Το επιτυχημένο φεστιβάλ του Μαρξισμού 2012 έδωσε νέες δυνάμεις, αυτοπεποίθηση και επιχειρήματα στους εκατοντάδες συντρόφους και συντρόφισσες που το παρακολούθησαν για να επιστρέψουμε στα κινηματικά μας καθήκοντα και στην νέα εκλογική μάχη που έχουμε μπροστά μας μετά τις εκλογές στις 6 Μάη.
Χαρακτηριστικό του φετινού Μαρξισμού ήταν η συμμετοχή πολλών αγωνιστών που γνώρισαν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΣΕΚ κατά τη διάρκεια των μαχών ενάντια στα μέτρα του Μνημονίου. Σε πολλές συζητήσεις η διάρκεια τους αποδείχτηκε λίγη για τα ερωτήματα και τις παρατηρήσεις που έμπαιναν.
Η ζωντάνια δεν έλειψε από καμία μέρα από τις τέσσερις συνολικά. Η πλειοψηφία των συζητήσεων έβγαζαν την αγωνία να δοθούν απαντήσεις και επιχειρήματα για να τα αξιοποιήσουμε στις μεγάλες μάχες του σήμερα.
Η πρώτη μέρα, Πέμπτη 17/5 ξεκίνησε με δύο συζητήσεις για τους αγώνες στα ΜΜΕ και για τις επαναστάσεις στον αραβικό κόσμο. Στη συνέχεια το αμφιθέατρο Δεριγνύ γέμισε με κόσμο που ήθελε να ακούσει για τα συμπεράσματα όλων των συνιστώσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και πως συνεχίζουμε μπροστά στις εκλογές στις 17 Ιούνη.
Την Παρασκευή 18/5 οι συζητήσεις ξεκίνησαν από νωρίς το πρωί με θέματα για τις εργατικές επαναστάσεις, τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, για τις δομικές ρίζες της κρίσης του καπιταλισμού. Μαζική συμμετοχή είχε η συζήτηση για την κρίση του ελληνικού καπιταλισμού, ενώ πολύ βοηθητικές ήταν οι συζητήσεις για τον αντιδραστικό άξονα που επιχειρούν να σχηματίσουν Κύπρος, Ελλάδα και Ισραήλ και για το κίνημα στα χρόνια του Μεσοπολέμου. Αρκετοί νέοι σύντροφοι παρακολούθησαν τη συζήτηση για την εργασία και την εκμετάλλευση.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας πολύ κόσμο συγκέντρωσε η συζήτηση για την άνοδο της αριστεράς, ενώ την ίδια ώρα έγιναν οι συζητήσεις για το κόμμα της εργατικής πρωτοπορίας και τον ιστορικό υλισμό. Η μέρα έκλεισε με τρεις μεγάλες συζητήσεις. Όσοι συμμετείχαν στην κουβέντα «είναι εφικτή η ρήξη με το ευρώ» χρειάστηκε να…μετακομίσουν στο αμφιθέατρο Δεριγνύ γιατί η αίθουσα Α22 αποδείχτηκε πολύ μικρή. Πλούσια συζήτηση έγινε και στις κουβέντες «πώς να σταματήσουμε την φασιστική απειλή» και για τον αναρχισμό.
Ισπανία του ‘36
Το Σάββατο 19/5 η αίθουσα στην οποία γινόταν η συζήτηση για την Ισπανία του ’36 με τον Άντι Ντέργκαν ξεχείλισε και οι ερωτήσεις ξεκίνησαν με το τέλος της εισήγησης.
Ενδιαφέρουσες ήταν οι συζητήσεις για την πρώτη απεργία γυναικών στην Ελλάδα, για τη Διαλεκτική και για την Διαρκή Επανάσταση, ενώ οι συζητήσεις ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (με την πλειοψηφία των παρεμβάσεων να γίνονται από μετανάστες) και την Αντίσταση και τον Εμφύλιο όχι μόνο είχαν πολύ κόσμο, αλλά τα σχόλια όσων συμμετείχαν ήταν αποθεωτικά (χωρίς καμία υπερβολή).
Μετά το μεσημεριανό διάλειμμα ξεκίνησαν οι ζώνες με τις 5 συζητήσεις. Μεγάλη συμμετοχή είχαν οι συζητήσεις για το πώς συνεχίζουμε μετά τις 17 Πανεργατικές και για τον εργατικό έλεγχο. Πολύ θετικά σχόλια υπήρχαν για τις συζητήσεις όσον αφορά το θέατρο και για την απελευθέρωση των ομοφυλόφιλων. Ενδιαφέρουσα συζήτηση έγινε τόσο στη συζήτηση «αστική ή εργατική δημοκρατία όσο και για τον Λένιν και την εργατική εξουσία.
Η αντίσταση στο φασισμό στο Μεσοπόλεμο έδωσε αφορμή και επιχειρήματα για τη μάχη απέναντι στους φασίστες σήμερα, ενώ σπουδαία σχόλια έκαναν όσοι συμμετείχαν στις συζητήσεις «Γυναίκες και Επανάσταση» και για τον δεκαετή πόλεμο 1912-22. Πολλές παρατηρήσεις και ερωτήσεις μπήκαν στην κουβέντα για τον Γκράμσι.
Εντυπωσιακό ήταν το κλείσιμο της ημέρας με τη συζήτηση για την παγκόσμια κρίση και τη διεθνή αντίσταση με τους φιλοξενούμενους αγωνιστές να μιλούν για την έμπνευση που παίρνουν από τους αγώνες στην Ελλάδα και να δίνουν εικόνες από τις μάχες σε όλο τον κόσμο.
Η Κυριακή 20/5 είχε σπουδαίες συζητήσεις από το πρωί. Η ημέρα ξεκίνησε με δύο συζητήσεις για την Κίνα και τη θέση της στον παγκόσμιο καπιταλισμό και για την αλλοτρίωση. Στη συνέχεια μαζικές ήταν οι κουβέντες για το Occupy Wall Street και για τη νίκη της ΕΔΑ το 1958. Με πολλές παρεμβάσεις από τους συντρόφους που συμμετείχαν κύλισαν οι συζητήσεις για τον Λούκατς και για την Τέχνη και την Επανάσταση.
Μετά το μεσημέρι οι δύο συζητήσεις που συγκέντρωσαν τον περισσότερο κόσμο ήταν «Ο ιμπεριαλισμός σήμερα» και η συζήτηση για τις προοπτικές της επαναστατικής αριστεράς. Εντυπωσιακή ήταν η συζήτηση για το κίνημα των πλατειών και τον αντικαπιταλισμό, ενώ πολύ βοηθητική για τη συνέχεια ήταν η συζήτηση για τα συνδικάτα. Με πολλές ερωτήσεις εξελίχθηκαν οι συζητήσεις για το πως χάθηκε η Ρώσικη Επανάσταση και για την εργατική τάξη. Ενδιαφέρουσες ήταν επίσης οι κουβέντες για το ρόλο της εφημερίδας και για την τακτική του ενιαίου μετώπου.
Το τετραήμερο έκλεισε πανηγυρικά με τη συζήτηση για την πάλη για μια κοινωνία χωρίς καπιταλισμό και με δυνατά συνθήματα μετά το τέλος των ομιλιών. Σε επόμενες σελίδες μπορείτε να διαβάσετε πως βίωσαν το Μαρξισμό σύντροφοι που τον παρακολούθησαν πρώτη φορά και σίγουρα η γνώμη τους είναι κριτήριο για την επιτυχία του.