Δυο βδομάδες πριν ο Μπάρακ Ομπάμα ανακοίνωσε τα ονόματα των υπουργών και των άλλων επιτελών του που θα συμμετέχουν στη νέα κυβέρνηση, όταν αναλάβει επίσημα τα καθήκοντά του τον Γενάρη. Τα ονόματα που ανακοίνωσε έγιναν δεκτά με επιδοκιμαστικά σχόλια από όλους όσους είχε βάλει στο στόχαστρό του ο κόσμος, που έδωσε ενθουσιώδη υποστήριξη στην προεκλογική εκστρατεία του Ομπάμα.
Η Χίλαρι Κλίντον θα είναι η νέα υπουργός Εξωτερικών. Είχε υποστηρίξει με ζέση τον πόλεμο στο Ιράκ, είχε ψηφίσει υπέρ της εισβολής και επαναλάμβανε τα ψέματα περί όπλων μαζικής καταστροφής του Ιράκ. Ενας από τους λόγους που ο Ομπάμα κέρδισε την υποψηφιότητα των Δημοκρατικών ήταν και το γεγονός ότι η Χ. Κλίντον ήταν «γεράκι». Ακόμα αρνείται να κάνει αυτοκριτική για αυτή τη στάση της. Το ίδιο και ο αντιπρόεδρος του Ομπάμα, ο Μπάηντεν και ο επικεφαλής του επιτελείου του, ο Ραμ Εμάνιουελ.
Στο υπουργείο Αμυνας, ο Ομπάμα δεν έκανε καμιά αλλαγή. Διατηρεί τον σημερινό υπουργό του Μπους, τον Ρόμπερτ Γκέητς. Έναν άνθρωπο που ανάμεσα στα άλλα είχε και μια μακρά και βρόμικη θητεία στη CIA στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Ο Μπους είχε τοποθετήσει τον Γκέητς σε αυτό το πόστο στη θέση του διαβόητου Ντόναλντ Ράμσφελντ, για να συνεχίσει τους ίδιους βρόμικους και βάρβαρους πολέμους. Ο Ράμσφελντ είχε γίνει κυριολεκτικά μισητός σε όλον τον κόσμο -ο νέος υπουργός ήταν πιο χαμηλών τόνων στις επίσημες δηλώσεις του και πιο ανοιχτός στους «συμμάχους» των ΗΠΑ. Ο Ομπάμα διατηρεί τον Γκέητς στη θέση του, για να συνεχίσει την ίδια πολιτική.
Για τη θέση-κλειδί του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας, ο Ομπάμα επέλεξε τον απόστρατο στρατηγό Τζέημς Τζοουνς. Είναι μια ενδιαφέρουσα επιλογή. Ο Τζοουνς ήταν διοικητής του Σώματος Πεζοναυτών από τον Ιούλη του 1999 μέχρι τον Γενάρη του 2003. Ηταν δηλαδή διοικητής την περίοδο του πολέμου στο Αφγανιστάν και κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών της εισβολής στο Ιράκ.
Υποτίθεται ότι είχε αμφιβολίες για τον πόλεμο στο Ιράκ σύμφωνα με το επιτελείο του Ομπάμα. Όμως ποτέ δεν τις έκφρασε δημόσια ούτε τις «διέρρευσε». Σύμφωνα με το περιοδικό «Τάιμ» ήταν «ο άνθρωπος που διοικούσε τους Πεζοναύτες κατά την προετοιμασία του πολέμου και απέτυχε να ασκήσει δημόσια κριτική στον προβληματικό σχεδιασμό της επιχείρησης». Ο Τ. Τζόουνς είναι φίλος του Μακέην, του υποψήφιου των Ρεπουμπλικάνων. Όταν είχε ρωτηθεί για το χρονοδιάγραμμα αποχώρησης από το Ιράκ είχε δηλώσει ότι κάτι τέτοιο «θα ερχόταν σε αντίθεση με τα εθνικά μας συμφέροντα».
