Ραχόι και Μόντι πολιορκημένοι από τους εργάτες

Στην Ισπανία και την Ιταλία ανεβαίνει και το πολιτικό θερμόμετρο μέσα στον Αύγουστο. Όχι μόνο λόγω των οικονομικών δεικτών που πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, αλλά και από τους αγώνες της εργατικής τάξης που ανοίγουν το δρόμο για καυτό φθινόπωρο και στις δύο χώρες.

Στην Ισπανία, μετά την έκρηξη των τελευταίων βδομάδων, με τους ανθρακωρύχους σε πορεία προς τη Μαδρίτη, συγκρούσεις με την αστυνομία στη Μαδρίτη και μαζικές διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, με επίκεντρο τους δημόσιους υπάλληλους, τα συνδικάτα προσανατολίζονται σε μία μέρα-σταθμό στις 15 Σεπτέμβρη.

Στο μεταξύ ανακοινώθηκαν τα οικονομικά στοιχεία για το δεύτερο τρίμηνο, που επιβεβαιώνουν ότι η χώρα βρίσκεται και τεχνικά σε ύφεση, με το ΑΕΠ να συρρικνώνεται 1% σε σχέση με πέρσι και 0,4 σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο. Η ανεργία έφτασε στο 24,6%. Πλέον οι άνεργοι επισήμως είναι σχεδόν 5.700.000 και υπάρχουν πάνω από 1.700.000 σπίτια χωρίς κανένα εργαζόμενο.

Παράλληλα ανεβαίνει ο πληθωρισμός, κυρίως λόγω των αυξήσεων στα φάρμακα. Τα 100 δισεκατομμύρια που εξασφάλισε η κυβέρνηση για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της, φαίνεται πλέον ότι δεν είναι αρκετά για τη διάσωση της χώρας. Έχουν διαρρεύσει πληροφορίες ότι ο Υπουργός Οικονομικών έχει κάνει αίτημα για βοήθεια προς το ίδιο το ισπανικό κράτος ύψους 300 δισεκατομμυρίων. Η κυβέρνηση έχει ήδη αρχίσει να επιβάλει με ταχύτατο ρυθμό περικοπές σε όλες τις κοινωνικές δαπάνες, τις συντάξεις και τους μισθούς, με σκοπό να υλοποιήσει το πακέτο λιτότητας 65 δισεκατομμυρίων μέσα σε δυόμισυ χρόνια.

Η 15 Σεπτέμβρη, μέρα κοινής συγκέντρωσης εργαζόμενων από όλη τη χώρα στη Μαδρίτη, αποκτά έτσι τεράστια σημασία. Τα συνδικάτα έχουν σχηματίσει κοινό μέτωπο με πρόγραμμα δράσης ως τότε. Κάθε Παρασκευή του Αυγούστου, την ώρα που γίνονται τα υπουργικά συμβούλια, θα οργανώνονται συγκεντρώσεις έξω από κυβερνητικά κτίρια σε όλες τις πρωτεύουσες των περιφερειών της χώρας.

Γίνεται κάλεσμα για καθημερινό μαζικό μοίρασμα ενημερωτικού υλικού σε όλους τους σταθμούς των μέσων μαζικής μεταφοράς. Στις 30 Αυγούστου οι τοίχοι όλης της χώρας θα γεμίσουν με αφίσες, πανό και γκράφιτι που θα καλούν στις 15 Σεπτέμβρη. Στις 6 Σεπτέμβρη θα γίνει η τελευταία συνάντηση του μετώπου των συνδικάτων για τα τελευταία βήματα εν όψει του συλλαλητηρίου. Και στις 15 Σεπτέμβρη, με λεωφορεία, τρένα και πλοία, θα φτάσουν στη Μαδρίτη εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες και εργάτριες από κάθε γωνιά της χώρας.

Οι ηγεσίες των συνδικάτων, ενώ πιέζονται να οργανώσουν τη δράση, προς το παρόν αποφεύγουν την γενική απεργία. Ωστόσο, τα πράγματα δεν προχωράνε με τους ρυθμούς των γραφειοκρατών. Οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν ήδη αποφασίσει ότι θα βγουν σε απεργία μέσα στο Σεπτέμβρη, ενώ συμμετέχουν και στις 15 Σεπτέμβρη. Οι συχνές συγκεντρώσεις έξω από τα κυβερνητικά κτίρια είναι πρωτοβουλία των δημόσιων υπάλληλων, και πίσω τους ακολούθησαν οι μεγάλες συνομοσπονδίες.

Δημόσιοι υπάλληλοι

Στην Ιταλία, η κυβέρνηση Μόντι έχει χάσει τον πολιτικό έλεγχο και κάθε αξιοπιστία. Ο πολυδιαφημισμένος “τεχνοκράτης” βλέπει τα ποσοστά δημοφιλίας του να καταρρέεουν, ενώ οι αναλυτές σχολιάζουν ότι δεν υπάρχει έτοιμη εναλλακτική λύση σε περίπτωση κατάρρευσης της κυβέρνησης.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν ήδη καθορίσει επόμενη απεργία για τις 28 Σεπτέμβρη, ενάντια στις περικοπές στο δημόσιο. Την περασμένη Παρασκευή 27 του μήνα, απέργησαν οι τραπεζοϋπάλληλοι στην UniCredit και στην Banca Monte dei Paschi di Siena ενάντια στις απολύσεις και τις μειώσεις μισθών. Το Ρόιτερς αναφέρει πως 80-90% των καταστημάτων παρέμειναν κλειστά.

Παράλληλα αναπτύσσεται ένα ρεύμα αγώνων στη βιομηχανία. Οι χαλυβουργοί της Ilva (φωτό), μία από τις μεγαλύτερες χαλυβουργικές μονάδες στην Ευρώπη, βρίσκονται σε απεργία διαρκείας και σε διαρκείς αποκλεισμούς δρομων στον Τάραντα. Τα αφεντικά χρησιμοποιούν την κρίση για κλεισίματα, εκβιασμούς και μαζικές απολύσεις σε μια σειρά μεγάλα εργοστάσια.

Η κυβέρνηση Μόντι σηκώνει τα χέρια ψηλά. Υπάρχουν πάνω από 130 ανοιχτά μέτωπα σε χημικές βιομηχανίες, αυτοκινητοβιομηχανίες, σιδηρουργίες και αλλού, με τους εργάτες στο πόδι μπροστά στην απειλή της απόλυσης. Η κινητοποίηση της Ilva έχει αντανάκλαση και στις μονάδες της ίδιας εταιρείας στη Γένοβα, δίνοντας παράδειγμα για το τι θα ακολουθήσει παντού.