Πώς να χαρακτηρίσεις αυτήν την κυβέρνηση; Αν την πεις “κυβέρνηση Σαμαρά” λες ψέματα για τον προφανή λόγο ότι είναι μια κυβέρνηση που δεν θα είχε προκύψει χωρίς τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, απλά και μόνο με το 29% που κατάφερε να συγκεντρώσει ο Σαμαράς και η ΝΔ.
Αν την πεις κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, πάλι δεν λες όλη την αλήθεια. Καταρχήν, γιατί ένα ολόκληρο κομμάτι της ΝΔ, προεξέχοντος του Μητσοτακέικου, έμεινε στην απ' έξω. Και κατά δεύτερον, γιατί και το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ προσπαθούν να κρατάνε αποστάσεις από αυτήν το κυβερνητικό σχήμα: Και όσον αφορά στον μικρό αριθμό και τον “εξωκομματικό” χαρακτήρα των υπουργών που έχουν στη νέα κυβέρνηση, αλλά και τη μη παρουσία του Βενιζέλου και του Κουβέλη σε αυτήν.
Συγκεκριμένα, στο ΠΑΣΟΚ, ο Βενιζέλος προτίμησε να κάνει στην άκρη τους ακραιφνείς μνημονιακούς Λοβέρδο, Χρυσοχοϊδη, (και σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναγκάζοντας τη Διαμαντοπούλου να φύγει απογοητευμένη στο εξωτερικό γεμίζοντας θλίψη από άκρη σε άκρη τη χώρα που αγαπήθηκε όσο κανείς) προκειμένου να έχει τη δυνατότητα να το παίζει και κυβέρνηση και αντιπολίτευση, μπας και καταφέρει να περισώσει το βυθιζόμενο ΠΑΣΟΚ από την κρίση.
Ο Κουβέλης πάλι - παρόλο που έχει συμφωνήσει σε ένα αντιδραστικό σε όλους τους τομείς (οικονομικό, μεταναστευτικό, εξωτερική πολιτική) πρόγραμμα σύγκλισης, υποστηρίζει ότι ο ρόλος της ΔΗΜΑΡ στη νέα κυβέρνηση θα είναι “η υπεράσπιση της υλοποίησης των φιλολαϊκών μέτρων”. Λίγο δύσκολο αυτό, με δεδομένο ότι ο μεν Α. Μανιτάκης στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης θα έχει να αντιμετωπίσει άμεσα το ζήτημα της υλοποίησης των απολύσεων που ζητάει η τρόικα και ο δε Α. Ρουπακιώτης στο υπουργείο Δικαιοσύνης θα έχει να αντιμετωπίσει το ισχυρό δικαστικό κύκλωμα της συντήρησης.
Θνησιγενής
Αν σε όλα αυτά προσθέσει κανείς ότι το κόμμα που αποτελεί το βασικό κορμό αυτής της κυβέρνησης, η Νέα Δημοκρατία, προσπαθεί ακόμα να συγκολλήσει όλες τις αποκλίνουσες τάσεις της γαλάζιας πολυκατοικίας που μάζεψε στην προεκλογική περίοδο, μπορούμε να καταλάβουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια θνησιγενή αδύναμη μικρή τρόικα που αφού πήρε ψήφο “αναδιαπραγμάτευσης” έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας τις επιταγές της μεγάλης τρόικας της ΕΕ, του ΔΝΤ και των τραπεζιτών.
