Η Αριστερά
Ενας άλλος κόσμος είναι εφικτός: Διήμερο συζητήσεων Νομική 21-22 Νοέμβρη

Διήμερο συζητήσεων Νομική 21-22 Νοέμβρη

 
Στις 21-22 Νοέμβρη γίνεται στη Νομική σχολή της Αθήνας το Διήμερο συζητήσεων «Ενας άλλος κόσμος είναι εφικτός». Σε αυτές τις σελίδες παρουσιάζονται, το πρόγραμμα, οι συζητήσεις και οι δηλώσεις των ομιλητών από την Ευρώπη και την Ελλάδα.
 

Σάββατο 21 Νοέμβρη

6.30μμ
Η κρίση του καπιταλισμού, η σοσιαλδημοκρατία και η αντικαπιταλιστική αριστερά
Ομιλητές: Ούτα Σπέρι, Die Linke (Γερμανία), Υβάν Λεμέτρ, NPA (Γαλλία), Μπλόκο της Αριστεράς (Πορτογαλία) Αντώνης Δραγανίγος, ΝΑΡ- Συντονιστικό ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Μαρία Στύλλου, ΣΕΚ
 
Kυριακή 22 Νοέμβρη

10.00πμ - 11.30πμ
• Η κρίση του καπιταλισμού και η επικαιρότητα του Μαρξ
Ομιλητές: Σωτήρης Κοντογιάννης, Μωυσής Λίτσης
•1989-Οι εξεγέρσεις που προδόθηκαν
Ομιλητές: Ούτα Σπέρι, Λέανδρος Μπόλαρης

12.00 - 1.30μμ
• Ιμπεριαλισμός και πόλεμος στην εποχή του Ομπάμα
Ομιλητές: Κώστας Πίττας, Γιάννης Σηφακάκης
• Τα αδιέξοδα της σοσιαλδημοκρατίας
Ομιλητές: Υβάν Λεμέτρ, Μαρία Στύλλου
 
2.30μμ - 4.00μμ
• Εργατική τάξη, η δύναμη για την αλλαγή της κοινωνίας
Ομιλητές: Τάσος Β. Αναστασιάδης, Βασίλης Συλαϊδής
• Τρότσκι - η στρατηγική της επανάστασης
Ομιλητές: Τάσος Σ. Αναστασιάδης, Πάνος Γκαργκάνας
 
4.30μμ - 6.00μμ
• Δέκα χρόνια από το Σιάτλ
Ομιλητές: Νίκος Λούντος, Πέτρος Κωνσταντίνου
• Ο Λένιν και η ανατροπή του καπιταλισμού
Ομιλητής: Θανάσης Καμπαγιάννης
 
6.30 - 8.00μμ
Η Αριστερά και η πάλη για το Σοσιαλισμό στον 21ο αιώνα
Ομιλητές: Πάνος Γκαργκάνας, Μάκης Καβουριάρης, Δημήτρης Λιβιεράτος

Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα; Η κρίση του καπιταλισμού, έχει βάλει ξανά στην ημερήσια διάταξη το δίλημμα που διατυπώθηκε το 19ο αιώνα από τον Ενγκελς, τον 20ο αιώνα από τη  Ρόζα Λούξεμπουργκ και τόσους άλλους επαναστάτες.

Εξακολουθεί να είναι τόσο επίκαιρο, ώστε αποτέλεσε μέρος της προεκλογικής εκστρατείας του Γ. Παπανδρέου σαν απάντηση στην οικονομική κρίση και τη διαχείρισή της στην Ελλάδα από τη Νέα Δημοκρατία. Όμως τα προεκλογικά πυροτεχνήματα του ΠΑΣΟΚ δεν άντεξαν ούτε 30 ημέρες, μόλις έγινε κυβέρνηση και άρχισε τις απολύσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις.

Ποιες είναι οι νέες συνθήκες που γεννάει η κρίση του καπιταλισμού; Μπορεί η σοσιαλδημοκρατία να είναι η απάντηση στην κρίση και τη χρεοκοπία του νεοφιλελευθερισμού; Ποιες είναι οι δυνατότητες για την αντικαπιταλιστική αριστερά και ποια πρέπει να είναι η συνέχεια μετά τις εκλογικές της επιτυχίες στην Γαλλία, τη Γερμανία, την Πορτογαλία; Πώς μπορεί να συσπειρώσει στις γραμμές της τους εργαζόμενους που σπάνε με τις προδοσίες της σοσιαλδημοκρατίας;

Σε αυτά τα ερωτήματα θα δώσουν τις δικές τους απαντήσεις η Ούτα Σπέρι από το Die Linke  στη Γερμανία, ο Υβάν Λεμέτρ από το ΝΡΑ στη Γαλλία, το Μπλόκο της Αριστεράς στην Πορτογαλία, ο Αντώνης Δραγανίγος από το ΝΑΡ και το Συντονιστικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η Μαρία Στύλλου από το ΣΕΚ στη συζήτηση «Η κρίση του καπιταλισμού, η Σοσιαλδημοκρατία και η Αντικαπιταλιστική Αριστερά» που θα ανοίξει το διήμερο, το Σάββατο βράδυ.


Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι που συμμετέχουμε στο διήμερο σας και σας ευχαριστούμε για την πρόσκληση. Οι συζητήσεις που οργανώνονται σ’ αυτό βρίσκονται στην καρδιά των αντιπαραθέσεων και των ανησυχιών του επαναστατικού κινήματος. Η παγκοσμιοποιημένη κρίση του καπιταλισμού και το φιλελεύθερο και ιμπεριαλιστικό ξεδίπλωμα που εκτυλίσσεται κάτω από την κυβέρνηση των ΗΠΑ μετά την εκλογή του Ομπάμα δημιουργούν μια καινούργια κοινωνική, πολιτική, διεθνή κατάσταση και ξαναμοιράζει τα πολιτικά χαρτιά. Καινούργιοι συσχετισμοί  δυνάμεων κτίζονται, τα παλιά κόμματα αποσταθεροποιούνται, η ιδεολογία και η πολιτική τους αδειάζονται από το περιεχόμενο τους από την πραγματική πολιτική που επιβάλλεται σε όλες τις κυβερνήσεις της δεξιάς ή της αριστεράς από τις άρχουσες τάξεις. Το εργατικό κίνημα έχει την ευκαιρία να ξαναπεράσει στην επίθεση, κι αυτό είναι απαραίτητο και καθοριστικό για τη συνέχεια, ακόμα και για το μέλλον της ανθρωπότητας. Η πολιτική περίοδος που γνωρίζει η χώρα σας είναι απ’ αυτή την άποψη χαρακτηριστική και πλούσια σε διδάγματα ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει τις δυσκολίες που συναντάει συχνά το επαναστατικό κίνημα για να ξεπεράσει τις παλιές διαιρέσεις και να αρθρώσει ενωτικές απαντήσεις που απαντάνε στις ανάγκες του κινήματος και των αγώνων.

Το διακύβευμα των συζητήσεων μας είναι να αρθρώσουμε μια διαδικασία, ένα πρόγραμμα που επιτρέπει να ενωθούμε για να θέσουμε τις βάσεις για καινούργια αντικαπιταλιστικά και επαναστατικά κόμματα. Είναι μια πρόκληση που θα μπορέσουμε να φέρουμε σε πέρας μόνο μαζί αντιπαραθέτοντας τις εμπειρίες μας. 

Υβαν Λεμέτρ
NPA

Στις εκλογές του Σεπτέμβρη το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας (SPD) 'πέτυχε', ύστερα από 11 συνεχή χρόνια στην κυβέρνηση, το χειρότερο του αποτέλεσμα εδώ και πάνω από πενήντα χρόνια. Η Die Linke δημιουργήθηκε από τις κινητοποιήσεις ενάντια στη διάλυση του κοινωνικού κράτους και τον πόλεμο, την πολιτική που προώθησαν όλες οι συμμαχικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών. Η προεκλογική της εκστρατεία είχε στο κέντρο της την αντίθεση στην πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης του 'Μεγάλου Συνασπισμού' Χριστανοδημοκρατίας-Σοσιαλδημοκρατίας. Σε αντιπαράθεση με αυτή την πολιτική προτείνουμε μέτρα για την στήριξη της κοινωνίας  και την απόσυρση του γερμανικού στρατού από το Αφγανιστάν. Η Die Linke κερδίζει συνεχώς καινούρια μέλη.

Θα μιλήσω για τις προκλήσεις τις οποίες έχει να αντιμετωπίσει η Die Linke μέσα στην περίοδο της κρίσης του καπιταλισμού: Θα δυναμώσει τις αντιστάσεις, πέρα και έξω από το κοινοβουλευτικό επίπεδο, ενάντια στις απολύσεις, την αποικοδόμιση του κοινωνικού κράτους, την διάλυση της παιδείας και τον πόλεμο; Ποιά προοπτική  υποστηρίζει η Die Linke; Πρέπει ή δεν πρέπει να συμμετέχει σε τοπικές κυβερνήσεις -όπως κάνει ήδη στα κρατίδια του Βερολίνου και του Βραδεμβούργου;

Ούτα Σπέρι
Die Linke

Τις προάλλες μιλώντας στο  κοινοβούλιο η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ τόνισε ότι  «η Γερμανία βρίσκεται μπροστά στην μεγαλύτερη δοκιμασία από την εποχή της ενοποίησης» και πρόσθεσε ότι τα μέτρα(οι μεγάλες φοροαπαλλαγές) δεν είναι σίγουρο ότι θα πετύχουν, λέγοντας πως ούτως ή άλλως η ανεργία θα παραμείνει σε υψηλά επίπεδα.

