Η ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων στην Αίγυπτο ήταν μια τεράστια νίκη για την επανάσταση. Οι εργατογειτονιές από άκρη σε άκρη της χώρας γέμισαν με κόσμο που γιόρταζε και μοίραζε γλυκά, την ώρα που η πλατεία Ταχρίρ ήταν ξεχειλισμένη από διαδηλωτές που ξέσπασαν σε πανηγυρισμούς.
Τα πανηγύρια δεν αφορούσαν μόνο ότι εκλέχθηκε πρόεδρος της χώρας ο Μοχάμεντ Μόρσι, με 51,7% έναντι 48,3% του Άχμεντ Σαφίκ. Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων ήταν το μήνυμα ότι ο κόσμος μπόρεσε να μπλοκάρει ένα στρατιωτικό πραξικόπημα που βρισκόταν στα σκαριά. Ο Μόρσι γίνεται ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος στην ιστορία της Αιγύπτου.
Ο δεύτερος γύρος των εκλογών έγινε στις 16-17 Ιούνη. Δύο μέρες πριν από τις εκλογές, είχε γίνει ένα πρώτο αναίμακτο πραξικόπημα, με το ένα τρίτο των βουλευτών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας να χάνουν την έδρα τους μέσω δικαστικής απόφασης. Πέρασαν διατάγματα που περιόριζαν τη δικαιοδοσία του προέδρου, δίνοντας περισσότερο έλεγχο στο στρατό, μέχρι να εκλεγεί νέο κοινοβούλιο. Οι φήμες που είχαν τυλίξει τη χώρα έλεγαν πως ό,τι και να ψήφισε ο κόσμος, οι στρατιωτικοί θα ανακοίνωναν πως ο Άχμεντ Σαφίκ, εκλεκτός πρωθυπουργός του Μουμπάρακ, θα γινόταν πρόεδρος.
Με αυτόν τον τρόπο, το καθεστώς Μουμπάρακ θα επέστρεφε στη θέση του, βαφτιζόμενο «δημοκρατία». Τανκς είχαν αναπτυχθεί σε όλες τις πόλεις της χώρας, έτοιμα να αντιμετωπίσουν τον κόσμο που θα αρνιόταν το ψεύτικο αποτέλεσμα. Οι συνεργοί του Μουμπάρακ αθωώθηκαν από το δικαστήριο που εξελισσόταν τις ίδιες μέρες. Οι νόμοι έκτακτης ανάγκης που επιτρέπουν την ταχύτατη σύλληψη πολιτών ξαναμπήκαν σε εφαρμογή. Κι όμως, αυτό το πραξικόπημα δεν έγινε ποτέ.
Νίκη
Το σταμάτησε ο καινούργιος ξεσηκωμός των απλών ανθρώπων σε όλη την Αίγυπτο. Ο πρώτος γύρος των εκλογών έδωσε μεγάλη αυτοπεποίθηση στον κόσμο. Το γεγονός ότι οι δύο υποψήφιοι που στήριζαν ανοιχτά την επανάσταση, ο Αμπούλ Φοτούχ και ο Σαμπάχι πήραν αξιοσημείωτα ποσοστά ήταν χτύπημα σε όσους θεωρούσαν δεδομένο πως η επανάσταση έχει εξαντληθεί και τώρα ο κόσμος θα ψήφιζε υπέρ της «σταθερότητας». Έτσι μετά τον πρώτο γύρο, η πλατεία Ταχρίρ ξαναγέμισε με κόσμο που ήθελε να διασφαλίσει ότι δεν θα του κλέψουν τη νίκη του.
Τα πράγματα πολώθηκαν ακόμη περισσότερο λόγω της απειλής πραξικοπήματος. Υπήρξαν τμήματα των φιλελεύθερων που στράφηκαν υπέρ του Σαφίκ, ισχυριζόμενοι ότι η Μουσουλμανική Αδελφότητα θα ήταν χειρότερη από τη δικτατορία. Από την άλλη μεριά συγκροτήθηκε ένα πανίσχυρο μέτωπο μεταξύ όσων ήθελαν να υπερασπίσουν τη δημοκρατική εκλογή, ανεξάρτητα αν ψήφισαν ή όχι τον Μόρσι.
