Η μέθοδος είναι «απλή». Η αστυνομία συλλαμβάνει ένα διαρρήκτη, μετά ανοίγει τους φακέλους με τις άλυτες υποθέσεις της και τον φορτώνει με δεκάδες ακόμα κλοπές και διαρρήξεις. Αποδεικτικά στοιχεία; Ο «modus operandi» (η μέθοδος) είναι η ίδια σε όλες τις περιπτώσεις, όπως καταθέτουν εκστασιασμένα με τις γνώσεις τους στα λατινικά τα αστυνομικά όργανα.
Μονότονα οι δικηγόροι διαμαρτύρονταν για αυτή «τη συνηθισμένη πια πρακτική των αστυνομικών τμημάτων». Ένα από τα πολλά παραδείγματα: δυο κατηγορούμενοι είχαν ομολογήσει τρεις διαρρήξεις. Όμως καταδικάστηκαν για 65. Μάταια ο δικηγόρος επισήμαινε ότι σε 13 από τις υπόλοιπες 62 υποθέσεις η Σήμανση είχε βρει δακτυλικά αποτυπώματα των διαρρηκτών που όμως δεν ανήκαν στους πελάτες του. Μάταια, επίσης, υπογράμμιζε είναι αδύνατο να διαπράττουν οι πελάτες του διαρρήξεις ταυτόχρονα στο Χολαργό και στο Γαλάτσι. Ο «πέλεκυς» της δικαιοσύνης έπεσε βαρύς, μετά και από σύντομη διάλεξη του κυρίου εισαγγελέα περί της «θεαματικής ανόδου της εγκληματικότητας των αλλοδαπών».
Αμα σε λένε Χριστοφοράκο και είσαι το αφεντικό της Ζήμενς στην Ελλάδα, τότε η «αδέκαστη δικαιοσύνη» δεν μπορεί να βρει το παραμικρό αποδεικτικό στοιχείο για να σου απαγορεύσει έστω την έξοδο από τη χώρα. Αν είσαι ένα ανώνυμο κλεφτρόνι και μάλιστα «αλλοδαπό» τότε αρκεί ένας αστυνομικός φάκελος για να πας κάμποσα χρόνια φυλακή.