 Υπάρχει άραγε καλύτερη ομολογία αποτυχίας για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης; Μιας κρίσης που  μετρά ήδη εκατομμύρια ανέργους στον αναπτυγμένο κόσμο, συμπιέζει ακόμη περισσότερο τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και αναγκάζει τις κυβερνήσεις να ξεζουμίζουν σαν στυμμένη λεμονόκουπα τους εργαζόμενους προκειμένου να καλύψουν την μαύρη τρύπα των ελλειμμάτων..

  Την ίδια στιγμή με αφορμή την επέτειο από την πτώση του τείχους του Βερολίνου, σε δημοσκόπηση του BBC, η πλειοψηφία των ερωτηθέντων σε 22 χώρες, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ και τα κράτη της ΕΕ, δηλώνει δυσαρεστημένη από τον καπιταλισμό.

 Οι ειδήσεις αυτές δείχνουν ανάγλυφα το μέγεθος της κρίσης που βιώνει σήμερα το καπιταλιστικό σύστημα και την έντονη αμφισβήτηση που γεννά σε εκατομμύρια εργαζόμενους που αναζητούν πέρα από την παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία ή την παλιά δογματική αριστερά, απαντήσεις για ένα καλύτερο σήμερα!

 Νομίζω λοιπόν ότι το διήμερο που οργανώνει το ΣΕΚ  είναι μία καλή ευκαιρία να ακούσουμε την εμπειρία των συντρόφων από την Γερμανία, την Γαλλία και την Πορτογαλία για την προσπάθεια οικοδόμησης μιας νέας ριζοσπαστικής αριστεράς, αλλά και να συζητήσουμε για την φύση της υποτίθεται επικείμενης οικονομικής ανάκαμψης, που κάθε άλλο παρά ανάκαμψη είναι για τα εκατομμύρια των ανέργων και των απόκληρων που δημιουργεί η κρίση του καπιταλισμού.

Μωυσής Λίτσης
Δημοσιογράφος, ιδρυτικό μέλος των «Financial Crimes»

Κατέρρευσε και το ιδεολόγημα για το «τέλος της ιστορίας», η ιστορία βρίσκεται αντίθετα σε μια φάση επιταχυνόμενης πορείας όπου οι εργατική τάξη έχει να διαδραματίσει τον αποφασιστικό ρόλο. Οι αγώνες που ξεσπάνε ολοένα και πιο δυνατοί κι ασυμβίβαστοι στους χώρους εργασίας στις σημερινές συνθήκες κρίσης δυναμώνουν παράλληλα το κίνημα αλληλεγγύης των εργαζόμενων και απομακρύνουν από συντεχνιακές, γραφειοκρατικές και ρεφορμιστικές λογικές. Δίνουν τη διάσταση της αμφισβήτησης του ίδιου του συστήματος και συγκλίνουν στο ποτάμι της πολιτικής πάλης για την εξουσία που εκφράζεται ιστορικά μέσα από τον επαναστατικό σοσιαλισμό. 

Ήδη στην Ελλάδα αλλά και σ’ άλλες χώρες ζούμε ένα μεγάλο κύμα εργατικών κινητοποιήσεων που αμφισβητούν άμεσα τις κυρίαρχες πολιτικές ιδιωτικοποιήσεων, ελαστικής εργασίας, απολύσεων, κλεισιμάτων που αποτέλεσαν το ψωμοτύρι στην πιο σύγχρονη επέλαση του κεφαλαίου και όπου τώρα έρχεται σαν επιστέγασμα η καλπάζουσα ανεργία και φτώχεια. Όλα αυτά συνεχίζουν να προτείνονται σα γιατροσόφια που υποτίθεται θα μας βγάλουν απ’ την κρίση, μόνο που πια δεν πείθουν ούτε τους ίδιους τους απολογητές τους. 

Οι εμπειρίες προηγούμενων και σημερινών αγώνων, οι θεωρητικές επεξεργασίες των μαρξιστών διανοητών κι επαναστατών παλιότερες και πιο πρόσφατες με εστίαση στα ιδιαίτερα κρίσιμα σημερινά παγκοσμιοποιημένα προβλήματα, μαζί κι οι εντεινόμενες προσπάθειες για πολιτική ανασυγκρότηση  της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και στην Ελλάδα όπως και σ’ άλλες χώρες στην Ευρώπη γίνονται ολοένα και περισσότερο η κύρια δύναμη που εμπνέει και καθοδηγεί τους αγώνες των εργαζόμενων για έναν άλλο κόσμο, για να ξεφύγουμε από την κατρακύλα στη γενικευμένη καταστροφή και βαρβαρότητα που ήδη βιώνουμε. Για ένα σοσιαλιστικό αύριο που είναι η μόνη λύση για του εργαζόμενους κι όλη την ανθρωπότητα.

