«Οποτε μιλάω για την Κωνσταντίνα συγκινούμαι. Είναι μία γυναίκα που δίνει σε όλους εμάς τη δύναμη να συνεχίσουμε να παλεύουμε» είπε η Λορέτα Μακόλεϊ.
«Τρεις μέρες πριν από την επίθεση η Κωνσταντίνα είχε συγκρουστεί με την εργοδοσία για το δώρο», είπε ο Κ. Παπαδάκης. «Σε αντίθεση με επιθέσεις σε βάρος αστυνομικών ή διαφόρων επωνύμων, η υπόθεση πήγε να κουκουλωθεί. Ο ανακριτής αποφάσισε να τερματιστεί η έρευνα και τελικά κερδίσαμε να βγει βούλευμα για τη συνέχιση της ανάκρισης. Δεν δεχόμαστε τη λογική των επικηρύξεων που αποτελεί οπισθοδρόμηση για το νομικό πολιτισμό. Το κίνημα συμπαράστασης στην Κωνσταντίνα χρειάζεται να συνεχίσει απαιτώντας τη νομιμοποίηση των μεταναστών, την κατάργηση του δουλεμπορίου και τη διαλεύκανση της υπόθεσης».
Η Μ. Καραμεσίνη μίλησε για το ζήτημα της γυναικείας καταπίεσης. Εξέφρασε την άποψη ότι χρειάζεται «να αντιμετωπίσουμε το θέμα της πατριαρχίας ως αυτόνομο ζήτημα» και τόνισε ότι «η αριστερά παλεύει ενάντια στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών, δείχνοντας πρόθυμη να ανταμείψει τις γυναίκες για τους οικιακούς της ρόλους αλλά δεν είναι πρόθυμη να παλέψει για να τις απαλλάξει από αυτούς».
Ο Β. Αντωνόπουλος από την πλευρά του σωματείου Βιβλιοϋπαλλήλων περιέγραψε πώς η πρωτοβουλία αλληλεγγύης στην Κούνεβα ξεκίνησε από τέσσερα σωματεία και έφτασε να συσπειρώσει πάνω από 90. Ολοι όσοι πήραν το λόγο τόνισαν ότι αυτό το κίνημα ήταν συνέχεια της εξέγερσης του Δεκέμβρη. Μπήκαν προτάσεις για τη συνέχειά του, όπως η συμμετοχή στις πρωτοβουλίες των σωματείων ενάντια στις νέες επιθέσεις της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, όπως ήταν η απεργία στις 17 Δεκέμβρη, στις μάχες για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων, τη νομιμοποίηση των μεταναστών.
Η Δήμητρα Κυρίλλου από την πλευρά του ΣΕΚ τόνισε στην τοποθέτησή της ότι ενώ οι γυναίκες είναι σήμερα ένα μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης βιώνουν τον σεξισμό και την καταπίεση και στην εργασία και στην οικογένεια, γιατί ο καπιταλισμός κερδίζει μέσα από αυτή τη διπλή εκμετάλλευση. Η αντιμετώπιση της γυναικείας καταπίεσης μόνο από τη σκοπιά του φύλου έχει πολύ συγκεκριμένα όρια και για αυτό χρειάζεται να παλεύουμε για να γίνει το ζήτημα της εξάλειψης των σεξιστικών διακρίσεων υπόθεση όλου του κινήματος.