«Φεύγαμε από μια απεργιακή φρουρά το πρωί και όπως κατεβαίναμε στη συγκέντρωση μας στριμώξανε δύο διμοιρίες ΜΑΤ, ζητάγανε ταυτότητα, μας έσπασαν το πανώ του σωματείου, χτύπησαν τρεις κοπέλες».
Η εικόνα που μετέφεραν τα μέλη του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου είναι ενδεικτική της κατάστασης που επικρατούσε το πρωί της Πανεργατικής. Με τον ίδιο τρόπο η ΕΛ.ΑΣ. συνέλαβε τον Σπύρο Στάικο, εργαζόμενο στο Αττικό Νοσοκομείο, επειδή κρατούσε το πανώ του Σωματείου. «Ομάδες Δ», «Ζητάδες», ΜΑΤ, ασφαλίτες, Αμεση Δράση είχαν καταλάβει κάθε στενό, ακόμα και κεντρικούς δρόμους εμποδίζοντας τον κόσμο να κατέβει στην πορεία και κάνοντας «προληπτικές προσαγωγές» διαδηλωτών.
Στα Εξάρχεια η αστυνομία επιχείρησε να εισβάλλει στο Nosotros και δεν άφηνε τα μέλη της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης να βγούν από τα γραφεία τους παρά μόνο αν έδιναν τα στοιχεία τους (!) - δίνοντας συνέχεια στο σήριαλ των εισβολών στα γραφεία που ξεκίνησαν στις 5 Μάη με την επίθεση σε μπαρ, στα γραφεία του Δικτύου για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα και αλλού.
98 συνολικά άτομα «προσήχθησαν προληπτικά» το πρωί της 20 Μάη στα αστυνομικά τμήματα, για να αφεθούν ΟΛΟΙ ελεύθεροι χωρίς καμιά κατηγορία, μετά την λήξη της πορείας. Παρά την καταγγελία των συλλήψεων εκ μέρους του προέδρου της ΑΔΕΔΥ Παπασπύρου στο Πεδίο του Αρεως, τα ΜΑΤ και οι ασφαλίτες συνέχισαν να προκαλούν κυκλώνοντας και από τις δύο πλευρές τους διαδηλωτές εκεί που βρίσκονταν ανάμεσα σε άλλα, τα μπλοκ των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων των Δήμων.
Ο στόχος μιας τέτοιας αστυνομικής επιχείρησης ήταν διπλός. Αφενός να τρομοκρατήσει τον κόσμο που κατεβαίνει στα συλλαλητήρια ότι αντί για την πορεία μπορεί να βρεθεί στο κρατητήριο. (Είναι ενδεικτικό ότι ανάμεσα στους «προσαχθέντες» δεν ήταν μόνο τα σύμφωνα με την μπάτσο-ορολογία «ύποπτα άτομα νεαρής ηλικίας» - αλλά άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας, εργαζόμενοι κλπ). Και αφετέρου να προκαλέσει άλλον ένα κύκλο «επεισοδίων» και νεκροσυλίας. Απέτυχαν και στα δύο. Ο κόσμος πλημμύρισε ξανά τους δρόμους της Αθήνας και οι διαδηλώσεις ήταν ειρηνικές. Η προσπάθεια του Χρυσοχοϊδη να επιβάλλει άτυπα μεθοδεύσεις, σαν κι αυτές που τόλμησε να ξεστομίσει στις 5 Μάη περί «απαγόρευσης διαδηλώσεων», έπεσαν στο κενό.