Βασίλης Συλαϊδής
μέλος ΔΣ Σωματείου ΙΝΤΡΑΚΟΜ

Oι σοσιαλιστικές ιδέες συνεχίζουν να αναπτύσσονται. Να δίνουν διέξοδο και λύσεις όταν ο καπιταλισμός ακόμη και από τις δικές του αντιφάσεις βρίσκεται σε διαρκή κρίση.

Πολέμησαν πολύ τις σοσιαλιστικές ιδέες με όλες τις μεθόδους. Ιδεολογικά, αστυνομικά, συκοφαντικά. Όμως είναι πάντα ζωντανές, με νέους ανθρώπους να πλησιάζουν κοντά στους παλαιούς συντρόφους για να μάθουν. Να έχουν εξηγήσεις, να υποδεικνύουν λύσεις.

Ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος όσο ποτέ, επειδή δεν υπάρχει άλλη διέξοδος για την Ευρώπη. Κάθε απόπειρα εξυγίανσης που κάνει το καπιταλιστικό καθεστώς αποτυγχάνει δημιουργώντας νέα ερείπια. 

Παρ’ όλα τα εμπόδια παντός είδους, οι σοσιαλιστές σήμερα υπάρχουν και πληθαίνουν. Το δέντρο του Μαρξισμού ανθίζει πάντα και βγάζει καρπούς. Κι αν πέρασαν χρόνοι δύσκολοι, οι σοσιαλιστικές ιδέες είναι πάντα εδώ, πάντα νέες, πάντα παρούσες να δίνουν μια αισιόδοξη διέξοδο στην οποιαδήποτε κρίση.

Δημήτρης Λιβιεράτος
ιστορικός 

Η καπιταλιστική κρίση θέτει νέα δεδομένα σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Η κρίση του μοντέλου συσσώρευσης όπως αυτό οικοδομήθηκε τα τελευταία 30 χρόνια (και νοηματοδοτήθηκε σαν ‘νεοφιλελευθερισμός’) είναι ανεπίστρεπτη καθώς δεν αφορά την κρίση μιας ‘εκδοχής’ του καπιταλισμού, αλλά των θεμελιακών εκμεταλλευτικών κοινωνικών του σχέσεων.

Κατά την γνώμη μας, δεν μπορεί στην σημερινή καπιταλιστική κρίση να υπάρξει μια ‘νεοκεϋνσιανή απάντηση’ ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου, λόγω του επιπέδου των σημερινών αντιθέσεων και του  ιστορικού συσχετισμού δυνάμεων, όπως αυτός διαμορφώθηκε από τις καταρρεύσεις της αριστεράς σε Ανατολή και Δύση από το 90 και  μετά ιδιαίτερα. Αυτή είναι και η βάση της κρίσης της σοσιαλδημοκρατίας. Η οποία αφού ακολούθησε ακραιφνή νεοφιλελεύθερη πολιτική έχει η ίδια ενσωματωθεί βαθύτατα στους μηχανισμούς του κράτους και του κεφαλαίου, ώστε ούτε πολιτικά, ούτε κοινωνικά να μην μπορεί ή να θέλει να προτείνει μια άλλη μορφή διαχείρισης.

Καθοριστικό ρόλο στο βάθεμα και την εξάπλωση της κρίσης παίζουν οι μηχανισμοί της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και της ΕΕ, σε αντίθεση με την φιλολογία ότι μας έσωσαν από την κρίση. Τα δρακόντεια μέτρα εφαρμογής του Συμφώνου Σταθερότητας σε περίοδο κρίσης επιβεβαιώνουν τα παραπάνω.

Υπό το πρίσμα αυτό η  πάλη των εργαζόμενων και η πολιτική λύση που εμείς προτείνουμε έχει ξεκάθαρα αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Έρχεται σε ρήξη με την στρατηγική  του κεφαλαίου και της ΕΕ και βλέπει στην αντικαπιταλιστική επανάσταση. Έχει στον πυρήνα του μια νέα κομμουνιστική προοπτική καθώς οι μεγάλες αντιθέσεις της εποχής η φτώχεια και οι πόλεμοι, ο κοινωνικός αποκλεισμός και ο ρατσισμός, η κλιματική αλλαγή και η καταστροφή του πλανήτη έχουν στην ρίζα τους την αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας και μας υποχρεώνει να ξανασκεφτούμε το ζήτημα του κομμουνισμού στο σήμερα.

Αντώνης Δραγανίγος
ΝΑΡ