Με ένα αρκετά κωμικοτραγικό τρόπο, το μήνυμα αυτής της αδυναμίας έστειλε στα πέρατα της οικουμένης η αρρώστια του Σαμαρά και η παραίτηση Ράπανου, πριν καν να ορκιστεί. Και συνεχίζει να το στέλνει η αντικατάσταση την τελευταία στιγμή του Αβραμοπολου από τον Παπούλια στη Σύνοδο Κορυφής μετά από έξωθεν πιέσεις για “νομικούς λόγους”.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η κυβέρνηση όσο σάπια και να είναι δεν πρόκειται να πέσει από μόνη της ή κάτω από βάρος μιας κυριλέ “υπεύθυνης αντιπολίτευσης”, είτε αυτή που τάχα υπόσχεται ότι θα κάνει εκ των έσω ο Κουβέλης, είτε αυτή που ήδη έχει ξεκινήσει από τα έξω η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν ξεχνάμε, ότι έχει ήδη στο πλευρό της όλους τους αδίστακτους διεθνείς και ντόπιους γκάνγκστερ τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους και τους εφοπλιστές Θα πέσει μόνο κάτω από το βάρος των αγώνων της εργατικής τάξης και της εργατικής αντιπολίτευσης. Εμπρός να οργανώσουμε αυτήν την αντίσταση από την πρώτη μέρα.
Προγραμματική σύγκλιση συνέχισης της σκληρής λιτότητας
Μπορεί οι προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης να καθυστερήσουν λίγες μέρες, αλλά το κείμενο της προγραμματικής σύγκλισης δεν αφήνει περιθώρια για παρεξηγήσεις.
Τα βασικά του σημεία προδιαγράφουν συνέχιση και όξυνση της πολιτικής της σκληρής λιτότητας των μνημονίων και της τρόικας - με μια πλαστική γαρνιτούρα από υποσχέσεις για κοινωνική πολιτική και “ευγενείς” πόθους για χαλάρωση της πίεσης στην ελληνική οικονομία. Περιλαμβάνουν επίσης το άνοιγμα της επίθεσης σε ένα μέτωπο όπου σημειώνεται η μεγαλύτερη καθυστέρηση στην υλοποίηση των μέτρων: Το μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας στα αρπακτικά της αγοράς.
Το πρώτο που μπορεί να διαπιστώσει κανείς, είναι η καταρχήν πλήρης άρνηση των βασικών εκπροσώπων της τρόικας να μπουν σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση. Ο Σόιμπλε - και άλλοι αξιωματούχοι - δηλώνουν καθαρά ότι αυτό που χρειάζεται είναι να εφαρμοστούν στην πράξη τα ήδη ψηφισμένα μνημόνια τα μέτρα των οποίων έχουν καθυστερήσει ακόμα περισσότερο με τις απανωτές εκλογές.
Η απάντηση που δίνει ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ρομπάι πάνω στο ζήτημα της επιμήκυνσης (την “αναδιαπραγμάτευση” μην την είδατε) είναι ότι «δεν θα ικανοποιήσει ιδιαίτερα τη νέα κυβέρνηση σε ό,τι αφορά τη χαλάρωση των μεταρρυθμιστικών υποχρεώσεων».
Αυτό που δηλώνει καθαρά ο Ρομπάι είναι ότι επιμήκυνση, αν εφαρμοστεί, δεν θα σημάνει χαλάρωση, αλλά παράταση του βασανιστικού μαρτυρίου της αφαίμαξης το οποίο υπόκειται δυόμισι χρόνια τώρα η εργατική τάξη και ο λαός στην Ελλάδα.
Το μεγάλο ξεπούλημα
Οι “μεταρρυθμιστικές υποχρεώσεις” στις οποίες αναφέρεται δεν αφορούν απλά τη συνέχιση της σκληρής λιτότητας, αλλά και το προχώρημα των ιδιωτικοποιήσεων. Το ξεπούλημα των φιλέτων της ελληνικής οικονομίας – νερό, ενέργεια, σιδηρόδρομος, λιμάνια, αστικές συγκοινωνίες, τράπεζες, μεταφορές, παροχές υγείας, υπηρεσίες, ακτές, δημόσια γη - σε εξευτελιστικές τιμές θα αποφέρει τεράστια κέρδη στους επίδοξους “επενδυτές”.
