ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΠΕΙΡΑΙΑ - Επιτυχία της Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας

Ολοκληρώθηκαν την περασμένη Τετάρτη 20/1 οι εκλογές στο Συνδικάτο Ιδιωτικής Υγείας Πειραιά. Ψήφισαν 229 εργαζόμενοι από 160 που είχαν ψηφίσει στις εκλογές του 2007. Το ψηφοδέλτιο της Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας, που εμφανίστηκε για πρώτη φορά, πήρε 118 ψήφους και 4 έδρες στο ΔΣ. Η παράταξη ΔΑΣ-ΠΑΜΕ πήρε 105 ψήφους και 3 έδρες. Η Εργατική Αλληλεγγύη μίλησε με τον Νίκο Καββαδά από την Αγωνιστική Πρωτοβουλία. 

Τί συμπεράσματα βγαίνουν από τα αποτελέσματα των εκλογών του συνδικάτου;

Από τα αποτελέσματα των εκλογών προκύπτει ένα πολιτικό συμπέρασμα ότι οι εργαζόμενοι στηρίζουν αυτούς που βρίσκονται δίπλα τους και παλεύουν μέσα και έξω από τους χώρους εργασίας. Όλη η προσπάθεια που κάναμε όλα αυτά τα χρόνια ήταν για τους εργαζόμενους ένα κριτήριο στο τι θα ψηφίσουνε. Η λογική που κυριάρχησε από την απερχόμενη πλειοψηφία του ΔΣ, που πρόσκειται στο ΠΑΜΕ, με τις μεθοδεύσεις, με τους αποκλεισμούς εργαζομένων με μπλοκάκια, με τη λασπολογία ενάντια και σε μένα προσωπικά αλλά και στο ψηφοδέλτιο ότι «ήρθαν τα γκρουπούσκουλα να κάνουνε κουμάντο στο σωματείο», δεν έπεισαν τους εργαζόμενους και ίσως και αυτός ήταν ένας λόγος που οι εργαζόμενοι αποφασιστικά ενίσχυσαν το ψηφοδέλτιο της Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας. 

Δεν είναι τυχαίο ότι στο ψηφοδέλτιο της Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας υπήρχε μία υποψήφια κομματικό μέλος από την Κόβα του ΚΚΕ Ιδιωτικής Υγείας, άλλη μία υποψήφια η οποία ήταν στις εκλογές του Ιατρικού Συλλόγου Πειραιά υποψήφια με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ και αρκετοί υποψήφιοι οι οποίοι κατέβηκαν για πρώτη φορά και εκθέσανε τον εαυτό τους και στους εργοδότες και στους εργαζόμενους προκειμένου να αλλάξει αγωνιστική ρώτα το σωματείο. Εμείς πιστεύουμε ότι κάναμε τη δουλειά του μυρμηγκιού, δεν πέσαμε στο επίπεδο της λασπολογίας, εμείς αναδείξαμε τα βασικά προβλήματα και αναδείξαμε το ότι ο κόσμος πρέπει να συσπειρωθεί στο σωματείο για να παλέψει για τα προβλήματά του. 

Η αύξηση των ψηφισάντων στέλνει το μήνυμα ότι πραγματικά σε δύσκολους καιρούς ένας κόσμος θέλει να ακουμπήσει, να οργανωθεί και να συσπειρωθεί στο σωματείο. Αυτό είναι το πρώτο βήμα που έγινε. Το δεύτερο είναι ότι μέσα από συνελεύσεις, μέσα από συσκέψεις μέσα από παρεμβάσεις στους χώρους δουλειάς, να τον κάνουμε κοινωνό του προβλήματος, να τον κάνουμε να συσπειρωθεί και να λάβει μέρος ο ίδιος στις διαδικασίες. 

Τι είδους εμπόδια συνάντησε αυτή η προσπάθεια;

Συναντήσαμε τη λασπολογία, που ήταν μία τυχοδιωκτική τακτική και πιστεύω ήταν καθοδηγούμενη και από τα κεντρικά κλιμάκια του ΚΚΕ στον Πειραιά, με στόχο το σωματείο να παραμείνει στα χέρια του ΠΑΜΕ και εμείς να φανούμε σαν οι προδότες που φύγαμε από το ΚΚΕ. Εγώ διαγράφτηκα από το ΚΚΕ τον Ιούλιο επειδή τόλμησα να πάω σε μία συνέλευση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και να πω τον προβληματισμό μου για το ζήτημα της ενότητας της Αριστεράς και πώς σήμερα αυτή η ενότητα θα σφυρηλατήσει από κάτω από τον κόσμο μακριά από σεχταριστικές πολιτικές και πολιτικές που προσπαθούν να ηγεμονεύσουν το κίνημα. 