Η πίεση του κόσμου πάνω στην Αδελφότητα ήταν τέτοια που αναγκάστηκε να καλέσει ανοιχτά σε κινητοποίηση για την υπεράσπιση της δημοκρατίας. Για πρώτη φορά μετά το Φλεβάρη του 2011, ισλαμιστές, νασερικοί και αριστεροί όχι μόνο βρέθηκαν στην ίδια πλατεία, αλλά φώναζαν τα ίδια συνθήματα, όπως «Κάτω η στρατιωτική εξουσία». Τμήματα των ισλαμιστών που σε όλες τις προηγούμενες συγκρούσεις της αριστεράς με το στρατό, είχαν ταχθεί με την «ομαλότητα», τώρα ηγούνταν των συνθημάτων: «Φιλελεύθεροι, κοσμικοί, ισλαμιστές και επαναστάτες, όλοι μια γροθιά ενάντια στη στρατιωτική εξουσία».
Το κλίμα δεν επέτρεψε στην Αδελφότητα να ψάξει οδό συμβιβασμού με τον στρατό. Ο κόσμος άρχισε να απαιτεί ακόμα περισσότερα πράγματα. Ο Μόρσι να μην αποδεχθεί τις αλλαγές που πέρασαν οι στρατηγοί το τελευταίο διάστημα, να μην ορκιστεί μπροστά τους αλλά στην πλατεία Ταχρίρ. Τις τελευταίες μέρες ξαναβγήκαν και απεργίες για οικονομικά αιτήματα, οι οποίες είχαν περιοριστεί τους τελευταίους μήνες λόγω της πολιτικής πίεσης.
Αυτή η πίεση θα συνεχιστεί πάνω στην Αδελφότητα και μετά την ανάληψη της προεδρίας από τον Μόρσι. Γιατί είναι σίγουρο ότι δεν θα του παραδοθεί η πραγματική εξουσία από το στρατό. Οι στρατηγοί θα συνεχίσουν να διεκδικούν ότι θα βάζουν οι ίδιοι τα όρια για το πού μπορεί να φτάσει ο πρόεδρος και το Κοινοβούλιο. Οι ιμπεριαλιστές, με πρώτες τις ΗΠΑ θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν τον εκβιασμό της διακοπής της οικονομικής βοήθειας σε περίπτωση που η Αδελφότητα σπάσει τους δεσμούς της Αιγύπτου με το Ισραήλ ή αμφισβητήσει οποιοδήποτε σημείο του ελέγχου τους στην περιοχή.
Όμως πλέον έχουν απέναντί τους τον κόσμο που βγαίνει νικητής έχοντας σταματήσει ένα ακόμα πραξικόπημα.
Ανακοίνωση των Επαναστατών Σοσιαλιστών
Οι Επαναστάτες Σοσιαλιστές της Αιγύπτου στην ανακοίνωση που έβγαλαν μετά το αποτέλεσμα, σημειώνουν: «Για μια ακόμη φορά οι πολίτες έδειξαν ότι παραμένουν ικανοί να σταματάνε τις μηχανορραφίες του στρατού και των δυνάμεων της αντεπανάστασης. Απέδειξαν ότι η επαναστατική νομιμοποίηση έχει τη δύναμη να καρπώνεται τα δίκαια οφέλη της δημοκρατικής και κοινωνικής μας επανάστασης. Είδαμε μπροστά στα μάτια μας, τα σχέδια του στρατιωτικού συμβουλίου να αποτυγχάνουν, έστω και προσωρινά, κάτω από την πίεση των πολιτών και της επιμονής τους στις πλατείες.
Βλέπουμε τον τρόμο των στρατηγών μπροστά στην πιθανότητα ότι αυτό το επαναστατικό ρεύμα θα μεταμορφωθεί σε πλημμύρα που δεν θα μπορεί να την σταματήσει η εξουσία τους. Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι σήμερα, καθώς η επανάστασή μας πέτυχε μια σημαντική νίκη, νικώντας το Σαφίκ, όμως υπάρχουν μπροστά μας σημαντικές προκλήσεις. Με την επιτυχία εκατομμυρίων Αιγύπτιων που σταμάτησαν τα σχέδια προώθησης του φασίστα υποψηφίου του στρατού, παρά την μαζική νοθεία και τη βία που εφαρμόστηκαν υπέρ του, παραμένουμε σήμερα με το στρατιωτικό πραξικόπημα ως Δαμόκλειο σπάθη πάνω από τα κεφάλια μας, να κρέμεται πάνω από τις επαναστατικές δυνάμεις που το αντιπαλεύουν με την μεγαλύτερη δυνατή σταθερότητα και αποφασιστικότητα.
