Ευρωπαϊκή Ενωση: Οι μανιακοί με το πριόνι

Υπεροψία; Αναίδεια απέναντι στη βούληση του ελληνικού λαού που απέρριψε απερίφραστα, με το μαύρισμα της Νέας Δημοκρατίας, την πολιτική της άγριας προσαρμογής; Σίγουρα. Πάνω από, όλα, όμως η στάση των κοινοτικών ελεγκτών είναι απόρροια πανικού: γιατί όλοι ξέρουν ότι η «ελληνική ασθένεια» μόνο ελληνική δεν είναι. Τα ελλείμματα έχουν ξεφύγει πέρα από κάθε έλεγχο όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ιρλανδία και στην Ισπανία και στη Βρετανία -ακόμα και στις ΗΠΑ. 

Την χρονιά που μας πέρασε οι κυβερνήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο κατάφεραν να αποφύγουν τα χειρότερα στηριζόμενες, ουσιαστικά, στα πιεστήρια των κεντρικών τραπεζών. Αλλά όλοι ξέρουν ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο: οι κίνδυνοι είναι τεράστιοι -από την αναζωπύρωση ενός ανεξέλεγκτου πληθωρισμού, όπως είχε γίνει τη δεκαετία του 1970, μέχρι την κατάρρευση των ισχυρών νομισμάτων -όχι μόνο της αγγλικής λίρας και του ευρώ αλλά ακόμα και του δολαρίου. Για αυτό αναζητούν όλοι επειγόντως «στρατηγικές εξόδου». Αλλά αυτό σημαίνει ένα πολύ απλό πράγμα: η χρηματοδότηση από τις κεντρικές τράπεζες θα πρέπει να αντικατασταθεί από την «ελεύθερη αγορά» -από τους τραπεζίτες-κερδοσκόπους δηλαδή

Για αυτό είναι η «ελληνική τραγωδία» τόσο σημαντική: οι κερδοσκόποι αμφισβητούν σήμερα την ικανότητα του ελληνικού δημοσίου να ξεπληρώσει τα υπέρογκα χρέη που έχει συσσωρεύσει απαιτώντας από τη μια ολοένα και μεγαλύτερα επιτόκια για τα χρήματα που του δανείζουν και απειλώντας, από την άλλη αν δεν τα πάρουν, να αποσυρθούν από την χώρα καταδικάζοντάς την σε μια κατάρρευση που θα θυμίζει την Αργεντινή του 2001-2. Για να πάρουν αυτά που θέλουν κάποιος θα πρέπει να τα δώσει -αυτό είναι το πραγματικό περιεχόμενο των μέτρων του Παπακωνσταντίνου. Για αυτό πιέζει η Κομισιόν για ολοένα και πιο σκληρά μέτρα: για να αποδείξει ότι οι κυβερνήσεις της Ευρώπης -ακόμα και της Ελλάδας των γενικών απεργιών και του Δεκέμβρη- είναι σε θέση τελικά να αποσπάσουν τις «απαραίτητες» θυσίες.

Παίζουνε κυριολεκτικά με τη φωτιά. Για αυτό κανένας τους δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία. Ακόμα και αν την είχε, οι εργάτριες και οι εργάτες της Elite τους το θύμισαν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο. Αλλά δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Ο πανικός τους είναι τόσο μεγάλος που τους αναγκάζει να παίρνουν κάθε ρίσκο. Εμείς, πάντως, θα κάνουμε ότι μπορούμε για να γίνουν οι χειρότεροι εφιάλτες τους πραγματικότητα.