Η προγραμματική σύγκλιση της τρόικας Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη βάζει μπρος ακριβώς αυτό το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων – ξεκινώντας με τον ΟΣΕ, τα λιμάνια και το νερό σε Αθήνα-Θεσσαλονίκη - λέγοντας όμως ένα μεγάλο ψέμα. Ότι τα λεφτά που θα “εξοικονομηθούν” από τις αποκρατικοποιήσεις θα χρησιμοποιηθούν για να μην υπάρξουν περαιτέρω μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις στον ιδιωτικό τομέα και για να υπάρξει κοινωνική πολιτική. Τα λεφτά θα προκύψουν “με την περιστολή της σπατάλης και την στοχευμένη καταπολέμηση της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας, καθώς και μέσα από τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις του κράτους και του ευρύτερου δημόσιου τομέα” όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην αρχή του κειμένου.
Πρόκειται απλά για την εφαρμογή του εκβιασμού του “άμεσου ισοδύναμου” που επιβάλλει η τρόικα, - ότι “αν δεν κόψεις από εκεί κόψε από αλλού ή πούλα”. Στην πραγματικότητα, τα λεφτά που θα “εξοικονομούνται” από τα ξεπουλήματα του δημόσιου τομέα δεν θα πηγαίνουν καν για μισθούς και συντάξεις, αλλά κατευθείαν πίσω στις τράπεζες για να αποπληρώνουν το δημόσιο χρέος που σε συνθήκες ύφεσης μέρα τη μέρα θα βαθαίνει όλο και περισσότερο. Και οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι θα κάθονται ξανά στον άξονα, καθώς η κυβέρνηση Σαμαρά έχει προκαταβολικά παραδοθεί στους εκβιασμούς των τραπεζών και της τρόικας δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται να θέσει σε κίνδυνο της συμμετοχή της χώρας στο ευρώ και την ΕΕ.
Οσο για τις “κοινωνικές” υποσχέσεις, οι περισσότερες από αυτές είναι ανέκδοτα:
• Το διετές επίδομα ανεργίας που υπόσχονται (με εντελώς αβέβαια χρήματα που “θα πάρουν” από την ΕΕ) ακόμα κι αν υπάρξει, θα είναι απάτη αφού η πλειοψηφία του ενός εκατομμυρίου ανέργων δεν δικαιούνται κανένα απολύτως επίδομα!
Άλλο ένα παραμύθι
• Η υπόσχεση για “μη απολύσεις στο δημόσιο” - ακόμα ένα παραμύθι. Οχι μόνο, γιατί οι εκπρόσωποι της τρόικας έχουν δώσει μέχρι και τον αριθμό των απολύσεων που πρέπει να γίνουν (έφτασαν να επιτεθούν μέχρι και στο πιο πιστό τους σκυλί, το Λοβέρδο, ότι ακολούθησε πολιτική προσλήψεων στα νοσοκομεία!), αλλά γιατί η συνέχιση της κατάργησης και της συγχώνευσης Οργανισμών του Δημοσίου, στην οποία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ έχουν συμφωνήσει, θα σημάνει από μόνη της την κατάργηση δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας.
• Η επαναφορά της ισχύος των συλλογικών συμβάσεων εργασίας “στο επίπεδο που προσδιορίζουν το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο”, ακούγεται σαν κακόγουστο αστείο αν κρίνουμε από τον εκβιασμό διαρκείας που έκανε η τρόικα για να ψηφισθεί η κατάργηση της μετενέργειας στις 12 του Φλεβάρη. Αλλά ακόμα κι αν συμφωνηθεί να επανέρθει η ισχύς της ΕΓΣΕΕ, ποιος θα σταματήσει τον εκβιασμό διαρκείας “υπογράφεις ή απολύεσαι” που έχουν εξαπολύσει τα αφεντικά; Σύμφωνα, με τα στοιχεία του ΣΕΠΕ από τις 14 Φεβρουαρίου έως το τέλος Μαΐου κατατέθηκαν 84.772 ατομικές συμβάσεις με μέσο όρο μείωσης αποδοχών 23,5% και 400 επιχειρησιακές συμβάσεις για 30.659 εργαζόμενους με μέση μείωση μισθών 24%.
