Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ενορχηστρωμένη επίθεση στο εργατικό κίνημα. Τόσο στην Ελλάδα όσο και σε μια σειρά άλλες χώρες στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτές οι επιθέσεις ντύνονται με τον μανδύα σχεδίων εξυγίανσης της οικονομίας, παρουσιάζονται σαν συνταγές ξεπεράσματος της κρίσης. Όμως, παρά τις διάφορες μεγάλες κουβέντες που λένε πρόεδροι, πρωθυπουργοί και μεγαλοτραπεζίτες, η αλήθεια είναι ότι ο καπιταλισμός δεν έχει βγει ακόμα από το βάλτο της μεγαλύτερης κρίσης που έχει γνωρίσει εδώ και πολλές δεκαετίες, ούτε διαθέτουν κάποια στρατηγική «διεξόδου».
Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κρατήσουν ψηλά τα κέρδη των τραπεζών -διαφορετικά όλο το σύστημα που τρίζει μπορεί να κάνει μια νέα βουτιά. Την περασμένη βδομάδα το ελληνικό δημόσιο δανείστηκε 5 δισεκατομμύρια ευρώ και η κυβέρνηση πανηγύριζε για το ενδιαφέρον των «επενδυτών». Το επιτόκιο για αυτό το δανεισμό φτάνει το ληστρικό ποσοστό του 6,5%. Δεν είναι παράξενο λοιπόν που Κομισιόν, «αγορά» και «αναλυτές» κάθε κοπής, βγάζουν τα μαχαίρια και απαιτούν αιματηρές περικοπές και παγώματα μισθών. Θέλουν να εξασφαλίσουν ότι οι τράπεζες θα συνεχίσουν να παίρνουν διπλά και τρίδιπλα όσα δανείζουν.
Είναι η ώρα για μια μεγάλη, και ξεκάθαρη επιλογή. Το δίλημμα είναι ένα. Με τους κερδοσκόπους ή με τους εργάτες. Με τη νεολαία, τους φοιτητές και τους μαθητές ή με τις «δυνάμεις της αγοράς». Με τους αγρότες στα μπλόκα ή με τα «καρτέλ» και τις τράπεζες. Με τους απεργούς του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στις 10 Φλεβάρη ή με αυτούς που κηρύσσουν την «αυτοσυγκράτηση» για το «κοινό καλό» -δηλαδή για τα κέρδη των κερδοσκόπων.
Ξεσηκωμός
Κάτω, στους χώρους δουλειάς, το κλίμα δεν είναι της «ομοψυχίας», είναι του ξεσηκωμού. Αυτές οι βδομάδες θυμίζουν το φθινόπωρο του 2007, όταν η κυβέρνηση της ΝΔ μετά τη νίκη της στις εκλογές του Σεπτέμβρη έβαλε μπροστά την επίθεση στο Ασφαλιστικό. Ο Μαγγίνας κατέβασε το νομοσχέδιό του και η κυβέρνηση εισέπραξε μια απεργιακή θύελλα που κράτησε τέσσερις μήνες. Τρεις γενικές απεργίες με γιγάντια συλλαλητήρια, με απεργίες διαρκείας στους δήμους, τη ΔΕΗ, τη Τράπεζα της Ελλάδας.
Η ίδια προοπτική ανοίγεται και τώρα, να ζήσουμε μέρες του Ασφαλιστικού του 2007-2008. Κλάδοι που δεν τους περίμενε η κυβέρνηση ξεσηκώνονται ήδη. Οι εργαζόμενοι στις ΔΟΥ απεργούν αυτή τη βδομάδα μαζί με τους συναδέλφους τους στα τελωνεία και το υπουργείο Οικονομικών. Εκλέγουν απεργιακές επιτροπές και κρεμάνε πανό που γράφουν «την κρίση να πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν».
Όλα δείχνουν ότι η απεργία της 10 Φλεβάρη θα είναι σεισμός. Και δεν θα είναι η μοναδική μάχη, ήδη προδιαγράφεται η απεργιακή συνέχεια. Οι εργαζόμενοι στις ΔΟΥ συνεχίζουν με δυο 24ωρες μετά τις 10 Φλεβάρη, οι καθηγητές ετοιμάζονται για απεργίες στις αρχές Μάρτη ενάντια στις περικοπές στους μισθούς και την επίθεση στο Ασφαλιστικό, οι εργαζόμενοι στους δήμους ξεσηκώνονται ενάντια στον «Καλλικράτη», οι νοσοκομειακοί παίρνουν αποφάσεις για απεργίες ενάντια στη λιτότητα και τη διάλυση του ΕΣΥ.
Αυτή είναι η δύναμη που μπορεί να σταματήσει τους κερδοσκόπους και τις επιθέσεις. Στον απεργιακό ξεσηκωμό βρίσκεται η δύναμη να ανατρέψουμε το Πρόγραμμα Σταθερότητας. Δεν είναι η πρώτη φορά. Το 1985 ο Παπανδρέου με τον Σημίτη επέβαλαν ένα άλλο τέτοιο πρόγραμμα με πάγωμα μισθών και οι απεργίες το ανέτρεψαν. Και μπορεί να μην σταματήσει εκεί. Σε αυτή τη δράση βρίσκεται η δύναμη που μπορεί να ανοίξει το δρόμο για μια κοινωνία χωρίς κρίσεις, χωρίς κερδοσκόπους και το χάος της αγοράς.
