Κάτω τα χέρια απ’ τις Συμβάσεις

Στην μάχη για την υπεράσπιση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας βρίσκει συνέχεια ο αγώνας των εργαζόμενων ενάντια στα μέτρα των μνημονίων. Η απεργία που κήρυξαν μια σειρά Ομοσπονδίες και Συνδικάτα την Τρίτη 15 Μάη ενάντια στην κατάργηση της μετενέργειας των ΣΣΕ και το νέο πετσόκομμα των μισθών που αυτή συνεπάγεται, ήταν η αρχή.

“Κατάργηση της μετενέργειας σημαίνει πως στην πράξη ο μισθός κάθε εργαζομένου, νέου ή παλαιού στη δουλειά, με προϋπηρεσία ή άνευ, μπορεί να επαναπροσδιοριστεί από «μηδενική» βάση και με σημείο εκκίνησης τον εκάστοτε κατώτατο μισθό και όχι την τελευταία κλαδική σύμβαση ή την ευνοϊκότερη επιχειρησιακή που έχει υπογραφεί”, αναφέρει σε δημοσίευμά της η Καθημερινή (7/2). “Σήμερα, οι όροι των συλλογικών συμβάσεων, ακόμη και μετά τη λήξη της διάρκειάς τους, παραμένουν ενεργοί για ένα ακόμη εξάμηνο. Αυτή είναι μια πρόνοια του νομοθέτη προκειμένου να δοθεί ο αναγκαίος χρόνος για την ολοκλήρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων που θα καταλήξουν στην υπογραφή νέας σύμβασης.

Αλλά ακόμη και στην περίπτωση που δεν υπογραφεί νέα σύμβαση και «μετά την πάροδο του εξαμήνου οι υφιστάμενοι όροι εργασίας εξακολουθούν να ισχύουν μέχρις ότου λυθεί ή τροποποιηθεί η ατομική σχέση εργασίας». Με αυτόν τον τρόπο το περιεχόμενο της παλαιάς σύμβασης, δηλαδή τα «κεκτημένα», ενσωματώνεται στην ατομική σύμβαση εργασίας. Ετσι, οι συμβάσεις «μετενεργούν» και μετά τη λήξη τους, παρέχοντας προστασία. Με την κατάργηση της μετενέργειας, η προστασία αυτή αίρεται και ο μισθωτός επιστρέφει στην ατομική διαπραγμάτευση και στην ατομική σύμβαση χωρίς την προικοδότηση των όσων είχε κατοχυρώσει μέσω της τελευταίας συλλογικής του σύμβασης, χωρίς καμία ασφαλιστική δικλίδα”.

Κατάργηση

Η μείωση της μετενέργειας από έξι σε τρεις μήνες και η κατάργησή της μετά την πάροδο των τριών μηνών, όπως ψηφίστηκε στο τελευταίο μνημόνιο, δίνει αυτή τη στιγμή τη δυνατότητα στους εργοδότες μονομερώς να κατεβάσουν τους μισθούς στο βασικό και να απαλλαχτούν από όλα τα επιδόματα και τις όποιες άλλες παροχές (παροχές σε είδος, ειδικές άδειες, πρόσθετες αργίες κλπ) μπορεί να συμπεριλαμβάνονται στους όρους των κλαδικών συμβάσεων, πλην των επιδομάτων ωρίμανσης, τέκνων, σπουδών και επικινδύνου εργασίας, εφόσον βέβαια αυτά προβλέπονται στις ΣΣΕ. Οι μεταβολές αυτές σημαίνουν μείωση μισθών κατά 10% έως 15% κι αυτό σε πρώτη φάση, καθώς οι εργοδότες πιέζουν παντού για νέες συλλογικές συμβάσεις με μειώσεις που υπολογίζεται ότι ξεπερνούν ακόμα και το 40%, απειλώντας, πως σε περίπτωση που αυτό δε γίνει αποδεκτό από τα συνδικάτα, θα το επιβάλουν με ατομικές συμβάσεις.

“Οι εργοδότες του κλάδου θέλουν να μας επιβάλουν εργασιακό μεσαίωνα. Προτείνουν Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με μειώσεις μισθών από 16,7% μέχρι 45%”, ανέφερε χαρακτηριστικά, στην ανακοίνωσή της που καλούσε σε μαζική συμμετοχή στην απεργία στις 15 Μάη, η Πανελλαδική Ενωση Λιθογράφων, Μισθωτών Γραφικών Τεχνών και Συναφών Επαγγελμάτων που εκπροσωπεί έναν από τους εκατοντάδες κλάδους (που βρίσκονται άμεσα στο στόχαστρο.

Να γενικευτεί παντού

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις χρειάζεται να κλιμακωθούν ως τη μόνη εγγύηση για να μην περάσουν οι εκβιασμοί των εργοδοτών. Το παράδειγμα των εργαζόμενων στον ΟΚΑΝΑ που μετά από τρία χρόνια χωρίς ΣΣΕ, κατάφεραν την περασμένη Παρασκευή 11/5, έχοντας καταλάβει για 15 μέρες τα κεντρικά γραφεία του Οργανισμού, να υπογράψουν νέα ετήσια ΣΣΕ με ακέραιους τους μισθούς και όλες τις θεσμικές τους κατακτήσεις, μπορεί να γενικευτεί παντού.

“Οι εργαζόμενοι του ΟΚΑΝΑ δεν τήρησαν καμία «στάση αναμονής» εν όψει εκλογών. Μέσα από μαζικές συνελεύσεις αποφάσισαν ανυποχώρητο αγώνα για να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους και το πέτυχαν. Η παρελκυστική πολιτική της Διοίκησης, που περίμενε την 15η Μάη για να κατακρεουργήσει μισθούς και δικαιώματα μέσα από την εφαρμογή των επαίσχυντων μνημονιακών νόμων για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, προσέκρουσε στην αποφασιστικότητα των εργαζόμενων”, αναφέρει ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που καλεί σε νέα πανεργατική απεργία τώρα. “Όλα τα σωματεία που βρίσκονται σε απεργία ή κινητοποίηση για τις ΣΣΕ και τις απολύσεις, πρέπει να στηριχτούν (Σύλλογος Βιβλίου-Χάρτου, ΣΕΦΚ, ΦΑΓΕ, Χαλυβουργία κ.λπ.). Να προκηρυχτεί άμεσα πανεργατική απεργία. Καμιά αναμονή, καμιά κοινοβουλευτική αυταπάτη! Να σαρώσουμε τις πολιτικές των Μνημονίων με ανυποχώρητους αγώνες, το μόνο δρόμο που μπορεί να εγγυηθεί πραγματικά τα εργατικά δικαιώματα πριν και μετά τις εκλογές”.

Διαβάστε επίσης

Απεργίες στις 15 Μάη

Βιβλιοσυνεργατική