• Η “ελάφρυνση” των νοικοκυριών είναι άλλο ένα παραμύθι της “προγραμματικής σύγκλισης”:
Η υπόσχεση για αύξηση του ορίου αφορολόγητου από τα 5.000 ευρώ έγινε “σταδιακή” αύξηση. Η κατάργηση του “άδικου” χαρατσιού για τα ακίνητα έγινε “ενοποίηση” όλων των φόρων για τα ακίνητα χωρίς να επισημαίνεται αν το τελικό ποσό θα είναι μικρότερο, ίσο ή μεγαλύτερο.
Με τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων χρεών προς το δημόσιο ώστε να μην ξεπερνούν το 25% του εισοδήματός τους (τα υπόλοιπα σε δύο δόσεις), η κυβέρνηση όχι μόνο δεν κόβει έστω κι ένα ευρώ αλλά απλά επιδιώκει μπας και μαζέψει τίποτα πριν φτάσει στις κατασχέσεις. Με την ίδια λογική και η ρύθμιση για τους δανειολήπτες ότι: “η δόση δεν θα πρέπει να ξεπερνά το 30% του μηνιαίου εισοδήματος, με την εξαίρεση των υψηλών εισοδημάτων”.
Για να το κάνουμε λιανά, ένας εργαζόμενος με 7.000 ετήσιο εισόδημα και ένα δάνειο θα συνεχίζει χοντρά, να δίνει το 30% του εισοδήματός του στην τράπεζα για να μην του πάρει το σπίτι, το 25% του εισοδήματός του στο κράτος (για φόρους εισοδήματος, ακίνητης περιουσίας και να βάζει και στην άκρη για δύο δόσεις) και με τα υπόλοιπα 250 ευρώ το μήνα θα προσπαθεί να επιβιώσει αυτός και η οικογένειά του...
• Την ίδια στιγμή, η προγραμματική σύγκλιση περιέχει μια σειρά από μέτρα ενίσχυσης της “επιχειρηματικότητας”, όπως: Η “επίσπευση αποπληρωμής ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου προς τον επιχειρηματικό κόσμο”, “η στήριξη της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας με νέα χρηματοδοτικά εργαλεία σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων”, “η ενεργοποίηση των Κοινοτικών Προγραμμάτων” για ενίσχυση των επενδύσεων, “η αναμόρφωση των κανόνων του «Τειρεσία», προκειμένου να διευκολυνθεί η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης”, “η ενίσχυση της ρευστότητας στην αγορά μετά από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών” (προβλέπεται άμεσα ανακεφαλαιοποίηση και εξυγίανση της Αγροτικής Τράπεζας).
Το ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα σημάνει “ενίσχυση της ρευστότητας στην αγορά” αποτελεί ένα ακόμη ανέκδοτο, διεθνές και εγχώριο, μιας και οι συνεχείς ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών δεν έχουν φέρει απολύτως καμιά επένδυση. Οσον αφορά στην ΑΤΕ, το σχέδιο “ανακεφαλαιοποίηση και εξυγίανση” θα σημάνει στην ουσία διαχωρισμό της τράπεζας σε “καλή” και “κακή” - και στη συνέχεια ξεπούλημα του “υγιούς” κομματιού και πέρασμα του “τοξικού” κομματιού στο δημόσιο.
Κοινός αγώνας
Είναι θέμα χρόνου, οι “κοινωνικές” υποσχέσεις της νέας κυβέρνησης να αποδειχθούν το ίδιο ψεύτικες με εκείνες της κυβέρνησης ΓΑΠ. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που η κυβέρνηση ΓΑΠ προσπάθησε αρχικά να διασπάσει τους εργαζόμενους σε “προνομιούχους” δημόσιους και ιδιωτικούς, έτσι και ακόμα χειρότερα, η κυβέρνηση Σαμαρά θα προσπαθήσει να προχωρήσει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας κατηγορώντας τις “συντεχνίες” που αντιστέκονται και εμποδίζουν την “κοινωνική πολιτική” της κυβέρνησης.
