Ως μήνας που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα κάνει το ντεμπούτο της στη διπλωματία εμφανίζεται ο Δεκέμβρης και όντως οι πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης δείχνουν πόσο επικίνδυνα κινείται στα βήματα της Νέας Δημοκρατίας. Προηγήθηκε η σύνοδος του ΟΑΣΕ στην Αθήνα, ακολούθησε η Σύνοδος του ΝΑΤΟ με κύριο θέμα το Αφγανιστάν και αυτές τις μέρες ξεκινά συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων και συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης για να προετοιμάσουν τη Σύνοδο Κορυφής που θα γίνει στις 10 και 11 Δεκέμβρη.
Μεγαλύτερη προβολή έχει πάρει η συζήτηση για τη διαδικασία ένταξης της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και της Αλβανίας στην ΕΕ και η πορεία των σχέσεων της ΕΕ με την Τουρκία. Ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου μετά τη συνάντηση στις Πρέσπες με τους πρωθυπουργούς Αλβανίας και Μακεδονίας έβαλε τον πήχυ πολύ ψηλα, λέγοντας ότι το 2014 τα Δυτικά Βαλκάνια θα έχουν μπει στην Ευρωπαϊκή Ενωση και έτσι θα έχει κλείσει ο κύκλος των αντιθέσεων και των συγκρούσεων ακριβώς 100 χρόνια μετά το ξέσπασμα του Α' Παγκόσμιου Πόλεμου.
Πίσω όμως από τα μεγάλα λόγια, η διαδικασία διεύρυνσης της ΕΕ όχι μόνο ειρήνη δεν φέρνει, αλλά αυξάνει τις εντάσεις και τους εκβιασμούς. Πρώτα απ' όλα, πάει πακέτο με τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Η ίδια η ελληνική κυβέρνηση κάνει λόγο για “ευρω-ατλαντική προοπτική”, οπότε τα περί “Ευρώπης των λαών” περισσεύουν.
Η ελληνική στρατηγική παίζει όμως παράλληλα και το δικό της παιχνίδι. Πέρσι στο Βουκουρέστι η κυβέρνηση της ΝΔ είχε μπλοκάρει την είσοδο της Δημοκρατίας της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ εκβιάζοντας με το χαρτί του βέτο για το όνομα της χώρας. Τώρα, η κυβέρνηση Παπανδρέου από τη μια μεριά συνεχίζει τον εκβιασμό, από την άλλη παρουσιάζεται ως προστάτης της Αλβανίας και της Μακεδονίας.
Η Μακεδονία μάλλον δεν θα πάρει ημερομηνία ένταξης στην ΕΕ ούτε αυτή τη φορά και η τακτική που φαίνεται ότι θα ακολουθήσουν είναι να μην τεθεί καν το θέμα για να μην αναγκαστεί η Ελλάδα να βάλει ξανά βέτο. Και οι δύο πλευρές αφήνουν να εννοηθεί ότι το θέμα θα λυθεί εντός των επόμενων μηνών και έτσι στην επόμενη Σύνοδο, το Μάρτη, θα δοθεί και ημερομηνία.
Το βέτο και το μη-βέτο είναι και τα δύο κομμάτια της ίδιας επιθετικής πολιτικής από πλευράς της ελληνικής κυβέρνησης. Η Αλβανία και η Μακεδονία αντιμετωπίζονται ανοιχτά ως ελληνικά προτεκτοράτα. Είναι δύο από τα πιο αδύναμα κράτη των Δυτικών Βαλκανίων και κάθε βήμα που θέλουν να κάνουν περνάει από την έγκριση της Ελλάδας. Ο εκβιασμός του ονόματος χρησιμοποιείται εδώ και 20 χρόνια ως ελληνικός τσαμπουκάς. Παρέα όμως με τα εθνικιστικά νταηλίκια προχώρησε η διείσδυση των ελλήνων καπιταλιστών με πρώτους απ' όλους τους τραπεζίτες. Οι ελληνικές τράπεζες ελέγχουν πάνω από 20% του τραπεζικού δυναμικού σε Βουλγαρία, Μακεδονία και Αλβανία. Συνολικά στην Νοτιοανατολική Ευρώπη (συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας), οι ελληνικές τράπεζες διαθέτουν σχεδόν 3.500 υποκαταστήματα και 45 χιλιάδες εργαζόμενους.
