Δίχως αμφιβολία, αυτό που έδωσε την χαριστική βολή στο σύντομο πάρτι των αγορών -για την νίκη των “δικών τους ανθρώπων” στην Ελλάδα- ήταν η παγκόσμια κατάσταση. Η ποιότητα, όμως, αυτών των δικών τους ανθρώπων, έπαιξε σίγουρα και αυτή ένα ρόλο. Γιατί σήμερα στην εξουσία δεν επιστρέφει μια “αξιόπιστη δύναμη” αλλά ένας θίασος από νεοφιλελεύθερους τσαρλατάνους, απατεώνες και παραχαράκτες. Τα “γαλάζια στελέχη” που θα καταλάβουν τώρα τα υπουργεία είναι, ανάμεσα στα άλλα είναι υπεύθυνοι και για την απόκρυψη και την συστηματική παραχάραξη των δημοσιονομικών στοιχείων του 2008-2009.
Ο Γιάννης Παπαθανασίου ήταν ο τελευταίος υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή. Η Κομισιόν είχε αρχίσει, από την εποχή της κατάρρευσης της Λήμαν Μπράδερς τον Σεπτέμβρη του 2008 να ανησυχεί για τα ελληνικά ελλείμματα. Το 2009 η ανησυχία έγινε φόβος. Η Κομισιόν, λέει ο Χοακίμ Αλμούνια, ο τότε Επίτροπος Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είχε επισημάνει στην ελληνική κυβέρνηση “ότι η εκτέλεση του προϋπολογισμού για την περίοδο Ιανουαρίου-Μαρτίου 2009 απέκλινε σημαντικά από τους ετήσιους δημοσιονομικούς στόχους”. Και προειδοποιούσε ότι “εάν συνεχισθούν οι τάσεις αυτές καθ’ όλο το έτος, το έλλειμμα της κεντρικής κυβέρνησης θα υπερβεί το 10% του ΑΕΠ, πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με τον επίσημο ετήσιο στόχο για έλλειμμα της κεντρικής κυβέρνησης 5% του ΑΕΠ”.
Ποια ήταν η αντίδραση του Παπαθανασίου; Έτρεξε να μοιράσει διαβεβαιώσεις ότι η κατάσταση βρίσκεται υπό έλεγχο και ότι τα ελλείμματα δεν θα ξεπεράσουν τελικά τα όσα έχουν συμφωνηθεί. Και για να μην εκθέσει τον προϊστάμενό της, η (ανεξάρτητη) Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία έπαψε από το καλοκαίρι του 2009 να εκδίδει μηνιαία δελτία (όπως ήταν υποχρεωμένη από τους κανονισμούς της ΕΕ) και να δίνει στοιχεία. Η αλήθεια είναι αυτό που λέει ο υπουργός. Τελεία και παύλα. Τι τα θέλετε τα στοιχεία;
Η συνέχεια είναι γνωστή: η αποκάλυψη (και εκμετάλλευση) της παραχάραξης από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (σύμφωνα με την τελευταία και οριστική αναθεώρηση, το δημόσιο έλλειμμα έκλεισε τελικά το 2009 στο 15,4% του ΑΕΠ), η δημοσιονομική κρίση, η προσφυγή στη “βοήθεια” της Τρόικας, τα Μνημόνια.
Όσο για τον Γιάννη Παπαθανασίου, οι πρώτες εκτιμήσεις των εκλογικών αποτελεσμάτων τα μεσάνυχτα της Κυριακής, τον έβαζαν ξανά στην Βουλή. Τα τελικά αποτελέσματα, όμως, διέψευσαν αυτές τις προβλέψεις.
Το παράξενο είναι ότι οι “αγορές” -δηλαδή οι κερδοσκόποι- κινήθηκαν στους ίδιους, ακριβώς, ρυθμούς: άνοδος στην αρχή και πτώση στην συνέχεια. Σύμπτωση; Ίσως. Ίσως όμως και όχι: σε τελευταία ανάλυση, από όλους τους “δικούς τους ανθρώπους”, οι παραχαράκτες και οι (μεγαλο) απατεώνες είναι, όπως φαίνεται, οι πιο δικοί τους.