Η μόνη απάντηση σε αυτό είναι ο κοινός αγώνας όλων των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με απεργίες διαρκείας και διαδηλώσεις, με συντονισμό και συμπαράσταση παντού. Ο κοινός αγώνας των εκατομμυρίων απεργών που ανέτρεψαν από τα κάτω τις κυβερνήσεις ΓΑΠ και Παπαδήμου μπορεί να δείξει σύντομα την πόρτα της εξόδου και σε αυτήν την κυβέρνηση των μνημονίων, της τρόικας και των καπιταλιστών. Η μόνη διέξοδος από τους εκβιασμούς είναι να βγάλουμε από το λαιμό μας τη θηλιά που μας έχουν περάσει: Με παύση πληρωμών και διαγραφή του χρέους, έξοδο από την ΕΕ, με εθνικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων που κλείνουν, με εργατικό έλεγχο παντού.
“Ενεργός διπλωματία” και η Ιθαγένεια... “πρόβλημα”
• Με το που ανέλαβε υπουργός Εξωτερικών ο Αβραμόπουλος δέχτηκε το συγχαρητήριο τηλεφώνημα της Χ. Κλίντον όπου “συζήτησαν για θέματα διμερούς συνεργασίας και διεθνείς εξελίξεις”, λίγο πριν η τελευταία δηλώσει ότι θα πάρει πρωτοβουλίες για “πολιτική μετάβαση στη Συρία”.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι, παρά την κρίση, η κυβέρνηση της ντόπιας τρόικας θα συνεχίσει να στοχεύει στη συμμετοχή της ελληνικής άρχουσας τάξης σε όλες τις ιμπεριαλιστικές κινήσεις και στη ευρύτερη περιοχή.
Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην προγραμματική σύγκλιση στόχοι είναι η “αναβάθμιση του ρόλου της χώρας ως σταθεροποιητικού παράγοντα στην περιοχή της”, “η ενεργός διπλωματία όψει και των εξελίξεων σε όλη την ευρύτερη περιοχή”, αλλά και η “συστηματική προετοιμασία για ανακήρυξη ΑΟΖ” .
• Τα ίδια ισχύουν και όσον αφορά στο ζήτημα της ενίσχυσης της ρατσιστικής Ευρώπης-Φρούριο. Η προγραμματική σύγκλιση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ προβλέπει: “αναβάθμιση φύλαξης συνόρων”, νέα “αναβάθμιση αρμοδιοτήτων-δικαιοδοσιών FRONTEX”, “διασπορά των παράνομων μεταναστών σε κέντρα φιλοξενίας ως τον επαναπατρισμό τους”, “προσαρμογή του θεσμικού πλαισίου για απόδοση Ιθαγένειας σε συνδυασμό με τις σύγχρονες εξελίξεις και σε αντιστοίχηση με τα ισχύοντα σε ευρωπαϊκές χώρες με παρόμοια προβλήματα” (σημειολογικά να σημειώσουμε ότι η Ιθαγένεια των παιδιών κατηγοριοποιείται σαν “πρόβλημα” και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αναφέρονται σαν “κέντρα φιλοξενίας”).
Η επιστροφή των Ζόμπι
Το Β-movie δεν έχει Μητσοτάκη, αλλά έχει όλα τα άλλα: Βρικόλακες, ζόμπι της αγοράς, κενταύρους, μεταλλαγμένους αριστερούς, μαυροφορεμένα βαμπίρ με ακριβά γούστα, εξωγήινους, “σκληρούς” στρατιωτικούς, ανυποψίαστα θύματα, υπουργούς-φαντάσματα .
Είχε για υπουργό Οικονομικών, τι άλλο, έναν τραπεζίτη. Ο κύριος Β. Ράπανος ήταν και αυτός ένας από τους οικονομικούς σύμβουλους Σημίτη όταν φτιάχνονταν η φούσκα και στη συνέχεια ακολουθούσε η είσοδος της Ελλάδας στο Ευρώ. Η παραίτησή του γέμισε με απογοήτευση τις διεθνείς αγορές.