Από εδώ και στο εξής, δίνουμε μεγάλη σημασία στις πολλές προσπάθειες και πρωτοβουλίες που ξεπηδησαν τις τελευταίες μέρες, προσπαθώντας να χτίσουμε ένα μέτωπο που θα ενώνει τις γραμμές των επαναστατών για τον τερματισμό της στρατιωτικής εξουσίας. Στα μανίκια των στρατιωτικών παραμένουν πολλά χαρτιά και κόλπα. Με την προηγούμενη εμπειρία μας, παραμένουν πολλές αμφιβολίες σχετικά με τις υποσχέσεις που είχε δώσει η Μουσουλμανική Αδελφότητα, ότι θα να συνεχίσει την παρουσία της στην πλατεία μετά την επιτυχία του υποψηφίου της ώσπου να υλοποιηθούν όλα τα αιτήματα. Είναι απαραίτητο, η νεολαία της Αδελφότητας σήμερα να μην επιτρέψει την επανάληψη των λαθών της ηγεσίας της που οδήγησε σε αποχή από αγώνες και έτσι να μην ξαναφτάσει η επανάστασή μας σε αυτό το σημείο.
Οι κομπασμοί των στρατιωτικών ότι η διάλυση του κοινοβουλίου ήταν μια απόφαση που πήραν πολύ καιρό πριν και μόνο τώρα έβγαλαν από το συρτάρι, αποδεικνύουν πόσο αδύναμος είναι ο οποιοσδήποτε ηγέτης όσο οι στρατηγοί του Μουμπάρακ κυβερνάνε από τα παρασκήνια. Οι τελευταίες μέρες και βδομάδες έχουν ρίξει πολλές μάσκες, αποκαλύπτοντας την αλήθεια για πολλούς υποστηρικτές της επανάστασης, οι οποίοι όταν ενοχλήθηκαν τα συμφέροντά τους, ρίχτηκαν στην αγκαλιά του στρατού χωρίς δισταγμό. Γι’αυτό το λόγο οι ερχόμενες βδομάδες θα είναι αποκαλυπτικές για την αξιολόγηση των πολιτικών δυνάμεων που παραμένουν στο έδαφος, με βάση το πόσο σταθερές θα μείνουν στις θέσεις τους και στην αποφασιστικότητά τους να ικανοποιήσουν τις επιδιώξεις των μαζών.
Ο λαός δεν θα δείξει κανένα έλεος προς της Αδελφότητα ή σε οποιονδήποτε άλλο που θα επιστρέψει στις διαπραγματεύσεις με το στρατό πίσω από κλεισμένες πόρτες. Καλούμε όλες τις επαναστατικές δυνάμεις να ενωθούν ενάντια στα σχέδια του στρατού, να γίνουν αμέσως ένα με όσους βρίσκονται στις πλατείες και να μείνουν σταθεροί μέχρι την υλοποίηση των εξής αιτημάτων:
1) Ακύρωση των αλλαγών στο Σύνταγμα και άμεση παράδοση της εξουσίας από το στρατό 2) Ο Μοχάμεντ Μόρσι πρέπει να ανακοινώσει την άρνησή του να ορκιστεί μπροστά στο Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο 3) Ακύρωση του νόμου που επιτρέπει σύλληψη πολιτών από το στρατό, όπως και κατάργηση του Συμβουλίου Εθνικής Άμυνας 4) Προεδρική απόφαση που θα δίνει άμεση αμνηστία σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους και θα ακυρώνει όλες τις στρατιωτικές αποφάσεις κατά πολιτών από την αρχή της επανάστασης 5) Δημοψήφισμα για την διάλυση ή μη του Κοινοβουλίου 6) Ολική κάθαρση των θεσμών του κράτους που στρατιωτικοποιήθηκαν τους τελευταίους μήνες 7) Σταθεροποίηση των τιμών, τέλος στις ιδιωτικοποιήσεις, εθνικοποίηση των μονοπωλίων, επιστροφή στο κράτος όλων των εταιρειών που το ξεπούλημά τους έχει ακυρωθεί από τα δικαστήρια.
Τέλος τονίζουμε πως η οργανωμένη πίεση των μαζών είναι ο μόνος δρόμος για να πετύχουμε τους στόχους της επανάστασής μας. Το επαναστατικό μέτωπο έχει γίνει απόλυτη αναγκαιότητα, με την προϋπόθεση ότι έχει πραγματικές ρίζες, ότι υιοθετεί τα κοινωνικά και πολιτικά αιτήματα του λαού, οργανώνει το λαό και υποστηρίζει τον αγώνα για την επίτευξη αυτών των στόχων. Αυτός είναι ο δρόμος προς τη νίκη της επανάστασης. Κάτω το στρατιωτικό πραξικόπημα! Η επανάστασή μας συνεχίζεται! Ο πλούτος και η εξουσία στο λαό!