Διοικητής
Το βασικό «προσόν» του Τ. Τζόουνς, όμως, είναι άλλο. Από τη θέση του διοικητή των Πεζοναυτών μετακινήθηκε το 2003 στη διοίκηση των αμερικάνικων δυνάμεων στην Ευρώπη και έγινε και διοικητής των στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ. Διαθέτει δηλαδή όλες τις καλές σχέσεις και «συνδέσεις» με τους συμμάχους των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ. Αυτές τις σχέσεις θα τις χρειαστεί ο Ομπάμα για την κλιμάκωση του πολέμου στο Αφγανιστάν.
Αυτές τις επιλογές τις χειροκρότησαν με ενθουσιασμό όλα τα «γεράκια» και οι «νεοσυντηρητικοί» του Μπους. Ο Καρλ Ρόουβ για παράδειγμα, ο επονομαζόμενος «εγκέφαλος του Μπους» δήλωσε με ικανοποίηση ότι οι επιλογές του Ομπάμα είναι «καθησυχαστικές». Ο Μαξ Μπουτ, μια από τις πιο πολεμοκάπηλες φωνές των «νεοσυντηρητικών» και πρώην επιτελάρχης του Μακέην έγραψε ότι: «είμαι ενθουσιασμένος από τις επιλογές, θα μπορούσαν άνετα να γίνουν από τον Μακέην».
Το ίδιο «καθησυχαστικές» ήταν και οι επιλογές του Ομπάμα για το οικονομικό του επιτελείο. Εκατομμύρια εργαζόμενοι και φτωχοί Αμερικάνοι τον ψήφισαν γιατί υποσχόταν «αλλαγή». Περιμένουν ότι θα βάλει χέρι στα «γκόλντεν μπόυς». Να όμως, που ο Ομπάμα τα βάζει στη κυβέρνηση!
Ολοι τους είναι «παιδιά» και στενοί συνεργάτες του Ρόμπερτ Ρούμπιν, πρώην υπουργού Οικονομικών του Κλίντον και μετέπειτα επικεφαλή της Citigroup, του κολοσσού που έτρεξε να διασώσει από τη χρεοκοπία η αμερικάνικη κυβέρνηση πριν λίγες μέρες. Επί της θητείας του, καταργήθηκε η νομοθεσία του 1933 -το Διάταγμα περί Τραπεζών- που επέβαλε ότι οι εμπορικές και οι επενδυτικές τράπεζες δεν θα βρίσκονται στα ίδια χέρια. Η κατάργησή του συνέβαλε σε αυτή την κερδοσκοπική φούσκα του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Ο Λάρυ Σάμερς θα είναι διευθυντής του Συμβουλίου Εθνικής Οικονομίας στο Λευκό Οίκο του Ομπάμα. Ηταν ο διάδοχος του Ρούμπιν επί Κλίντον. Στο «ενεργητικό» του είναι οι πιέσεις που οδήγησαν στην απόλυση του οικονομολόγου Τζόζεφ Στίγκλιτζ από την Παγκόσμια Τράπεζα. Κατόπιν έγινε πρόεδρος του Πανεπιστήμιου του Χάρβαρντ. Στην επίσημη ιστοσελίδα του πανεπιστήμιου, αναφέρεται ότι ο Σάμερς «ήταν επικεφαλής της προσπάθειας για τη πιο σαρωτική απελευθέρωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος εδώ και 60 χρόνια».
Ο νέος υπουργός Οικονομικών θα είναι ο Τίμοθι Γκάιντνερ. Προς το παρόν είναι διευθύνων σύμβουλος της Κεντρικής Τράπεζας στη Ν. Υόρκη. Υπηρέτησε ως υφυπουργός Οικονομικών από το 1999 μέχρι το 2001, τόσο επί Ρούμπιν όσο και επί Σάμερς. Ηταν αρμόδιος για τις εξωτερικές υποθέσεις και ασχολήθηκε με τη Βραζιλία, το Μεξικό, την Ινδονησία, τη Ν. Κορέα, τη Ταϋλάνδη, Εκεί εφαρμόστηκαν όλα τα νεοφιλελεύθερα προγράμματα που φόρτωσαν σε εκατομμύρια φτωχούς τα σπασμένα των προηγούμενων κρίσεων. Όποιος περιμένει ένα νέο «Νιου Ντηλ» από τη κυβέρνηση του Ομπάμα, θα κάνει καλά να ρωτήσει πρώτα αυτό το τρομερό «τρίο».