“Πίσω αυλή”
Από κοντά ακολούθησαν τα τσιμέντα Τιτάν, τα Ελληνικά Πετρέλαια, ο ΟΤΕ, η Αθηναϊκή Ζυθοποιία και εκατοντάδες άλλοι μικροί και μεγάλοι καπιταλιστές. Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα σε άμεσες ξένες επενδύσεις στη Μακεδονία, χωρίς να υπολογίζονται τα ελληνικά κεφάλαια που φτάνουν στη χώρα στο πλαίσιο συμπράξεων με ξένες πολυεθνικές. Το ελληνικό κεφάλαιο θεωρεί πλέον τα Βαλκάνια την “πίσω αυλή” του. Εχει εξαγοράσει ολόκληρες χώρες και τώρα νιώθει τη δύναμη να τις προξενεύει με ΝΑΤΟ και ΕΕ, με τους δικούς του όρους.
Ολα αυτά ο ελληνικός καπιταλισμός τα κατάφερε με τις πλάτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ΝΑΤΟ και με πολλούς εκβιασμούς. Η Τουρκία ξεκινούσε το 1989 με τις ίδιες φιλοδοξίες, αλλά δεν είχε τις ίδιες πλάτες και έτσι δεν κατάφερε να αρπάξει όσα φιλέτα άρπαξε η ελληνική πλευρά. Γι' αυτό και τώρα η ελληνική γραμμή είναι να πάει στις Βρυξέλες αγκαλιά με τον Γκρουέφσκι και τον Μπερίσα, αλλά διατηρώντας τη σκληρή γραμμή απέναντι στην Τουρκία. Λευκωσία και Αθήνα πέραν του ότι κρατάνε κλειστή την πόρτα της ΕΕ για την Τουρκία, απειλούν ακόμη και με κυρώσεις επειδή η Τουρκία δεν έχει ανοίξει τα λιμάνια της στα ελληνοκυπριακά πλοία. Από μόνη της αυτή η κόντρα δείχνει πόσο παραμύθι είναι ότι η ένταξη στο ΝΑΤΟ θα φέρει την ειρήνη στα Βαλκάνια. Ελλάδα και Τουρκία είναι στο ΝΑΤΟ 50 χρόνια, αυτό όμως δεν έχει εμποδίσει ούτε τον πόλεμο, ούτε τη συσσώρευση των εξοπλισμών.
Γι'αυτό δεν έχουμε κανέναν λόγο να υποστηρίξουμε την κυβέρνηση στον διπλωματικό της Δεκέμβρη. Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει κανένα δικαίωμα να εκβιάζει και να αποφασίζει για το αν η Μακεδονία, η Αλβανία και η Τουρκία θα μπουν στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτό είναι δικαίωμα μόνο των λαών τους. Πόσο μάλλον να συνεχίζει να εμποδίζει τη Δημοκρατία της Μακεδονίας να αναγνωρίζεται με το όνομά της. Η ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων σε ΕΕ και ΝΑΤΟ βάζει περισσότερα φιτίλια στην περιοχή. Εξάλλου τα Δυτικά Βαλκάνια δεν βρίσκονται μόνο 100 χρόνια μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο όπως θυμήθηκε ο Παπανδρέου, αλλά και 15 χρόνια μετά τον πόλεμο στη Βοσνία και 10 χρόνια μετά το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας. Το πόσο ματοβαμμένοι οργανισμοί είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ, ο κόσμος στην περιοχή το θυμάται ακόμα πολύ έντονα.