Tην θέση του αναμένεται να πάρει ο Γιάννης Στουρνάρας, σημιτικός “εκσυγχρονιστής” και αυτός, ήταν υπουργός Ανάπτυξης στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Πικραμένου. Ο Γ. Στουρνάρας, ένας ακόμα τραπεζίτης, είναι πρώην αντιπρόεδρος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών. Είναι επίσης γενικός επιστημονικός διευθυντής του Iδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών, του ΙΟΒΕ που πριν από τις εκλογές έκανε το λαγό της τρόικας: “Μέρος της ευθύνης αποδίδεται κατά τον ΙΟΒΕ, μεταξύ άλλων, στον τρόπο που εφαρμόστηκε η οικονομική πολιτική από την ελληνική κυβέρνηση, καθώς δεν κατόρθωσε να προωθήσει τις κατάλληλες μεταρρυθμίσεις, ιδιαίτερα τις ιδιωτικοποιήσεις...” διαβάζουμε χαρακτηριστικά.
Εχει για υπερυπουργό Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, ποιον άλλο, τον άνθρωπο που κατάφερε να ξεπουλήσει την Ολυμπιακή στον άρχοντα της φούσκας Βγενόπουλο αντί πινακίου φακής, τον Κ. Χατζηδάκη. Με το που ανέλαβε το υπουργείο ξεκίνησε τις εκκλήσεις για εσωτερικό μορατόριουμ προκειμένου να βάλει μπροστά το μεγάλο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Εγινε ο ήρωας των καναλιών και της άρχουσας τάξης όταν στη διάρκεια της πανεργατικής απεργίας στις 15 Δεκεμβρίου 2010 δέχθηκε επίθεση από διαδηλωτές. Λίγους μήνες αργότερα εντοπίστηκε από την Ασφάλεια Αττικής ένας από τους δράστες. Ηταν ένας 68χρονος συνταξιούχος του ΟΤΕ.
Εχει για υπουργό Εσωτερικών τον Ε. Στυλιανίδη, τον πρώην ΟΝΝΕΔίτη που σαν υπουργός Παιδείας το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου του 2008 λίγες ώρες μετά τη δολοφονία του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια, διασκέδαζε στην Παπαρίζου και την επόμενη ημέρα πήγε κανονικά στο γήπεδο. Λάτρης της καλής ζωής ο Στυλιανίδης τον Απρίλη του 2009, σαν υπουργός Μεταφορών έστειλε λογαριασμό από ταξίδι του στο Παρίσι, που περιλάμβανε δύο διανυκτερεύσεις στο ξενοδοχείο Four Seasons κόστους 4600 ευρώ, βόλτες με λιμουζίνες κόστους 4745 ευρώ, με το Business εισιτήριο της συζύγου του που ταξίδεψε μια μέρα νωρίτερα να φτάνει τα 1025 ευρώ.
Το παγώνι
Εχει για υπουργό Εξωτερικών τον Δ. Αβραμόπουλο. Πρόσφατα μήνυσε ομοϊδεάτες του, ΟΝΝΕΔίτες από την Καστοριά γιατί τον αποκάλεσαν «κ.Τίποτα» και «σοβαροφανή τενεκέ της πολιτικής» στο facebook. O Δημήτρης Αβραμόπουλος ήταν ο δήμαρχος που υπέβαλε την αίτηση διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, στο όνομα της πόλης των Αθηνών. Θα του χρωστάμε αιώνια ευγνωμοσύνη. Στη θητεία του, σαν υπουργός Υγείας των κυβερνήσεων Καραμανλή, είχε εκνευρίσει τόσο πολύ με τις ασταμάτητες ψευδείς δηλώσεις του τους εργαζόμενους, ώστε του έφεραν ένα παγώνι στην είσοδο του υπουργείου από όπου και το σύνθημα: «Αβραμόπουλε, μην κάνεις το παγώνι, το κράτος την Υγεία πρέπει να πληρώνει».
