχίες Λόγκαρ, Πάκτια και Νανγκαρχάρ.
Η βία, η υπεροψία και η αυθαιρεσία των δυνάμεων κατοχής έχουν ξεσηκώσει, μέσα στους τελευταίους μήνες, κύματα μαζικών αντιδράσεων στο Αφγανιστάν. Στα τέλη του Φλεβάρη χιλιάδες οργισμένοι Αφγανοί ξεχύθηκαν, με συνθήματα "Θάνατος στην Αμερική", "Ζήτω το Ισλάμ" στους δρόμους όταν, εργαζόμενοι ανακάλυψαν στα σκουπίδια του γιγάντιου (και διαβόητου για τα βασανιστήρια του) στρατοπέδου συγκέντρωσης Παρβάν, μισοκαμμένα αντίτυπα του Κορανιού, που οι δεσμοφύλακες είχαν αφαιρέσει από κρατούμενους. Οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν από την γειτονική πόλη του Μπαγκράμ (που "φιλοξενεί" μια από τις μεγαλύτερες αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις) και απλώθηκαν μέσα σε λίγες ώρες σε όλη την χώρα.
Και η οργή φούντωσε λίγες μέρες αργότερα όταν, στην επαρχία Κανταχάρ, ένας Αμερικανός αξιωματικός εισέβαλε στις 3 τα μεσάνυχτα σε σπίτια Αφγανών και άρχισε να πυροβολεί σκορπώντας τον θάνατο σε όποιον έβρισκε μπροστά του. Ο απολογισμός: 17 νεκροί, ανάμεσά τους εννέα παιδιά και τρεις γυναίκες. Το ΝΑΤΟ ζήτησε συγνώμη για το επεισόδιο ισχυριζόμενο ότι ο αξιωματικός βρισκόταν σε κατάσταση "αμόκ". Οι νυχτερινές έφοδοι, όμως, είναι μια πολύ διαδεδομένη πρακτική των δυνάμεων κατοχής. Και εξαιρετικά μισητή.
"Οι νυχτερινές επιδρομές" γράφει το βρετανικό περιοδικό The Economist, "είναι βαθύτατα αντιδημοφιλείς ανάμεσα στους απλούς Αφγανούς. Ο κύριος Καρζάι (ο κατοχικός πρόεδρος του Αφγανιστάν) επιμένει εδώ και πολύ καιρό ότι οι επιδρομές, κατά τις οποίες ξένες δυνάμεις, εισβάλουν, συχνά βίαια, σε σπίτια Αφγανών θα πρέπει είτε να καταργηθούν είτε να "αφγανοποιηθούν". Οι Αμερικάνοι θεωρούν ότι οι επιδρομές είναι σημαντικές τόσο για την συγκέντρωση πληροφοριών όσο και για την σύλληψη μεσαίων στελεχών..."
Στις 8 Απρίλη, λίγες μέρες μετά το μακελειό στην Κανταχάρ, ο (κατοχικός) υπουργός Άμυνας του Αφγανιστάν υπέγραψε συμφωνία με τον στρατηγό Τζον Άλεν, τον αρχηγό των “συμμαχικών” δυνάμεων με την οποία ο έλεγχος όλων των “ειδικών αποστολών”, συμπεριλαμβανομένων των νυχτερινών επιδρομών, περνάει στα χέρια του Αφγανικού στρατού. Αλλά, όπως είναι φυσικό, η “αφγανοποίηση” δεν μπορεί να καταλαγιάσει την οργή. Τον Μάρτη, οι Ταλιμπάν υποσχέθηκαν να πάρουν εκδίκηση για τους νεκρούς της Κανταχάρ. Και για τα καμμένα κοράνια. Και για τους άλλους εξευτελισμούς των “συμμαχικών δυνάμεων”. Αντίποινα για τα εγκλήματα αυτά ήταν η επίθεση της 15ης Απρίλη, σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις του Ζαμπιχουλάχ Μουτζαχίντ, του εκπροσώπου των Ταλιμπάν.
Η επίθεση έδειξε για μια ακόμα φορά ανάγλυφα αυτό που οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους προσπαθούν να αποκρύψουν: οι δυνάμεις κατοχής δεν μπορούν, παρά τη βία και την τρομοκρατία, να ελέγξουν το Αφγανιστάν. Ο πόλεμος, δέκα χρόνια μετά τη “νίκη” του Μπους και των φίλων τους της “Βόρειας Συμμαχίας” του Χαμίντ Καρζάι, έχει πλέον χαθεί.
Το ΝΑΤΟ έχει ήδη ανακοινώσει την απόσυρση των ξένων στρατιωτικών δυνάμεων μέχρι το τέλος του 2014. Στις 28 Μάρτη ο έλεγχος του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Παρβάν πέρασε, τυπικά τουλάχιστον, σε Αφγανικά χέρια. Μέσα στους επόμενους έξι μήνες θα έχουν περάσει όλοι οι φυλακισμένοι “Ταλιμπάν” κάτω από τον έλεγχο της κυβέρνησης της Καμπούλ. Οι σύμμαχοι έλπιζαν ότι μια ομαλή μεταβίβαση αρμοδιοτήτων από τις ξένες δυνάμεις στα χέρια του Καρζάι θα μπορούσε και να εξομαλύνει την οργή και να σώσει τα προσχήματα. Η “εαρινή επίθεση” της 15ης Απρίλη δείχνει ότι όλα αυτά δεν είναι παρά γελοίες “ασκήσεις επί χάρτου”.