Σε αυτή τη μάχη οι εργάτες και η νεολαία εδώ στην Ελλάδα δεν είμαστε μόνοι μας. Οι ίδιες μάχες ξεδιπλώνονται παντού σε όλο τον κόσμο. Γι΄ αυτό τα βλέμματα είναι στραμμένα εδώ, στη χώρα που το κίνημα έδωσε τις απεργίες του 2007, τις φοιτητικές καταλήψεις, τον Δεκέμβρη του 2008. Όχι μόνο τα βλέμματα της Κομισιόν και των τραπεζιτών, αλλά και του κινήματος που παλεύει για να μην φορτωθούν οι εργάτες την κρίση του συστήματος.
Φουντώνει η μάχη για την απεργία στις 10 Φλεβάρη
Τεράστια δυναμική έχει αποκτήσει η απεργία στις 10 Φλεβάρη. Η ανταρσία ενάντια στις σκληρές περικοπές που προβλέπει το πρόγραμμα σταθερότητας έχει ήδη ξεκινήσει μέσα στο ίδιο το «σπίτι» του Παπακωσταντίνου, στο υπουργείο Οικονομικών. Στις 4 και 5 Φλεβάρη, χιλιάδες εργαζόμενοι που υπάγονται στο Υπουργείο Οικονομικών θα απεργήσουν μαζί μετά από κάλεσμα των σωματείων και των Ομοσπονδιών τους στις εφορίες, τα τελωνεία και το ίδιο το υπουργείο.
Στις 10 Φλεβάρη θα απεργήσουν ακομα οι Ομοσπονδίες του ΠΑΜΕ. Επίσης η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών (ΠΟΣ) προκήρυξε στάσεις εργασίας 6 - 9πμ, 2 - 5μμ και 10μμ - 1πμ.
Καθώς η κυβέρνηση τρέχει να επισπεύσει τα νομοθετικά μέτρα ενόψει της εφαρμογής του προγράμματος σταθερότητας, η οργή των εργαζομένων αρχίζει να ξεχειλίζει - με τις εξαγγελίες της κυβέρνησης να συγκεκριμενοποιούνται σε άγριο πετσόκομα των μισθών - 725 ευρώ μείωση το μήνα για ένα υπάλληλο εφορίας, πάνω από 100 ευρώ το μήνα για ένα εκπαιδευτικό.
Οι εργαζόμενοι στο υπουργείο Οικονομικών δεν είναι η εξαίρεση. Στα σχολεία, στους δήμους, στα νοσοκομεία, στα υπουργεία, ακόμα και σε κλάδους όπως οι πυροσβέστες, η βάση έχει αρχίσει να κινείται - με συνελεύσεις, απεργιακές επιτροπές, περιοδείες, - και να οργανώνεται για την επιτυχία της 24ωρης απεργίας της ΑΔΕΔΥ στις 10 Φλεβάρη, σε αρκετές περιπτώσεις βάζοντας από τώρα την ανάγκη άμεσης κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων.
Ο Συντονισμός των Πρωτοβάθμιων Σωματείων, που πρωτοστάτησε στην οργάνωση της απεργίας στις 17 Δεκέμβρη, επιδιώκει την καλύτερη δυνατή οργάνωση της απεργίας στα σωματεία του δημοσίου και το άπλωμα της σε σωματεία και ομοσπονδίες του ιδιωτικού τομέα. (Ηδη καλούν το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, το Σωματείο Βιβλιοϋπαλλήλων, ο ΣΕΦΚ).
Μια πετυχημένη, μαζική απεργία στις 10 Φλεβάρη μπορεί να στείλει το μήνυμα της κλιμάκωσης σε όλους τους χώρους ότι τώρα είναι η στιγμή να αντιδράσουμε για να μην περάσει η λαίλαπα του Παπανδρέου και του Παπακωσταντίνου. Ηδη οι εφοριακοί καλούν απεργία στις 17 Φλεβάρη, η ΟΛΜΕ το πρώτο δεκαήμερο του Μάρτη.
Μπορεί επίσης να στείλει το μήνυμα στην ηγεσία της ΓΣΕΕ (που απέφυγε να καλέσει στις 10/2 και υπόσχεται αόριστα ότι θα καλέσει 24ωρη για τις ΣΣΕ κάπου στις αρχές Μάρτη) ότι αυτό που αποφεύγει, δηλαδή τη σύγκρουση με την κυβέρνηση, θα τη βρει μπροστά της ακόμα πιο μεγάλη - ήδη οι ανταρσίες έχουν ξεσπάσει σε σωματεία στα οποία η ΠΑΣΚΕ έχει την πλειοψηφία.
Σε κάθε σωματείο, να οργανώσουμε την επιτυχία της 10 Φλεβάρη, το συντονισμό και τη συμπαράσταση στους εργαζόμενους κάθε εργασιακού χώρου που βγαίνουν στην κόντρα με το σταθεροποιητικό πρόγραμμα του Παπανδρέου και του Παπακωσταντίνου.