Εχει για υπουργό Εθνικής Αμυνας τον Π. Παναγιωτόπουλο. Ο λεγόμενος “κόκκινος Πάνος”, ο υπουργός Απασχόλησης της πρώτης “κεντροδεξιάς” κυβέρνησης Καραμανλή και σήμερα υπερπατριώτης υπουργός Εθνικής Αμυνας ήταν μέχρι πρότινος Τομεάρχης Εξωτερικών της Νέας Δημοκρατίας με αποκλειστικό περιεχόμενο τη συνεχή παραγωγή δελτίων τύπου καταγγελίας προς την Τουρκία και τη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Πρώτη του κίνηση να ζητήσει την αύξηση της θητείας κατά τρείς μήνες. Στο πλευρό του, τι άλλο, δύο πρώην στρατιωτικοί: ο Δ. Ελευσινιώτης από το Ναυτικό και ο Π. Καράμπελας από το Στρατό ξηράς, ένας από τους “σκληρούς” αξιωματικούς της ΝΔ.
Εχει για υφυπουργό Ναυτιλίας, τι άλλο, ένα εφοπλιστή τον κύριο Γ. Βερνίκο, της γνωστής οικογένειας εφοπλιστών. Ο πασοκογενής κύριος Βερνίκος συμμετείχε και αυτός στα νιάτα του στον αντιδικτατορικό αγώνα. Οπως διαβάζουμε στην Ημερησία: “Η κόρη του, Μαρίνα Βερνίκου, έχει παντρευτεί τον κύπριο επιχειρηματία, Μίλτο Καμπουρίδη, ο οποίος είναι αδερφός της γυναίκας τού Κώστα Μπακογιάννη, γιου της Ντόρας. Ο αδερφός του Νίκος έχει παντρευτεί την Βαρβάρα Στράτου, κόρη του βιομηχάνου και υπουργού της Νέας Δημοκρατίας, αείμνηστου, Χριστόφορου Στράτου, στενού συνεργάτη και προσωπικού φίλου του ιδρυτή της ΝΔ, Κωνσταντίνου Καραμανλή. Η Βαρβάρα Βερνίκου-Στράτου είναι γνωστή επιχειρηματίας και διευθύνει την αλυσίδα καταστημάτων, Notos Galleries”. Παρόλα αυτά έχει ακόμα ένα απλήρωτο πρόστιμο 200.000 ευρώ που του είχε επιβάλει η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς το 2009! Α, είναι και από τους συνιδρυτές του ελληνικού γραφείου της Greenpeace.
Eχει για υπουργό Τουρισμού την Ο. Κεφαλογιάννη κόρη του μακαρίτη βουλευτή της ΝΔ Γιάννη Κεφαλογιάννη και της Ε. Βαρδινογιάννη, αδελφής του Βαρδή Βαρδινογιάννη. Η πρώτη εκλογή της με διαφορά λίγων σταυρών στο Ρέθυμνο σημαδεύτηκε από τις καταγγελίες του άλλου υποψήφιου της ΝΔ Κ. Σχοινά για νοθεία. Οπως διαβάζουμε σε έντυπο ποικίλης ύλης: “Αν και η ίδια είχε πει ότι λέει όχι στα επώνυμα ρούχα και στις ταμπέλες, σπάνια θα τη δεις με τσάντα που δεν ανήκει σε κάποιο μεγάλο και ακριβό οίκο. Την έχουμε δει να κρατά τσάντες Chanel, Miu Miu, Bottega Veneta κ.α”. Να θυμίσουμε εδώ ότι ο πατέρας της είχε αποπεμφθεί το 2008 από σύμβουλος του πρωθυπουργού Κ. Καραμναλή όταν καταδικάστηκε επειδή είχε πιέσει δύο αστυνομικούς να καταθέσουν ψευδώς έτσι ώστε να επιτευχθεί η αθώωση κατοίκου του Μυλοποτάμου που είχε συλληφθεί με ποσότητες ινδικής κάνναβης.
Στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης έχει το Ν. Δένδια, τον πρώην υπουργό Δικαιοσύνης του Καραμανλή που έφερε τον κουκουλονόμο. Με την ορκομωσία του δήλωσε ότι προτεραιότητές του είναι η “εμπέδωση του αισθήματος ασφάλειας” και “η πάταξη της μετανάστευσης”. Ο φωνακλάς πρώην γραμματέας της ΝΔ ο Α. Λυκουρέντζος στο υπουργείο Υγείας θα έχει πολύ δύσκολη δουλειά, αφού μέχρι το τέλος του χρόνου θα πρέπει να έχει κάμψει τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία που έχουν καταφέρει να μπλοκάρουν περικοπές, τις συγχωνεύσεις και τα κλεισίματα των νοσοκομείων.
Υπουργός Επικρατείας ο κολλητός του Α. Σαμαρά Δημήτρης Σταμάτης και Εκπρόσωπος Τύπου ο Σ. Κεδίκογλου, με εκατοντάδες ώρες παρουσίας σε νυχτερινά τηλεοπτικά πάνελ β' διαλογής είναι δύο ακόμα πρόσωπα που στελεχώνουν την κυβέρνηση. Στο προεδρείο της Βουλής προτείνεται ο ένας από τα σπλάχνα της ΝΔ και ιδρυτής των ομάδων κρούσης των Κενταύρων και των Ρέιντζερς, ο Β. Μεϊμαράκης. Με 29 υπουργούς από τους 39 συνολικά να πρόσκεινται στη ΝΔ, η εικόνα του υπουργικού συμβουλίου θυμίζει περισσότερο μάζωξη παλαίμαχων στελεχών της ΟΝΝΕΔ....
Φονικές ατάκες
“Το αγαπημένο μου χρώμα είναι το μαύρο και γενικά δεν μου αρέσει η πολυχρωμία”. Oλγα Κεφαλογιάννη, νυν υπουργός Τουρισμού
«Η μεταρρύθμιση όχι μόνο εφαρμόζεται αλλά και συνεχίζεται με επιτυχία». Ευριπίδης Στυλιανίδης, νυν υπουργός Εσωτερικών, για το νόμο Γιαννάκου
“Οι εργαζόμενοι της Ολυμπιακής είναι απολύτως καλυμμένοι... δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας”. Κωστής Χατζηδάκης, νυν υπουργός Ανάπτυξης
«Ο Βαγγέλης ήταν από μικρός ένα παιδί-θαύμα». Γιώργος Βερνίκος, νυν υπουργός Ναυτιλίας για το Βαγγέλη Βενιζέλο
“Είμαστε πολύ συγκινημένοι ετούτη τη ώρα, που η πολιτική τάξη της χώρας στέλνει τα δικά της μηνύματα από την Ιστορία... Είναι κρίμα που αυτή την μεγαλειώδη παρέλαση, δεν την παρακολούθησε σύσσωμος ο ελληνικός λαός”. Δημήτρης Αβραμόπουλος, νυν υπουργός Εξωτερικών, μετά την φετινή παρέλαση της 25ης Μαρτίου
"Eίναι καθήκον της άρχουσας -πώς να το πω, της ιθύνουσας τάξης, των ελίτ, αυτών που είναι καβάλα στ' άλογο να εκμαιεύουν από το λαό τον καλύτερό του εαυτό". Πάνος Παναγιωτόπουλος, νυν υπουργός Εθνικής Αμυνας.
"Η κυβέρνηση ό,τι γνώριζε για το θέμα των υποκλοπών το κατέθεσε στη Δικαιοσύνη". Βαγγέλης Μεϊμαράκης, προτεινόμενος πρόεδρος της νέας Βουλής
“Aν δεν κάναμε πρόωρες εκλογές θα είχαμε κυβέρνηση μπολσεβίκων”
Ισως το μότο που θα ακολουθεί την νέα κυβέρνηση, διατυπωμένο από τον Χρύσανθο Λαζαρίδη, σύμβουλο του Σαμαρά.