Υπήρχε μεθόδευση στο ποιοι θα ψηφίσουνε, επειδή κάναμε μία δουλειά κύρια σε γιατρούς οι οποίοι δουλεύουνε στις εφημερίες ή δουλεύουν σε βάρδιες με 10-15 μεροκάματα το μήνα και αμείβονται πενιχρά με 500 και 600 ευρώ με στόχο να αναδείξουμε το ζήτημα της σταθερής δουλειάς. Φτάσανε στο σημείο να αποκλείσουν αυτούς τους συναδέλφους από τις εκλογές με τη λογική ότι όποιος έχει μπλοκάκι είναι και εργοδότης. Αυτές είναι πρωτόγνωρες τακτικές για το συνδικαλιστικό κίνημα. Από πλευράς του ΠΑΜΕ στόχος ήταν το πώς θα καπηλευτεί το όνομα του σωματείου, πώς θα δημιουργήσει άλλο ένα σωματείο σφραγίδα. Εμείς δεν πέσαμε σε αυτό το επίπεδο, αναδείξαμε τα προβλήματα όλο αυτό το εξάμηνο που με καθαιρέσανε από πρόεδρο, με παρεμβάσεις στους χώρους εργασίας, κάναμε κουβέντα με τους εργαζόμενους, βάλαμε το ζήτημα της ενότητας σαν ασφαλιστική δικλείδα, επειδή υπήρχε ο κίνδυνος με αυτή τη διάσπαση ένα κομμάτι κόσμου να απογοητευτεί.

Μπήκαμε μπροστά σε αυτόν τον κόσμο και τον κάναμε και τον ίδιο κοινωνό του προβλήματος. 6 χρόνια που λειτουργεί το σωματείο οι σύντροφοι του ΠΑΜΕ με είχαν αναδείξει πρόεδρο του σωματείου αλλά μόλις έφυγα από το ΚΚΕ έγινα «εργοδοτικός και ρουφιάνος». Πραγματικά πιστεύω ότι ο κόσμος κατάλαβε από μόνος του και μπήκε μπροστά. Δεν είναι τυχαίο ότι ήρθαν να ψηφίσουν συνάδελφοι από την Ύδρα, ήρθαν συνάδελφοι που απείχαν από το σωματείο παλιότερα για διάφορα ζητήματα να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια. 

Όλη αυτή η προσπάθεια βγάζει και ένα επιστέγασμα ότι χρειάζεται σήμερα πραγματικά σε ταξική κατεύθυνση τα σωματεία να λειτουργούν ενωτικά. Σίγουρα υπάρχουν πολιτικοϊδεολογικές, δεν υπάρχουν όμως προσωπικές διαφορές. Οι εργαζόμενοι δεν είναι κουτοί. Με ένα κριτήριο βγάλανε άουτ το μηχανισμό του ΚΚΕ γιατί ουσιαστικά μιλάμε για μία πανστρατιά σε κλιμάκιο Β´ και Α´ Πειραιά, με συνεργία της ΚΝΕ και κομματικών στελεχών. Γιατί η αλαζονεία πολλές φορές οδηγεί και σε αντίθετα αποτελέσματα. 

Τί μάχες έχετε μπροστά σας;

Βασική μάχη είναι η μάχη για τη συλλογική σύμβαση εργασίας σε επίπεδο Ομοσπονδίας (ΟΣΝΙΕ) που εμείς θα τη δώσουμε και στον Πειραιά, για να στηρίξουμε την προσπάθεια της Ομοσπονδίας, χωρίς να μας ενδιαφέρει αν ο ομοσπονδία στηρίζεται από το ΠΑΜΕ. Εμείς θέλουμε πραγματικά να κοντράρουμε την εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης και να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι στη μάχη των αυξήσεων. Επίσης είναι μεγάλη μάχη για εμάς η απεργία στις 10 Φλεβάρη. Είναι βασικό για εμάς να εμπνεύσουμε τον κόσμο για να τολμήσει να κατέβει να δημιουργηθεί μία προσπάθεια συσπείρωσης. Βέβαια έχουμε να παλέψουμε και τα προβλήματα των απολύσεων που είναι καθημερινά φαινόμενα, τα προβλήματα της μη εφαρμογής της ΣΣΕ, ή προβλήματα με καθυστερήσεις πληρωμών ακόμα και για 6 μήνες. Ξεκινάμε με ένα οργανόγραμμα που θα περιλαμβάνει παρεμβάσεις στους χώρους δουλειάς, στα αρμόδια όργανα με στόχο και με προοπτική μίας διετίας να έχουμε συσπειρώσει τόσο κόσμο ώστε να μπορούμε και μόνοι μας σαν σωματείο να πιέζουμε και να κατακτάμε νίκες.